ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1474

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างก็สะเทือนใจ จริงๆแล้วเด็กคนนี้คือร่างของผู้เที่ยงแท้โบราณ ไม่แปลกใจเลยที่เขาสามารถฆ่าลิงยักษ์ได้อย่างง่ายดาย！

อู๋เป่ย ：“ผู้น้อยมีร่างปัจจุบันของเขาโดยบังเอิญ”

พระแม่พูดว่า ：“หาได้ยาก เจ้าเด็กน้อย ข้าชื่นชมเจ้ามากดังนั้นข้าจะให้ลูกพีชโดนัทแก่เจ้าสองลูก”

เมื่อพูดจบ ก็มีสาวใช้เดินเข้ามาพร้อมถือถาดในมือ ในวาดวางลูกพีชลูกใหญ่ไว้สองลูก กลิ่นหอมลอยฟุ้ง แม้ว่าได้ดมเพียงครั้งเดียว ก็ทำให้รู้สึกสบายตัวไปทั้งตัว

อู๋เป่ยพูดว่า ：“ขอบคุณพระแม่！”

พระแม่ยิ้มและพูดว่า ：“ต่อไปหากเจ้ามีเรื่องอะไร ก็มาหาข้าที่เหยาฉือ นี่คือป้ายที่สามารถผ่านเข้ามาในเหยาฉือได้ เจ้ารับไว้”

เมื่อสิ้นเสียง ก็มีสาวใช้อีกคนยื่นป้ายคำสั่งให้เขา อู๋เป่ยกล่าวขอบคุณอีกครั้ง แล้วก็จากไป

ท่ามกลางสวยตาที่อิจฉาของทุกคน เขากลับมาที่นั่งพร้อมลูกพีชและป้ายคำสั่ง เพียวเมี่ยวเทียนจุนยิ้มและถามว่า ：“ซวนเป่ย พระแม่พูดอะไรกับเจ้า?”

อู๋เป่ย ：“ไม่ได้พูดอะไร ก็แค่ชมผมไม่กี่คำ และบอกว่าผมคือผู้เที่ยงแท้โบราณ เธอจึงมอบลูกพีชโดนัทให้ผมสองลูก และยังมีป้ายคำสั่งด้วย”

เพียวเมี่ยวเทียนจุนยิ้มและพูดว่า ：“มีผู้บำเพ็ญไม่เกินหนึ่งร้อยคนในโลกนี้ ที่ได้รับป้ายคำสั่ง พระแม่มอบป้ายคำสั่งให้เจ้า แสดงว่าเธอชื่นชมเจ้ามาก”

อู๋เป่ยมอบลูกพีชให้แก่เพียวเมี่ยวเทียนจุนก่อน ยิ้มและพูดว่า ：“อาจารย์ ลูกนี้ให้ท่าน ส่วนอีกลูกให้ศิษย์พี่หญิง”

หลานซินยิ้มและพูดว่า ：“ศิษย์น้อง งั้นฉันก็ไม่เกรงใจละนะ” หลังจากนี้วิบากกรรมที่เธอเจอนั้นลำบากมาก และต้องการความช่วยเหลือจากลูกพีชโดนัทอยู่พอดี

เพียวเมี่ยวเทียนจุน ซนเป่ย ลูกพีชโดนัทนี้เป็นสมบัติล้ำค่า เจ้าเก็บไว้ให้ตัวเองเอาเถอะ

อู๋เป่ยโบกมือ ：“อาจารย์ ผมยังห่างไกลจากวิบากกรรม นอกจากนี้อาจจะมีโอกาสได้ลูกพีชโดนัทในภายหลังอีกก็ได้”

เพียวเมี่ยวเทียนจุนจึงเลิกเกรงใจ และยอมรับลูกพีชไว้

พฤติกรรมน่าทึ่งของอู๋เป่ย ทำให้ผู้คนรอบตัวเขาต่างก็จับตาดูเขา ในที่นั่งแถวแรก มีชายชราคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าหรูหรา ข้างๆเขามีผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมาณสิบเจ็ดปี หน้าตางดงาม ดูอ่อนหวาน เธอสวมชุดสีเขียว และมัดผมเป็นรูปผีเสื้อ เธอสวยมาก

ในเวลานี้ ผู้หญิงคนนั้นก็กะพริบตา และเธอก็มองไปที่อู๋เป่ยเป็นครั้งคราว