ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 122

จูฉวนอิงยิ้มพูด " มือสยบมังกรนี้เป็นวิชาศิลปะชั้นสูงของวัดต้าฉาน อยู่ในลำดับที่เก้า เป็นวิชาที่ฝึกยากมาก ผมฝึกมาแล้วกว่าเจ็ดปีก็ยังได้แค่กระบวนท่าเริ่มต้นเท่านั้น"

ความสนใจของอู๋เป่ยอยู่ที่มือสยบมังกร จึงกินข้าวแบบขอไปที แล้วก็ขอให้จูฉวนอิงสอนวิชาตนทันที

มือสยบมังกรนี้มีทั้งหมดยี่สิบกระบวนท่า จูฉวนอิงรู้จักทุกกระบวนท่าเป็นอย่างดี แต่ว่าฝึกมาแล้วกว่าเจ็ดปีเขายังคงใช้เป็นแค่สิบกระบวนท่าแรก กระบวนท่าสิบท่าหลังเขาไม่มีกำลังในการแสดงพลังของมันออกมา

อู๋เป่ยฟังเขาอธิบายครึ่งเช้าก็สามารถเข้าใจและจดจำกระบวนท่ามือสยบมังกรทั้งยี่สิบท่าได้ เขาพบว่ามือสยบมังกรกับกรงเล็บมังกรทองของเขาใช้ร่วมกันแล้วจะทำให้พลังเพิ่มเป็นทวีคูณ

เขาเริ่มฝึกกระบวนท่าที่หนึ่ง ใช้เวลาเพียงชั่วโมงกว่าก็ฝึกสำเร็จ ทำให้จูฉวนอิงตกตะลึงอย่างมาก เพราะว่าเมื่อก่อนตอนที่เขาเริ่มฝีกกระบวนที่หนึ่งนั้นเขาใช้เวลาเดือนกว่า แต่อู๋เป่ยใช้เวลาเพียงแค่ชั่วโมงกว่าเท่านั้น

ตอนบ่าย เขาบอกให้กลุ่มของจูชิงเหยียนพักอยู่ที่โรงแรม แล้วก็พาหงหลิงไปอ่าวไป๋หลงเที่ยวหนึ่ง ให้เสี่ยวเสินดูดกลืนพลังปราณ

ในระหว่างทาง เขายังได้ซื้อหุ้นผ่านมือถือเพิ่มอีกส่วนหนึ่งด้วย

รอจนเสี่ยวเสินกินพลังปราณจนเสร็จ เขาก็ทำการรักษาเฉินหลิงซวงต่อ เมื่อวานเฉินหลิงซวงได้รับการรักษาเกี่ยวกับการปัสสาวะ ไม่เพียงปัสสาวะสะดวกเท่านั้น นิ้วเท้าก็ฟื้นฟูความรู้สึกกลับมาหลายนิ้วด้วย

หลังจากการฝังเข็ม พลังตาพิเศษของอู๋เป่ยสูญเสียไปมาก เขานั่งพักอยู่กับที่ครึ่งชั่วโมงถึงได้ลืมตาขึ้นมา

นัยน์ตาที่สวยและเต็มด้วยความสดใสของเฉินหลิงซวงกระพริบ พูด "คุณหมออู๋ ลำบากคุณแล้วล่ะ"

วันนี้ เว่ยชิงอิ่งไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย มีแค่พยาบาลหญิงคนเดียวเท่านั้น

อู๋เป่ยตอบ " คุณหนูเฉินไม่ต้องเกรงใจหรอก เดี๋ยวเย็นนี้ผมจะมาอีกรอบ"

เฉินหลิงซวง " คุณหมออู๋ ฉันรู้สึกว่าเมื่อกี้คุณเหนื่อยมาก ฉันรู้สึกเกรงใจมากๆ"

เธอพูดกับพยาบาลหญิงว่า " พี่สาวหวัง พี่ช่วยเอากล่องไม้สีแดงมาให้หน่อย"

พี่พยาบาลหวังอุ้มกล่องไม้สีแดงมา เฉินหลิงซวงรับมาวางไว้ที่ตักของตนแล้วก็เปิดออก ข้างในเป็นคางคกหยกตัวหนึ่ง มีสามขา เผยให้เห็นครึ่งหนึ่ง

เห็นคางคกหยก อู๋เป่ยใจเต้นแรงเหมือนจะเป็นบ้า ร้องด้วยความตกตะลึง "คางคกหยกสามขา"

คางคกหยกสามขานี้เป็นส่วนปรุ่งยาที่ล้ำค่ามาก มูลค่าของมันมีสูงกว่าโสมชั้นยอดเสียอีก เธอได้มาจากไหนกันแน่

เฉินหลิงซวงยิ้มเล็กน้อย พูด "คุณหมออู๋ เห็นสีหน้าของคุณแล้ว คุณน่าจะรู้จักสิ่งนี้สินะ"

อู๋เป่ยพยักหน้า " มันคือคางคกหยกสามขา เป็นส่วนผสมยาที่ล้ำค่ามาก คุณหนูเฉิน คุณได้มากได้ยังไง"

