ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 120

" ฮาฮา ยินดีด้วย พี่สาม " อู๋เป่ยพูดแสดงความยินดีกับสวี่จี้เฟย

สวี่จี้เฟยหัวเราะ" เฮอ เฮอ"ออกมา "ทั้งหมดก็ต้องยกความดีความชอบให้นายแหละ" เขาต้องการหมายถึง วิชาลมหายใจมังกรคชสารที่อู๋เป่ยถ่ายทอดให้กับเขา

อู๋เป่ย " ขอแค่พี่สามเลื่อนชั้นอย่างราบรื่นผมก็สบายใจแล้วล่ะ" พูดจบก็กำลังจะลากลับไป

สวี่จี้เฟยรีบพูดทันที " อย่าเพิ่งไปสิ ให้จัวคังเตรียมอาหารให้เรา เรากินสักสองสามแก้ว"

อู๋เป่ยรีบโบกมือทันที " พี่สามขอเป็นวันหลังละกัน วันนี้ผมติดธุระจริงๆ"

สวี่าจี้เฟยก็ไม่ได้เหนี่ยวรั้ง ส่งอู๋เป่ยถึงหน้าประตู เห็นรถที่เขาขับเป็นรถเบนซ์ของจัวคัง เขารีบบอกแก่จัวคังว่า " รถคันนี้มันดูเก่ามาก จัวคัง นายเอารถแอมแปด(รถบีเอ็มดับเบิลยู) คันนั้นให้น้องพี่หน่อย"

จัวคังส่งเสียง"ฮ้า"ทันที แล้วก็ให้ลูกน้องไปเอากุญแจมาดอกหนึ่ง ยิ้มพูด " คุณอู๋ มันเป็นความสะเพร่าของผมเอง รถเบนซ์คันนี้เป็นรถมือสองที่ผมซื้อเมื่อสิบปีก่อนน่ะ ขับตลอดก็เพื่อระลึกถึงอดีต มันไม่ได้เหมาะกับอายุและฐานะของคุณอู๋"

เขายื่นกุญแจรถให้อู๋เป่ย พร้อมกับชี้ไปยังรถบีเอ็มดับเบิลยูแอมแปดที่ห่างไปไม่ไกล ยิ้มพูด" รถคันนี้ เพื่อนของผมให้มาน่ะ ผมขับไม่สนุก ต่อไปนี้ก็ขอมอบให้คุณอู๋ละกัน"

อู๋เป่ยก็ไม่ได้เกรงใจเขา " ขอบคุณ เดี๋ยวกลับไปผมจะโอนเงินค่ารถให้"

จัวคังร้องขึ้นมา " คุณอู๋ คุณไม่ได้ดูถูกผมเหรอ มันก็แค่รถคันหนึ่ง ผมจะไปกล้ารับเงินของคุณได้อย่างไร"

สวี่จี้เฟยก็พูด" น้องรัก เรื่องเงินไม่ต้องพูดถึงอีกแล้ว"

อู๋เป่ยเห็นความจริงใจของพวกเขา ก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องเงินอีก ขึ้นไปนั่งรถเอมแปด ความรู้สึกเวลาขับมันไม่เหมือนกันจริงๆ แค่เหยียบคันเร่งเบาๆ ก็พุ่งออกไปแล้ว แรงขับก็สูงมาก การเพิ่มความเร็วเป็นร้อยใช้เวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้น

กลับไปถึงไท่คังหมายเลขหนึ่ง เรารีบไปห้องทำงาน เพื่อซื้อหุ้นของซานไห่มีเดียทันที วันนี้ซื้อเพิ่มอีกหนึ่งล้าน ช่วงนี้ราคาหุ่นตก ราคาที่เขาซื้อต่ำลงมาถึง สามหยวนสองเหมากว่าเท่านั้น

เขาเพิ่งจะซื้อหุ้นเสร็จ สายของจูชิงเหยียนก็โทรเข้ามาทันที

"พี่ใหญ่อู๋ คุณยังอยู่ที่อวิ๋นจิงไหม"

อู๋เป่ยถามต่อ" ชิงเหยียน มีอะไรเหรอ"

จูชิงเหยียน " อาเล็กของฉันกลับมาบ้านแล้ว ฉันอยากจะพาเขามาให้คุณดูหน่อยว่าจะรักษาได้ไหม"

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจมาก เพราะเขาไม่รู้ว่าจูชิงเหยียนมีอาเล็กด้วย จึงถามต่อว่า " อาเล็กของคุณ เป็นอะไรเหรอ"

จูชิงเหยียน " เขาเคยได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อสามปีก่อน จากนั้นก็พักรักษาตัวที่วัดต้าฉานตลอด ช่วงที่ผ่านมาอาการบาดเจ็บของอาเล็กฉันแย่ลงเรื่อยๆ ทางวัดต้าฉานก็ไม่รู้จะรักษายังไง จึงบอกว่าส่งกลับมาให้ได้อยู่กับครอบครัวน่ะ"

พูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงของเธอแข็งทื่อเล็กน้อย

อู๋เป่ยรีบตอบทันที " ผมอยู่ที่อวิ๋นจิง คุณพามาเลย"

จูชิงเหยียน " ได้ เดี๋ยวเราจะออกเดินทางทันที"

ที่อำเภอเมือง จูฉวนหวู่และจูฉวนตูยังอยู่ที่บ้านทรงโบราณ นายท่านจูหย่วนซานก็อยู่ด้วย นอกจากพวกเขาแล้วยังมีรุ่นพี่รุ่นน้องของจูชิงเหยียน จูเซี่ยวเซิงอยู่ด้วย

คนเหล่านี้ ทุกคนล้อมรอบชายฉกรรจ์คนหนึ่งไว้ เขาอายุสามสิบต้นๆ รูปร่างหน้าตาคมคายมาก เพียงแต่เวลานี้ใบหน้าซีดจาง โครงหน้าทรุดโทรม

ชายฉกรรจ์ไอ"แค่ก...แค่ก" สีหน้าดูทรมานมาก พูด " พวกคุณหาหมอให้ผมอีกแล้วเหรอ ฝ่ามือพิษฟ้าคำรามของฟั่งอู๋ฉัง ไม่มียารักษา ไม่ต้องเสียเวลาหรอก"

จูชิงเหยียนรีบพูดต่อ" อาเล็ก ครั้งนี้ได้แน่นอน ฝีมือการรักษาของพี่ใหญ่อู๋นั้นสูงมาก..."

" เทียบกับพระหมอผู่เหรินเป็นยังไง " ผู้ชายถาม

จูชิงเหยียนไม่มีคำพูดจะโต้ตอบ เพราะพระหมอผู่เหรินเป็นหมอศักดิ์สิทธิ์แห่งวัดต้าฉาน มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่ว ไม่มีใครกล้าบอกว่าฝีมือการรักษาของเขาด้อยกว่าคนอื่น

จูหย่วนซาน" ฉวนอิง ฝีมือการรักษาของอู๋เป่ยมันดีมาก ไปลองดูก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายไม่ใช่เหรอ"