สรุปเนื้อหา บทที่ 1153 นายไปจัดการด้วยตัวเอง – ยอดคุณหมอตาวิเศษ โดย เสี่ยวเยา
บท บทที่ 1153 นายไปจัดการด้วยตัวเอง ของ ยอดคุณหมอตาวิเศษ ในหมวดนิยายความสามารถแปลก เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เสี่ยวเยา อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
อู๋เป่ยไร้สีหน้า เนื่องจากเกี่ยวข้องกับอาจารย์ที่ปรึกษาของสถาบันศิลปะการต่อสู้ งั้นก็จัดการง่ายแล้ว
เขาเหยียบไปที่หน้าอกของหวงปินหู่ พลังมหาศาลก็พุ่งเข้ามา ทำลายพลังยุทธ์ของเขาทันที
ไม่มีพลังยุทธ์แล้ว ร่างกายของหวงปินหู่อ่อนลง หลังจากนั้นกรีดร้องออกมา : “แกชั่วร้ายมาก คิดไม่ถึงเลยว่าจะทำลายพลังยุทธ์ของฉัน ฉันจะสู้กับแกอย่างสุดชีวิตแล้ว.....”
อู๋เป่ยเตะเขาออกไปหนึ่งที พูดอย่างเย็นชา : “ถ้าหากไม่ใช่เห็นแก่แกเพิ่งเป็นพ่อคน ลูกเตะของฉันนั้น เตะแกตายไปนานแล้ว!”
เฉียนเหวินเถาโกรธอย่างมาก : “บังอาจ!”
อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “ลูกชายของแกเป็นผู้บัญชาการทหารไม่ใช่เหรอ พวกเราไปหาลูกชายของแกตอนนี้เลย ฉันก็อยากเห็นเหมือนกัน ขยะอย่างแกสามารถเลี้ยงลูกชายอะไรออกมา!”
เขาจับเฉียนเหวินเถาเอาไว้ อีกฝ่ายไม่ทันได้โต้กลับ โลกหมุนต่อหน้า ผ่านไปสักพักหนึ่ง ทั้งสองคนก็ปรากฏตัวที่สถาบันศิลปะการต่อสู้
ยืนอยู่บนสนามเด็กเล่นของสถาบันศิลปะการต่อสู้ เฉียนเหวินเถามีใบหน้าที่ซีดขาว : “คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะกล้ามาที่สถาบันศิลปะการต่อสู้!”
อู๋เป่ยพูดเสียงลึก : “ใครคือเฉียนหมิงหยาง”
ในเวลานี้ มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังสอนอยู่ในห้องเรียน ได้ยินชื่อของตัวเอง เขาอึ้งสักพัก วิ่งมาที่สนามเด็กเล่นทันที
เมื่อเขามองเห็นเฉียนเหวินเทาและอู๋เป่ย สีหน้าอดไม่ได้ที่จะเปลี่ยน รีบเข้าไปพูดทันท่ : “รองคณบดีอู๋!”
เฉียนเหวินเท่าตัวสั่นสะท้าน เขาเป็นรองคณบดีเหรอ
เฉียนหมิงหยางมองพ่อของตัวเองและพูด : “พ่อ คุณมาทำอะไร”
“ฉัน.....”บนหน้าผากของเฉียนเหวินเทามีเหงื่อเย็นไหลออกมาโดยตรง เขาถาม : “หมิงหยาง ระหว่างคณบดีอู๋คนนี้กับพ่อมีความเข้าใจผิดกัน”
อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ได้ยินพ่อของนายบอกว่า นายจะไปเป็นผู้บัญชาการทหารของเขตใหม่เหรอ ยินดีด้วย”
สีหน้าของเฉียนหมิงหยางซีดขาวเหมือนกระดาษทันที เขารีบพูด : “รองคณบดีอู๋ ไม่มีเรื่องแบบนี้ ล้วนแล้วเป็นคนอื่นพูดไปเรื่อย”
อู๋เป่ย : “เดิมทีฉันอยากจะสั่งสอนพ่อของนายสักหน่อย แต่ในเมื่อนายเป็นที่ปรึกษาของสถาบัน นายจัดการเองแล้วกัน”
พูดจบ เขาออกไปโดยตรง ทิ้งไว้เพียงเฉียนหมิงหยางที่มีใบหน้าที่ซีดขาว
เฉียนเหวินเทามองอู๋เป่ยหนึ่งที พูดด้วยความรังเกียจ : “หมิงหยาง คนผู้นี้หยิ่งผยองเกินไปแล้ว เป็นรองคณบดีแล้วจะทำไม คณบดีให้ความสำคัญกับนายมากที่สุดเสมอมา.....”
