ซูเฟยพยักหน้า :“หลังจากที่จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์เปิดโลกนี้ เขาก็นั่งสมาธิตายอย่างสงบในตำหนักจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์”
อู๋เป่ย :“คนอย่างจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ นั่งสมาธิตายอย่างสงบเหรอ?”
ซูเฟย :“ไม่ทราบสาเหตุที่แท้จริง”
อู๋เป่ยพูดว่า :“ถ้ามีเวลาค่อยไปที่ตำหนักจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ ผมมาหาคุณเพื่อคุยธุระ”
ซูเฟยเชิญอู๋เป่ยไปที่ตำหนัก และมีลูกศิษย์มาเสิร์ฟน้ำชาให้เขา
อู๋เป่ย :“ผมจำได้ว่าตอนที่คุณจากไป คุณพูดถึงศัตรูคนหนึ่ง บอกว่าศัตรูคนนั้นกำลังเข้าฌาน คุณจะฉวยโอกาสนี้แก้แค้นเขา เป็นยังไงบ้าง ได้แก้แค้นหรือยัง?”
ซูเฟยถอนหายใจเบาๆ :“อีกแค่นิดเดียว ตอนที่ฉันไปถึง คนคนนั้นก็บรรลุแล้ว ตอนนี้พลังยุทธ์ของเขาอยู่ในระดับฮวงเซิ่ง”
อู๋เป่ย :“ฮวงเซิ่ง? ระดับขั้นนี้ น่าจะไม่ต่างจากมรรคาจารย์มากนักใช่ไหม?”
ซูเฟย :“อ่อนกว่ามรรคาจารย์ แต่ก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ซูเฟยก็ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า :“อีกฝ่ายก็รู้ว่าฉันต้องการฆ่าเขา เขาน่าจะจัดการกับฉัน แต่ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่”
อู๋เป่ย :“คุณมีความแค้นอะไรกับเขา?”
ซูเฟยแสดงความเกลียดชัง :“ในตอนนั้นพ่อของฉันเป็นฮวงตี้แห่งโลกดึกดำบรรพ์ และคนคนนี้คือคนรับใช้ของพ่อฉัน พ่อของฉันเชื่อใจเขามาก ครั้งหนึ่ง พ่อของฉันบรรลุขั้นอาณาจักรหวงเซิ่ง และไปถึงขั้นที่สำคัญที่สุด เขาฉวยโอกาสนี้ฆ่าพ่อของฉัน และแย่งเอาทักษะวิชายุทธ์และทรัพยากรทั้งหมดไป ด้วยทักษะวิชายุทธ์และทรัพยากร เขาก็ตั้งตัวได้อย่างรวดเร็ว และกลายเป็นฮวงเซิ่งในปัจจุบัน”
อู๋เป่ย :“ความแค้นจากการฆ่าพ่อ ไม่อาจดีกันได้ ความแข็งแกร่งของบุคคลนี้อยู่เหนือกว่าคุณ ผมสามารถช่วยคุณได้”
ซูเฟยตกตะลึง :“พระบุตรศักดิ์สิทธิ์จะช่วยฉันเหรอ?”
อู๋เป่ย :“ผมคือพระบุตรศักดิ์สิทธิ์ สามารถป้องกันไม่ใช้เขาทำร้ายคุณได้”
ซูเฟยส่ายหัว :“ไม่จำเป็น ในเมื่อฉันกล้าอยู่ที่นี่ ก็ไม่กลัวว่าเขาจะมาฆ่าฉัน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...
ด้วยความเคารพนะครับ หลังๆ มานี่ดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเลย ตอนละ 2-3 บรรทัด เห็น 2-3 เรื่องล่ะ เหมือนรีบเอามาลง แต่ไม่ได้ตรวจสอบเนื้อหาข้างในเลยว่าตอนที่ลงมีเนื้อหาครบสมบูรณ์หรือไม่...
เหลือตอนละ5บรรทัดแล้วครับหลายตอนแล้วครับ...
รบกวนเรียนถามหน่อยครับ ทำไมหลังๆจึงเพี้ยนไปหมด จากนิยายดีๆจนอ่านไม่รู้เรื่อง มีบทละ 5 บรรทัด พอขึ้นบทใหม่เป็นคนละตอนกันเลยครับ แอดและคณะควรตรวจดูก่อนโพสต์นะครับ...