ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 136
สรุปบท ตอนที่136 โคตรจะยุ่ง: ยอดคุณหมอสกุลเฉิน
สรุปตอน ตอนที่136 โคตรจะยุ่ง – จากเรื่อง ยอดคุณหมอสกุลเฉิน โดย Internet
ตอน ตอนที่136 โคตรจะยุ่ง ของนิยายActionเรื่องดัง ยอดคุณหมอสกุลเฉิน โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่136 โคตรจะยุ่ง
กลุ่มบอดี้การ์ดที่คอยเฝ้าคุ้มกันชูซินซูนั้น ทุกคนล้วนแต่ขับรถRolls-Royce Phantomที่ดัดแปลงมาเป็นพิเศษให้สามารถกันกระสุนและระเบิดได้โดยเฉพาะ หลังจากขึ้นรถไปแล้ว เฉินเจียซินก็หันไปถามชูซินซูว่า
“ประธานชู คุณต้องการถอดฉีเล่ยออกจากรายชื่อเลยไหมค่ะ?”
“ถอดออกจากรายชื่อทำไม?”
ชูซินซูยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับพูดต่อทันที
“เขาเป็นผู้ชายที่ดีมากคนหนึ่ง และที่สำคัญที่สุด เขายังเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่ไม่เสแสร้งต่อหน้าฉัน และนั่นยิ่งทำให้ฉันสนใจในตัวเขามากเข้าไปใหญ่”
“ถ้าอย่างนั้น…ประธานชูสั่งการให้หน่วยข่าวกรองเสาะหาข้อมูลจำเพาะของเขามาเพิ่มเลยไหมค่ะ?”
“ไม่จำเป็น”
ชูซินซูส่ายหัว
“ไม่ต้องพึ่งพาคนพวกนั้นแล้ว ฉันจะเป็นคนจัดการเอง”
เฉินเจียซินที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับต้องแอบถอนหายใจกับตัวเอง
ประธานชู…คุณกำลังทำเรื่องผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงเลยล่ะ
คุณควรจะไว้วางใจให้หน่วยข่าวกรองของเราเป็นคนหาข่าวให้ เพื่อจะได้ข้อมูลที่ใกล้เคียงกับความจริงมากที่สุด และมีเพียงข้อมูลที่ผ่านการตรวจสอบจากทั้งสามหน่วยงานซึ่งมากไปด้วยบุคคลอัจฉริยะIQสูงเท่านั้น จึงจะสามารถใช้ข้อมูลเหล่านั้นสร้างประโยชน์สูงสุดให้แก่ตัวคุณได้
แต่ประธานชู…คุณเลือกที่จะละทิ้งอัจฉริยะที่มีประสบการณ์ด้านข่าวกรองมาหลายปีพวกนั้นได้ยังไงกัน?
แค่เลือกที่จะเดินเส้นทางนี้ คุณก็เท่ากับแพ้ไปเกือบครึ่งตั้งแต่เริ่มต้นแล้วล่ะ…
หลินชูวโม่รีบวิ่งออกไปส่งชูซินซู และเมื่อเห็นว่ารถตู้คันดำขับได้เคลื่อนออกไปเป็นขบวนยาว เธอก็หันหลังวิ่งกลับเข้าไปในคลินิกอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่ขึ้นมาถึงชั้นสอง ก๊วนสาวๆต่างก็แห่มารุมล้อมแทบจะในทันที
“พี่หลิน! ดูท่าผู้หญิงคนนั้นต้องมีฐานะที่น่ากลัวอย่างแน่นอนเลยสินะ!
“ใช่! ขนาดฉันเองยังไม่เคยเห็นRolls-Royce Phantomกับตาตัวเองเลยในชีวิต แค่คันเดียวก็ซื้อตึกแถวนี้ได้ทั้งหลังแล้ว!”
“แล้วเห็นบอดี้การ์ดพวกนั้นรึเปล่า? แต่ละคนน่ากลัวมากจริงๆ! นี่น่ะเหรอชีวิตของพวกคุณหนูที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง เป็นแบบนี้เองน่ะเหรอ?”
หลินชูวโม่คลี่ยิ้มพร้อมกับดุไปว่า
“ดูพวกเธอแต่ละคนตอนนี้สิ อย่างกับเด็กน้อยห้าหกขวบได้ของเล่น เป็นไงล่ะ? ทีนี้ได้เห็นรึยังว่า มหาเศรษฐีตัวจริงเสียงจริงเป็นยังไง?”
หงเจาชี้นิ้วไปทางหลินชูวโม่ทันทีและสวนตอบกลับไปว่า
“แหมม…อีคุณพี่หลินค่ะ พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ อย่าเอาแค่พวกเราไปเปรียบเทียบกับเธอสิ ถ้าจำไม่ผิดพี่เองก็แก๊งเดียวกับพวกหนูไม่ใช่เหรอ!”
รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินชูวโม่จางอ่อนลงทันใด ดูบิดเบี้ยวผิดรูปไปเล็กน้อย
“ถ้าแกยังล้อฉันอีก เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะโละโซฟาในชั้นนี้ทิ้งให้หมดเลย! อยากนั่งพื้นกันนักใช่ไหม!?”
