ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1503

อู๋เป่ย : “ข้อแรก ฉันไม่มีทางให้แกกินแมลงชีวิต ข้อที่สอง ฉันไม่มีทางร่วมมือกับแก”

กู๋เซียง : “ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง! อีกสักพัก คุณจะขอให้ฉันช่วยแน่นอน!”

อู๋เป่ย : “แกคิดมากเกินไปแล้ว”

เสียงนั้นหายไป ตกอยู่ในความเงียบสงบ

สักพักหนึ่ง แมลงชีวิตไปแล้วกลับมา อู๋เป่ยพูด : “เสี่ยวเสิน กู่ตัวนั้นต้องการให้ฉันช่วยมัน บอกว่าถ้ากินแกแล้ว มันจะสามารถแปลงร่างเป็นกู่สวรรค์”

แมลงชีวิตโกรธอย่างมาก มันแสดงออกมาว่าตัวเองกินแมลงกู่อิ่มแล้ว สามารถแปลงร่างได้แล้ว

ก่อนหน้านี้แมลงชีวิตมีการเปลี่ยนแปลงสี่ครั้งแล้ว ตอนนี้กำลังจะเป็นครั้งที่ห้า แสงจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมา ห่อหุ้มอู๋เป่ยเอาไว้ทั้งหมด กลายเป็นรังไหมขนาดใหญ่

ข้างในรังไหม ร่างกายของอู๋เป่ยกลายเป็นของเหลวและเริ่มสร้างใหม่ ร่างที่แท้จริงของอู๋เป่ยปรากฏตัวอยู่ด้านข้าง มันสังเกตแสงไหม สั่งให้ร่างกายพัฒนาอย่างสมบูรณ์แบบ เพื่อให้ร่างกายนี้ปรับตัวเข้ากับร่างที่แท้จริงได้ดียิ่งขึ้น

ภายในแสงรังไหม ร่างกายของอู๋เป่ยเกิดการเปลี่ยนแปลง นอกจากนี้ความเร็วในการเปลี่ยนแปลงเร็วอย่างมาก ประมาณสามชั่วโมงไม่ถึง แสงรังไหมก็ถูกแสงดาบของเขาตัดขาด ร่างกายมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบยิ่งขึ้นปรากฏขึ้น

เขาถามแมลงชีวิต : “เสี่ยวเสิน เพียงแค่แกกินเมลงกู่ก็สามารถแปลงร่างได้ใช่ไหม”

แมลงชีวิต : “นายท่าน การกลืนกินแมลงกู่สามารถทำให้ข้ากลายร่างได้เร็วยิ่งขึ้น”

หลังจากแมลงชีวิตเปลี่ยนแปลงห้าครั้ง พลังในการสื่อสารของเสี่ยวเสินแข็งแกร่งมากกว่าเดิม เสียงของหญิงสาวที่หวานและคมชัด ดังขึ้นที่ข้างหูอู๋เป่ย

อู๋เป่ยอึ้งไปเลย : “เสี่ยวเสิน แกเป็นตัวเมียเหรอ”

แมลงชีวิต : “นายท่าน เสี่ยวเสินเป็นตัวเมีย”

ในเวลานี้อู๋เป่ยเพิ่งรู้ว่า เสี่ยวเสินที่ติดตามเขาไปทั่วโลกมีประสบการณ์ชีวิตและความตายไปพร้อมกับเขา คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแมลงกู่ตัวเมียตัวหนึ่ง เขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “ตัวเมียก็ตัวเมียเถอะ เสี่ยวเสิน ตอนนี้แกเป็นแมลงชีวิตห้าการเปลี่ยนแปลง พลังเหนือกว่าแมลงกู่ที่อยู่ในทะเลสาบไหม”

แมลงชีวิต : “มันถูกกู่สวรรค์อีกตัวหนึ่งกักขังไว้ในที่แห่งนี้ตั้งนานแล้ว มันออกมาไม่ได้ กู่สวรรค์ก็เข้าไปไม่ได้ ตอนนี้มันอ่อนแออย่างมาก ได้ลดระดับลงถึงระดับกู่เทพธรรมดาแล้ว”

อู๋เป่ยดีใจอย่างมาก ถาม : “เสี่ยวเสิน ฟังจากน้ำเสียงของแก ดูเหมือนว่าจะสามารถกินมันได้”

แมลงชีวิต : “ใช่แล้วนายท่าน แมลงชีวิตห้าการเปลี่ยนแปลง ข้ามีความสามารถในการบุกทะลวงห้วงเวลา ดังนั้นสามารถจับมันได้อย่างง่ายดาย ขโมยความสามารถของมัน”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง : “เสี่ยวเสิน แกสามารถขโมยพลังของกู่ตัวอื่นได้เหรอ”

แมลงชีวิต : “ใช่แล้วนายท่าน หลังจากขโมยมา ข้ายังสามารถพัฒนาความสามารถของพวกเขาได้”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ร้ายกาจ”

แมลงชีวิต : “นายท่าน ข้าจะไปกินมันเดี๋ยวนี้เลย”

สิ้นสุดเสียง แสงสีทองดวงหนึ่งบินออกไป พุ่งเข้าไปในทะเลสาบโดยตรง อู๋เป่ยเปิดตาวิเศษ เขามองเห็นพื้นที่บิดเบี้ยว ถูกแมลงชีวิตเจาะเป็นรูหนึ่งรูทันที ตรงไปยังที่ซ่อนของกู่เซียง

วินาทีต่อมา เสียงของกู่เซียงดังขึ้น : “แกกินฉันไม่ได้ ฉันเป็นกู่เซียง ฉันกำลังจะทะลวง.....”

