ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1395

ชายชราตัวเตี้ยเป็นเจ้าสถาบัน ประวัติของเขาน่าทึ่งมาก ในขณะนี้เขาหันศีรษะและมองไปที่ผู้อาวุโสเหล่านั้น

สีหน้าของผู้อาวุโสเหล่านี้เปลี่ยนไปอย่างมาก และพวกเขาก็รีบพูดว่า "เจ้าสถาบัน เราไม่ได้บอกว่าเราจะไม่ให้มันกับเขา!"

เจ้าสถาบันการศึกษาในตํานานพูดเบาๆ ว่า "ให้ทรัพยากรแก่อู๋เป่ยเดี๋ยวนี้ ส่วนพวกคุณนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปอย่ามาที่สถาบันการศึกษาในตํานานอีก กลับไปหาตระกูลของพวกคุณ

สีหน้าของหลายคนเปลี่ยนไปอย่างมาก แต่พวกเขาไม่กล้าพูดอะไรเพิ่มเติม พวกเขาหยิบบัตรกำนัลในตํานานจํานวนห้าหมื่นล้านใบออกมาอย่างเงียบๆ และส่งมอบให้กับอู๋เป่ย

เขาพบว่าบัตรกำนัลในตํานานนั้นคล้ายกับยันต์ตราประทับสีทอง ขนาดเท่าฝ่ามือ และค่อนข้างดูดี บัตรกำนัลในตํานานมูลค่าหมื่นล้านสามารถซื้อบ้านได้หลายสิบหลัง แต่เขาสามารถใส่ไว้ในแหวนเก็บสมบัติเท่านั้น

เจ้าแห่งสถาบันในตํานานหัวเราะ "ฮ่าฮ่า" ในทันที และพูดกับอู๋เป่ยว่า "อู๋เป่ย คุณสามารถดึงดูดพายุฝนฟ้าคะนองที่ปั่นปวนได้จริงๆ คุณคู่ควรกับการเป็นศิษย์ของสถาบันการศึกษาในตํานานของผม แต่คุณไปใช้พลังภัยพิบัตินี้ที่อื่นได้ไหม? สถาบันการศึกษาแห่งนี้เพิ่งถูกสร้างขึ้น คงไม่ดีถ้าได้รับความเสียหายจากฟ้าผ่า

อู๋เป่ย : "เจ้าแห่งสถาบันพูดถูก ผมจะเปลี่ยนสถานที่ทันที"

หลังจากพูดอย่างนั้น สายฟ้าก็กระพริบ และเขาก็หายไป

หลังจากที่อู๋เป่ยไป พลังภัยพิบัติก็สูญเสียเป้าหมายและค่อยๆ สลายไป และแรงกดดันอันน่าสยดสยองก็หายไป

หลายคนเช็ดเหงื่อ หลังจากเกิดภัยพิบัติพวกเขาต่างก็รู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่

ในเวลาอันสั้น อู๋เป่ยก็มาถึงตงไห่ ไม่นานพายุฝนฟ้าคะนองที่ปั่นป่วนก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง เขาปล่อยพลังทารกศักดิ์สิทธิ์และเริ่มเอาชีวิตรอดจากภัยพิบัติ

ทัณฑ์สายฟ้า เต่ายักษ์และเด็กผู้หญิงก็ปรากฏตัวอีกครั้ง

หญิงสาวพูดด้วยความประหลาดใจว่า "เขาเรียกพลังทัณฑ์สายฟ้าแห่งความโกลาหลได้เร็วขนาดนั้นเลยเหรอ"

เต่ายักษ์: "เกิดทัณฑ์สายฟ้าแห่งความโกลาหลถึงสามครั้ง น่ากลัวเหนือชั้น ผมไม่รู้ว่าเขาจะสามารถรับไหวกี่ครั้ง"

เด็กผู้หญิง: "ผู้เฒ่าเต่า ฉันได้ยินมาว่าผู้ที่รอดชีวิตจากทัณฑ์สายฟ้าแห่งความโกลาหลจะเป็นที่เคารพนับถือในฐานะ 'นักปราชญ์' ทําไมถึงเป็นอย่างนั้น"

ผู้เฒ่าเต่า: "หลังจากประสบกับทัณฑ์สายฟ้าแห่งความโกลาหล ก็จะถือว่ามีรากฐานที่จะเป็นนักปราชญ์อยู่แล้ว ดังนั้นจึงถูกเรียกว่านักปราชญ์"