ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1307

อู๋เป่ย : “ดังนั้นเขาจึงหลอกใช้นายตั้งแต่แรก แม้แต่ภรรยาของนายเขาก็จงใจจัดให้เหรอ”

โจวอวิ๋นเซินถอนหายใจ : “ตอนนี้ลองคิดๆดูแล้ว น่าจะเป็นแบบนี้ ภรรยาของผมเขาเป็นคนแนะนำให้ พวกเราสามารถอยู่ด้วยกันได้ ก็เป็นเพราะการผลักดันของเขา!”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง : “ฮวาชิงไม่ได้ทำให้วิญณาณของนายแตกสลาย ดูเหมือนว่าเขาต้องการใช้ประโยชน์จากความสามารถของนายต่อไป”

โจวอวิ๋นเซินพูด : “ไม่ผิด หลายปีที่ผ่านมา เขามักจะมาถามคำถามผมหลายครั้ง”

พูดคุยถึงตรงนี้ อู๋เป่ยพูด : “แม้ว่าฉันจะเห็นใจนายอย่างมาก นอกจากนี้ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของฮวาชิง แต่ฉันยังคงไม่สามารถช่วยนายได้”

โจวอวิ๋นเซินพูด : “ผมไม่ได้คาดหวังให้คนอื่นช่วยผม เพียงแค่ต้องการระบายความในใจออกมาเท่านั้น ขอบคุณที่คุณยอมฟังเรื่องราวของผมเหล่านี้ นอกจากนี้เชื่อคำพูดของผม เพื่อเป็นการตอบแทน ผมยินดีที่จะสอนทุกอย่างที่ผมเรียนรู้มาให้กับคุณทั้งหมด”

อู๋เป่ยประหลาดใจอย่างมาก : “นายต้องการสืบทอดความรู้ทั้งชีวิตให้ฉันเหรอ”

โจวอวิ๋นเซิน : “ไม่ผิด นอกจากนี้หลังจากสืบทอด ผมก็น่าจะออกจากโลกใบนี้แล้ว”

อู๋เป่ยถาม : “ทำไมนายถึงทำแบบนี้”

โจวอวิ๋นเซิน : “การศึกษาประวัติศาสตร์ของอารยธรรมยุคนั้นโดดเดี่ยวเกินไปแล้ว ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่ฮวาชิงมาที่นี่ ตอนที่ถามคำถามบางอย่าง ผมล้วนแล้วจะบอกเขา ผมไม่อยากทำต่อไปแล้ว เป็นเวลาที่ต้องปล่อยวางสิ่งเหล่านี้แล้ว”

อู๋เป่ยก็ไม่รู้สึกเสียใจเช่นกัน พูด : “งั้นก็ได้”

โจวอวิ๋นเซินยิ้มเบาๆหนึ่งที ร่างกายค่อยๆจางลง ช่วงเวลาที่ข้อมูลกำลังจะมาถึง เขาแตะนิ้วมือไปที่ระหว่างคิ้วของอู๋เป่ย ถ่ายโอนทุกอย่างที่เขาได้เรียนรู้มาในชีวิตให้กับอู๋เป่ย

จิตวิญญาณของอู๋เป่ยในตอนนี้ ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ โดยปกติแล้วจะไม่ได้รับข้อมูลไปเรื่อย หลังจากยืนยันแล้วว่าข้อมูลไม่เป็นอันตราย ค่อยรับข้อมูลอย่างเป็นทางการ

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆ : “น้องโจว โปรดสงบจิตใจด้วย ถ้าหากเป็นไปได้ ฉันจะช่วยนายขอความเป็นธรรม!”

เดินออกมาจากสวนลูกแพร์ ฉีเป่าพูด : “นายน้อย ตอนนี้ท่านสามารถเข้าสู่ขุมทรัพย์สวรรค์แล้ว”

ประตูเข้าสู่ขุมทรัพย์สวรรค์เปิดออกอย่างช้าๆ อู๋เป่ยเดินก้าวใหญ่เข้าไป มองไปรอบ ๆ ภายในขุมทรัพย์สวรรค์แห่งนี้กองเต็มไปด้วยสิ่งของ วางมั่วซั่วไปหมด ไม่มีกฎเกณฑ์

เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ไม่มีคนทำความสะอาดขุมทรัพย์สวรรค์แห่งนี้เหรอ

และในเวลานี้ เขาได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น : “คุณมีเวลาให้เลือกสิ่งของสิบห้านาที เลือกของเสร็จก็ออกไปทันที”

อู๋เป่ยไม่กล้าชักช้าทันที เขาเปิดใช้งานจิตวิญญาณของสิ่งมีชีวิต เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วในขุมทรัพย์สวรรค์ มองหาสิ่งที่อาจเป็นประโยชน์สำหรับเขา

อย่างที่คาด พบของไม่น้อย แต่เวลาที่เขาสังเกตอย่างละเอียด กลับไม่คิดว่ามันมีมูลค่าเท่าไหร่นัก จนกระทั่งเวลากำลังจะสิ้นสุดลง เขาค่อยหยุดลงมา สายตามองดูสิ่งที่คล้ายเมฆก้อนหนึ่ง ถูกบรรจุเอาไว้ในขวดใสใบหนึ่ง

ความทรงจำของโจวอวิ๋นเซินบอกเขา พลังของเมฆแบบนี้ มันคือสิ่งที่เจตจำนงที่ทรงพลังที่สุดในยุคนั้นได้เปลี่ยนไปหลังจากประสบภัยพิบัติครั้งใหญ่