“พอได้แล้ว!” ดูเหมือนว่าเฉียนหมิงหยางกำลังตะคอก
เฉียนเหวินเทาตัวสั่น พูดเสีงเบาทันที : “หมิงหยาง นายโกรธเหรอ อันที่จริงก็ไม่มีอะไร ลูกน้องคนหนึ่งของฉันถูกเขาทุบตีแล้ว”
เฉียนหมิงหยางพูดอย่างเย็นชา : “ตามผมมา”
เฉียนเหวินเทาและลูกชายมาถึงลานบ้านแห่งหนึ่ง เฉียนหมิงหยางถามเรื่องความเป็นมาทั้งหมด หลังจากนั้นเขาถอนหายใจหนึ่งที พูด : “พ่อ มันไม่ง่ายเลยที่ผมจะมอบตำแหน่งแบบนี้ให้คุณ ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย”
เฉียนเหวินเทาเสียใจอย่างมาก : “หมิงหยาง พ่อไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”
เฉียนหมิงหยาง : “ลูกน้องของคุณบ้าไปแล้วใช่ไหม คิดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าเสียมารยาทต่อรองคณบดีอู๋ เขาเป็นขยะจริงๆ หลังจากกลับไป คุณไปฆ่าเขาเดี๋ยวนี้ ชดใช้และขอโทษรองคณบดีอู๋!”
เฉียนเหวินเทาตกใจอย่างมาก : “ฆ่าเขาเหรอ ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้มั้ง เขาก็แค่รองคณบดีคนหนึ่งเท่านั้น.....”
เฉียนหมิงหยางหมดหนทางอยู่ครู่หนึ่ง พูด : “พ่อ รองคณบดีอู๋เป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในตำนาน พลังของเขาเหนือกว่าคณบดีอย่างมาก เขาอยากฆ่าผม กระทั่งตัวเองไม่ต้องลงมือเลยด้วยซ้ำ เพียงแค่พูดหนึ่งประโยคผมก็กลายเป็นศพที่แข็งทื่อไปแล้ว! นอกจากนี้ เบื้องหลังของรองคณบดีแข็งแกร่งกว่าผมอย่างมาก เป็นไปได้ว่ามีกองกำลังที่สูงส่งอย่างมาก!”
ในที่สุดเฉียนเหวินเทาก็กลัวนิดหน่อยแล้ว : “ทำยังไงดี เขาจะไม่พอใจนายด้วยเหตุนี้หรือเปล่า”
เฉียนหมิงหยางถอนหายใจ ในที่สุดพ่อของตัวเองก็ตระหนักถึงความร้ายแรงแล้ว เขาพูด : “เรื่องนี้จะใหญ่หรือเล็ก ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว รีบไปขอโทษเดี๋ยวนี้ ในเวลาเดียวกัน ดูแลลูกน้องของคุณดีๆ อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก ในฐานะเจ้าหน้าทีรักษากฎหมาย คุณเป็นคนรักษากฎหมาย ไม่ใช่การวางอำนาจบาตรใหญ่!”
เฉียนเหวินเทา : “หมิงหยาง ฉันจะฟังนาย”
อู๋เป่ยพูด : “ฉันจะช่วยนายแล้วกัน ไปถึงทางนั้นนายตั้งใจทำงานให้ดี มันไม่ง่ายเลยที่คนธรรมดาจะมีชีวิตอยู่ นายต้องดูแลพวกเขาอย่างดี”
ได้ยินคำพูดประโยคนี้ เฉียนหมิงหยางดีใจอย่างมาก เขารีบคุกเข่าลงบนพื้น : “ขอบคุณอาจารย์อู๋ที่สนับสนุน!”
