ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1502

ตอนที่คนหลายคนกำลังคุยกัน มีเงาหนึ่งพุ่งเข้าไปในรังมด ก็คือแมลงชีวิต แมลงชีวิตมองเห็นมดไฟ ราวกับเห็นอาหารชั้นเลิศ โลภมากจนน้ำลายไหลออกมา เริ่มล่ามดไฟทันที

แมลงชีวิตเป็นระดับกู่สวรรค์ พลังไม่ธรรมดา มดไฟเหล่านี้อยู่ต่อหน้ามันไม่กล้าโต้กลับเลยด้วยซ้ำ ไม่ขยับ หมอบอยู่บนพื้นอย่างเชื่อฟัง ปล่อยให้แมลงชีวิตกินพวกมัน เพียงแต่แมลงชีวิตก็ไม่โลภเช่นกัน หลังจากกินมดไฟไปแค่หนึ่งร้อยกว่าตัว ก็ออกมาทันที

ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆเซียนเฒ่าฮวาหยางจู่ๆก็จ้องไปทางต้นไม้ที่ตายไปแล้ว : “ข้างในมีกู่ลึกลับ”

จางไป๋อี : “กู่ลึกลับเหรอ พี่ฮวาหยาง คุณบอกว่าข้างในไม่มีราชามดไม่ใช่เหรอ”

อู๋เป่ยรู้ว่าแมลงชีวิตอยู่ข้างใน เลยพูด : “กู่ของผมเอง เข้าไปกินมดไฟแล้ว”

เซียนเฒ่าฮวาหยางพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลานชายของผมสัมผัสได้ ไม่รู้ว่าปรมาจารย์ปรุงยาอู๋เลี้ยงกู่อะไรเหรอ”

แน่นอนว่าอู๋เป่ยไม่สามารถพูดออกไปได้ว่าเลี้ยงแมลงชีวิต พูด : “กู่ธรรมดา ไม่มีอะไร”

เซียนเฒ่าฮวาหยางก็ไม่ถามมากเช่นกัน พูด : “พวกเราเข้าไปหาในป่าก่อน ต่อให้หากู่เทพไม่เจอ หากู่ลึกลับบางส่วนเจอก็ไม่เลวแล้ว”

อู๋เป่ยรู้สึกว่าคนกลุ่มนี้ชักช้าอย่างมาก ทุกก้าวเดินล้วนแล้วระวังตัวอย่างมาก จะหาแมลงกู่เจอตอนไหน เขาพูด : “เอาแบบนี้พวกเราแยกย้ายการไปหา ถ้าหากพบเจออันตราย ค่อยติดต่อกันอีกครั้ง”

เห็นได้ชัดว่าจางไป๋อีไม่เห็นด้วยกับความคิดของอู๋เป่ย แต่ว่าเซียนเฒ่าฮวาหยางพยักหน้า : “ก็ดีเหมือนกัน ฉันและไป๋อีไปด้วยกัน ปรมาจารย์ปรุงยาอู๋ไปคนเดียว ถ้าหากพบเจออะไร พวกเราจะติดต่อหากัน”

อู๋เป่ยพยักหน้า เขาเปลี่ยนไปอีกทางหนึ่ง เดินก้าวใหญ่เข้าไป

รอให้อู๋เป่ยไปไกลแล้ว จางไป๋อีพูด : “พี่ชาย ทำไมถึงแยกทางกันล่ะ”

เซียนเฒ่าฮวาหยาง : “คนหนุ่มล่ะนะ รู้สึกว่าพวกเราระวังตัวเกินไป ช้าอย่างมาก งั้นก็ให้เขาไปลองด้วยตัวเองแล้วกัน ใช้เวลาสองสามชั่วโมง เขาก็จะรู้เองว่าที่นี่อันตรายแค่ไหน”

จางไป๋อีพยักหน้า : “สิ่งที่พี่ชายพูดมีเหตุผล แทนที่จะตอบโต้ ให้เขารู้ถึงความลำบากหน่อยก็ดีเหมือนกัน”