ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1107

อู๋เป่ยเห็นว่าเขาจงใจประจบประแจงตัวเอง พยักหน้า : “งั้นก็ขอบคุณน้ำใจของศิษย์น้องเซี่ยโหวแล้ว”

เก็บหินวิญญาณเสร็จ เขาหยิบยาอายุวัฒนะเปลี่ยนทารกออกมาหนึ่งเม็ดแล้วยื่นให้เซี่ยโหวลี่ พูดด้วยรอยยิ้ม นี่คือยาอายุวัฒนะเปลี่ยนทารก ฉันเห็นว่าศิษย์น้องยังไม่เปลี่ยนทารก กินยาอายุวัฒนะนี้ลงไปแล้ว น่าจะช่วยได้

แน่นอนเซี่ยโหวลี่รู้ถึงระดับการปรุงยาของอู๋เป่ย เขาอดไม่ได้ที่จะดีใจ พูด : “ขอบคุณนายน้อยหัวหน้าพรรค!”

ออกจากประตูบานที่สี่ อู๋เป่ยไม่ได้ไปประตูบานที่ห้า แต่เป็นการไปประตูบานที่เจ็ดโดยตรง

ปัจจุบันประตูบานที่เจ็ดยังคงไม่มีเจ้าของ คนที่มาที่นี่ หลายคนตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง ก็เลยมาค้นหาความหวังอันริบหรี่

ตอนที่เขามาที่นี่ครั้งที่แล้ว สัญญากับบางคนที่อยู่ข้างในว่าจะมาหาวัตถุดิบยา ปรุงยาอายุวัฒนะให้พวกเขา ตอนนี้เขามาที่แห่งนี้อีกครั้ง ถือได้ว่าเป็นการปฏิบัติตามคำสัญญาเดิม

ทันทีที่เขาเข้ามา พบว่าสถานที่แห่งนี้แตกต่างไปจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง ไม่เพียงแต่มีคนเยอะขึ้นแล้ว นอกจากนี้บรรยากาศค่อนข้างตึงเครียด

เพิ่งเข้าประตู ก็มีคนหนึ่งพูดอย่างเย็นชา : “คนมาใหม่ รู้กฎไหม”

อู๋เป่ยมองไปทางคนที่พูด เป็นผู้เที่ยงแท้คนหนึ่ง หน้าครึ่งหนึ่งพังไปแล้ว ตาก็ไม่มีแล้ว เผยเบ้าฟันกระดูกขาวออก หน้าตาน่ากลัวอย่างมาก

อู๋เป่ยถาม : “กฎอะไร”

ผู้เที่ยงแท้ครึ่งหน้าพูด : “อยากอยู่ที่นี่ ก็ต้องเอาของที่มีค่าบนตัวทั้งหมดออกมา!”

อู๋เป่ยกวาดมองหนึ่งที : “กฎนี้คุณเป็นคนตั้งเหรอ”

ครึ่งหน้าพูดอย่างไม่แยแส : “เซียนกษัตริย์หวงเป็นคนตั้ง!”

อู๋เป่ย : “เซียนกษัตริย์หวงเหรอ เขาอยู่ไหน”

ครึ่งหน้า : “เซียนกษัตริย์หวงกำลังนั่งสมาธิอยู่กับตรัสรู้ขั้นสุดยอด”

อู๋เป่ยอ้อหนึ่งที เดินก้าวใหญ่เข้าไปข้างใน

“หยุดเดี๋ยวนี้!” ครึ่งหน้าโกรธอย่างมาก ยื่นมือไปจับไหล่ของอู๋เป่ย แต่มือของเขาเพิ่งสัมผัสโดนอู๋เป่ย ก็ถูกหนึ่งฝ่ามือของเขาต่อยจนบินออกไป

ครึ่งหน้าชนเข้ากับกำแพงหินอย่างแรง กระอักเลือดและหมดสติ และอู๋เป่ยเดินต่อไปเรื่อยๆ ผลักประตูหินเปิดโดยตรง เข้าสู่ตำหนักใต้ดิน