เฉินหลิงซวงยิ้มเล็กน้อย " คางคกหยกนี้ เขาบอกว่ามันคือของล้ำค่า แต่ก็ไม่รู้ว่าใช้ยังไง"

อู๋เป่ย" มันก็จริง เพราะคางคกหยกสามขานี้เป็นยานำของการปรุงยา คนธรรมดากินไม่ได้"

เฉินหลิงซวงทำคอตก" ตอนนั้นพ่อของฉันต้องการปกป้องคางคกหยกนี้ถูกคนร้ายตีจนตาย ตอนนี้คิดดูอีกที มันไม่คุ้มค่าเสียเลย"

เธอเอากล่องใส่ในมือของอู๋เป่ย " คุณหมออู๋ คางคกหยกนี้ฉันมอบให้คุณ"

อู๋เป่ยตกใจ รีบพูดต่อ" ไม่ได้ ของนี้มันล้ำค่าเกินไป ผมรับไว้ไม่ได้จริงๆ"

เฉินหลิงซวงทำหน้าเจื่อน " คุณหมออู๋มีบุญคุณต่อฉันหลายครั้งมาก อีกอย่างฉันก็กลัวว่าเก็บของล้ำค่าไว้กับตัวจะนำภัยมาหาน่ะ สู้ให้คนที่ต้องการไม่ดีกว่าเหรอ"

อู๋เป่ยลังเลชั่วครู่ ตอนนี้เขารับค่ารักษามาแล้ว ถ้ายังรับคางคกหยกนี้อีก มันจะดูไร้น้ำใจเกินไป

ครุ่นคิดสักครู่ เขาตอบ" ก็ได้ คางคกหยกสามขานี้ผมขอให้ราคาห้าสิบล้าน เดี๋ยวตอนบ่ายๆ จะส่งเช็คเงินสดมาให้"

เฉินหลิงซวงรีบตอบอย่างทันความ" คุณหมออู๋ อย่าทำแบบนี้เลย ฉันตั้งใจจะมอบคางคกหยกนี้ให้คุณจริงๆ นะ"

อู๋เป่ยตอบด้วยความเคร่งขรึม" ผมรู้ว่าคุณซาบซึ้งใจ แต่ว่าของชิ้นนี้มันล้ำค่ามาก ผมรับมาเปล่าๆ ไม่ได้ จริงๆ ผมก็เอาเปรียบคุณอยู่แล้วนะ เพราะการจะหาซื้อคางคกหยกในราคาห้าสิบล้านมันหาไม่ได้นะ "

เฉินหลิงซวงเห็นเขาดื้อรั้งแบบนี้ ทำได้แค่พยักหน้าตอบรับ พูด "คุณหมออู๋ คุณมีความเป็นสุภาพบุรุษมาก ฉันนับถือจริงๆ"

อู๋เป่ยโบกมือ " คุณไม่ต้องชมผมหรอก คุณลองเล่าที่มาของคางคกหยกนี้หน่อยได้ไหมว่าพ่อคุณได้มายังไง"

เฉินหลิงซวงพยักหน้า พร้อมกับเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบอย่างละเอียด

พ่อของเฉินหลิงซวงชื่อเฉินเป่าหมิง เป็นคนในพื้นที่ที่ทำอาชีพหาโสมพันปีขาย คนที่เก็บโสมล้วนแล้วแต่มีวิชาติดตัวด้วย พวกเขาใช้ความสามารถนี้ในการไปตามที่ลึกลับและป่าเถื่อนที่คนทั่วไปไปไม่ได้เพื่อหาโสมป่า

เฉินเป่าหมิงเป็นยอดฝีมือในการหาโสม ในชีวิตของเขาเคยหาโสมจ่ายเสี้ยงชั้นยอดมาได้ไม่น้อย เพราะอย่างนี้ฐานะทางครอบครัวก็ดีขึ้น จนกลายเป็นเศรษฐีคนหนึ่งในพื้นที่

ย้อนเวลาไปในปีที่เฉินหลิงซวงอายุสิบสามปี เฉินเป่าหมิงที่ไม่ได้ขึ้นเขาไปหาโสมได้รับสายหนึ่งสาย นัดเพื่อนสามคนไปหาโสมในภูเขาฉางไป๋ซาน

ครั้งนี้ไป เป็นเวลาเกือบครึ่งเดือน

ตอนที่กลับมานั้น เฉินเป่ยหมิงเสียแขนไปข้างหนึ่ง และตาบอดไปข้างหนึ่ง ยังได้รับบาดเจ็บด้วย

เขาบอกเฉินหลิงซวงว่า ทั้งสี่คนได้ข่าวว่าบนเขาฉางไป๋ซานมีคางคกหยกตัวหนึ่ง จึงลองไปพึ่งโชคชะตาดู

โดยอาศัยประสบการณ์ที่ชกโชยของเขา เฉินเป่าหมิงเดินทางสิบวัน ในที่สุดก็เจอรังของคางคกหยก อยู่ในสระน้ำเย็นแห่งหนึ่ง

