ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1120

ชายในชุดสีฟ้าตกตะลึง แล้วพูดอย่างเกรี้ยวกราด "นายกล้าฆ่าศิษย์พี่ฉัน!"

เขาคำรามหนึ่งเสียง ยันต์บนร่างของเขาเปล่งแสง เขาก็หนีไปแล้ว ไม่กล้าที่จะลงมือกับอู่เป่ย

อู่เป่ยยิ้มเย็น เขาไม่ได้ไล่ตามไป แต่หยิบอาวุธวิเศษจากชายในชุดขาวมา จากนั้นก็โยนเข้าไปในหม้อใต้พิภพ เพื่อปรุงยายาอายุวัฒนะวิญญาณแรกเกิด

เขามองดูอาวุธนั้นและพบว่าด้านในของดีมากมายในนั้น ที่ดีที่สุดกคือวัสดุยา

เมื่อได้รับของดี เขาก็ยังคงตามหายาต่อ เขารู้ว่าจะต้องรีบแล้ว การปรากฏตัวของสองคนนี้แสดงให้เห็นว่าคนอื่นที่อยู่นอกเขาพยัคฆ์มังกร ได้เข้ามาในดินแดนเซียนพยัคฆ์มังกรแล้ว

หลังหาเก็บยาเป็นครึ่งวัน อู๋เป่ยก็รูสึกถึงความพันผวนของพลังงานอย่างรุนแรงจากทางด้านซ้าย เขาบินขึ้นไปในอากาศ รีบมุ่งหน้าไปยังทิศทางนั้นทันที

บินไปหลายพันไมล์ เขาก็เห็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่มหึมา ภูเขาลูกนี้มีความสูงกว่าแสนฟุตสง่างามอย่างยิ่ง ยอดเขาครึ่งหนึ่งถถูกซ่อนอยู่ในเมฆศักดิ์สิทธิ์บางเบา สามารถมองเห้นประตูขนาดใหญ่ตรงตระหง่านอยู่ตรงนั้น

ที่ตีนเขามีจัตุรัสขนาดใหญ่ บนพื้นปูด้วยอิฐ มีผู้คน

อย่างน้อยพันคนในจัตุรัส พวกเขาเป็นหนึ่งกองกำลังตะวันออก หนึ่งกองกำลังตะวันตก มาจากกองกำลังที่ต่างกัน

ดวยดวงตาที่เฉียบคมของอู๋เป่ย เพียงมองก็เห็นศิษย์จากภูเขาหลงหูหลายคนเขาจึงร่อนลงมา

เมื่อเห็นขเา หลายคนต่างประหลาดใจ "จางหลินเป่า นายมาได้ยังไง?"

อู๋เป่ยตอบ "ฉันมาดูซักหน่อย"

คนผู้หนึ่งพูด "จางหลินเป่า พวกเราภูเขาหลงหูลงชื่อเซียนมากันแค่สิบคน นายมาก็ไม่มีประโยชน์"

อู๋เป่ยถาม "ลงชื่อเซียนอะไร?"

คนนั้นชี้นิ้วไปที่เขาศักดิ์สิทธิ์แล้วพูดว่า "นายไม่เห็นบันไดสีทองนั้นเหรอ? ขึ้นบันไดไป ทุกขั้นจะมีหนึ่งตำแหน่งก็จะสามารถได้รับรางวัลจากเขาศักดิ์สิทธิ์ แต่รางวัลนี้เป็นเป็นรางวัลใช้ครั้งเดียว คนที่มาถึงก่อนก็ได้ คนด้านหลังก็ไม่มีโอกาสแล้ว นอกจากจะไปให้สูงกว่านั้น"

อู๋เป่ยมองไปรอบๆ และพบบันไดขนาดใหญ่ที่ทอดยาวไปสู่เมฆศักดิ์สิทธิ์ ทุกๆร้อยก้าวจะมีแท่นหนึ่งอยู่ ในเวลานั้น มีคนนั่งพักอยู่ที่บันได้มากกว่าสามพันขั้นแล้ว คนที่สองอยู่มากกว่าสองพันขั้นแล้ว

อู๋เป่ย "ใครเป็นคนตั้งกฎ ทำไมภูเขาหลงหูของเราถึงมีรายชื่อเพียงสิบคน"