ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 136

ตอนที่136 โคตรจะยุ่ง

กลุ่มบอดี้การ์ดที่คอยเฝ้าคุ้มกันชูซินซูนั้น ทุกคนล้วนแต่ขับรถRolls-Royce Phantomที่ดัดแปลงมาเป็นพิเศษให้สามารถกันกระสุนและระเบิดได้โดยเฉพาะ หลังจากขึ้นรถไปแล้ว เฉินเจียซินก็หันไปถามชูซินซูว่า

“ประธานชู คุณต้องการถอดฉีเล่ยออกจากรายชื่อเลยไหมค่ะ?”

“ถอดออกจากรายชื่อทำไม?”

ชูซินซูยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับพูดต่อทันที

“เขาเป็นผู้ชายที่ดีมากคนหนึ่ง และที่สำคัญที่สุด เขายังเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่ไม่เสแสร้งต่อหน้าฉัน และนั่นยิ่งทำให้ฉันสนใจในตัวเขามากเข้าไปใหญ่”

“ถ้าอย่างนั้น…ประธานชูสั่งการให้หน่วยข่าวกรองเสาะหาข้อมูลจำเพาะของเขามาเพิ่มเลยไหมค่ะ?”

“ไม่จำเป็น”

ชูซินซูส่ายหัว

“ไม่ต้องพึ่งพาคนพวกนั้นแล้ว ฉันจะเป็นคนจัดการเอง”

เฉินเจียซินที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับต้องแอบถอนหายใจกับตัวเอง

ประธานชู…คุณกำลังทำเรื่องผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงเลยล่ะ

คุณควรจะไว้วางใจให้หน่วยข่าวกรองของเราเป็นคนหาข่าวให้ เพื่อจะได้ข้อมูลที่ใกล้เคียงกับความจริงมากที่สุด และมีเพียงข้อมูลที่ผ่านการตรวจสอบจากทั้งสามหน่วยงานซึ่งมากไปด้วยบุคคลอัจฉริยะIQสูงเท่านั้น จึงจะสามารถใช้ข้อมูลเหล่านั้นสร้างประโยชน์สูงสุดให้แก่ตัวคุณได้

แต่ประธานชู…คุณเลือกที่จะละทิ้งอัจฉริยะที่มีประสบการณ์ด้านข่าวกรองมาหลายปีพวกนั้นได้ยังไงกัน?

แค่เลือกที่จะเดินเส้นทางนี้ คุณก็เท่ากับแพ้ไปเกือบครึ่งตั้งแต่เริ่มต้นแล้วล่ะ…

หลินชูวโม่รีบวิ่งออกไปส่งชูซินซู และเมื่อเห็นว่ารถตู้คันดำขับได้เคลื่อนออกไปเป็นขบวนยาว เธอก็หันหลังวิ่งกลับเข้าไปในคลินิกอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่ขึ้นมาถึงชั้นสอง ก๊วนสาวๆต่างก็แห่มารุมล้อมแทบจะในทันที

“พี่หลิน! ดูท่าผู้หญิงคนนั้นต้องมีฐานะที่น่ากลัวอย่างแน่นอนเลยสินะ!

“ใช่! ขนาดฉันเองยังไม่เคยเห็นRolls-Royce Phantomกับตาตัวเองเลยในชีวิต แค่คันเดียวก็ซื้อตึกแถวนี้ได้ทั้งหลังแล้ว!”

“แล้วเห็นบอดี้การ์ดพวกนั้นรึเปล่า? แต่ละคนน่ากลัวมากจริงๆ! นี่น่ะเหรอชีวิตของพวกคุณหนูที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง เป็นแบบนี้เองน่ะเหรอ?”

หลินชูวโม่คลี่ยิ้มพร้อมกับดุไปว่า

“ดูพวกเธอแต่ละคนตอนนี้สิ อย่างกับเด็กน้อยห้าหกขวบได้ของเล่น เป็นไงล่ะ? ทีนี้ได้เห็นรึยังว่า มหาเศรษฐีตัวจริงเสียงจริงเป็นยังไง?”

หงเจาชี้นิ้วไปทางหลินชูวโม่ทันทีและสวนตอบกลับไปว่า

“แหมม…อีคุณพี่หลินค่ะ พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ อย่าเอาแค่พวกเราไปเปรียบเทียบกับเธอสิ ถ้าจำไม่ผิดพี่เองก็แก๊งเดียวกับพวกหนูไม่ใช่เหรอ!”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินชูวโม่จางอ่อนลงทันใด ดูบิดเบี้ยวผิดรูปไปเล็กน้อย

“ถ้าแกยังล้อฉันอีก เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะโละโซฟาในชั้นนี้ทิ้งให้หมดเลย! อยากนั่งพื้นกันนักใช่ไหม!?”

