ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1512

หลิ่วเชียนสวินเงียบไป หลิ่วเหยียนพูดขึ้นว่า: "เสี่ยวเป่ย พ่อฉันก็อุตส่าห์บอกความเสี่ยงทั้งหมดกับนายหมดแล้ว แต่ทำไมนายยังจะไปอีกล่ะ? การฝึกพลังสายฟ้านั้นไม่ดีเหรอ?"

อู๋เป่ยรู้สึกว่าพวกเขากังวลเกี่ยวกับการฝึกพลังงานจักรพรรดิจริง ๆ เขาพูดขึ้นว่า: "พี่เหยียน ผมแค่ไปลองดู อยากจะไปดูว่าพลังงานพลังงานจักรพรรดิมันคืออะไร ผมไม่ได้จะไปฝึกมันตอนนี้เลยหรอก”

หลังจากได้ยินอู๋เป่ยพูดอย่างนั้น หลิ่วเชียนสวินก็รู้สึกโล่งใจพลางพูดว่า: "ไปลองดูสักหน่อยก็ดี พอถึงยังไงไม่ช้าก็เร็วนายก็คงต้องไปคบค้าสมาคมกับผู้บำเพ็ญพลังงานจักรพรรดิ"

หลิ่วเหยียน: "องค์หญิงน้อยแห่งจวนเซี่ยหวังเล่นกับฉันมาตั้งแต่เด็ก ให้ฉันพาเสี่ยวเป่ยไปที่นั่นละกัน"

หลิ่วเชียนสวิน: "เอาสิ"

คืนนั้น อู๋เป่ยทิ้งหุ่นไว้ในห้อง เขาจัดให้หุ่นทำท่าสมาธิคล้ายกับฝึกฝนอยู่ แม้แต่ออร่าเขายังทำให้เหมือนกับตัวของเขาเอง ส่วนเขาก็แอบย่องไปใต้ดินอย่างเงียบ ๆ และมุ่งหน้าไปยังจวนเซี่ยหวัง

เห็นได้ชัดว่าหลิ่วเชียนสวินไม่ต้องการให้เขาดูดซับพลังงานจักรพรรดิ ดังนั้นเขาจึงได้แต่แอบไปเท่านั้น ในฐานะผู้เที่ยงแท้โบราณ เดาว่าเขาจะต้องมีสัมผัสพลังแห่งจักรพรรดิที่แข็งแกร่งกว่าอย่างแน่นอน

แม้ว่าจะไม่รู้ที่อยู่ของจวนเซี่ยหวัง แต่เขาก็รู้ได้จากการถามระหว่างทาง

ในตอนนี้เขาก็อยู่ที่ประตูใหญ่จวนเซี่ยหวัง หลังจากรออยู่สักพัก คนที่ดูเหมือนจะเป็นผู้ดูแล ก็เดินออกมาพร้อมกับสุนัขสีเหลืองตัวใหญ่ เหมือนว่าจะพาสุนัขออกไปเดินเล่นข้างนอก

เมื่อพ่อบ้านเดินผ่านอู๋เป่ย พวกเขาทำเพียงแค่เหลือบมองแล้วเดินจากไป

ในตอนนี้อู๋เป่ยได้กลายร่างเป็นพ่อบ้าน จากนั้นก็เดินวางมาดกลับไป ทำท่าเหมือนกำลังมีเรื่องกังวลอะไรซักอย่าง

เมื่อคนเฝ้าประตูเห็นว่าเขากลับมาโดยไม่มีสุนัขอยู่ในมือ เขาก็รีบถาม: "พ่อบ้านหง เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

อู๋เป่ยโบกมือแล้ววิ่งเข้าไปโดยไม่พูดอะไร

หลังจากเข้าไปในประตูใหญ่ เขาก็ต้องประหลาดใจที่พบว่าไม่มีพลังงานสายฟ้าในจวนเซี่ยหวัง แต่กลับรู้สึกถึงกลิ่นอายจางๆ ของจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้โบราณแทน!