ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 275
ตอนที่275 โอสถหยินหยาง
เดิมทีฉีเล่ยคิดว่า ลูกแก้วนี้เป็นเพียงลูกแก้วธรรมดาๆเท่านั้น เขายังคิดว่ามันเป็นเพียงวัตถุชิ้นหนึ่งบนร่างกายของผู้บำเพ็ญพรตหยินหยางนั่นด้วยซ้ำไป
แต่หลังจากที่ได้ยินคำพูดของนักพรตซวนจื่อซือ ฉีเล่ยจึงได้แต่ตกใจ และแทบไม่อยากจะเชื่อว่า ลูกแก้วธรรมดาๆนี้ จะกลับกลายเป็นบางสิ่งบางอย่างที่มีความพิเศษเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการ หรือคาดคิดได้
“ฉีเล่ย เธอไม่เคยนึกสงสัยบ้างเหรอว่า ในตอนที่ร่างของผู้บำเพ็ญพรตหยินหยางระเบิดนั้น ทำไมบริเวณรอบๆ ถึงได้มีเพียงแค่เธอกับลูกแก้วนี้เท่านั้น?”
นักพรตซวนจื่อซือเอ่ยถามฉีเล่ยยิ้มๆ
หลังจากที่ได้ฟังคำพูดของนักพรตชรา ฉีเล่ยก็เริ่มนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ในวันนั้น และดูเหมือนว่ามันจะเป็นอย่างที่นักพรตซวนจื่อซือพูดจริงๆ
“พลังหยินและหยางเป็นพลังดั้งเดิมของโลกใบนี้ สองพลังในโลก หนึ่งคือหยิน สองคือหยาง สองสิ่งนี้รวมกันเป็นพื้นฐานก่อเกิดของสรรพสิ่งบนโลกใบนี้”
ระหว่างที่พูดนั้น นักพรตซวนจื่อซือก็ค่อยๆก้าวเดินไปอย่างช้าๆ ก่อนจะไปหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าลูกแก้วลูกนั้น ภายใต้แสงสว่างจากโคมไฟในห้อง แสงสว่างสีม่วงจากลูกแก้วนั้นก็ได้สาดส่องเข้าไปที่ใบหน้าของนักพรตชรา ทำให้เขาดูแปลกประหลาดไปจากเดิมเล็กน้อย
“แต่ใช่ว่า… ใครๆก็จะสามารถครอบครองพลังวิเศษแบบนี้ได้นะ แต่เมื่อใดที่ได้มันมาครอบครองแล้วล่ะก็ ไม่ว่าคนผู้นั้นจะอยู่ในเส้นทางแห่งการบำเพ็ญเพียร หรืออยู่ในเส้นทางอื่นๆ ก็จะเป็นประโยชน์ต่อเส้นทางที่คนผู้นั้นเลือกเป็นอย่างมาก”
ฉีเล่ยยังคงนิ่งเงียบฟังคำบอกเล่าของนักพรตชราด้วยความสนอกสนใจ!
“ไม่ต้องไปดูเรื่องอื่นหรอก เอาเพียงแค่ทักษะทางการแพทย์ของเธอเรื่องเดียวก็พอ เธอรู้บ้างไหมว่า ทำไมในประวัติศาสตร์ถึงได้มีฉายาหมอเทวดาเกิดขึ้น?”
จากนั้น นักพรตซวนจื่อซือก็ได้ยกมือขึ้นโบกอีกครั้ง แล้วแสงไฟภายในห้องก็ดังพรึบลงทันที จากน้้นหน้าจอขนาดใหญ่ก็ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าฉีเล่ย ตามมาด้วยภาพมากมายที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอนั้น
“ไม่ว่าจะเป็นซุนซือเหมี่ยว เปี่ยนเชีวยะ ฮัวโต๋ และแพทย์ชื่อดังอย่างจางจ้งจิ่ง ทุกท่านล้วนแล้วแต่เป็นผู้ที่เข้าใจพลังของหยิน และหยางได้อย่างลึกซึ้งถ่องแท้ทั้งสิ้น”
เมื่อได้ฟังคำพูดของนักพรตซวนจื่อซือ ฉีเล่ยก็เริ่มตระหนักว่า แพทย์ที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ ล้วนแล้วแต่ให้ความสำคัญในเรื่องของพลังหยินและหยางนี่จริงๆ
“แต่ทำไมผมถึงไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองได้ครอบครองอะไรเลยล่ะครับท่านอาจารย์?”