อู๋เป่ย : “เอาล่ะ หลังจากนายรับตำแหน่งแล้ว ค่อยกลับมาหาฉัน”
“ได้” เฉียนหมิงหยางโค้งคำนับแล้วจากไป
หลังจากเขาไป อู๋เป่ยจึงติดต่อหาหยวนเค่อเซี่ยว พูด : “ผู้บัญชาการทางทหารของเขตซิงหลงใหม่ได้รับการแต่งตั้งหรือยัง
หยวนเค่อเซี่ยว : “เรื่องนี้ผมก็รู้เหมือนกัน เพราะเป็นผู้บัญชาการทางทหารกลุ่มแรกที่เข้ามาดูแลพื้นที่ พวกเราให้ความสนใจกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก ปัจจุบันทุกฝ่ายยังคงทะเลาะกันอยู่ เพียงแต่พวกเราถือรายชื่อไว้สิบกว่าชื่อแล้ว ผู้บัญชาการทางทหารของเขตซิงหลงใหม่ล่ะก็ สามารถจัดการได้”
อู๋เป่ย : “อาจารย์ที่ปรึกษาเฉียนหมิงหยางของเป่ยหยวนสามารถพิจารณาดูได้”
หยวนเค่อเซี่ยว : “ไม่มีปัญหา ผมเราอยากคุยกับคุณเรื่องนี้พอดีเลย พวกเรากำลังแข่งขันกับผู้อื่นเพื่อรับตำแหน่งผู้ว่าการเมืองหลง อีกฝ่ายส่งคนที่มีการแข่งขันสูงมาคนหนึ่ง ดูเหมือนว่าเขาจะมาจากกองกำลังบางแห่งในคุนหลุน แข็งแกร่งอย่างมาก คนที่พวกเราจัดไว้ก่อนหน้านี้ถูกปรมาจารย์แนวหน้าของอีกฝ่ายฆ่าทิ้งหมดแล้ว”
อู๋เป่ย : “คุณต้องการให้ผมทำอะไร”
หยวนเค่อเซี่ยว : “ขับไล่คนผู้นี้ออกไป ทำให้เขาไม่กล้ามายุ่งกับเมืองหลงอีก! เมืองหลงสำคัญอย่างมาก ถ้าหากที่แห่งนี้สูญเสียการควบคุม ตำแหน่งของผู้ว่าการที่พวกเราควบคุมแต่เดิมก็ไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้อีกแล้ว”
อู๋เป่ยคิดสักพัก : “ได้ แต่ผมมีคำขอหนึ่งอย่าง ตำแหน่งผู้ว่าการของเมืองหลงจำเป็นต้องให้หลี่หลงเฉินทำ”
หยวนเค่อเซี่ยว : “พลังยุทธ์ของคนผู้นี้เป็นยังไง”
อู๋เป่ย : “ทางมณฑลเหอตงเขาค่อนข้างมีอำนาจ พลังยุทธ์ล่ะก็ จะกลายเป็นกษัตริย์เที่ยงแท้ในไม่ช้า”
หยวนเค่อเซี่ยว : “ถือว่าใช้ได้ เพียงแต่คุณต้องไปขับไล่คนผู้นั้นในคืนนี้แล้ว ผมขอเตือนอาจารย์อู่หนึ่งประโยค พลังของคนผู้นี้แข็งแกร่งอย่างมาก คนที่พวกเราส่งไปถูกจัดการไปหลายชุดแล้ว หนึ่งในนี้มีเซียนกษัตริย์และกษัตริย์เที่ยงแท้สองคน”
อู๋เป่ย : “ไม่เป็นไร ส่งที่อยู่ให้ผม ผมจะไปเผชิญหน้ากับเขาดู!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
ทำไมบางตอนถึงสั้นจังครับ...
เสียตังด้วยออ...
ก็แค่นิยายก๊อปปี้เนื้อเรื่องกันไปมาทำไมต้องเสียตังอ่าน😛😛😛...
ชอบอ่านฟรีมากกว่า555...
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...