ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1179

ราชาวานรทองแอบพูด : “จักรพรรดิมนุษย์ ชนเผ่าฟูเทียนเป็นหนึ่งในกองกำลังที่ต่อต้านโลกแห่งเซียน ในตอนนั้น เผ่าถูกกวาดล้างเกือบทั้งหมด เหลือเพียงเผ่าเดียวเท่านั้น ดังนั้นพวกเขาจึงเต็มไปด้วยความเป็นปรปักษ์ต่อโลกแห่งเซียน ”

อู๋เป่ยเหลือบมองนักรบกลุ่มนี้ พวกเขาไม่ใช่นักพรตผู้บำเพ็ญ แต่ละคนมีพลังอันทรงพลัง และยากที่จะจัดการอย่างแน่นอน

เขากล่าวว่า : “ฉันไม่ได้มีความเกลียดชังกับพวกคุณ ฉันก็แค่มาหาคน”

“ ออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเราจะฆ่าแก ! ” ชายคนนั้นพูดอย่างเคร่งขรึม

อู๋เป่ยส่งเสียง “ฮึ” และทันใดนั้นก็กลายเป็นแสงดาบ แล้วก็มาถึงบ้านหินที่เเถาหรูเสวี่ยอยู่ทันที

เถาหรูเสวี่ยเห็นอู๋เป่ย และพูดด้วยความยินดีอย่างยิ่ง : “อู๋เป่ย ! ”

ในขณะนี้ มีเสียงคำรามดังมาจากด้านนอก และชายร่างใหญ่ที่สูงกว่าสองเมตรก็รีบเข้ามาชกไปที่อู๋เป่ย

หมัดนี้ทรงพลังมาก อู๋เป่ยใช้เคล็ดลับของความเด็ดเดี่ยว และต่อยออกไปทันที เมื่อได้ยินเสียงดัง ชายร่างยักษ์ก็ถูกระเบิดออกไปหลายร้อยเมตรและกระแทกก้อนหินอย่างแรง ก้อนหินแตกและเขาก็เป็นลมหมดสติไป

อู๋เป่ยโบกมือของเขา และผู้คนที่อยู่รอบ ๆ เถาหรูเสวี่ยก็ถูกผลักออกไปด้วยพลังอันยิ่งใหญ่

เธอกระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของ อู๋เป่ย และร้องว่า : “คุณพ่อคุณแม่ และสมาชิกกลุ่มอื่น ๆ อีกหลายคนถูกพวกเขาสังหารไปหมดแล้ว！”

อู๋เป่ยพูดปลอบใจ : “อย่าเศร้าเกินไปเลย”

ปล่อยเถาหรูเสวี่ย แล้วเขาก็เดินออกจากบ้านหิน ชายร่างยักษ์ส่ายหัวแล้วเดินกลับ ดวงตาของเขาที่ฉายแววดุร้าย กลับดูไม่มั่นใจเลย

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “ทำไมพวกแกถึงต้องฆ่าผู้บริสุทธิ์ล่ะ ? ”

ชายคนนั้นหัวเราะเยาะและพูดว่า : “พวกนี้ล้วนเป็นลูกหลานของทาส อยากฆ่าก็ฆ่า มีอะไรให้คุ้มค่าแก่การพูดถึง? ”