โดยทั่วไปแล้ว ของแบบนี้ส่วนใหญ่แล้วไม่ค่อยมีมูลค่าอะไร แต่ในบางครั้ง จะมีสาระสำคัญบางอย่างอยู่ในนั้นที่จะสืบทอด แต่ความน่าจะเป็นมีน้อยมาก

ไม่มีเวลาให้ครุ่นคิดมากขนาดนั้นแล้ว เวลาใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว อู๋เป่ยหยิบขวดขึ้นมา หันตัวแล้วเดินออกไปเลย

ออกมาจากขุมทรัพย์สวรรค์ ประตูใหญ่บานนั้นปิดลงทันที

ฉีเป่าถาม : “นายน้อย ท่านหยิบอะไรมาเหรอ”

เซียวไท่จุน : “นายเพิ่งกลายเป็นลูกศิษย์ของเทียนเต้าเหมิน คิดว่ายังมีเรื่องมากมายไม่ได้จัดการ นายสามารถกลับไปจัดการก่อนได้เลย รอให้จัดการทั้งหมดแล้วค่อยกลับมา สำหรับเข้าไปในอาณาจักรสวรรค์ นายสามารถรอไปก่อน สิ่งที่อาจารย์อยากแนะนำ อย่างน้อยก็รอให้ถึงระดับโต้วเทียน ค่อยไปอาณาจักรสวรรค์ก็ไม่สาย”

อู๋เป่ย : “ได้”

หลังจากไปที่อยู่อาศัยของตัวเองหนึ่งรอบ อู๋เป่ยก็ขอตัวออกจากเทียนเต้าเหมินก่อน เดินทางไปที่สำนักดาบเทียนตี้ หลังจากนั้นผ่านค่ายกลข้ามมิติ มาถึงโลกแห่งเซียน

เรื่องที่เขาเข้าร่วมเทียนเต้าเหมิน แน่นอนว่าต้องบอกทุกคนในสำนักดาบเทียนตี้

เช่นเดียวกับที่เขาคาดเอาไว้ เมื่อหลัวเทียนเชียงรู้ว่าเขากลายเป็นศิษย์ชั้นสูงของเทียนเต้าเหมิน หัวเราะออกมาทันที : “ดีมากเลย! สำนักดาบเทียนตี้ของพวกเรา สามารถลุกขึ้นได้ในอนาคตแล้ว”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “อาจารย์ ท่านมักจะมีความสุขแบบนี้ ไม่กลัวว่าผมเข้าร่วมเทียนเต้าเหมินแล้ว ไม่กลับมาเหรอ”

หลัวเทียนเชียงพูดด้วยรอยยิ้ม : “ทำไมนายถึงไม่กลับมา แม้ว่าเทียนเต้าเหมินจะแข็งแกร่ง แต่เทียนเจียวของพวกเขาไม่ได้มีแค่คนเดียว สามารถมีกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังและคอยสนับสนุนนายเพิ่มขึ้น ทำไมนายต้องละทิ้งด้วย แน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุดเลยก็คือ อาจารย์เชื่อตัวนาย ฉันมองคนไม่มีทางผิดแน่นอน”

อู๋เป่ยยิ้มออกมา : “อาจารย์ ผมอยู่ที่เทียนเต้าเหมินทำให้กองกำลังใหญ่หนึ่งขุ่นเคือง” หลังจากนั้นก็เล่าสถานการณ์ของตระกูลเว่ยออกมา

หลัวเทียนเชียงฮึอย่างเย็นชาหนึ่งที : “ไม่เป็นไร เบื้องหลังของนายยังมีสำนักดาบเทียนตี้ทั้งหมด นับตั้งแต่นายสืบทอดวิชาดาบเทียนตี้ที่สมบูรณ์แบบให้อาจารย์ ฉันมีความรู้สึกคลุมเครือว่าสามารถก้าวไปสู่ระดับที่สูงขึ้นแล้ว รอให้อาจารย์กลายเป็นเซียนจินครึ่งก้าวแล้ว ก็สามารถกลายเป็นผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งของนายได้”

อู๋เป่ยหัวเราะ : “อาจารย์ ตัวตนที่แท้จริงของผม ท่านรู้บ้างไหม”

เรื่องถึงขั้นนี้แล้ว สามารถพูดตัวตนของตัวเองออกมาได้แล้ว ไม่ว่าเขาจะเป็นอู๋เป่ย หรือว่าเป็นจางเสี่ยวเป่ย หรือว่าเป็นหลี่ซวินเป่ย สำหรับหลัวเทียนเชียงแล้วมันไม่ใช่เรื่องสำคัญ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาเป็นเทียนเจียวของสำนักดาบเทียนตี้

หลัวเทียนเชียงยิ้มเล็กน้อย : “มันไม่ง่ายเลยที่ฉันจะมีลูกศิษย์เป็นเทียนเจียวคนหนึ่ง ไม่ตรวจสอบอย่างละเอียดได้ไหม ถ้าหากตรวจสอบขึ้นมาแล้วฉันพบเบาะแสบางอย่างจริงๆ แถมนายยังให้ความเอาใจใส่เป็นพิเศษกับคนเก่าอย่างพรรคฉู่ซานจิ้น ต่อให้อาจารย์ไม่ช่คนฉลาด ก็สามารถสรุปได้ว่านายอาจจะเป็นอู๋เป่ยอัจฉริยะของพรรคฉู่ซานจิ้นคนนั้น ถูกไหม”