ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 235

ตอนที่235 ขอให้โชคดี

นาฬิกาปลุกเวลาหกโมงเช้า ซึ่งเป็นเวลาที่ฉีเล่ยจะต้องตื่นไปออกกำลังกายเหมือนเช่นทุกวัน

หลังจากอาบน้ำแปรงฟันแล้ว เขาก็เปลี่ยนมาสวมใส่ชุดกีฬา แล้วเดินลงมาออกกำลังกายที่สวนหน้าบ้านเหมือนทุกวัน และพบว่าหลี่ฮั่วเฉินได้ยืนออกกำลังกายอยู่ในสวนอยู่ก่อนแล้ว แต่สีหน้าของเขากลับดูเหน็ดเหนื่อยคล้ายคนไม่ได้หลับได้นอนมาตลอดทั้งคืน

“อาวุโสหลี่ ทำไมถึงไม่กลับไปนอนพักต่ออีกสักหน่อยล่ะครับ?”

ฉีเล่ยเอ่ยถามขณะที่กำลังร่ายรำท่วงท่าสิบสองวิถีแห่งเต๋า ส่วนหลี่ฮั่วเฉินก็กำลังรำไทเก๊กอยู่เช่นกัน เขายิ้มให้ฉีเล่ยพร้อมตอบกลับไปว่า

“คนแก่ก็แบบนี้ล่ะ ใช่ว่านึกอยากจะนอนก็นอนหลับได้นะ ในเมื่อนอนไม่หลับ ก็สู้ลุกขึ้นมารำไท่เก๊กดีกว่า”

“ว่าแต่ทำไมเมื่อวานอาวุโสถึงได้กลับช้าล่ะครับ? มีเรื่องอะไรรึเปล่า?” ฉีเล่ยเอ่ยถามต่อ

หลี่ฮั่วเฉินถอนหายใจ แล้วจึงตอบกลับไปว่า “เฮ้อ พอดีเมื่อวานที่โรงพยาบาลมีคนไข้อาการหนักน่ะสิ ก็เลยต้องประชุมหารือถึงวิธีการรักษาจนดึก คนป่วยรายนี้มีสถานะพิเศษ ก็เลยไม่มีใครกล้าตัดสินใจว่าจะรักษาด้วยแพทย์แผนจีน หรือว่าแผนตะวันตกดี”

ฉีเล่ยฟังแล้วก็ได้แต่ถามกลับไปว่า “อาวุโสหลี่ ถ้ามีอะไรให้ผมช่วย บอกได้เลยนะครับ!”

หลี่ฮั่วเฉินตอบกลับยิ้มๆ “ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่เพราะต้องปกปิดเป็นความลับ ฉันต้องขอความช่วยเหลือจากเธอแน่ๆ ฉันเองก็ไม่สามารถตัดสินใจได้จริงๆ”

ในเมื่อหลี่ฮั่วเฉินลำบากใจที่จะพูด ฉีเล่ยก็ไม่คิดที่จะคะยั้นคะยอเช่นกัน อีกอย่าง เขาเองก็เชื่อมั่นในทักษะทางการแพทย์ของหลี่ฮั่วเฉิน

“อาวุโสหลี่ครับ ลองทำท่านี้ตามผมดูนะครับ มันจะช่วยลดอาการเหนื่อยล้าได้มาก”

ฉีเล่ยเห็นหลี่ฮั่วเฉินดูเหนื่อยล้า จึงได้สอนเขาฝึกหายใจเพื่อขจัดความเหนื่อยล้าให้หายไปภายในห้านาที

หลี่ฮั่วซานจ้องมองฉีเล่ยพร้อมกับเริ่มทำตามเขาทันที ทั้งครู่สูดลมหายใจเข้าและออก จนกระทั่งผ่านไปครู่หนึ่ง หลี่ฮั่วเฉินก็เริ่มรู้สึกสดชื่นขึ้นมาก และใบหน้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจากเลือดฝาด

“เหลือเชื่อจริงๆ มหัศจรรย์มาก!” หลี่ฮั่วเฉินร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“นี่เป็นเทคนิคการหายใจแบบหนึ่งครับ ถ้าเราเข้าใจเรื่องลมหายใจ และสามารถหายใจได้อย่างถูกต้อง ก็จะทำให้มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงได้ทีเดียวครับ” ฉีเล่ยเอ่ยตอบยิ้มๆ

“ร้ายกาจนักนะฉีเล่ย! ฉันว่าทั้งตัวเธอนี่ล่ะเป็นสมบัติล้ำค่า!” หลี่ฮั่วเฉินเอ่ยชม

หลี่ถงซีที่เดินออกมาด้านนอกได้เห็นชายหนุ่มกับชายชราออกกำลังกายด้วยกันอยู่ที่สวนด้านนอก จิตใจของเธอพลันรู้สึกมีความสุขขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

“ปู่คะ ทานข้าวได้แล้วค่ะ!” หลี่ถงซีร้องตะโกนบอก

“ได้ๆ ฉีเล่ยไปกินข้าวเช้ากันดีกว่า”

ฉีเล่ยเดินตามหลี่ฮั่วเฉินเข้าไปในห้องรับประทานอาหาร ชายชราหันมองหลี่ถงซี แล้วหันกลับมามองฉีเล่ย ปากก็พูดขึ้นว่า

“ฉีเล่ย ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะปรึกษาเธอ?”