อย่างไรก็ตาม เสียงร้องของมันหยุดอยู่แค่นี้ ผ่านไปไม่กี่วินาที แมลงชีวิตก็พุ่งออกมา แมลงชีวิตในเวลานี้ ใหญ่เท่านิ้วโป้ง รูปร่างของมันเหมือนกับมังกรจิ๋วตัวหนึ่ง ร่างกายถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีทอง

อู๋เป่ยมองมันด้วยความประหลาดใจ : “เสี่ยวเสิน ทำไมแกถึงกลายเป็นแบบนี้”

แมลงชีวิต : “นายท่าน ข้าและท่านเปลี่ยนแปลงพร้อมกัน ได้รับผลประโยชน์มากมายจากยีนของท่าน สิ่งนี้เลยทำให้ข้ากลายเป็นแข็งแกร่งอย่างมาก ปัจจุบัน กู่เทพทั่วไปไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า”

อู๋เป่ย : “พลังของกู่เซียงเป็นยังไง ตอนนี้แกครอบครองพลังของมันหรือยัง”

แมลงชีวิต : “งั้นข้าจะแสดงให้นายท่านดูหนึ่งรอบ”

มาถึงเนินเขาที่ทำจากโลหะจำนวนนับไม่ถ้วนลูกหนึ่ง บนยอดเนินเขามีหลุมหลุมหนึ่งเข้าไปในถ้ำ เส้นผ่านศูนย์กลางห้าหรือหกเมตร เสี่ยวเสินร่อนลงไปข้างล่าง อู๋เป่ยก็ตามลงไปเช่นกัน

ลงไปได้หลายร้อยเมตร บริเวณรอบๆตัวเริ่มร้อนขึ้น ด้านข้างมีถ้ำ เสี่ยวเสินและอู๋เป่ยบินเข้าไป จากนั้นบินไปอีกร้อยกว่าเมตร เข้าไปยังพื้นที่ที่กว้างขวางอย่างมาก ข้างในนี้เต็มไปด้วยโลหะทุกชนิด

แมลงสีเงินตัวอวบอ้วนมีความยาวลำตัวมากกว่าร้อยเมตร นอนอยู่บนพื้นเงียบๆ มีสนามแม่เหล็กแรงสูงรอบตัวมัน ทันทีที่โลหะต่างๆเข้าใกล้มัน ก็จะสลายตัวเป็นอะตอม หลังจากนั้นถูกผิวหนังของมันดูดซึม

ดูเหมือนว่าแมลงผิดปกติเล็กน้อย มันลืมตาขึ้น จ้องมาทางเสี่ยวเสินด้วยความน่าสังสาร หลังจากนั้นส่งโทรจิตออกมา : หมอ โปรดรักษาข้าด้วย ข้าทรมานอย่างมาก

เสี่ยวเสินพูดอย่างหมดความอดทน : “เอะอะทำไม ใครบอกให้เจ้าโลภมากขนาดนั้น ทำให้ถ้ำสวรรค์เลี่ยนจิงเกิดปัญหา”

อู๋เป่ยประหลาดใจอย่างมาก : “มันมีถ้ำสวรรค์ด้วยเหรอ”

เสี่ยวเสิน : “แมลงกู่เลี่ยนจิงโลภมากเรื่องกิน หนึ่งร้อยปีก่อน มันกินอุกกาบาตขนาดใหญ่ก้อนหนึ่ง หลังจากมันกินมานานนับร้อยปี ย่อยได้เพียงหนึ่งในสิบของอุกกาบาตนี้เท่านั้น ถ้าหากมันไม่สามารถย่อยอุกกาบาตทั้งหมดภายในห้าสิบปี มันจะถูกอุกกาบาตทำให้แปลกแยกและกลายเป็นชิ้นส่วนของโลหะเย็น”

อู๋เป่ยเกิดความสนใจแล้ว : “อุกกาบาตอะไร ทำไมถึงร้ายกาจขนาดนี้ แม้แต่แมลงกู่เลี่ยนจิงก็ไม่สามารถย่อยสลายได้”

เสี่ยวเสิน : “นายท่าน ต้องการช่วยมัน ท่านต้องเป็นคนลงมือแล้ว เอาอุกกาบาตชิ้นนั้นออกมา”

อู๋เป่ย : “ในเมื่อไม่สามารถย่อยสลายได้ มันคายอุกกาบาตออกมาก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ”

แมลงกู่เลี่ยนจิง : “คายไม่ออก มันหยั่งรากอยู่ในถ้ำสวรรค์เลี่ยนจิงของข้าแล้ว”

อู๋เป่ยคิดสักพัก พูด : “หมายความว่า ฉันต้องเข้าไปในถ้ำสวรรค์เลี่ยนจิงถึงจะได้”

เสี่ยวเสิน : “นายท่าน อุกกาบาตก้อนนั้นประหลาดอย่างมาก ข้าทำอะไรไม่ได้”

อู๋เป่ยพูด : “ได้ ฉันจะเข้าไปดู ตกลงว่ามันคืออุกกาบาตอะไร!”