จู่ๆเสี่ยวอันก็เอ่ยขึ้นด้วยความสงสัยว่า
“เอาน่า เอาน่า อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลย ว่าแต่…ทำไมแม่คุณหนูนั่นถึงได้เรียกหาฉีเล่ยล่ะ?”
ได้ยินคำถามแบบนั้นหลินชูวโม่ก็เพิ่งนึกอะไรขึ้นได้เช่นกัน
“เอ๊ะ! แล้วฉีเล่ยล่ะอยู่ที่ไหน?”
เนื่องจากเมื่อครู่เธอกำลังยุ่งอยู่กับการไปส่งชูซินซู จนลืมฉีเล่ยไปเสียสนิท และไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?
ครืนน!
เสียงกดชักโครกดังขึ้น และทันทีที่ฉีเล่ยเปิดประตูห้องน้ำออกมา เขาก็ถูกหลินชูวโม่ลากตัวขึ้นชั้นสามอย่างรวดเร็ว
เสียงปิดประตูดังปัง หลินชูวโม่จับไหล่ทั้งสองข้างของอีกฝ่ายพร้อมเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางตื่นเต้น
“เป็นยังไง? เธอคุยอะไรกับนายบ้าง? ได้ให้บริการตามที่เธอต้องการไหม?”
ฉีเล่ยยังคงนิ่งเฉยไม่ตอบคำถามใดๆอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ตอบกลับเพียงแค่สั้นๆด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ก็ไม่มีอะไรมาก”
หลินชูวโม่ทวนคำพูดของเขาด้วยความสงสัย
“ไม่มีอะไรมากมันคืออะไร? หรือว่าเธอคนนั้นสั่งไม่ให้พูด?”
ฉีเล่ยไม่สนใจที่จะตอบคำถามของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย แต่กลับย้อนถามหลินชูวโม่แทน
“เธอมาที่นี่บ่อยไหม?”
หลินชูวโม่ส่ายหน้าไปมา
“นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาที่นี่ และทันทีที่มาถึงเธอก็ขอเปิดสมาชิกระดับSupreme Card ทันที ซึ่งถือเป็นลูกค้าระดับVVIPตัวจริงเสียงจริงเชียวล่ะ ไม่นานหลังเธอสมัครสมาชิกไปแล้ว ดูเหมือนเธอจะสั่งเลขาส่วนตัวให้บอกทางเราโทรเรียกนายมา”
ฉีเล่ยยิ้มบางก่อนจะถามต่อว่า
“แบบนี้คุณคงจะทำกำไรได้ไม่น้อยสินะ?”
เมื่อได้ยินแบบนั้น สีหน้าท่าทางของหลินชูวโมพลันแปรเปลี่ยนไปทันที เธอส่งยิ้มแปลกๆให้กับเขาก่อนจะตอบไปว่า
“แน่นอนอยู่แล้ว!” หลินชูวโม่ตอบกลับทันที เธอจ้องหน้าฉีเล่ยพร้อมกับพูดหว่านล้อมชายหนุ่มว่า
“ฉีเล่ย นายไม่ต้องห่วงนะ รับรองว่าฉันจะให้ส่วนแบ่งนายอย่างยุติธรรมที่สุด ขอเพียงแค่นายช่วยฉันดูแลลูกค้าคนนี้ให้ดีก็พอ แล้วถ้านายต้อง…”
“ถ้านายต้องการเสียสละพลีร่างกาย พี่สาวคนนี้ก็ไม่ว่าหรอกนะจ๊ะ”
“…”
“อ่อ ยังมีอีกอย่าง ผู้หญิงคนนั้นยังชมให้ฉันฟังว่านายเป็นหมอที่มีทักษะทางการแพทย์ดีมาก แล้วก่อนที่เธอจะขึ้นรถไป เธอยังบอกฉันอีกว่า ครั้งหน้าจะมาใช้บริการที่นี่อีกอย่างแน่นอน นี่ๆ บอกหน่อยได้ไหมว่าผู้หญิงคนนั้นป่วยเป็นอะไรกันแน่? เป็นโรคร้ายแรงรึเปล่า? ถ้ามันร้ายแรงจริง เดี๋ยวให้พี่สาวคนนี้ช่วยอีกแรงได้นะ ก็อย่างว่าแหละ คนรวยๆล้วนกลัวตายกันหมดแหละ โดยเฉพาะพวกมหาเศรษฐีแบบเธอคนนั้น พวกเราควรจะใช้ประโยชน์จากความกลัวของคนพวกนี้ทำเงินเข้ากระเป๋านะ นายคิดว่ายังไง?”
