ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 120

" ฮาฮา ยินดีด้วย พี่สาม " อู๋เป่ยพูดแสดงความยินดีกับสวี่จี้เฟย

สวี่จี้เฟยหัวเราะ" เฮอ เฮอ"ออกมา "ทั้งหมดก็ต้องยกความดีความชอบให้นายแหละ" เขาต้องการหมายถึง วิชาลมหายใจมังกรคชสารที่อู๋เป่ยถ่ายทอดให้กับเขา

อู๋เป่ย " ขอแค่พี่สามเลื่อนชั้นอย่างราบรื่นผมก็สบายใจแล้วล่ะ" พูดจบก็กำลังจะลากลับไป

สวี่จี้เฟยรีบพูดทันที " อย่าเพิ่งไปสิ ให้จัวคังเตรียมอาหารให้เรา เรากินสักสองสามแก้ว"

อู๋เป่ยรีบโบกมือทันที " พี่สามขอเป็นวันหลังละกัน วันนี้ผมติดธุระจริงๆ"

สวี่าจี้เฟยก็ไม่ได้เหนี่ยวรั้ง ส่งอู๋เป่ยถึงหน้าประตู เห็นรถที่เขาขับเป็นรถเบนซ์ของจัวคัง เขารีบบอกแก่จัวคังว่า " รถคันนี้มันดูเก่ามาก จัวคัง นายเอารถแอมแปด(รถบีเอ็มดับเบิลยู) คันนั้นให้น้องพี่หน่อย"

จัวคังส่งเสียง"ฮ้า"ทันที แล้วก็ให้ลูกน้องไปเอากุญแจมาดอกหนึ่ง ยิ้มพูด " คุณอู๋ มันเป็นความสะเพร่าของผมเอง รถเบนซ์คันนี้เป็นรถมือสองที่ผมซื้อเมื่อสิบปีก่อนน่ะ ขับตลอดก็เพื่อระลึกถึงอดีต มันไม่ได้เหมาะกับอายุและฐานะของคุณอู๋"

เขายื่นกุญแจรถให้อู๋เป่ย พร้อมกับชี้ไปยังรถบีเอ็มดับเบิลยูแอมแปดที่ห่างไปไม่ไกล ยิ้มพูด" รถคันนี้ เพื่อนของผมให้มาน่ะ ผมขับไม่สนุก ต่อไปนี้ก็ขอมอบให้คุณอู๋ละกัน"

อู๋เป่ยก็ไม่ได้เกรงใจเขา " ขอบคุณ เดี๋ยวกลับไปผมจะโอนเงินค่ารถให้"

จัวคังร้องขึ้นมา " คุณอู๋ คุณไม่ได้ดูถูกผมเหรอ มันก็แค่รถคันหนึ่ง ผมจะไปกล้ารับเงินของคุณได้อย่างไร"

สวี่จี้เฟยก็พูด" น้องรัก เรื่องเงินไม่ต้องพูดถึงอีกแล้ว"

อู๋เป่ยเห็นความจริงใจของพวกเขา ก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องเงินอีก ขึ้นไปนั่งรถเอมแปด ความรู้สึกเวลาขับมันไม่เหมือนกันจริงๆ แค่เหยียบคันเร่งเบาๆ ก็พุ่งออกไปแล้ว แรงขับก็สูงมาก การเพิ่มความเร็วเป็นร้อยใช้เวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้น

กลับไปถึงไท่คังหมายเลขหนึ่ง เรารีบไปห้องทำงาน เพื่อซื้อหุ้นของซานไห่มีเดียทันที วันนี้ซื้อเพิ่มอีกหนึ่งล้าน ช่วงนี้ราคาหุ่นตก ราคาที่เขาซื้อต่ำลงมาถึง สามหยวนสองเหมากว่าเท่านั้น

เขาเพิ่งจะซื้อหุ้นเสร็จ สายของจูชิงเหยียนก็โทรเข้ามาทันที

"พี่ใหญ่อู๋ คุณยังอยู่ที่อวิ๋นจิงไหม"

อู๋เป่ยถามต่อ" ชิงเหยียน มีอะไรเหรอ"

จูชิงเหยียน " อาเล็กของฉันกลับมาบ้านแล้ว ฉันอยากจะพาเขามาให้คุณดูหน่อยว่าจะรักษาได้ไหม"

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจมาก เพราะเขาไม่รู้ว่าจูชิงเหยียนมีอาเล็กด้วย จึงถามต่อว่า " อาเล็กของคุณ เป็นอะไรเหรอ"

จูชิงเหยียน " เขาเคยได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อสามปีก่อน จากนั้นก็พักรักษาตัวที่วัดต้าฉานตลอด ช่วงที่ผ่านมาอาการบาดเจ็บของอาเล็กฉันแย่ลงเรื่อยๆ ทางวัดต้าฉานก็ไม่รู้จะรักษายังไง จึงบอกว่าส่งกลับมาให้ได้อยู่กับครอบครัวน่ะ"

พูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงของเธอแข็งทื่อเล็กน้อย

อู๋เป่ยรีบตอบทันที " ผมอยู่ที่อวิ๋นจิง คุณพามาเลย"

จูชิงเหยียน " ได้ เดี๋ยวเราจะออกเดินทางทันที"

ที่อำเภอเมือง จูฉวนหวู่และจูฉวนตูยังอยู่ที่บ้านทรงโบราณ นายท่านจูหย่วนซานก็อยู่ด้วย นอกจากพวกเขาแล้วยังมีรุ่นพี่รุ่นน้องของจูชิงเหยียน จูเซี่ยวเซิงอยู่ด้วย

คนเหล่านี้ ทุกคนล้อมรอบชายฉกรรจ์คนหนึ่งไว้ เขาอายุสามสิบต้นๆ รูปร่างหน้าตาคมคายมาก เพียงแต่เวลานี้ใบหน้าซีดจาง โครงหน้าทรุดโทรม

ชายฉกรรจ์ไอ"แค่ก...แค่ก" สีหน้าดูทรมานมาก พูด " พวกคุณหาหมอให้ผมอีกแล้วเหรอ ฝ่ามือพิษฟ้าคำรามของฟั่งอู๋ฉัง ไม่มียารักษา ไม่ต้องเสียเวลาหรอก"

จูชิงเหยียนรีบพูดต่อ" อาเล็ก ครั้งนี้ได้แน่นอน ฝีมือการรักษาของพี่ใหญ่อู๋นั้นสูงมาก..."

" เทียบกับพระหมอผู่เหรินเป็นยังไง " ผู้ชายถาม

จูชิงเหยียนไม่มีคำพูดจะโต้ตอบ เพราะพระหมอผู่เหรินเป็นหมอศักดิ์สิทธิ์แห่งวัดต้าฉาน มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่ว ไม่มีใครกล้าบอกว่าฝีมือการรักษาของเขาด้อยกว่าคนอื่น

จูหย่วนซาน" ฉวนอิง ฝีมือการรักษาของอู๋เป่ยมันดีมาก ไปลองดูก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายไม่ใช่เหรอ"

จูฉวนอิงจ้องมองพ่อแว็บหนึ่ง ถอนหายใจพูดเบาๆ " ก็ได้ ถ้างั้นก็ลองไปสักครั้ง"

จากนั้นก็ทำคิ้วโก่ง จ้องมองจูชิงเหยียนพร้อมพูด " ชิงเหยียน ฝูไห่บอกว่าช่วงที่ผ่านมาเธอไม่ติดต่อกับเขาแม้แต่สายของเขาเธอก็ไม่รับเหรอ"

จูชิงเหยียนก้มหน้าลง พูด " อาเล็ก เราสองคนไม่เหมาะสมกัน ตอนนี้เลิกกันแล้ว "

ฝูไห่คือคนที่จูฉวนอิงแนะนำให้เป็นแฟนของจูชิงเหยียน ลูกศิษย์ตัวตึงของวัดต้าฉาน ดูแล้วเป็นคนมีอนาคต

เพราะเป็นการแนะนำจากอาเล็กทำให้ใจของจูชิงเหยียนไม่ได้ต่อต้าน ก็เลยนัดเจอกันครั้งหนึ่ง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา นานๆทีก็โทรคุยกันบ้าง ฝูไห่เป็นคนคลั่งไคล้ในการฝึกวิชา พักอยู่ในวัดต้าฉานตลอด สองคนเคยเห็นหน้ากันแค่สองครั้ง

กับฝูไห่นั้นจูชิงเหยียนก็ไม่ได้ชอบ และก็ไม่ได้เกลียดด้วย เธอแค่รู้สึกว่าในเมื่ออาเล็กแนะนำให้ก็ลองดูใจกันสักช่วงละกัน

ต่อมาเธอได้พอกับอู๋เป่ย สองคนใช้เวลาด้วยกันบ่อยครั้ง ทำให้เขาแอบชอบฝ่ายตรงข้าม จากนั้นไม่นานเธอก็ได้เลิกกับฝูไห่

จริงๆ แล้วก็ไม่ถือว่าเป็นการเลิกกัน เพราะระหว่างเขาทั้งสองไม่เคยรักกัน ทุกอย่างเป็นแค่ปล่อยไปตามแผนของอาเล็กเท่านั้น

ได้ยินว่าทั้งสองเลิกกัน สีหน้าของจูฉวนอิงยิ่งดูซีดจางลง พูด " ฝูไห่เป็นคนเก่งมาก มีอนาคตที่สวยงาม เธอเลือกบอกเลิก มันจะส่งผลต่อระดับชั้นการฝึกวิชาของเขาได้

กับเรื่องนี้แล้วจูชิงเหยียนมีความมั่นใจอย่างประหลาด เธอตอบ " อาเล็ก เรื่องนี้ ฉันหวังว่าฉันจะได้ตัดสินใจด้วยตัวเอง"