“เรื่องอะไรเหรอครับ?”

“เร็วๆนี้ฉันจะต้องไปทำงานที่หนานหยางบ้านเดิมของเธอ ก็เลยคิดว่าจะไปคุยกับครอบครัวของเธอด้วยเลย เธอมีความเห็นอะไรบ้างไหม?”

หลี่ฮั่วเฉินบอกกับฉีเล่ย และนี่คือจุดประสงค์หลักที่เขาเดินทางไปหนานหยางครั้งนี้

“คุยเรื่องอะไรเหรอครับ?” ฉีเล่ยย้อนถามกลับไปด้วยสีหน้างุนงง

“ถามมาได้ว่าเรื่องอะไร? นี่เธอยังไม่พร้อมจะแต่งกับถงซีของฉันหรอกเหรอ?”

หลี่ฮั่วเฉินเอ่ยถามกลับไปเช่นกัน ฉีเล่ยถึงกับนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง และได้แต่นั่งอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้นจนลืมเคี้ยวข้าวในปาก

แต่ง.. แต่งงานกับถงซีงั้นเหรอ?

แล้วที่ว่าจะไปคุย… จะไปคุยกับใครงั้นเหรอ?

ไปคุยกับภรรยาแล้วก็แม่ยายของฉันงั้นเหรอ? ไปขอให้คนทั้งคู่อนุญาตให้ฉันแต่งงานกับหลานสาวของคุณงั้นเหรอ?

พระเจ้า!!

นี่ถ้ามีการโหวตเลือกผู้ชายที่น่าสงสารเห็นใจที่สุด ฉีเล่ยคงจะได้ครองตำแหน่งนี้อย่างแน่นอน!

เมื่อคืน เขาต้องโอบกอดเพื่อปลอบโยนหลี่ถงซี ทำให้ทั้งเขาและเธอแนบชิดกันจนเกิดอารมณ์พุ่งพล่าน จนเผลอล้วงฝ่ามือเข้าไปในชุดนอนของหลี่ถงซีอย่างลืมตัว

แต่เพียงแค่ฝ่ามือของเขาสัมผัสเข้ากับหน้าอกของหญิงสาวไม่ถึงสองนาที ยังไม่ทันที่เขาจะได้ลิ้มรสอุ่นซ่านของเนินอกอวบอิ่มนั้น หลี่ถงซีก็รู้สึกตัว และรีบดึงฝ่ามือของฉีเล่ยออกทันที จากนั้น ตัวเขาเองก็ถูกหลี่ถงซีผลักออกนอกห้องไป…

และนั่นทำให้ฉีเล่ยโมโหฝ่ามือซ้ายของตนเองมาก เพราะหากไม่ใช่ฝ่ามือที่ซุกซนนี้ เขาคงจะได้จูบเล้าโลมหลี่ถงซีนานกว่านี้

ธรรมชาติร่างกายของผู้หญิงนั้น หากถูกกระตุ้นจนถึงจุดหนึ่งแล้ว ก็เป็นเรื่องยากที่จะเอ่ยคำว่า ‘ไม่’ ออกมาได้!

เมื่อออกมาจากห้อง ฉีเล่ยก็ได้ยกฝ่ามือซ้ายที่ยังมีกลิ่นหอมติดอยู่ขึ้นมาสูดดมครู่หนึ่ง และนั่นทำให้อารมณ์ขุ่นเคืองของเขาจางคลายลงได้บ้าง

ห๊ะ?! แค่จับหน้าอกไม่ถึงสองนาทีถึงกับต้องจ่ายด้วยการแต่งงานเชียวเหรอ?

แต่แน่นอนว่าฉีเล่ยเพียงแค่คิด เขาย่อมไม่กล้าพูดออกมาแน่

มีเหรอที่ฉีเล่ยจะไม่เต็มใจแต่งงานกับสาวสวยอย่างหลี่ถงซี แต่ความจริงก็คือ เขามีภรรยาแล้ว และอีกไม่นาน ภรรยากับแม่ยายของเขาก็จะมาอยู่กับเขาที่ปักกิ่งเช่นกัน