ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1514

หลิ่วเหยียน : “ได้ ท่านพ่อ”

ในคืนนั้น อู๋เป่ยยังคงตรัสรู้คัมภีร์จักรพรรดิไท่อี เช้าของวันถัดไป เขาตามหลิ่วเหยียนไปทางตะวันตกสุดของแดนเซียนเก้าสายฟ้า ตรัสรู้ศิราจารึกสวรรค์อีกก้อนหนึ่ง

ศิราจารึกสวรรค์ก้อนนี้ ตั้งอยู่ในทะเลทรายร้างแห่งหนึ่ง ศิราจารึกยักษ์ที่มีความสูงถึงหมื่นเมตรตั้งตระหง่านอยู่ที่นั่น เมื่อเทียบกับศิราจารึกสวรรค์ของจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้ ผู้คนมารวมตัวกันรอบศิราจารึกสวรรค์แห่งนี้ อย่างน้อยๆมีหนึ่งแสนคน

คนเหล่านี้ แต่ละคนนั่งอยู่บนพื้น จ้องมองข้อความบนศิราจารึกสวรรค์อย่างหลงใหล เหมือนกับคนบ้า

หลิ่วเหยียน : “เสี่ยวเป่ย ฉันจะไปหาเพื่อนที่อยู่ใกล้ๆแถวนี้ นายตรัสรู้ก่อนเลย”

อู๋เป่ย : “พี่เหยียน คุณไปเถอะ ผมจะไปดูความคึกคัก”

หลังจากหลิ่วเหยียนไป อู๋เป่ยก็หาที่ๆหนึ่งแล้วนั่งลง เขาชงชาให้ตัวเองหนึ่งกาก่อน หลังจากนั้นดื่มชาไปด้วย พร้อมกับจ้องมองสิ่งของที่อยู่บนศิราจารึกสวรรค์ เขากลับไม่คิดว่าตัวเองสามารถตรัสรู้ได้แน่นอน ที่มาในครั้งนี้เป็นเพียงการทดสอบสภาพจิตใจเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาที่เขามองดูข้อความบนศิราจารึกสวรรค์ ร่างกายแข็งทื่อเล็กน้อย เพราะว่าเขาพบว่า จารึกศักดิ์สิทธิ์ที่สำคัญบางส่วนบนศิราจารึกสวรรค์ดูเหมือนจะคล้ายคลึงกับจารึกศักดิ์สิทธิ์สามสิบหกอันที่เขาตรัสรู้ในอาณาจักรเทพเอ่อเฟิง มีความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจน!

ในเวลานี้ จารึกศักดิ์สิทธิ์สามสิบหกอันในเทพหยางของเขาสว่างขึ้น ทำให้เกิดพลังการดูดซับที่ลึกลับขึ้น และในเวลาเดียวกัน จารึกและสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์บนศิราจารึกสวรรค์เริ่มเบลอ หลังจากนั้นค่อยๆหายไปทีละตัว สุดท้าย ศิราจารึกสวรรค์ระเบิด แตกเป็นเสี่ยงๆนับไม่ถ้วน กองอยู่บนพื้น

ช่วงเวลาที่ข้อความหายไป ภายในเทพหยางของอู๋เป่ย อักขระยันต์ลึกลับและสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ปรากฏขึ้นทีละตัวใกล้กับจารึกศักดิ์สิทธิ์สามสิบหกตัว พวกมันล้อมรอบจารึกศักดิ์สิทธิ์สามสิบหกตัว จัดเรียงและรวมเข้าด้วยกัน สร้างเป็นชุดวิชาไร้เทียมทานเล่มหนึ่ง!