ตำหนักใต้ดินครอบคลุมพื้นที่หลายล้านตารางเมตร ภายในมีอนุสาวรีย์มากมายนับไม่ถ้วน ซึ่งล้วนทำจากวัสดุที่แตกต่างกัน ครั้งที่แล้ว เขาจดจำอนุสาวรีย์สิบสองอันที่นี่ รวมถึงอนุสาวรีย์เก้าอันที่ใหญ่ที่สุดในโลก

เดิมทีเขาเตรียมจะจดจำเนื้อหาเหล่านี้เอาไว้ หลังจากนั้นค่อยกลับไปศึกษา แต่สิ่งที่น่าแปลกคือ เมื่อใดก็ตามที่เขาคิดถึงอนุสาวรีย์เหล่านี้ ในสมองมักจะเกิดความว่างเปล่า ทั้งๆที่สิ่งของที่จดจำเอาไว้เหล่านั้น เมื่ออยู่ข้างนอกกลับคิดอะไรไม่ออกเลย

ดังนั้น เขามาที่ตำหนักใต้ดินหลังประตูที่เจ็ดอีกครั้ง หาสาเหตุ

ภายในตำหนักใต้ดิน อนุสาวรีย์ที่แตกหักเสียหายจำนวนนับไม่ถ้วนถูกฝังไว้อย่างคดเคี้ยวบนพื้น อู๋เป่ยในตอนนี้ มีภูมิปัญญาและประสบการณ์ทั้งหมดของเฉินเต้าซวนมากกว่าเมื่อก่อน นอกจากนี้ยังครอบครองประสบการณ์ศิลปะการต่อสู้ของจักรพรรดิเจินหวู่ โครงร่างทั่วไปของศิลปะการต่อสู้ ความรู้ของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นกัน

ด้วยเหตุนี้ เมื่อเขามาอยู่ต่อหน้าอนุสาวรีย์อีกครั้ง เข้าใจความหมายที่อยู่บนอนุสาวรีย์ได้อย่างง่ายดาย

เขายืนอยู่ตรงหน้าอนุสาวรีย์ครึ่งชั่วโมง จู่ๆก็พูดด้วยรอยยิ้ม : “ที่แท้เป็นยันต์ตราประทับอย่างหนึ่ง!”

ยันต์ตราประทับ เป็นการผสมผสานระหว่างตราธรรมและยันต์ กลายเป็นวิชาการฝึกฝนอย่างหนึ่ง ยันต์ตราประทับสามารถสร้างเป็นยันต์ได้ ใช้งานได้ตลอดเวลา ยังสามารถเก็บไว้ในส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย เวลาใช้สามารถกระตุ้นออกมา ใช้พลังที่แข็งแกร่งได้

นอกจากนี้ ยันต์ตราประทับมีความพิเศษอย่างหนึ่ง มีมีแค่หนึ่งเดียว ยันต์ตราประทับทุกรูปแบบ ถือกำเนิดออกมาแค่หนึ่งใบ ถ้าหากมียันต์ตราประทับใบที่สองถือกำเนิดขึ้น ยันต์ตราประทับใบที่หนึ่งก็จะหายไป แม้ว่ายันต์ตราประทับที่เหมือนกันสองใบ จะอยู่ห่างกันหลายร้อยล้านไมล์ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ร่วมกัน

ยันต์ตราประทับเคยได้รับความนิยมอย่างมากในยุคโลกแห่งเซียน ผู้ฝึกฝนที่แข็งแกร่ง บนตัวมักจะมียันต์ตราประทับไว้ป้องกันตัวเสมอ ต่อมายุคโลกแห่งเซียนถูกทำลาย การสืบทอดของยันต์ตราประทับก็ถูกตัดขาด ไม่มีใครรู้วิธีใช้ยันต์ตราประทับอีกต่อไป

ต้องการตรัสรู้ยันต์ตราประทับ ก่อนอื่น ต้องทำการวิจัยเชิงลึกเกี่ยวกับตราธรรมและยันต์ อู๋เป่ยได้รับมรดกจากจักรพรรดิเทียนฟู ไม่มีปัญหาในการทำความเข้าใจต่อลัทธิยันต์ สาระสำคัญของตราธรรม สามารถเข้าถึงความแปลกแยกของข้อห้าม เปลี่ยนข้อห้ามเป็นรูปแบบที่ซับซ้อน ค่อยกลายเป็นตราธรรม ในความเป็นจริง ศิลปะการต่อสู้ที่อู๋เป่ยเรียนรู้นั้น ถือได้ว่าเป็นรูปแบบหนึ่งของตราธรรม ซึ่งเป็นการผสมผสานระหว่างตราธรรมและศิลปะการต่อสู้

