ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1518

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว: “ใช่หรือไม่ใช่ กลับไปก็รู้แล้วล่ะ”

เมื่อมาถึงที่จวนหลิ่ว ประตูใหญ่ก็ได้ปิดลง ดูเหมือนว่าหลิ่วเหยียนกำลังรอเขาอยู่ที่ประตูทางเข้า

“พี่เหยียน”อู๋เป่ยพูด

หลิ่วเหยียนถอนหายใจเบา ๆ พร้อมพูดว่า: “เสียวเป่ย เย่ขวงถูกถูกเจ้าฆ่าตายใช่ไหม”

อู๋เป่ย: “ใช่แล้วล่ะ”

หลิ่วเหยียนถอนหายใจอีกครั้ง: “ภรรยาของเย่ขวงถูเป็นหลายสาวของดินแดนเซียนสายฟ้าระดับเก้านี้ แห่งผู่ฮว่าเทียนจวิน ตอนนี้เจ้าได้ก่อเรื่องที่ยิ่งใหญ่ไง้แล้ว ตระกูลเหลิ่วไม่สามารถปกป้องเจ้าได้แล้ว เพราะฉะนั้นเจ้าควรรีบหนีไปจากดินแดนเซียนสายฟ้าระดับเก้านี้เถอะ”

อู๋เป่ย: “อาจารย์มีพระคุณต่อข้า ข้าอยากไปทำความเคารพเขาสักหน่อย”

หลิ่วเหยียน: “ไม่จำเป็น เจ้ารีบไปเถอะ ตอนนี้เหลือเวลาไม่มากแล้ว”

อู๋เป่ยคำนับหลิวเหยียน: “พี่เหยียน หวังว่าเราจะได้พบกันในอนาคตนะ”

เขาหันหลังกลับและเดินจากไป โดยที่เซี่ยฉูฉู่ตามด้านหลัง

ที่จริงแล้ว อู๋เป่ยไม่ได้แปลกใจกับเรื่องนี้โดยสักนิด เพราะเดิมทีเขาก็ไม่ได้เชื่อใจหลิ่วกัง แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนี้แล้ว เขาก็ยังคงรู้สึกประหลาดใจกับแนวทางของเขา

เซี่ยฉูฉู่: “เป็นอย่างไร ข้าทายถูกแล้วใช่ไหมล่ะ”

อู๋เป่ย: “ท่านจะไม่บอกให้ข้าจริง ๆ หรือว่าทำไมถึงไม่ให้ข้าไปยังชั้นใต้ดิน”

เซี่ยฉูฉู่: “ข้าเพียงบอกเจ้าได้แค่ว่าที่นั่นอันตรายมาก”

อู๋เป่ยหัวเราะ: “คิดไม่ถึงเลยว่าท่านจะเป็นหญิงสาวที่มีจิตใจงดงามถึงเพียงนี้”

เซี่ยฉูฉู่พูดด้วยความไม่พอใจ: “ข้าไม่ได้จิตใจงดงาม แต่ข้ารู้สึกขอบคุณที่เจ้าช่วยข้าจัดการไอปีศาจบนกายข้า”

อู๋เป่ย: “งั้นก็ตามนี้ก็แล้วกัน ข้าจะลงไปยังชั้นใต้ดินแน่นอนแต่ไม่ใช่วันนี้”

เซี่ยฉูฉู่รู้สึกแปลกประหลาดใจอย่างมาก: “เจ้าจะไปจากเขตเซียนเก้าสวรรค์งั้นหรอ”

อู๋เป่ย: “ทำไมข้าต้องไปจากที่นี่ด้วย ข้ายังมีเรื่องบางเรื่องที่ยังจัดการไม่เสร็จ”

เซี่ยฉูฉู่: “เรื่องอะไร”

อู๋เป่ย: “ข้าตอบไม่ได้”

เซี่ยฉูฉู่: “ข้าแนะนำให้เจ้าฟังตามที่หลิ่วเหยียนแนะนำ รีบหนีออกไปจากเขตเซียนเก้าสวรรค์”

อู๋เป่ย: “องค์หญิง บอกข้าได้ไหมว่าทำอย่างไรถึงจะเข้าไปยังแดนสายฟ้าได้”

เซี่ยฉูฉู่ตกตะลึง: “เจ้าจะไปแดนสายฟ้า?”

อู๋เป่ย: “ใช่ ข้าอยากจะลองไปชมให้เห็นกับตาสักหน่อย ได้ยินมาว่าที่นั่นมีพลังวิเศษของเจ้าแห่งสายฟ้า มันน่าจะเยี่ยมยอดมากเลยล่ะ”

เซี่ยฉูฉู่: “แดนสายฟ้าดูเหมือนจะพี่พลังวิเศษ แต่แท้จริงแล้วมันก็คล้ายกับโลกใบหนึ่งที่มีผู้คนมากมายเข้าไปสำรวจ”

อู๋เป่ย: “ได้ยินมาว่า จิ่วเล่ยผู่ฮว่าเทียนจวินกำลังจะแก้ไขมัน?”