อู๋เป่ยรู้สึกขนลุก ตรัสรู้ศิราจารึกสองก้อนอย่างต่อเนื่อง เขากลัวจะถูกคนสังเกตเห็น จึงรีบออกจากสถานที่ทันที ไปหาหลิ่วเหยียน

หลิ่วเหยียนกำลังไปหาเพื่อนคนหนึ่งของเธอ เห็นอู๋เป่ยกลับมาอย่างรวดเร็ว เธอถาม : “ตรัสรู้เสร็จแล้วเหรอ”

อู๋เป่ย : “เกิดเรื่องน่าแปลก ศิราจารึกสวรรค์พังทลายอีกแล้ว”

หลิ่วเหยียนอึ้งไปเลย : “อะไรนะ ศิราจารึกสวรรค์ก้อนที่สองก็พังทลายแล้วเหรอ”

หลิ่วเหยียนรีบพาเขาไปเมืองเซี่ยหวังทันที เห็นหลิ่วเชียนสวิน แจ้งข้อมูลให้เขาทราบทันที

หลิ่วเชียนสวินอึ้งอยู่พักหนึ่ง ค่อยพูด : “วุ่นวายกว่าเดิมแล้ว!”

เขาคิดสักพัก พูดกับหลิ่วเหยียน : “เธอพาเสี่ยวเป่ยไปฝึกฝนที่เหลยไห่ ไม่มีเรื่องอะไรไม่ต้องกลับมา จนกว่าเวลาจะหมด”

หลิ่วเหยียนพยักหน้า : “ได้!”

เธอพาอู๋เป่ยบินออกไปอีกสักพักหนึ่ง หลังจากนั้นก็มาถึงเหนือมหาสมุทรแห่งหนึ่ง มหาสมุทรแห่งนี้เป็นสีเงิน ข้างในน้ำเต็มไปด้วยสายฟ้าสีทอง ก๊าซฟ้าร้องอันรุนแรงพุ่งออกมาจากน้ำทะเลและกระจายไปในอากาศ ดูจากท่าทาง พลังสายฟ้าของแดนเซียนเก้าสายฟ้าทั้งหมดล้วนแล้วมาจากที่นี่ทั้งหมด

หลิ่วเหยียน : “เสี่ยวเป่ย ท่านพ่อก็แค่หวังดีกับนาย ให้นายฝึกฝนอยู่ที่นี่ก่อน นายห้ามไปไหนนะ”

อู๋เป่ย : “พี่เหยียน ผมเข้าใจแล้ว”

มีคนบินเข้ามาในเวลานี้ สอบถามสถานการณ์ หลิ่วเหยียนไปคุยกับอีกฝ่าย ผ่านไปสักพัก คนผู้นั้นพูด : “เขามีเวลาแค่เก้าวัน เกินเวลา จำเป็นต้องเสียค่าใช้จ่าย”

ทันทีที่ได้ยินว่าต้องเสียค่าใช้จ่าย อู๋เป่ยถาม : “ต้องจ่ายเท่าไหร่”

คนผู้นัน้พูด : “หนึ่งชั่วโมง หนึ่งร้อยล้านเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์”

อู๋เป่ยตกใจอย่างมาก นี่เป็นการปล้นเงินชัดๆ!

หลิ่วเหยียน : “เสี่ยวเป่ย นายไปฝึกฝนก่อน หลังจากเก้าวันฉันค่อยมาหานาย”

ที่แท้ ก่อนที่เขาจะเข้าไปในเหลยไห่ หลิ่วเชียนสวินสืบทอดวิชามหากาฬสายฟ้าสีม่วงให้เขาแล้ว พลังของวิชานี้ครอบงำอย่างมาก เป็นวิชาที่มีชื่อเสียงในแดนเซียนเก้าสายฟ้า

อย่างไรก็ตาม ผู้ตรัสรู้วิชามหากาฬสายฟ้าสีม่วงแต่เดิมนั้นมีคุณสมบัติที่จำกัด ทำให้วิชานี้มีปัญหาเยอะอย่างมาก มันยากมากที่จะฝึกฝน

ได้ยินหลิ่วเชียนสวินถามแบบนี้ อู๋เป่ยไม่รู้จะอธิบายยังไง ทำได้แค่พูดว่า : “อาจารย์ วิชามหากาฬสายฟ้าสีม่วง ผมฝึกฝนถึงรูปแบบที่เก้าแล้ว”

