ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 104

อู๋เฟิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "ปู่จะดื่มจริงหรือ"

อู๋เหลียนเซิ่งจ้องมองที่หลานชาย "แกจะไปรู้อะไร! นี่คือเหมาไถแท้อายุ 30 ปี!"

อู๋เฟิงตกตะลึง เขารีบเทใส่ถ้วย ความรู้สึกที่ติดลิ้นและเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าเข้มข้น

หลังจากดื่มเหล้าหมดแก้ว เขาจ้องไปที่อู๋เป่ยและถามว่า "เหล้านี้ของแท้? นายจ่ายเงิน 90,000 หยวนสำหรับเหล้าหนึ่งลัง?"

อู๋เป่ยพูดด้วยเสียงนิ่งเรียบว่า "ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องเหล้ามากนัก แต่ถ้าปู่พูดว่าของแท้ มันก็น่าจะเป็นของแท้"

อู๋เจิ้นต๋าและคนอื่น ๆ ก็ใส่รินแก้วและดื่มอย่างรวดเร็วเช่นกัน แต่พวกเขาไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นของจริงหรือไม่ พวกเขาแค่คิดว่ามันรสชาติดี

เมื่ออาหารมา ทุกคนก็เริ่มกิน

หญิงชราพวกหลาน ๆ ของเธอ แต่เธอไม่สนใจอู๋เป่ยและอู๋เหมยราวกับว่าพวกเขาเป็นคนแปลกหน้า

อู๋เป่ยไม่ได้กินอะไรมาก ส่วนอู๋เหม่ยและจางลี่ก็ไม่แม้แต่จะขยับตะเกียบ

ทันใดนั้น อู๋เจิ้นจงก็พูดว่า "พ่อ ผลการทดสอบรายเดือนของเสี่ยวเมิ่งเพิ่งออกมา เธออยู่ใน 400 อันดับแรกของเขต!"

อู๋เหลียนเซิ่งยิ้มและพูดว่า "จริงเหรอ? เสี่ยวเมิ่งฉลาดตั้งแต่เด็ก เธออยู่ใน 400 อันดับแรก อย่างนั้นเธอก็จะสามารถเข้ามหาวิทยาลัยที่ดีได้ใช่ไหม"

อู๋เจิ้นต๋ารู้สึกภูมิใจมากและกล่าวว่า "แน่นอน นักเรียน 400 อันดับแรกสามารถเข้ามหาลัยดี ๆ ได้แน่!"

หลังจากพูดจบ เขาก็มองไปที่อู๋เป่ย "อู๋เหมย ดูเหมือนจะเรียน ม.5 ด้วยใช่ไหม?

อู๋เป่ยกล่าวว่า "ใช่แล้ว อาสี่ เสี่ยวเหมยกำลังจะขึ้น ม.6 เร็ว ๆ นี้ ผลการเรียนของเธอก็ไม่เลวเลย เธอเข้าร่วมการสอบคณิตศาสตร์ระดับชาติ เมื่อไม่นานมานี้และได้รับที่หนึ่งของจังหวัด มหาวิทยาลัยหัวชิงและเทียนจิงโทรหากันมาให้วุ่น พวกเขาหวังว่าเสี่ยวเหมยสามารถไปเรียนกับพวกเขาได้และพวกเขายังบอกด้วยว่าค่าเทอมฟรีทั้งหมด แต่ฉันไม่เห็นด้วย เพราะเสี่ยวเหมยมีทางเลือกที่ดีกว่า ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจปล่อยให้เธอไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ"

ทุกคนเงียบที่หนึ่งในจังหวัด? พูดจริงหรือล้อเล่นกัน?

อู๋เมิ่งหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาค้นหา และแน่นอนว่าเธอพบรายชื่อประกาศคณิตศาสตร์ระดับชาติในปีนี้และชื่อของ "อู๋เหมย" ก็ประกาศที่หนึ่งอย่างโดดเด่น

อู๋เจิ้นจงรู้สึกว่าบดบังออร่าและเขาไม่มั่นใจเล็กน้อย เขาพูดว่า "เด็กผู้หญิงจะเรียนคณิตศาสตร์ไปเพื่ออะไร? ไม่มีประโยชน์หรอก เด็กผู้หญิงต้องเรียนพวกร้องเพลง เต้นรำ หมากรุก วาดรูป ไม่ก็เครื่องดนตรีต่างหาก อู๋เมิ่งของพวกเราเรียนเปียโนได้ระดับห้าแล้วก็เรียนไวโอลินและเต้นด้วย”

อู๋เป่ยพยักหน้า "ที่อาสี่พูดก็จริง ผมก็จ้างครูสอนพิเศษให้เสี่ยวเหมยด้วย โชคดีที่เธอฉลาดมาก ตอนนี้เธอเรียนเปียโนได้ระดับสิบ ไวโอลินระดับสิบและเต้นรำระดับสิบ พู่กันจีนเธอก็ไม่แย่ ตอนนี้กำลังเรียนภาษาจีนกลางด้วย"

อู๋เป่ยไม่ได้โม้ นับตั้งแต่อู๋เหมยพร้อมที่จะพัฒนาตัวเอง เขาก็ขอให้จูชิงเหยียนช่วยจ้างติวเตอร์จำนวนมากเพื่อพัฒนาของอู๋เหมยในทุกด้าน

อู๋เจิ้นจงถูกบดบังอีกครั้ง เขาพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง

อู๋เมิ่งมองไปที่อู๋เหมยด้วยความชื่นชมและพูดว่า "พี่เสี่ยวเหมย พี่ได้ทำยังไงถึงได้ที่หนึ่งในจังหวัด งั้นพี่จะเข้ามหาลัยเทียนจิงหรือหัวชิงเหรอ?

อู๋เหมยพูดขึ้น "พี่ยังคิดไม่ออก อยากจะรอจนถึง ม.6 ก่อน จะได้เข้าร่วมแข่งขันคณิตศาสตร์โอลิมปิก"

อู๋เมิ่ง "พี่เก่งมาก พี่จะต้องได้รับรางวัลแน่นอน"

อู๋เหมย "พี่ทำข้อสอบระดับนานาชาติมาหลายชุดแล้ว พี่น่าจะคว้าเหรียญทองมาได้"

อู๋เจิ้นจงไอและเปลี่ยนหัวข้อที่ทำให้พวกเขาหดหู่ เขาพูดว่า "อู๋เป่ย ได้ยินว่าช่วงนี้แกทำงานแล้วนี่"

อู๋เป่ยพูดด้วยเสียงนิ่งเรียบ "ไม่ใช่ที่จริงจัง แค่ทำธุรกิจบางอย่างเฉยๆ"