ฉีเล่ยเอ่ยถามออกไปด้วยความอยากรู้
“ก่อนอื่น เธอต้องเข้าใจและยอมรับก่อนว่า พลังหยินและหยางนั้น เป็นพลังที่แข็งแกร่งที่สุดบนโลกใบนี้ แต่ก็เป็นเรื่องยากที่ใครก็จะสามารถทำความเข้าใจได้อย่างลึกซึ้งเช่นกัน เธอรู้ที่มาของผู้บำเพ็ญพรตหยินหยางหรือไม่ล่ะ?”
จากนั้น บนหน้าจอขนาดใหญ่ของนักพรตซวนจื่อซือ ก็ได้ปรากฏภาพของผู้บำเพ็ญพรตหยินหยางขึ้นในทันที
เมื่อหนึ่งร้อยกว่าปีก่อนหน้านี้ ผู้บำเพ็ญพรตหยินหยางถือกำเนิดในตระกูลพ่อค้าที่ร่ำรวยมั่งคั่ง แต่เมื่อเขาอายุได้สิบขวบนั้น ตระกูลของเขาก็ได้ตกต่ำลง กระทั่งในวัยสามสิบปี ตัวเขาเองก็ยังไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว และได้กลายมาเป็นอันธพาลเร่ร่อนอยู่ตามท้องถนนในที่สุด
ไม่มีใครรู้ว่า เขาได้เผชิญกับชะตากรรมเช่นไรมาบ้าง…
แต่ในค่ำคืนหนึ่ง จู่ๆก็มีแสงสว่างเจิดจ้าราวกับเวลากลางวันปรากฏขึ้นไปทั่วทั้งเมือง และในวันรุ่งขึ้น ก็ได้มีผู้สามารถครอบครองพลังหยินและหยาง ซึ่งไม่เคยปรากฏขึ้นบนโลกใบนี้มาก่อนร่วม 500 ปี
นับแต่นั้นมา เขาก็เรียกขานตัวเองว่า ‘ผู้บำเพ็ญพรตหยินหยาง’ และได้ใช้พลังวิเศษของตัวเองทำสิ่งต่างๆมากมาย จนผู้บำเพ็ญพรตคนอื่นๆ ต่างก็พากันพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เขาเป็นผู้เดียวที่มีโอกาสจะได้สัมผัสจุดสูงสุดแห่งเส้นทางบำเพ็ญเพียรนี้
แต่กลับกลายเป็นว่า ยิ่งผู้บำเพ็ญพรตหยินหยางมีพลังวิเศษมากขึ้นเท่าไหร่ จิตใจของเขาก็เปลี่ยนแปลงไปมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งได้เห็นคนในตระกูลตกต่ำกว่าผู้คนในเมือง เขาก็ยิ่งใช้พลังวิเศษของตนเอง ทำให้ตัวเองดูไร้ค่ามาขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งใช้พลังวิเศษที่ได้มานั้นทำร้านผู้คนธรรมดาไปทั่ว
และยิ่งเขาทำเรื่องเลวร้ายมากขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้ผู้คนโกรธแค้นมากขึ้นเท่านั้น แต่ในเมื่องทุกคนไม่สามารถควบคุมผู้บำเพ็ญพรตหยินหยางให้อยู่ในเส้นทางที่ถูกต้องได้ ผู้คนที่มีพลังอำนาจในเมืองจึงได้ร่วมมือกัน หลอกล่อเขาให้ไปถูกกักขังอยู่บนยอดเขาหงหยาซาน
“แต่เป็นเพราะการจะมีผู้ที่สามารถทำความเข้าใจพลังหยิน และหยางได้อย่างลึกซึ้งเช่นผู้บำเพ็ญพรตหยินหยางนั้น เป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่งนัก พวกเขาจึงไม่ต้องการสังหารผู้บำเพ็ญพรตหยินหยาง และได้แต่หวังว่า หลังจากที่ถูกกักขังอยู่บนยอดเขาหงหยาซาน และได้มีเวลาทบทวนตัวเอง ตราบใดที่เขาสำนึกผิด ก็จะได้รับการปล่อยตัว”
นักพรตซวนจื่อซือเล่ามาถึงตรงนี้ก็ได้แต่หัวเราะเบาๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอสกุลเฉิน