ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1119

อู๋เป่ยยังคงสงบนิ่ง และออกไปพร้อมกับหลี่อวี๋และหลี่ซู่

เมื่อมาถึงบริเวณที่ไม่มีผู้คนหลี่อวี๋ก็พูดขึ้น "นายท่าน พวกเราไม่ไปที่เขาพยัคฆ์มังกรแล้วเหรอ?"

อู๋เป่ยพูด "ฉันสนใจดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกร พวกคุณกลับกันไปก่อน เดียวฉันจะไปดูด้านในซักหน่อย"

หลี่อวี๋ "นายท่านระวังตัวด้วย เขาพยัคฆ์มังกรนี้มีชื่อเสียงอย่างมาก จะต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ"

อู๋เป่ยตอบ "ไม่ต้องกังวลหรอก ฉันรู้ดี"

พูดจบ ร่างของเขาก็ทรุดลงกับพืน หลังจากนั้นก็มีทางเดินใต้ดินยาวมากกว่าสิบเมตร เขาก็ค่อยๆโผล่หัวออกมา

ทันทีที่พวกเขาปรากฏตัวขึ้น ก็ได้ยินบทสนทนาระหว่างทั้งสองคนจากด้านหลังก้อนหินใหญ่ข้างๆ เสียงหนึ่งเป็นเสียงของชายหนุ่ม อีกเสียงหนึ่งเป็นเสียงของหญิงสาว

ชายหนุ่มพูด "ศิษย์น้องหญิง รอฉันหาของดีๆที่ดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกรได้แล้ว ฉันจะเอามาให้เธอนะ"

หญิงสาวคนนั้นพูด "ศิษย์พี่ ฉันรู้อยู่แล้วว่าพี่ดีต่อฉันมากที่สุดแล้ว"

ชายหนุ่มหัวเราะหนึ่งเสียง "ฮ่าฮ่า" จากนั้นก็เป็นเสียงของหญิงสาวที่ครางออกมา

อู๋เป่ยฟังอยู่ครู่หนึ่ง กำลังจะออกไป ก็ได้ยินเสียงหญิงสาวคนนั้นอีกครั้ง "ศิษย์พี่ ฉันได้ยินมาว่าปรมาจารย์และอัจฉริยะทั้งหลายล้วนไปที่ดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกรแล้ว? หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน?"

ชายหนุ่มตอบ "อืม ได้ยินจากอาจารย์พูดว่า ดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกรนี้ ถูกสร้างขึ้นหลังจากการตายของต้าหลัวจินเซียน ดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกรนี้ก็เป็นสถานที่ผิดมาโดยตลอด แม้แต่ยุคสมัยของโลกแห่งเซียนก็ไม่เคยมีใครเข้าไปมาก่อน ตอนนี้พลังวิญญาณฟื้นคืนชีพแล้วไม่รู้ว่ามันจะไปกระตุ้นให้ดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกรกลายเป็นพื้นที่เปิดเสียแล้ว"

หญิงสาวตกใจอย่างมาก "มีความเกี่ยวข้องกับต้าหลัวจินเซียน! งั้นดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกรก็จะต้องใหญ่มากใช่ไหม?"

ชายหนุ่ม "อืม มันกว้างใหญ่มาก ทุกคนต่างพากันเข้าไป เพราะว่าโลกภายนอกได้รับข่าว กองกำลังจำนวนมากในคุนหลุน แม้กระทั่งกองกำลังจำนวนมากจากโลกแห่งเซียนตามก็ส่งคนมาเพื่อขอเขาไป กองกำลังเหล้านี้พวกเราไหนเลยจะกล้ารุกราน? ตอนนี้เราทำได้แค่ส่งคนเข้าไป เอาสิ่งของที่สามารถเอามาได้ก่อน"

หญิงสาวพูด "ดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกรกับเขาพยัคฆ์มังกร ทำไมพวกเขาถึงเข้าไปด้วย?"

ชายหนุ่มถอนหายใจ "เพราะว่าเขาพยัคฆ์มังกรนั้นแข็งแกร่งมาก ก็เท่านั้นละ"

ทั้งสองค้างอยู่ครู่หนึ่ง ชายหนุ่มก็พูดขึ้น "ศิษย์น้องหญิง ฉันต้องเข้าไปแล้ว"

"ศิษย์พี่เข้าไปในนั้นแล้วต้องระวังด้วยนะ" หญิงสาวพูด

ชายหนุ่ม "วางใจเถอะ มีพวกเราอยู่ด้วยกัน ไม่เกิดอะไรขึนหรอก"

จากนั้นก็มีเสียงฝีเท้าของชายคนนั้นเดินออกไป

อู๋เป่ยกลอกตาไปมาแล้วดำดิ่งลงใต้ดิน รอชายคนนั้นออกไปไกลแล้วแล้ว เขาก็เอือมมืออกไปคว้าตัวชายหนุ่มไว้ แล้วใช้แรงโจมตีชายหนุ่มจนหมดสติไป

เขากระโดดขึ้นมาจากพื้นมองดูชายคนนั้น เขาอายุวัยสามสิบ ตัวสูง ผิวคล้ำและผอม เขายื่นมือออกมาถูกหน้าแลงแปรงร่างเป็นชายคนนั้น จากนั้นก้สวมเสื้อนอกของเขา

เมื่อเปลี่ยนชุดแล้ว เขาก็พบป้ายเล็กๆติดอยู่ที่เอวของชายคนนั้น

หลังจากจัดเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เขากโยนชายคนนั้นลงไปในหลุมหินใกล้ๆ คลุมเขาด้วยหญ้าแล้วเดินต่อไป

ที่นี้เป็นสวน เดินได้ซักพัก เขาก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินมาทางขวา เขานั้นจำหญิงคนนั้นได้ เป็นซุนจื่อชิงจากเขาพยัคฆ์มังกร

ซุนจื่อชิงเมื่อเห็นเขา ก็ยิ้มแล้วพูดว่า "ศิษย์พี่จาง ท่านก็ไปที่ดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกรเหมือนกันเหรอ?"

อู๋เป่ยใช้เสียงของชายคนนั้นพูด "ใช่แล้ว ศิษย์น้องหญิงจื่อชิง เธอก็ด้วยเหรอ?"

ซุนจื่อชิงพูด "อืม พวกเราเป็นกลุ่มแรกๆ ด้านหลังยังมีศิษย์อีกมากมายที่จะเข้ามา เฮ้อ ไม่มีหนทางอื่นนอกจากใช้วิธีโง่ๆนี้เพื่อคว้าเอาสิ่งของพวกนี้ออกไป"

อู๋เป่ย "ศิษย์น้องหญิง ฉันได้ยินมาว่า คนสองกลุ่มแรกได้ของมาเยอะมากเหรอ?"

นี่เป้นยาอันล้ำค่าที่มีประโยชน์อย่างมาก อู๋เป่ยขุดรากของยาขึนมา ย้ายมันไปไวในอ่างเก็บไว้ในพื้นที่จัดเก็บอาวุธ

ดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกรไม่ทำให้เขาผิดหวัง วัสดุยาที่แย่ที่สุดเขาพบว่าคือยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณ ยาล้ำค่าก็พบได้ทั่วไป แม้แต่ยามหัศจรรย์ก็สามารถถูกค้นพบได้!

เขามุ่งความสนใจไปที่การรวบรวมสมุนไพร และเขายังสำรวจต่อไปอีกสามวัน เขาไม่หยุดที่จะค้นหา เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ เขาตัดสินใจที่จะหาเฉพาะยาล้ำค่าและยามหัศจรรย์เท่านั้น

ในเวลานี้ ทันใดนั้นเขาก็เห็นผลไม้เบื้องล่างซึ่งเปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์ รัศมีอันน่าทึ่งซึ่งอยู่ห่างออกไปกว่าสิบไมล์

เขาลงไปที่หน้าต้นไม้นันทันที และเห็นว่าต้นไม้นั้นสูงประมาณสามเมตร มีผลไม้เพียงเจ็ดผลเท่านั้น แต่ละผลมีขนาดเท่าลูกท้อและเปล่งแสงอันล้ำค่าเจ็ดชนิด

ดวงตาของเขาเป็นประกาย นี้อาจเป็นผลไม้ศักดิ์สิทธิ์หรือไม่? มีบันทึกไว้ในตำรับโอสถ หลังจากปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่สิ้นชีพ ส่วนอมตมะที่สุดของจิตสำนึก จะตกอยู่ใต้ดินและมีอยู่ในโลกอีกทางหนึ่ง อาจะเป็นหญ้าหนึ่งต้นหรือต้นไม้หนึ่งต้น

เขารีบหยิบผลไม้และเก็บอย่างระมัดระวัง ทันทีที่เก็บผลไม้ชิ้นสุดท้าย ก็พบแสงสองแสงตกลงมาเผยให้เห็นชายหนุ่มสองคน

ทั้งสองคนนี้จริงๆแล้วไม่ใช่ผูบำเพ็ญจากเขาพยัคฆ์มังกร พวกเขาหนึ่งคนสวมชุดสีขาว หนึ่งคนสวมชุดสีฟ้า อุปนิสัยเย็นชา เมื่อมองไปที่ต้นไม้ที่สะอาดว่างเปล่า ชายในชุดขาวก็พูดอย่างเย็นชา "ส่งผลไม้มา ไม่งั้นตาย"

อู๋เป่ยมองไปที่คนทั้งสอง พลังยุทธ์สูงมาก เป็นเซียนกษัตริย์

เขาเลิกคิวขึ้น แล้วพูดว่า "ถ้าไม่ให้ละ?"

"ไม่ให้ ก็ตาย!"ชายในชุดขาวชี้มือของเขาออกไป แสงสีเขียวก็บินออกมา พันรอบคอของอู๋เป่ยราวกับสายฟ้า

อู๋เป่ยเยาะเย้ย เขาคว้าแสงสีเขียวด้วยมือเปล่าเขา แล้วสะท้อนหมัดกระทบเข้าที่หน้าอกของชายชุดขาว

"บูม"

เสียงอู้อี้ดังขึ้น ชายในชุดขาวยืมอยู่ที่เดิม เลือดออกทวารทั้งเจ็ด ดวงตาของเขาแสดงออกถึงความหวาดกลัวและความไม่เชื่ออยู่ แต่ในวินาทีต่อมาเขาก็สูญเสียการมองเห็น