อู๋เป่ย : “ช่วยนำทางผมด้วย”

หวงเตียวคนนี้นำทางอู๋เป่ย มาถึงอนุสาวรีย์หินแห่งหนึ่ง อนุสาวรีย์หินหายไปครึ่งหนึ่งแล้ว ส่วนที่เหลือเขียนภาษาเซียน

อู๋เป่ยกวาดมองหนึ่งที ก็รู้ความหมายคร่าวๆ อนุสาวรีย์บอกว่า คนกลุ่มหนึ่งที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส หลบเข้ามาในตำหนักใต้ดินแห่งนี้ พวกเขามีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว ดังนั้นก่อนตาย เขียนยันต์ตราประทับที่ตัวเองครอบครองทั้งหมดลงไป เก็บไว้ให้คนรุ่นหลัง

สำหรับเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาก็มองไม่เห็นเช่นกัน คิดว่าเนื้อหาที่สอดคล้องกัน น่าจะหายไปกับอนุสาวรีย์ที่พังทลายไปแล้ว

เขาพูด : “ที่แท้เป็นยันต์ตราประทับที่ผู้ฝึกฝนกลุ่มหนึ่งทิ้งเอาไว้ สามารถตรัสรู้ยันต์ตราประทับนี้ได้ ล้วนแล้วเป็นยอดฝีมือ ใครกันแน่ที่สามารถบีบให้ยอดฝีมือมากมายขนาดนี้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังแบบนี้ได้”

หวงเตียว : “ก็ไม่รู้เหมือนกัน”

อู๋เปยพูด : “ผมยังต้องตรัสรู้ยันต์ตราประทับที่นี่”

หวงเตียวพูดด้วยรอยยิ้ม : “ได้ ผมจะเฝ้าประตูให้เพื่อนอู๋ ไม่ให้คนอื่นเข้ามารบกวน”

อู๋เป่ยพูด : “รบกวนแล้ว”

หวงเตียวคนนี้ถอยไปอย่างเงียบๆ ไม่ใช่เพราะเขาเกรงใจ แต่เป็นเพราะอู๋เป่ยแข็งแกร่งมากพอ และยังเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของภูเขาสู่ เขาไม่อยากรุกรานจริงๆ

อู๋เป่ยเข้าใจอย่างลึกซึ้ง จำนวนยันต์ตราประทับที่คนๆหนึ่งสามารถครอบครองได้มีจำกัด ในประวัติศาสตร์ ผู้ฝึกฝนที่แข็งแกร่งที่สุด ครอบครองยันต์ตราประทับเจ็ดใบ

เมื่อเห็นเช่นนี้ เขาจึงตัดสินใจเริ่มต้นด้วยอนุสาวรีย์เก้าอันที่ใหญ่ที่สุดในโลก พยายามเรียนรู้ยันต์ตราประทับข้างต้นให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ นอกจากนี้เรียนรู้ทีละอัน

ที่แห่งนี้ มีอนุสาวรีย์ขนาดใหญ่เก้าอัน ที่มีตัวอักษรใหญ่เท่ากับถัง อนุสาวรีย์แต่ละอันมีรูปแบบที่ซับซ้อนอย่างยิ่ง มีคำอธิบายประกอบหลายล้านคำ

อู๋เป่ยสังเกตอนุสาวรีย์แห่งหนึ่ง พยายามทำความเข้าใจให้ดีที่สุด เพราะว่าเขาเคยอ่านไปหนึ่งรอบแล้ว ดังนั้นการตรัสรู้นั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่ว่าจะเป็นแบบนี้ เขาก็ใช้เวลาไปประมาณหนึ่งวัน ถึงสามารถรวบรวมยันต์ตราประทับรูปแบบวงกลมออกมาได้ ชื่อว่ายันต์ตราประทับจักรพรรดิปีศาจ มียันต์ตราประทับนี้ สามารถสั่งผีได้นับหมื่น!