ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1349

ภายในวังอวี้ซีเป็ยดินแดนอวี้ซีแห่งสวรรค์และมีพลังที่แข็งแกร่งที่สุด และยังเป็นสถานที่ประมุขอวี้ซีนั่งอยู่ แต่ประชากรส่วนมากให้ความนิยมเป็นผู้หญิง ความจริงแล้ววังอวี้ซีนั้นได้มีบริเวณประกอบพิธีทางศาสนาอยู่ด้านนอกวัง ชื่อเต็มๆคือวังที่สิบของวังอวี้ซี

บริเวณประกอบพิธีอวี้ซีนั้นตั้งอยู่ภูเขาว่านซาน ประตูเข้าออกภูเขามีความสง่างาม และยังมีบันไดขนาดใหญ่เป็นทางทอดยาวไปถึงตำหนัก

และเมื่อแสงตกกระทบ นั่นก็คือสี๋เป่าและหญิงสาวคนหนึ่ง เมื่อหญิงสาวเห็นวังอวี้ซีก็ยิ้มเย็นแล้วพูดว่า “ไอ้พวกสารเลวนี่! มาถึงวังอวี้ซีแล้วงั้นก็รอให้เเกถูกถลกหนังตัดเอ็นให้ขาดซะเถอะ”

สี๋เป่า “คุณนี่ก็แปลก ทำไมต้องมาถลกหนังผมด้วย คุณชอบหนังผมเหรอ? มันเอาไปทำเป็นชุดหนังมาใส่ไม่ได้หรอกนะ”

หญิงสาวตะคอกเสียงดังขึ้น “ศิษย์พี่ ท่านพ่อ! พี่ใหญ่! รีบมาช่วยฉัน!”

เสียงของเธอเเหลมปี๊ด และหลังจากที่ตะโกนร้องออกไปไม่นานก็มีเงาของใครบางคนออกมาจากตำหนักบนเขา และเพียงชั่วพริบตาก็มาหยุดอยู่ด้านหน้า ปรากฏว่าเป็นหนุ่มน้อยคนหนึ่ง และเมื่อเห็นว่าหน้าของเขามีรอยยุบลงก็ถึงกับตกใจ เขาพูดด้วยน้ำเสียงตกใจว่า “เป็นอะไรไปเหรอศิษย์น้องหยวนเวย?”

คนที่ชื่อหยวนเวยทั้งพูดเเละร้องไห้ “ศิษย์พี่ รีบฆ่ามันซะ! นี่คือไอ้สารเลวที่ทำร้ายฉัน ฮือฮือ…”

ชายหนุ่มคนนี้มีชื่อว่าจางเหวยเซียน เขาเป็นอัจฉริยะที่หญิงสาวนั้นชื่นชมมากที่สุด อายุยังน้อยเเต่เขาก็เป็นได้ขั้นอมตะแห่งเเดนเซียน

หลังจากที่จางเหวยเซียนคนนี้ได้ฟังก็เกิดความโมโห จากนั้นจ้องไปที่สี๋เป่า “ไอ้สารเลว กล้าดียังไงมาทำร้ายศิษย์น้องของฉัน ตายซะเถอะ!”

เขาไม่ได้รับฟังรายละเอียดเรื่องราวที่เกดิขึ้น และไม่ได้คิดอยากจะรู้เรื่องผิดถูก มือใหญ่ง้างขึ้นและหมายจะตบไปที่เทียนหลิงไกของสี๋เป่า

เพราะพลังยุทธ์ที่สี๋เป่าฝึกฝนมานั้นคือคัมภีร์อาคมสวรรค์ ดูไม่เป็นอันตราย พลังยุทธิ์ต่ำ แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยจะเห็นคนๆนี้อยู่ในสายตา ทันทีที่ฝ่ามือนั้นแตะโดนหัวของสี๋เป่า แววตาของสี๋เป่านั้นก็เกิดประกาย จากนั้นยันต์ตราประทับก็ปรากฏขึ้นอยู่เหนือศีรษะเขา ในขณะที่เครื่องรางหมุนไปมา อิทธิฟทธิ์ของจางเหวยเซียนกลับถูกเครื่องรางนั้นค่อยๆกลืนกิน อีกทั้งยันต์นั้นก็มีเเสงสว่างออกมาเรื่อยๆ

หยวนเวยตะลึงงันจากนั้นก็ตะโกนขึ้น “นี่นายกำลังทำอะไร?”