พวกเขาใช้เวลาสามวันถึงจะล่อมันออกมาด้วยวิธีโบราณ และก็จับมันได้ ช่วงเวลาที่จับได้คางคกหยกนั้นจู่ๆ ก็มีคนสองคนโผล่ออกมาข้างๆ

ในสองคนนี้คนหนึ่งเป็นยอดฝีมือหมัดซิงยี่และอีกคนใช้ฝ่ามือกว้าพิฆาต เขาใช้เพียงไม่กี่กระบวนท่าก็ฆ่าเพื่อนทั้งสามของเฉินเป่าหมิง ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินเป่าหมิงซ่อนคางคกหยกไว้ พวกเขาเองก็กลัวจะโดนลูกหลงถูกคางคกหยก เขาเองก็คงตายไปแล้วเช่นกัน

เฉินเป่าหมิงต่อต้านอย่างสุดกำลัง ถูกฟันแขนขาดไปข้างหนึ่ง ตาก็ถูกแทงบอดไปข้างหนึ่ง ในระหว่างความเป็นความตายนั้น เขาใช้กำลังทั้งหมดกลิ้งตัวลงไปตามภูเขาหิมะ หนีจากการถูกล่าครั้งนี้

ทั้งสองคนก็ไล่ตามอย่างสุดกำลัง ในระหว่างนั้นก็เกิดหิมะถล่ม และฟ้าก็มืดด้วยทำให้พวกเขาหาเฉินเป่าหมิงไม่เจอ

เฉินเป่าหมิงเก็บลมหายใจเฮือกสุดท้ายนำคางคกหยกมาถึงบ้านเก่า แล้วก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นแก่ทุกคน

วันที่หนีกลับมาถึงบ้าน เฉินเป่าหมิงไม่ได้รับการรักษาอาการบาดเจ็บ ในที่สุดก็ตายในบ้าน

คนในบ้านตระกูลเฉินต่างเจ็บปวดเศร้าใจมาก หลังจากที่ฝังเฉินเป่าหมิงเสร็จทุกคนก็ออกจากบ้านเกิด ปกปิดชื่อและนามสกุลที่แท้จริง มาอยู่ในเทียนจิง

หลังจากที่อู๋เป่ยฟังจบ ก็ถอนหายใจเบาๆ พูด " ถูกแล้วที่พวกคุณหนีออกจากบ้านเกิด ถ้าไม่งั้นสองคนนั้นต้องตามมาเจอแน่นอน"

เฉินหลิงซวงพยักหน้า" ใช่แล้ว เพราะอย่างนี้ ฉันเลยไม่เคยเล่าเรื่องนี้กับใครมาก่อนเลย"

อู๋เป่ย " คนในครอบครัวคุณทุกคนยังปลอดภัยดีไหม"

เฉินหลิงซวง " เมื่อสามปีก่อนคุณแม่เสียชีวิตด้วยโรคร้าย ฉันยังมีน้องสาวคนหนึ่ง เธออายุน้อยกว่าฉันสามปี ชื่อ เอ้าเสวี่ย"

อู๋เป่ยตอบ" เอ้าเสวี่ยหลิงซวง เป็นชื่อที่ไพเราะมาก"

เฉินหลิงซวง " เอ้าเสวี่ยเป็นคนที่เรียนเก่งมาก เธอเพิ่งเรียนจบระดับมหาวิทยาลัย ปัจจุบันช่วยฉันดูแลบริษัทอยู่"

อู๋เป่ย " จริงๆ แล้วคุณหนูเฉินเองก็มีบริษัทเป็นของตัวเองเหรือเนี่ย"

เฉินหลิงซวงตอบ " เป็นเสื้อผ้าที่ออกเป็นแบรนด์ของตัวเองน่ะ ไม่ได้ทำกำไรมาก ทำให้คุณอู๋พูดเยาะแล้วล่ะ"

พูดถึงตอนนี้ เธอก็เปิดสมุดบันทึกเล่มหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ หนาประมาณคืบหนึ่ง พูด" คุณหมออู๋ นี้คือสิ่งที่พ่อฉันและเพื่อนของเขาเหลือไว้ให้ เป็นสิ่งที่สำคัญมากของนักหาโสม"

อู๋เป่ยใจเต้นแรง เขาเปิดดูสมุดบันทึก เห็นว่าในนั้นวาดแผนที่ไว้และมีสัญลักษณ์ที่ประหลาดอยู่ เขาถาม " นี่คืออะไรเหรอ"

เฉินหลิงซวงยิ้มตอบ "เวลาพ่อพาคนไปหาโสม ก็มักจะพบโสมที่ยังโตไม่เต็มที่ รออีกไม่กี่ปีก็จะมีราคาเป็นทวีคูณ ปกติแล้วเขาก็จะไม่ถอนออกแต่จะซ่อนไว้แล้วก็ทำสัญญาลักษณ์ไว้ ผ่านไปสองสามปีค่อยไปขุด"

อู๋เป่ยตกตะลึงไปแวบหนึ่ง " สัญลักษณ์ที่อยู่ในนี้ เป็นตำแหน่งของโสมทั้งหมดเหรอ"