วิชามหากาฬสายฟ้าสีม่วงมีทั้งหมดสิบห้ารูปแบบ หลิ่วเชียนสวินฝึกฝนอย่างหนักมาเป็นเวลาร้อยปี สามารถฝึกได้ถึงรูปแบบที่สิบสองเท่านั้น ท่ามกลางผู้ฝึกฝนของแดนเซียนเก้าสายฟ้าทั้งหมดที่ฝึกฝนวิชามหากาฬสายฟ้าสีม่วง นี่เป็นระดับที่สูงที่สุดแล้ว ในเวลานี้ ได้ยินว่าอู๋เป่ยใช้เวลาแค่สิบสองวัน ก็สามารถฝึกฝนถึงรูปแบบที่เก้าของวิชานี้แล้ว ไม่เพียงแต่เขาที่ตกใจอย่างมาก

แม้แต่หลิ่วเหยียนก็อุทานออกมา : “รูปแบบที่เก้า พระเจ้า! เสี่ยวเป่ย นายฝึกฝนยังไงเหรอ”

ความตกใจของเธอ มีเหตุผลอยู่ เพราะว่าเธอฝึกฝนวิชานี้ตั้งแต่เด็ก ปัจจุบันไปถึงรูปแบบที่หกเท่านั้น

อู๋เป่ยเกาหัว : “อาจเป็นเพราะว่าผมคู่ควรที่จะฝึกฝนวิชามหากาฬสายฟ้าสีม่วงนี้มั้ง”

หลิ่วเชียนสวินหัวเราะฮ่าฮ่า : “ดีดี เสี่ยวเป่ย นายต้องการอะไรสามารถบอกอาจารย์ได้เลย อาจารย์ตั้งหน้าตั้งตารอให้นายทะลวงสูรูปแบบที่สิบในเวลาอันใกล้นี้ หลังจากนั้นไปท้าประลองกับองค์หญิงน้อยของจวนเซี่ยหวัง!”

หลิ่วเหยียน : “ท่านพ่อ ไม่ใช่ว่าคุณจะให้อู๋เป่ยไปรับมรดกของจวนเซี่ยหวังนะ”

หลิ่วเชียนสวิน : “หรือว่าไม่เหรอ ตอนนี้มีคนตรัสรู้มรดกของจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้และเจ้าแห่งสายฟ้าแล้ว จิตใจของคนในแดนเซียนยากที่จะสงบลงได้ ให้เสี่ยวเป่ยไปในเวลานี้ ไม่มีเวลาไหนเหมาะกว่านี้อีกแล้ว ถ้าหากเอาชนะองค์หญิงน้อยได้ เขาก็สามารถครอบครองจวนเซี่ยหวัง”

หลิ่วเหยียน : “ท่านพ่อ ก่อนหน้านี้คุณยังห้ามไม่ให้เสี่ยวเป่ยดูดซับพลังงานจักรพรรดิไม่ใช่เหรอ”

หลิ่วเชียนสวิน : “ได้รับมรดก ไม่ได้หมายความว่าต้องดูดซับพลังงานจักรพรรดิ เสี่ยวเป่ยสามารถหาผู้สืบทอดคนต่อไป อันที่จริงคนที่จวนเซี่ยหวังต้องการหา ไม่ใช่ผู้ฝึกฝนพลังงานจักรพรรดิ แต่เป็นผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งที่สามารถปกป้องจวนเซี่ยหวัง ดังนั้นไม่ว่าเสี่ยวเป่ยจะเป็นผู้ฝึกฝนพลังงานสายฟ้าหรือว่าเป็นผู้ฝึกฝนพลังงานจักรพรรดิ พวกเขาก็ยินดีต้อนรับเช่นกัน”

หลิ่วเชียนสวินพูดประเด็นสำคัญด้วยประโยคเดียว หลิ่วเหยียนเริ่มครุ่นคิด