จูฉวนอิงถอนหายใจ " เธอโตแล้ว มีความคิดเป็นของตัวเอง บอกอาเล็ก เธอมีคนที่ชอบอยู่แล้วใช่ไหม"

จูชิงเหยียนขบริมฝีปาก ตอบเบาๆ" ใช่ค่ะ"

"เขาเป็นใคร" จูฉวนอิงถาม

จูหย่วนซานกระแอมเสียงทีหนึ่ง พูดต่อ" เรื่องนี้เป็นความคิดของพ่อเอง คุณอู๋เป็นยอดฝีมือชั้นลมปราณ มีความเชี่ยวชาญด้านการรักษา เพราะอย่างนี้พ่อคิดว่าเขากับชิงเหยียนเหมาะสมกันดี"

จูฉวนอิงปิดตาลง " พ่อ พ่อให้ชิงเหยียนเข้าใกล้คนนั้นก็เพราะฝีมือการรักษาของเขา คิดว่าเขาสามารถรักษาผมได้เหรอ"

จูหย่วนซานไม่ได้ปฏิเสธ เขาพูดด้วยเสียงเย็นชา "ต่อให้มีความหวังแค่หนึ่งในหมื่น พ่อก็จะไม่ปล่อยมันไป"

"พ่อ ท่านสติเลอะเลือนหรือเปล่า" จูฉวนอิงลืมตาขึ้นมา " อาการบาดเจ็บของผมไม่มีใครรักษาได้ อีกอย่างการทำแบบนี้มันไม่ยุติธรรมสำหรับชิงเหยียน"

จูชิงเหยียนพูดด้วยความรีบร้อน " อาเล็ก ไม่เป็นไร  ตอนแรกหนูตั้งใจจะเข้าใกล้เขาเพื่อที่จะขอให้เขารักษาท่าน แต่ต่อมาหนูก็ชอบเขาจริงๆ"

จูหย่วนซานก็พูดอีก" ฉวนอิง พ่อไม่ได้เลอะเลือนนะ ต่อให้ฝูไห่คนนั้นจะมีอนาคตที่ดีแค่ไหน ชิงเหยียนก็ไม่ได้ชอบเขา อีกอย่าง พ่อดูแล้วคนคนนี้มีความโหดเหี้ยมและหยิ่งผยอง ไม่ใช่คนที่เหมาะสมที่สุด "

จูฉวนอิงเหมือนไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว พูด " ก็ได้ เตรียมตัวกันเลย ไปอวิ๋นจิงกัน"

ถึงแม้ว่าตัวเองจะไม่เชื่อว่าอู๋เป่ยจะรักษาตัวเองได้ แต่จูฉวนอิงก็ไม่อยากให้คนในครอบครัวผิดหวัง จึงได้ตอบตกลงไป

เวลาไม่นาน รถสองคันก็ได้ขับตามกันมุ่งหน้าไปทางอวิ๋นจิง จูฉวนอิงนั่งรถคันหลัง จูเสี่ยวเซิงกับจูชิงเหยียนนั่งคันหน้า

รอบข้างไม่ได้มีคนอาวุโสแล้ว จูเซี่ยวเซิงพูด " พี่เหยียน คุณหมออู๋คนนั้นมันเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ"

จูชิงเหยียนพยักหน้า " แน่นอน ปัญหาการฝึกวิชาของพี่กับการเลื่อนขั้นของปู่ล้วนแล้วแต่ต้องพึงความช่วยเหลือของเขาทั้งนั้น"

ตาของจูเซี่ยวเซิงเปล่งประกาย" จริงเหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ขอเขาช่วยผมเพิ่มพลังวิชาได้ไหม"

จูชิงเหยียนรู้จักรุ่นพี่รุ่นน้องของเธอคนนี้ดี ทำตาขาวเหลือบตามองเขาแวบหนึ่ง "คุณขี้เกียจขนาดนี้ ต่อให้เป็นเทพเซียนก็ช่วยคุณไม่ได้หรอก"

จูเซี่ยวเซิงยิ้มเจื่อนๆ " พี่เหยียน ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า"

พูดไปไม่กี่คำ จูเซี่ยวเซิงทำหน้าเอาจริงเอาจังขึ้นมาทันที " พี่เหยียน ถ้าพี่กับคุณหมออู๋ดีกันจริงๆ พี่ต้องระวังฝูไห่"

จูชิงเหยียนขมวดคิ้ว " ทำไมเหรอ"

จูเซี่ยวเซิง " กับคนอย่างฝูไห่แล้วผมรู้จักเขาดีกว่าพี่ เขามีเบื้องหลังที่ลึกลับ และยังเป็นศิษย์เก่งของวัดต้าฉานด้วย เพราะอย่างนี้เขาถึงได้โอหัง ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ถ้าพี่ดีกับคุณหมออู๋ เขาต้องมาหาเรื่องคุณหมออู๋แน่นอน"

ใจของจูชิงเหยียนเต้น"ตึกตัก" พูด "เขาจะทำยังไง"