ฉีเล่ยครุ่นคิดอยู่สักครู่ก่อนจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า
“แต่เธอเป็นโรคที่ค่อนข้างหนักมากเลยนะ”
หลินชูวโม่จงใจหยุดชะงักเว้นจังหวะในการพูด ก่อนจะเอ่ยต่อว่า
“ผู้หญิงคนนี้ช่างเจ้าเล่ห์มากจริงๆ ครั้งหน้าถ้านายต้องพบเจอเธออีกครั้งก็ต้องระวังตัวให้ดีล่ะ แต่ถ้ามีอะไรไม่สบายใจก็มาปรึกษาหรือมาระบายกับฉันได้ ถือซะว่าฉันเป็นพี่สาวของนายแท้ๆคนหนึ่งแล้วกัน”
“ไม่ ผมไม่จะมาเจอเธออีกแล้ว”
จะบ้ารึเปล่า?
ไปบ้านเธอแค่ครั้งเดียว ก็โดนปู่ของเธอบังคับให้แต่งงาน ถ้าไม่แต่งกับหลานสาวของเขา ก็ขู่จะขังไว้ในบ้านตลอดชีวิต
คนแบบนี้เจอแค่ครั้งเดียวยังไม่พออีกรึไง?
ต่อให้สุดท้ายเขาจะเห็นด้วยกับข้อตกลงของตาแก่นั่นและยอมรับปากที่จะแต่งงานกับหลานสาวของเขา แล้วยังไงล่ะ? ผิวเผินอาจะดูเป็นเรื่องที่ดีไปหมด แต่เนื้อในก็ไม่ต่างอะไรกับ สามีที่หนีเมียตัวเองไปแต่งงานใหม่เพื่ออนาคตที่ดีกว่า
มันไม่ทุเรศเกินไปหน่อยเหรอ?
เหอะ ส่วนเรื่องที่ว่า เขายังจะมาหาเธออีกหรือไม่นั้น?
จะมาให้โง่เหรอ?
หลินชูวโม่เอ่ยถามต่อด้วยความสงสัย
“แต่นายก็เพิ่งทำเรื่องที่ไม่ควรทำกับผู้มีอำนาจอิทธิพลระดับประเทศไปเองนะ แค่เห็นรถกับกลุ่มบอดี้การ์ดที่ตามผู้หญิงคนนั้นมาก็น่าจะรู้แล้วไม่ใช่เหรอว่า นั่นน่ะมหาเศรษฐีที่แท้จริง! แล้วนายดันไปด่าเธอว่าเป็นโรคประสาทอีก มีเหรอที่อีกฝ่ายจะทนอยู่เฉยๆได้?”
ฉีเล่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
“ผมไม่ได้ด่าเธอนะครับ โรคประสาทถือเป็นอาการป่วยชนิดหนึ่งที่ผู้คนโดยส่วนใหญ่ชอบตีความไปแบบผิดๆ คุณหลิน ผมขอถามคุณกลับบ้าง ถ้าเธอไม่ได้มีเงินถุงเงินถังแบบนี้ แถมยังเป็นโรคประสาทอีก คุณยังจะดูแลเอาอกเอาใจเธอดีขนาดนี้อยู่อีกไหม? เลิกคิดเรื่องเงินไปสักนาทีสองนาทีบ้างก็ได้”
หลินชูวโม่ยกมือป้องปากพลางหัวเราะคิกคัก
“นายนี่มันปากร้ายจริงๆ แต่ฉันเองก็ไม่มีข้อแก้ตัวเหมือนกัน ทำได้แค่พยายามทำใจยอมรับ”
ฉีเล่ยยักไหล่ตอบไปว่า
“ผมแค่พูดไปตามความจริง ดูเหมือนผมจะไม่สามารถทำตัวเป็นแม่เหล็กดูดเงินให้คุณได้จริงๆ เสียใจด้วย”
ดวงตาสีพีชของหลินชูวโม่หม่นสลดลงเล็กน้อย เธอส่ายหน้าไปมาพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่คล้ายกำลังทำใจปล่อยวาง แต่สุดท้ายก็ยังไม่ลดละความพยายาม หันไปเกลี้ยกล่อมฉีเล่ยต่อ
“แต่ดูเหมือนเธอจะชื่นชมในฝีมือทางการแพทย์ของนายจริงๆนะ แถมยังบอกอีกว่า ถ้ามีโอกาสเธอจะกลับมาให้นายรักษาต่อ ดูท่านายอาจจะกำลังมาถูกทางแล้ว นายเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่า เธอเป็นโรคทางประสาท อาจจะเป็นซึมเศร้าหรือมีปมภายในใจอะไรแบบนี้ก็ได้นะ”
“….”
ฉีเล่ยถึงกับต้องทรุดลงนั่ง ถ้าคราวหน้าชูซินซูมาหาเขาอีก ก็อย่าหวังว่าจะติดต่อหาตัวเขาพบเลย
ตอนนี้ฉันปกติสุขดีอยู่แล้ว ทำไมต้องหาปัญหาให้กับตัวเองอีก?
อยากเข้ารับการรักษากับฉันอีกงั้นเหรอ? ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น อีกอย่างฉันก็ทั้งเบื่อแล้วก็รำคาญเธอจะตายอยู่แล้ว!
และที่สำคัญฉันเองก็โคตรจะยุ่งเลย
เพราะฉันมีธุระต้องเล่นหมากล้อมกับอาวุโสหลี่!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอสกุลเฉิน