ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 140

ตอนที่140 พบตระกูลเป่ย

ฉีเล่ยยิ้มและกล่าวขึ้นว่า

“ฮ่าฮ่า หัวหน้าคณะอาจารย์ซีเป็นคนกระหายที่จะเสาะหาบุคคลมากความสามารถอย่างแท้จริง เชิญนั่งครับ”

หัวหน้าคณะอาจารย์ซีนั่งลงบนโซฟาพร้อมหันไปหยิบแก้วชาจากแม่บ้านที่นำมาให้ เหลือบมองไปทางฉีเล่ยอยู่ชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้นบ้างว่า

“เสี่ยวฉี ที่เธอต้องถูกไล่ออกจากสาขามาก่อนหน้านี้ มันเป็นเรื่องสุดวิสัยจริงๆ อย่างแรกที่ควรเธอต้องรู้คือ สถานการณ์ของตัวเธอเองในตอนนี้ เธอไม่มีทั้งใบวุฒิการศึกษา ไม่เคยเรียนมหาวิทยาลัยมาก่อน จึงหนีไม่พ้นแรงกดดันจากคณะอาจารย์คนอื่นๆที่มีต่อตัวเธอ”

ฉีเล่ยเอ่ยตอบอย่างคร้านจะใส่ใจ

“ผมเข้าใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ดีครับ เพราะถึงยังไงผมก็ไม่มีใบรับรองวุฒิการศึกษาอะไรเลย แต่จะให้ผมกลับไปเรียนต่อตอนนี้ อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลากว่าปีครึ่ง ซึ่งนั่นคงจะสายเกินไปแล้ว”

“แต่สำหรับตัวเธอนี่ถือเป็นกรณีพิเศษ ฉันได้ปรึกษากับผู้บริหารท่านอื่นๆกันนอกรอบแล้ว และพวกเราทุกคนต่างเห็นพ้องเป็นเสียงเดียวกันว่า ความสามารถในการสอนของเธอดีมากจริงๆ มิหนำซ้ำยังเป็นที่รักของบรรดาเด็กนักศึกษาอีกด้วย ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ทางเราจึงตัดสินใจว่า เนื่องจากทักษะและองค์ความรู้ทางการแพทย์แผนจีนของเธออยู่ในเกณฑ์ยอดเยี่ยม ดังนั้นทางมหาวิทยาลัยจะออกใบรับรองในฐานะอาจารย์ให้เป็นกรณีพิเศษ เธอคิดเห็นยังไงบ้างล่ะ?”

ฉีเล่ยยกแก้วชาขึ้นมาจิบอย่างใจเย็นและกล่าวตอบไปว่า

“ผมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้วครับ แต่เกรงว่าทางหัวหน้าคณะอาจารย์คนอื่นๆ จะต้องมาลำบากเป็นธุระให้มากกว่า”

“ฮ่าฮ่า ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า เธอเองก็เป็นอาจารย์น้ำดีที่มีความสามารถด้านแพทย์แผนจีนคนหนึ่ง นี่จึงเป็นสิ่งที่เราควรปฏิบัติกับคนเก่งๆอย่างเธออยู่แล้ว”

ฉีเล่ยแสร้งทำเป็นเกรงใจปั้นหน้าประหม่าเล็กน้อย พร้อมกล่าวขอบคุณทันที

“ขอบคุณหัวหน้าคณะซีมากเลยนะครับที่เป็นห่วงเป็นใยกันถึงขนาดนี้ แต่จะว่ายังไงดี…เรื่องที่ผมถูกไล่ออกจ่ากมหาวิทยาลัยในครั้งนี้ ทำให้ผมอายจนไม่กล้าแบกหน้ากลับเข้าไปที่นั่นอีกแล้ว…

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของซีลู่เฉิงเริ่มกระตุกขึ้นอีกครั้ง แต่ถึงอย่างไรในสถานการณ์แบบนี้ ฉีเล่ยย่อมถือไพ่เหนือกว่าอยู่แล้ว เขาจึงไม่มีสิทธิ์มีเสียงที่จะโต้แย้งอะไร นอกจากต้องกัดฟันตอบกลับไปอย่างช่วยไม่ได้

“นี่…หมายความว่ายังไงงั้นเหรอ? ลองอธิบายให้ฉันฟังหน่อยสิ?”

“คืออย่างนี้นะครับ…”

หลังจากอธิบายอย่างละเอียดแล้ว ฉีเล่ยก็กล่าวทิ้งท้ายพร้อมรอยยิ้มอีกว่า

“ขอบคุณหัวหน้าคณะอาจารย์ซีมากเลยครับ”

หลั

หลังจากที่ซีลู่เฉิงที่ได้ฟังคำอธิบายของฉีเล่ยอย่างละเอียดแล้ว เขาก็รีบขอตัวลุกจากออกไปทันที เพราะเขาจำเป็นต้องจัดการเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด และตอนนี้เขาก็รู้สึกหวาดกลัวเจ้าเด็กปีศาจคนนี้จริงๆแล้วสิ

“เข้าใจแล้ว เอาล่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะ”

ขณะที่ฉีเล่ยเดินออกไปส่งหัวหน้าคณะอาจารย์ซีกลับไปนั้น เหอจื่อก็โทรเข้ามาหาพอดี เธอหัวเราะคิกคักพร้อมกับพูดขึ้นว่า

“อาจารย์ฉีคุยกับตาเฒ่าซีเรียบร้อยรึยัง?”

ฉีเล่ยตอบกลับไปยิ้มๆ

“เรียบร้อยแล้ว”

ช่วงนี้เขากับเหอจื่อติดต่อกันอยู่เสมอ และเธอกับนักศึกษาคนอื่นๆเองก็มักจะรายงานสถานการณ์ภายในมหาวิทยาลัยให้เขาได้รู้อยู่เรื่อยๆเช่นกัน ด้วยเหตุนี้ ต่อให้ตัวเขาไม่ได้อยู่ในมหาวิทยาลัย เขาก็สามารถรับรู้ได้ทุกอย่างว่ามีเกิดอะไรขึ้นภายในนั้นบ้าง

“เหอะ เหอะ หนูมั่นใจมากว่า เขาจะต้องยอมแพ้ในที่สุด เพราะถ้าหากแผนการนี้ยังล้มเหลวอีก หนูก็ได้บอกกับทุกคนไว้แล้วว่าจะประท้วงด้วยการโดดเรียนทุกวิชาหลังจากนี้ เอาให้สาขาแพทย์แผนจีนถูกยุบไปเลย ไม่ต้องมีแล้วนักศึกษาแพทย์จีนรุ่น6!”

“นั่นมันไม่ใช่เรื่องดีเลยนะ…”

ฉีเล่ยถึงกับเหงื่อตก ในใจหนึ่งเขาก็รู้สึกคิดถูกเช่นกันที่ตอบตกลงไป ไม่อย่างนั้นปัญหาภายในนั้นคงต้องยิ่งทวีความเลวร้ายลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งผลสุดท้ายแล้ว สิ่งนี้มันไม่ได้ก่อให้เกิดผลดีต่อทั้งสองฝ่ายเลย

“หนูทราบค่ะว่านั่นไม่ใช่เรื่องที่ดี แต่นักศึกษาเองก็ควรมีสิทธิ์เรียกร้องสิ่งดีๆให้กับตัวเองไม่ใช่เหรอค่ะ? แล้วในเมื่อตอนนี้เรื่องทุกอย่างได้รับการแก้ไขแล้ว หนูเองก็โล่งใจ โอเคค่ะ งั้นหนูไม่รบกวนอาจารย์แล้ว เดี๋ยววางสายจากอาจารย์ หนูก็จะรีบไปแจ้งข่าวดีนี้ให้ทุกคนฟัง! เจอกันพรุ่งนี้นะคะอาจารย์ฉี!”

“อืม เจอกันพรุ่งนี้”

ฉีเล่ยยิ้มตอบ

…..

วันต่อมา ในชั้นเรียนของเหล่านักศึกษาแพทย์แผนจีนรุ่นที่6 ซีลู่เฉิงยืนอยู่บนเวทีหน้าห้อง ป่าวประกาศด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า

“หลังจากที่ทางมหาวิทยาลัยของเราได้พิจารณาข้อเสนอแนะของทุกคนโดยละเอียดแล้ว ทางเราได้ตัดสินใจที่จะเคารพความคิดเห็นของนักศึกษาเป็นหลัก และเนื่องด้วยอาจารย์ฉีเป็นบุคคลกรที่มีคุณภาพดีเลิศของทางมหาวิทยาลัย แม้ก่อนหน้านี้จะถูกบังคับให้เลิกจ้างเพราะกฎระเบียบบางข้อ แต่ด้วยความพยายามของพวกเราทุกคนที่ร่วมแรงร่วมใจกัน ในที่สุดพวกเราก็ช่วยให้เขาเอาชนะความอยุติธรรมครั้งนี้ได้ ตอนนี้อาจารย์ฉีของทุกคนได้กลับมาแล้ว หวังว่าทุกคนจะตั้งอกตั้งใจเรียนและจบการศึกษากลายมาเป็นแพทย์แผนจีนที่มีคุณภาพนะ!”

ซีลู่เฉิงซึ่งเป็นแกนนำต้อนรับการกลับมาของฉีเล่ย เขาปรบมือและป่าวประกาศต่ออีกว่า

“ทุกคน ปรบมือต้อนรับอาจารย์ฉี!”

ว้าวว~!!

นักศึกษาทุกคนในห้องต่างลุกขึ้นปรบมือกันเสียงเกรียวกราว ดูเหมือนว่าฟ้าหลังฝนมักสวยงามเสมออย่างที่เขาว่ากันจริงๆ

ฉีเลยก้าวเท้าขึ้นไปบนเวทีหน้าห้องพร้อมกับโค้งคำนับให้กทุกคน ทั้งยังกล่าวอีกว่า