ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1513

อู๋เป่ยกลับมาที่จวนหลิ่วอย่างเงียบๆ ดูดซับพลังงานของจักรพรรดิที่เก็บไว้ในถ้ำสวรรค์ต่อไป พลังปีศาจของพลังจักรพรรดิเหล่านี้ ล้วนแล้วถูกร่างอวตารปีศาจดูดซับหมดแล้ว ส่วนที่เหลือ ถูกร่างเดิมดูดซับทั้งหมด

ตัวเขาก็คือผู้เที่ยงแท้โบราณ และเป็นจักรพรรดิมนุษย์ เรียกได้ว่าเข้ากับพลังจักรพรรดิได้อย่างลงตัว แต่ใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ เขาพบว่าร่างกายของเขาอิ่มและไม่สามารถดูดซับได้อีกต่อไป

“ดูเหมือนว่า ต้องการดูดซับพลังจักรพรรดิทั้งหมด จำเป็นต้องใช้วิชาที่อยู่บนศิราจารึกสวรรค์ควบคู่ไปด้วย ฉันจำเป็นต้องไปศึกษาศิราจารึกสวรรค์ให้เร็วที่สุด!”

หลังจากฟ้าสว่างขึ้น หลิ่วเหยียนมาหาแล้ว พูด : “เสี่ยวเป่ย ไปจวนเซี่ยหวังไหม”

อู๋เป่ย : “พี่เหยียน ผมขอไปดูศิราจารึกสวรรค์ก่อนได้ไหม”

หลิ่วเหยียนลังเลอยู่พักหนึ่ง ถาม : “นายคุยเรื่องนี้กับพ่อของฉันหรือยัง”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ผมคุยกับอาจารย์เมื่อวานแล้ว อาจารย์บอกให้ผมตัดสินใจด้วยตัวเองเลย ผมรู้สึกว่าพรสวรรค์ของตัวเองไม่ได้ด้อยกว่าเทียนเจียวเหล่านั้น ถ้าหากไม่ได้ไปตรัสรู้ด้วยตัวเองหนึ่งครั้ง รู้สึกเสียใจอยู่เสมอ”

หลิ่วเหยียนถอนหายใจหนึ่งที : “งั้นก็ได้ พี่จะพานายไป”

ศิราจารึกสวรรค์ทั้งสองอยู่แยกจากกัน ก้อนที่หนึ่งตั้งอยู่ทางตะวันตกสุดของแดนเซียนเก้าสายฟ้า ก้อนที่สองตั้งอยู่ทางใต้สุดของแดนเซียนเก้าสายฟ้า ก้อนแรกที่อู๋เป่ยต้องการไป ก็คือศิราจารึกสวรรค์ทางตะวันตกสุดของแดนเซียนเก้าสายฟ้า

ศิราจารึกสวรรค์ก้อนนี้ มันถูกเปลี่ยนแปลงโดยแก่นแท้ของจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้ ไม่ว่าใครก็สามารถตรัสรู้มันได้ ไม่มีการจำกัด มังตั้งอยู่บนยอดเขาสูงใหญ่

บนยอดเขา เป็นพื้นที่ราบและโล่งแห่งหนึ่ง ในเวลานี้ มีผู้คนนับหมื่นคนกำลังจ้องไปที่ศิราจารึกสวรรค์อย่างหมกหมุ่น ศึกษาความลึกลับของมัน

ตอนที่อู๋เป่ยมองเห็นศิราจารึกสวรรค์ พบว่ามันสูงประมาณหนึ่งหมื่นเมตร กว้างสามพันเมตร สลักข้อความโบราณไว้ข้างบนเต็มไปหมด ตัวอักษรเหล่านี้ คนที่อยู่ในสถานที่ อาจจะไม่รู้จักแม้แต่ตัวเดียวเลยด้วยซ้ำ แต่นี่ไม่ได้ขัดขวางพวกเขาจากการทำงานอย่างหนักเพื่อตรัสรู้

ส่งอู๋เป่ยมาถึงที่นี่ หลิ่วเหยียนก็กลับไปแล้ว เพราะว่าเธอรู้ว่าตัวเองไม่สามารถตรัสรู้ความลึกลับบนศิราจารึกสวรรค์

อู๋เป่ยนั่งห่างจากศิราจารึกสวรรค์หลายร้อยเมตร เขายืนอยู่ตรงนั้น สายตาจ้องไปยังข้อความโบราณที่อยู่บนศิราจารึกสวรรค์ ตัวอักษรเหล่านี้ลึกลับอย่างมาก ทุกครั้งที่เขาอ่านเสร็จหนึ่งตัว ข้อความโบราณจะปรากฏในตัวโดยอัตโนมัติ และตัวอักษรที่อยู่บนศิราจารึกสวรรค์ก็จะหายไปเช่นกัน!

