ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1387

หลังจากได้รับโฉนดที่ดินและโฉนดร้านของร้านค้าทั้งห้าแห่งแล้ว อู๋เป่ยก็ขอให้ซีเหมินเปาที่มีใบหน้าอันโศกเศร้าออกไป

หลี่เหมยยิ้มและพูดว่า "การถูกตีในครั้งนี้นี่คุ้มเสียจริงๆ ได้มาตั้งร้านค้าห้าแห่ง"

อู๋เป่ยกลอกตา "ฉันไม่ได้อยากได้ร้านห้าแห่งนี้สักหน่อย พี่เหมย ดูเหมือนว่าฉันต้องส่งคนมาปกป้องพี่ซะละ"

พูดจบ เขาก็ปล่อยเหลียวออกมา เมื่ออกมาแล้วเหลียวก็โค้งคำนับ "นายท่าน!"

อู๋เป่ยกล่าว "เหลียว หลังจากนี้ไปแกรับหน้าที่ในการปกป้องหลี่เหมย ถ้าผมเธอร่วงแม้แต่เส้นเดียว ฉันจะย่างแกกิน"

เหลียวรับสั่งในทันที "ได้ครับนายท่าน ผมจะปกป้องนายหญิงให้เป็นอย่างดี!"

เมื่อเห็นเหลียวแล้ว หลี่เหม่ยก็ประหลาดใจและถามไปว่า "ซวนเป่ย นี่คืออสูรพิทักษ์ที่คุณเคยพูดถึงหรือเปล่า?"

อู๋เป่ยพยักหน้า "เหลียวมีความแข็งแกร่งมาก ยิ่งไปกว่านั้นความแข็งแกร่งยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ พี่มีมันคอยปกป้องก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้แล้ว"

ในช่วงบ่าย เขาให้เหลียวอยู่ปกป้องหลี่เหมยที่บริหารดูแลร้านค้าหลายแห่ง ในขณะที่เขาก็ไปยังค่ายหลงเว่ย

ในค่ายหลงเว่ย พวกทหารกำลังฝึกการเคลื่อนไหวที่เขาสอนอย่างหนักหน่วง หลังจากการตรวจ เขาพอใจเป็นอย่างมากดังนั้นเขาจึงสอนการเคลื่อนไหวเพิ่มอีกสองกระบวนท่าเพื่อให้พวกเขาสามารถฝึกฝนให้สำเร็จโดยเร็วที่สุด

ก่อนที่ติงม่อจะจากไป เขาพาอู๋เป่ยไปดื่มกับโจวหยวนทงอีกครั้ง

ดื่มไปได้ครึ่งทาง ติงโม่ก็พูดขึ้นว่า "พี่ใหญ่ น้องสาม พวกคุณทุกคนล้วนมีอนาคตที่สดใส พี่ใหญ่อย่างน้อยจะเป็นต้าหลัวเต้าจวินในอนาคตแน่ๆ ส่วนน้องสามตอนนี้เป็นที่หนึ่งในสถาบันการศึกษาในตำนานและอนาคตก็ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน แม้ว่าฉันจะเทียบกับพวกคุณไม่ได้ แต่ฉันเกิดมาเป็นผู้เชี่ยวชาญในการค้นหาสุสานและล่าสมบัติ”

โจวหยวนทงยิ้มและพูดว่า "สหายสองคุณมีอะไรดีๆ จะมาแบ่งปันกับเราไหม"

ติงม่อพยักหน้า "พี่ใหญ่ พี่รอง พวกคุณอยากไปทวีปรกร้างกันไหม? "