จู่ๆเสี่ยวอันก็เอ่ยขึ้นด้วยความสงสัยว่า

“เอาน่า เอาน่า อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลย ว่าแต่…ทำไมแม่คุณหนูนั่นถึงได้เรียกหาฉีเล่ยล่ะ?”

ได้ยินคำถามแบบนั้นหลินชูวโม่ก็เพิ่งนึกอะไรขึ้นได้เช่นกัน

“เอ๊ะ! แล้วฉีเล่ยล่ะอยู่ที่ไหน?”

เนื่องจากเมื่อครู่เธอกำลังยุ่งอยู่กับการไปส่งชูซินซู จนลืมฉีเล่ยไปเสียสนิท และไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?

ครืนน!

เสียงกดชักโครกดังขึ้น และทันทีที่ฉีเล่ยเปิดประตูห้องน้ำออกมา เขาก็ถูกหลินชูวโม่ลากตัวขึ้นชั้นสามอย่างรวดเร็ว

เสียงปิดประตูดังปัง หลินชูวโม่จับไหล่ทั้งสองข้างของอีกฝ่ายพร้อมเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางตื่นเต้น

“เป็นยังไง? เธอคุยอะไรกับนายบ้าง? ได้ให้บริการตามที่เธอต้องการไหม?”

ฉีเล่ยยังคงนิ่งเฉยไม่ตอบคำถามใดๆอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ตอบกลับเพียงแค่สั้นๆด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“ก็ไม่มีอะไรมาก”

หลินชูวโม่ทวนคำพูดของเขาด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไรมากมันคืออะไร? หรือว่าเธอคนนั้นสั่งไม่ให้พูด?”

ฉีเล่ยไม่สนใจที่จะตอบคำถามของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย แต่กลับย้อนถามหลินชูวโม่แทน

“เธอมาที่นี่บ่อยไหม?”

หลินชูวโม่ส่ายหน้าไปมา

“นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาที่นี่ และทันทีที่มาถึงเธอก็ขอเปิดสมาชิกระดับSupreme Card ทันที ซึ่งถือเป็นลูกค้าระดับVVIPตัวจริงเสียงจริงเชียวล่ะ ไม่นานหลังเธอสมัครสมาชิกไปแล้ว ดูเหมือนเธอจะสั่งเลขาส่วนตัวให้บอกทางเราโทรเรียกนายมา”

ฉีเล่ยยิ้มบางก่อนจะถามต่อว่า

“แบบนี้คุณคงจะทำกำไรได้ไม่น้อยสินะ?”

เมื่อได้ยินแบบนั้น สีหน้าท่าทางของหลินชูวโมพลันแปรเปลี่ยนไปทันที เธอส่งยิ้มแปลกๆให้กับเขาก่อนจะตอบไปว่า

“แน่นอนอยู่แล้ว!” หลินชูวโม่ตอบกลับทันที เธอจ้องหน้าฉีเล่ยพร้อมกับพูดหว่านล้อมชายหนุ่มว่า

“ฉีเล่ย นายไม่ต้องห่วงนะ รับรองว่าฉันจะให้ส่วนแบ่งนายอย่างยุติธรรมที่สุด ขอเพียงแค่นายช่วยฉันดูแลลูกค้าคนนี้ให้ดีก็พอ แล้วถ้านายต้อง…”

“ถ้านายต้องการเสียสละพลีร่างกาย พี่สาวคนนี้ก็ไม่ว่าหรอกนะจ๊ะ”

“…”

“อ่อ ยังมีอีกอย่าง ผู้หญิงคนนั้นยังชมให้ฉันฟังว่านายเป็นหมอที่มีทักษะทางการแพทย์ดีมาก แล้วก่อนที่เธอจะขึ้นรถไป เธอยังบอกฉันอีกว่า ครั้งหน้าจะมาใช้บริการที่นี่อีกอย่างแน่นอน นี่ๆ บอกหน่อยได้ไหมว่าผู้หญิงคนนั้นป่วยเป็นอะไรกันแน่? เป็นโรคร้ายแรงรึเปล่า? ถ้ามันร้ายแรงจริง เดี๋ยวให้พี่สาวคนนี้ช่วยอีกแรงได้นะ ก็อย่างว่าแหละ คนรวยๆล้วนกลัวตายกันหมดแหละ โดยเฉพาะพวกมหาเศรษฐีแบบเธอคนนั้น พวกเราควรจะใช้ประโยชน์จากความกลัวของคนพวกนี้ทำเงินเข้ากระเป๋านะ นายคิดว่ายังไง?”

ฉีเล่ยครุ่นคิดอยู่สักครู่ก่อนจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า

“แต่เธอเป็นโรคที่ค่อนข้างหนักมากเลยนะ”