ใบหน้าของจางเหวยเซียนนั้นบูดเบี้ยว ดวงตาทั้งคู่หวาดกลัวและพูดว่า “แกเป็นตัวอะไรกันแน่?”

เขาถูกกลืนกินเร็วขึ้นภายในเวลาไม่ถึงสิบวินาที ร่างกายของจางเหวยเซียนกลายเป็นผงทราย พลังยุทธิ์ของเขาถูกสี๋เป่ากลืนกินเข้าไปทั้งหมด

และเมื่อกลืนกินพลังยุทธิ์ของฝ่ายตรงข้ามแล้ว เครื่องรางที่อยู่เหนือศีรษะของสี๋เป่าเมื่อครู่ก็กลับคืนสู่ร่างกายอีกครั้ง

เขามองไปที่หยวนเวยพร้อมกับพูด “พ่อและแม่ของฉัน แม่ถังและน้องสาว ไม่มีใครสามารถทำร้ายพวกเขาได้ ใครกล้าทำร้ายพวกเขาฉันจะฆ่าให้หมด!”

ตอนนี้หยวนเวยเข้าใจเเล้วว่าทำไมชายหนุ่มคนนี้ถึงได้ตามตัวเองมาที่วังอวี้ซี เพราะเขาต้องการมาเพื่อที่จะฆ่าทุกคน!

เธอทั้งตกใจกลัวทั้งโกรธ “นาย…นี่นายบ้าไปแล้ว!”

“ใครกล้ามาทำตัวพาลเกเรที่วังอวี้ซี?” จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังกังวาลขึ้น ชายคนหนึ่งลอยมาจากกลางอากาศ จากนั้นมือใหญ่ก็ประทับลงมายังสี๋เป่า เพื่อที่จะทำให้สี๋เป่านั้นเกิดความกลัวตายขึ้น

คนพวกนี้ต่างก็ต้องการมาเพื่อสังหารตนเอง สี๋เป่าคิดเอาเองง่ายๆเลยว่า คนที่ต้องการฆ่าเขาก็คือศัตรูของเขา ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ

ดังนั้น เขาจึงกางฝ่ามือออกเผยให้เห็นยันต์ที่กำลังหมุนอยู่กลางฝ่ามือด้วยความเร็ว

เมื่อหยวนเวยได้เห็นคนที่มาหัวใจของเธอก็แทบจะหยุดเต้น เพราะคนที่มานั้นคือพี่ใหญ่ของเธอ แล้วตอนนี้เขาก็เซียนสุญญตาขั้นต้นและเขาคือหยวนฮ่าว

และทันทีที่ฝ่ามือใหญ่นั้นได้สัมผัสกัน ก็สามารถดูดกลืนทุกสิ่งอย่างที่ฝ่ามือนั้นปล่อยออกมา จากนั้นเดินหน้าต่อ และไม่นานเขาก็สามารถจับหยวนฮ่าวเอาไว้ในมือได้

หยวนฮ่าวรู้สึกว่าพลังเซียนในร่างกายของเขาถูกสี๋เป่ากลืนกินไปเรื่อยๆ เขาทั้งกลัวทั้งตกใจจึงตะโกนเสียงดัง “หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

“บู้ม！”

แต่เพียงแค่เสี้ยววินาที ร่างกายของเขาก็ระเบิดกลายเป็นผุยผง หลังจากนั้นพลังจิตวิญญาณของเขาก็ถูกกลืนกินต่อไปอีก แต่ไม่ถึงสิบวินาทีทุกสิ่งทุกอย่างก็หายไปในชั่วพริบตา

สี๋เป่ารวบมือกลับ ตอนนี้เขารู้สึกว่าพลังในร่างกายของเขานั้นได้ที่แล้ว กลังจากที่กลืนกินสองคนนี้ลงไปแล้วเขาก็มีพลังความรอบรู้และวิชาของวังอวี้ซี

หยวนเวยเกือบจะเป็นลมล้มพับลงตรงนั้น พี่ชายของตัวเองถูกสังหารตายไปแล้วเหรอ? เขาเป็นถึงเซียนสุญญตาเลยนะ เป็นไปได้ยังไงกัน!

