ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 121

จูหยุดชะงักเซิงพยักหน้า " น่าจะเหวี่ยงไปมา"

จูชิงเหยียนใจหายวาบขึ้นมาทันที

เวลาสี่โมงเย็น รถของคนตระกูลจูขับมาถึงโรงแรมหลงหัว

อู๋เป่ยได้เตรียมห้องไว้ให้พวกเขาก่อนแล้ว และยังมารอที่ห้องโถงก่อนด้วย

เห็นหน้าของจูชิงเหยียน เธอยังคงสวยเหมือนเดิม แต่ว่าระหว่างคิ้วกลับซ่อนความทุกข์โศกไว้

คนบ้านตระกูลจูมากันเกือบหมดแล้ว นอกจากจูหย่วนซานกับจูฉวนหวู่ยังมีคนที่หน้าไม่คุ้นอีกสองคันรถ

จูฉวนอิงนั่งบนรถเข็น สีหน้าไม่สู้ดีนัก เพิ่งลงมาก็สังเกตตัวของอู๋เป่ยทันที

ทักทายกันไม่กี่คำ จูชิงเหยียนก็แนะนำให้อู๋เป่ยรู้จัก "พี่ใหญ่อู๋ คนนี้คืออาเล็กของฉัน เมื่อสามปีก่อนเขาถูกโจรสลัดฟั่นอู๋ฉังตราทับไปหนึ่งฝ่ามือ ไปทำการรักษาตัวที่วัดต้าฉานตั้งแต่นั้น แต่ว่าไม่นานมานี้ อาการบาดเจ็บของอาเล็กแย่ลง แม้แต่หมอพระผู่เหรินก็ไม่มีวิธีบรรเทาอาการให้"

อู๋เป่ยก็สังเกตตัวของจูฉวนอิง จูฉวนอิงเป็นยอดฝีมือชั้นลมปราณของต้าโจว แต่เส้นลมปราณของเขาถูกพลังพิษหยินเข้าแทรก ทำให้ไม่สามารถเดินลมปราณได้ ตอนนี้จึงไม่ต่างอะไรกับคนธรรมดาคนหนึ่ง

จูหย่วนซานพูดอย่างรีบร้อน" คุณอู๋ บาดแผลของฉวนอิง ยังรักษาได้ไหม"

อู๋เป่ยตอบ" เข้าไปในห้องก่อนค่อยว่ากัน"

คนกลุ่มหนึ่งมาถึงห้องที่อู๋เป่ยจองไว้ เขาใช้ให้พนักงานเสิร์ฟน้ำและชา จากนั้นจึงพูด" คนนั้นใช้วิชาฟ้าคำรามเหรอ"

จูฉวนอิงใจเต้นแรง " คุณยังไม่ได้จับชีพจรผมก็ดูอาการบาดเจ็บของผมได้แล้วเหรอ"

อู๋เป่ย "ไม่เห็นจะยากตรงไหนนี่ ผมแค่เห็นสีหน้าของคุณ ก็รู้แล้วว่าลมปราณถูกห้ามไว้ และมีบาดเจ็บภายในด้วย มีโอกาสสูงที่จะเป็นฝ่ามือพิษฟ้าคำราม หรือไม่ก็วิชาหยินที่คล้ายกับเคล็ดวิชาฟ้าคำรามห้าวหาญ

จูฉวนอิงถูกความเชี่ยวชาญด้านการรักษาของอู๋เป่ยสยบ ตอบ" คุณชายมีสายตาที่เฉียบคมมาก ผมถูกฝ่ามือพิษฟ้าคำราม ไม่ทราบว่าจะมีทางรักษาไหม" จูฉวนอิงตื่นเต้นขึ้นมาทันที เขาได้สิ้นหวังเหมือนผงคลีคนตายมากว่าสามปี เวลานี้ได้พบเจอกับอู๋เป่ยทำให้เขากลับมามีความหวังเล็กน้อยอีกครั้ง

อู๋เป่ยหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง พูด " รักษาได้"

จูฉวนอิงสั่นไปทั้งตัว "จริงเหรอ"

อู๋เป่ยผงกหัว พูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย " ถ้าหากคุณมาเช้ากว่านี้สองสามวัน ผมอาจจะรักษายุ่งยากหน่อย ในตอนนี้มันง่ายขึ้นเยอะ"

" เยี่ยม" จูชิงเหยียนและจูเซี่ยวเซิงดีใจจนแทบกระโดดโลดเต้น พวกจูหย่วนซานเองก็ถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่ง

จูฉวนหวู่ยิ้มตอบ" คุณอู๋ ต้องขอบคุณ คุณจริงๆ คุณคือผู้มีพระคุณของตระกูลจู"

อู๋เป่ยไม่ได้รักษาครอบครัวตระกูลจูแค่ครั้งเดียว ใจของคนบ้านตระกูลจูต่างก็ซาบซึ้งใจมาก

จูหย่วนซานพูดด้วยใจขอบคุณ " ฉวนอิง มีเรื่องหนึ่งพ่อไม่ได้บอกแก ครั้งก่อนเฉียวปัวเจ้าของฝ่ามือทรายเหล็กมาแก้แค้น ก็เป็นคุณอู๋นี่แหละที่ยื่นมือช่วยเราไว้"

จูฉวนอิงตกตะลึง" เฉียวปัวเหรอ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อไหร่ ทำไมไม่มีใครบอกผม"

จูหย่วนซานตอบ " ตอนนั้นแกยังรักษาตัวอยู่ที่วัดต้าฉาน พ่อไม่อยากให้แกเป็นห่วง เพื่อเลี่ยงผลกระทบต่ออาการบาดเจ็บภายในน่ะ"

จูฉวนอิงถอนหายใจ" พ่อ ถ้าไม่ได้คุณอู๋ พ่อรู้ผลที่ตามมามันหนักขนาดไหนไหม อย่างน้อยผมก็เป็นถึงศิษย์ของวัดต้าฉาน ครอบครัวลูกศิษย์เดือดร้อน ยอดฝีมือวัดต้าฉานก็ไม่นั่งดูเฉยๆ หรอก"

จูหย่วนซานยิ้มตอบ " ช่างมันเถอะ เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว ฉวนอิง แกพักอยู่ที่นี่รักษาตัวให้ดี ขอให้หายเร็วๆ นะ"

จูหย่วนซานยังต้องคอยบริหารกิจการ ส่วนจูฉวนหวู่และจูฉวนตูก็ต้องไปทำงาน พ่อลูกสามคนนั่งสักพักก็จากไป ปล่อยให้จูเซี่ยวเซิงกับจูชิงเหยียนอยู่เป็นเพื่อน

ผู้ใหญ่ออกไปหมดแล้ว จูเซี่ยวเซิงถึงได้ปล่อยตัวตามสบาย ถามด้วยรอยยิ้ม "พี่ใหญ่อู๋ วิชาของพี่ไปถึงชั้นไหนแล้ว"