ต่อจากนั้น มีฉากที่น่าตกตะลึงเกิดขึ้น ข้อความโบราณบนแผ่นศิราจารึกสวรรค์เริ่มเบลอทีละข้อความ หลังจากนั้นหายไปไม่เห็นแล้ว! หนึ่งแถว สิบแถว ร้อยแถว!

ทุกคนที่กำลังตรัสรู้ตื่นตระหนกแล้ว เกิดอะไรขึ้น ทำไมข้อความบนศิราจารึกสวรรค์ถึงหายไป

ในเวลานี้อู๋เป่ยตรัสรู้ด้วยพลังทั้งหมด เขาปลดปล่อยบุคลิกภาพไท่ซางออกมา เปิดใช้งานตาวิเศษ ตรัสรู้อย่างเต็มที่ หลังจากห้าชั่วโมง ข้อความบนศิราจารึกสวรรค์นับหมื่นหายไปหมดแล้ว กลายเป็นป้ายขนาดใหญ่ที่ว่างเปล่าเท่านั้น สุดท้าย บนพื้นผิวของป้ายยักษ์ มีรอยแตกจำนวนมากปรากฏขึ้นทันที ในที่สุดมันก็พังทลายลง ผู้คนรอบข้างก็หลบเลี่ยงทีละคน

และในเวลานี้ ในหัวของอู๋เป่ย มีบทความเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิชาไร้เทียมทานของผู้เที่ยงแท้โบราณในการฝึกฝนแล้ว เพียงแต่ ต้องการตรัสรู้วิชาชุดนี้ทั้งหมด เขายังคงต้องใช้เวลา

เขารีบบินออกไปจากสถานที่ ไปหาหลิ่วเหยียนที่กำลังเหม่อลอย

หลิ่วเหยียนมองเห็นศิราจารึกสวรรค์พังทลาย บ่นพึมพำ : “ศิราจารึกสวรรค์พังทลาย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง : “พี่เหยียน ศิราจารึกสวรรค์พังทลาย หรือว่ามีคำพูดอย่างอื่นด้วยเหรอ”

หลิ่วเหยียนพยักหน้า : “ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มีคำพูดที่สืบต่อการมาในแดนเซียนเก้าสายฟ้า บอกว่า ศิราจารึกสวรรค์พังทลาย จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ถือกำเนิด!”

อู๋เป่ย : “จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์เหรอ”

จักรพรรดิผู้เที่ยงแท้ เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในยุคผู้เที่ยงแท้โบราณ และจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์นี้ เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในยุคนักบุญ ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเป็นยังไง

หลิ่วเหยียนรีบพูด : “เสี่ยวเป่ย พวกเราไปพบท่านพ่อ!”

อู๋เป่ยเข้าใจอย่างลึกซึ้ง เรื่องที่เขาตรัสรู้ศิราจารึกสวรรค์ จะบอกคนอื่นไม่ได้เป็นอันขาด เขาส่ายหน้า : “ตอนที่ผมมองเห็นศิราจารึกสวรรค์ คนก็อึ้งไปเลย สมองโล่งไปหมด คิดไม่ถึงเลยว่าจะไม่รู้จักแม้แต่ตัวเดียว ต่อมา ผมก็ได้ยินคนข้างๆตะโกนออกมา ค่อยตระหนักได้ว่าข้อความที่อยู่บนศิราจารึกสวรรค์ค่อยๆหายไป”