สี๋เป่ายังเป็นเด็ก ดวงตาของเขาทั้งคู่นองไปด้วยน้ำตาที่ไหลอาบพร้อมกับพูดว่า “ป้าชิง ผมฆ่าคนแล้วพ่อจะโกรธผมไหม?”

เทพเจ้าแห่งหิมะถอนหายใจเบาๆจากนั้นก็นั่งลงข้างๆเขาและถามเรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมา หลังจากฟังเรื่องราวทั้งหมดเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “คนพวกนั้นเป็นคนกลุ่มใหญ่ที่บ้าในอำนาจของตัวเอง ที่เธอฆ่าพวกเขาก็เพื่อต้องการที่จะปกป้องครอบครัวของเธอเท่านั้น เธอไม่ได้ผิดอะไรเลย ถ้าหากว่าคนที่ชื่อหยวนเวยนั่นมีพลังที่แข็งแกร่งกว่าเธอ เขาคงฆ่าเธอตั้งแต่คนเเรกแล้วล่ะ อีกทั้งที่เขาพูดว่าต้องการฆ่าทุกคก็ไม่ได้ล้อเล่น บางคนเมื่อมีพลังที่แข็งแกร่งแล้วพวกเขาจะทำทุกอย่างที่ตัวเองอยากทำ การฆ่าคนสำหรับพวกเขาแล้วก็เหมือนกับกับดื่มน้ำที่ไม่มีอะไรแปลก แถมยังคิดว่าเป็นเรื่องปกติด้วยซ้ำไป”

สี๋เป่าพยักหน้า “ตอนนี้ผมรู้สึกไม่ดีเลย”

เทพเจ้าแห่งหิมะ “เจ้าเด็กบื้อ เธอคือพ่อมด แถมยังดูดกลืนพลังยุทธิ์ตั้งเยอะ แบบนี้จะยังสบายดีอยูอีกหรือไง? ตอนนี้เธอฝึกคัมภีร์อาคมสวรรค์ได้ไประดับที่เท่าไหร่แล้ว?”

สี๋เป่า “ระดับสิบ”

เทพเจ้าแห่งหิมะ “งั้นก็ฝึกฝนให้ทะลุไปถึงระดับที่สิบเอ็ด เธอก็จะไม่เป็นอะไรแล้ว”

สี๋เป๋าฝึกพลังยุทธิ์ต่อภายในห้องของตัวเอง ส่วนเทพเจ้าหิมะก็ออกมาจากห้องของเขา

จักรพรรดินีหลิงซีเดินออกมาแล้วพูดว่า “พ่อมดนี่น่ากลัวจริงๆ เติบโตอย่างก้าวกระโดด พลังของสี๋เป่าในตอนนี้เกรงว่าไม่ได้ด้อยไปกว่าเทพเซียน”

เทพเจ้าแห่งหิมะ “เพราะว่าน่ากลัวนี่เเหล่ะ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงได้ถูกพวกเซียนกลุ่มนั้นกลัว เพราะว่าถ้าหากเขาเติบโตขึ้นมาล่ะก็ แม้เเต่ชีวิตของตัวเองก็คงเอาไว้ยาก”

จักรพรรดินีหลิงซี “เว้นแต่ว่ามีคนยอมปกป้องเขา”

เทพเจ้าแห่งหิมะ “ก่อนที่ซวินเป่ยจะกลับมา ห้ามไม่ให้สี๋เป่าออกไปข้างนอกอีก เพราะไม่อย่างนั้นจะมีคนรู้ตัวตนของเขาได้ง่าย”

จักรพรรดินีหลิงซี “ผู้นำสวรรค์ เหมือนว่าท่านได้เปิดวิมานแล้ว?”

จักรพรรดินีหลิงซี “ฉันได้เตรียมความพร้อมของแดนวิมานไว้นานแล้ว ดังนั้นทุกอย่างจึงค่อนข้างราบรื่น คนที่ปวดหัวก็คือดินแดนซ่อนเทพ สิบสองเทพที่ซ่อนอยู่ ฉันเปิดโลกก่อนหน้าไว้เเล้วสามแห่ง โลกนี้ไม่รู้ว่าสามารถเปิดได้กี่ที่?”