หลิ่วเชียนสวิน : “คนที่สามารถตรัสรู้หลิ่วเชียนสวินนี้ได้ เป็นปรมาจารย์ที่ฝึกฝนพลังงานจักรพรรดิจริงๆด้วย สายฟ้าผู่ฮัวเทียนจุนลงมือแล้ว เขาร่วมมือกับผู้ฝึกฝนของสายฟ้า ต้องการขอให้เหล่ากองกำลังผู้ฝึกฝนพลังงานจักรพรรดิส่งมอบคนที่ตรัสรู้ศิราจารึกสวรรค์คนนั้นออกมา”

อู๋เป่ยประหลาดใจอย่างมาก ถาม : “อาจารย์ จุดประสงค์ที่พวกเขาทำแบบนี้คืออะไร”

หลิ่วเชียนสวิน : “แน่นอนก็คือการหาคนผู้นั้น หลังจากนั้นกำจัดเขาทิ้ง หรือบางที บีบบังคับให้ส่งวิชาของจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้ออกมา”

หลิ่วเหยียน : “เสี่ยวเป่ย นายลองคิดดู ถ้าหากแดนเซียนเก้าสายฟ้ามีจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ถือกำเนิดคนหนึ่ง ยังจะมีตำแหน่งให้กับผู่ฮัวเทียนจุนเหล่านี้หรือไม่”

อู๋เป่ย : “ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังตกอยู่ในอันตราย”

หลิ่วเชียนสวิน : “สิ่งที่ฉันกังวลที่สุดในตอนนี้คือ ความขัดแย้งระหว่างโลกแห่งการฝึกฝนพลังงานสายฟ้าและโลกแห่งการฝึกฝนพลังงานจักรพรรดิ ทันทีที่เกิดความขัดแย้ง จะต้องมีแม่น้ำเลือดแน่นอน ปรมาจารย์จำนวนนับไม่ถ้วนได้ล้มลง เกรงว่าพวกเราก็ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย!”

อู๋เป่ยก็ขมวดคิ้วเช่นกัน เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะเขา เขากลับไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ ทันใดนั้น หัวใจของเขาเต้นแรง พูด : “อาจารย์ ถ้าหากคนที่ตรัสรู้ไม่ใช่จักรพรรดิผู้เที่ยงแท้ศิราจารึกสวรรค์ แต่เป็นมรดกของเจ้าแห่งสายฟ้าล่ะ”

หลิ่วเชียนสวินอึ้งอยู่พักหนึ่ง พูด : “ถ้าหากมรดกของเจ้าแห่งสายฟ้าถูกคนตรัสรู้ ผู้ฝึกฝนพลังงานจักรพรรดิก็จะตามหาอย่างเต็มกำลังเช่นกัน เพียงแต่จะไม่มีความขัดแย้งกับผู้ฝึกฝนพลังงานสายฟ้า ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาคือฝ่ายที่อ่อนแอกว่า แน่นอน เหล่าผู้ฝึกฝนพลังงานสายฟ้าก็จะตามหาอย่างเต็มกำลังเช่นกัน เพราะว่ามีใครบ้างที่ไม่อยากได้มรดกของเจ้าแห่งสายฟ้าทั้งหมด”

อู๋เป่ย : “สุดท้ายแล้ว ความโลภของผู้คนล้วนแต่ก่อให้เกิดปัญหา”

หลิ่วเชียนสวิน : “ช่วงเวลานี้ค่อนข้างวุ่นวาย เสี่ยวเป่ย นายพยายามอย่าออกไปข้างนอก ตั้งใจฝึกฝนที่บ้านดีๆ รอให้ทุกอย่างสงบลงแล้ว นายค่อยออกไปก็ไม่สาย”

อู๋เป่ย : “อาจารย์ ผมตรัสรู้ศิราจารึกสวรรค์ไม่ได้ในวันนี้ ผมอยากไปดูศิราจารึกสวรรค์อีกก้อนหนึ่งในวันพรุ่งนี้ ผมสามารถดูดซับพลังงานสายฟ้า ไม่แน่ อาจจะหาประตูเจอก็ได้”

หลิ่วเชียนสวินคิดสักพัก : “งั้นก็ได้ เหยียนเอ๋อร์ พรุ่งนี้เธอพาเสี่ยวเป่ยไป หลังจากอ่านเสร็จ ไม่มีปัญหาอะไร ก็ส่งเขาไปฝึกฝนที่เหลยไห่”