เซี่ยฉูฉู่ตอบด้วยความเย็นชา: “การจะแก้ไขแดนสายฟ้านั้นยาก จิ่วเล่ยผู่ฮว่าเทียนจวินพยายามปรับเปลี่ยนมาหลายปีแล้ว แต่ก็มีเพียงความคืบหน้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น จะให้มันรีบเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้ยังไงกันล่ะ”

อู๋เป่ย: “ถ้างั้นข้าก็ยิ่งสมควรที่จะไปแล้วล่ะ หากข้าสามารถปรับเปลี่ยนมันได้สำเร็จล่ะ”

เซี่ยฉูฉู่ตกใจ: “เจ้า?”

อู๋เป่ย: “ข้าอยากจะลองปรับเปลี่ยนมันดู”

เซี่ยฉูฉู่ครุ่นคิดอยู่คู่หนึ่ง: “งั้นก็ตามใจเจ้าก็แล้วกัน หากเจ้าต้องการที่จะไปจริง ๆ ข้าก็จะพาเจ้าไป”

อู๋เป่ย: “ท่านคือองค์หญิงแห่งแดนเซี่ยหวัง เจ้าก็สามารถเข้าไปในดินแดนสายฟ้าได้ด้วยหรอ”

เซี่ยฉูฉู่: “แม้พวกเราจะเป็นนักบำเพ็ญเพียรของพระเจ้า แต่เขตแดนสายฟ้าก็ถือว่าเป็นดินแดนที่มีพลังหญิงใหญ่ ขอแค่มีคุณสมบัติที่เพียงพอก็จะสามารถเข้าไปยังในนั้นได้ เหตุผลเดียวกัน หากนักบำเพ็ญเพียรจากแดนสายฟ้าต้องการดูดซับวิญญาณจากพระเจ้าก็สามารถเดินทางมายังดินแดนหวังเซี่ยของพวกเราได้”

อู๋เป่ย: “ขอบใจมาก”

เซี่ยฉูฉู่: “เจ้าแต่งกายให้เหมือนผู้ดูแลข้าหน่อย เพื่อที่ข้าจะพาเจ้าไปยังแดนสายฟ้าได้ง่าย”

“เพียงแค่มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง แต่กลับยอมรับในพลังของข้า!”

อู๋เป่ยตะลึง: “เจ้าคือใคร?”

เสียงผู้นั้นเอ่ยขึ้น: “ข้าคือเจ้าแห่งสายฟ้า ควบคุมพลังสายฟ้าทั่วทั้งโลกใบนี้”

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก: “ท่านไม่ใช่ถูกจักรพรรดิเจินฆ่าตายจนไม่เหลือซากแล้วไม่ใช่หรอ”

“ถูกจักรพรรดิเจินฆ่างั้นหรอ? ฝันไปเถอะ! ข้าและจักรพรรดิเจินเป็นสหายที่ดีต่อกัน เขาจะฆ่าข้าได้อย่างไร?”

อู๋เป่ยรู้สึกตกใจอย่างมาก: “ท่านและจักรพรรดิเจินเป็นเพื่อนกันงั้นหรือ”

เทพเจ้าสายฟ้า: “เดิมที เขาช่วยข้าปรับเปลี่ยนแก้ไขสายฟ้าระดับเก้า เพิ่มคววามแข็งแกร่งของข้าอย่างมาก ภายหลังพวกเราก็ไปจับเซียนปีศาจตัวนั้นด้วยกัน”

อู๋เป่ย: “เซียนปีศาจ? คืออะไร?”

เทพเจ้าสายฟ้า: “มันคือสัตว์ประหลาดชนิดหนึ่ง เทพเจ้าและปีศาจร่วมกันสร้างมันขึ้นมาและตั้งชื่อให้มันว่าเซียนปีศาจ แก่นแท้ของเซียนปีศาจคือปีศาจ มันมีกระดูกและเลือดของปีศาจ และยังมีความรู้ภูมิปัญญาเฉกเช่นมนุษย์”

อู๋เป่ยตกใจ: “ถ้าอย่างนั้นแล้ว มันถือว่าแข็งแกร่งที่สุดในทั้งหมดสามเผ่างั้นหรือ”

เทพเจ้าสายฟ้า: “ใช่แล้วล่ะ เพราะฉะนั้นมันถึงมีพลังมาก ต่อให้ข้าและจักรพรรดิเจินจะร่วมมือกัน ก็ทำได้เพียงแค่กักขังมันภายในสายตาของสายฟ้า”

อู๋เป่ย: “สายตาของสายฟ้า?”

“ใช่ สายตาของสายฟ้า มันเป็นสถานที่ที่ข้าเกิดและมีเพียงข้าเท่านั้นที่สามารถจัดการมันได้”

อู๋เป่ย: “เทพเจ้าสายฟ้า แล้วจักรพรรดิเซิ่งล่ะ? ท่านยังไม่ตาย เขาก็น่าจะยังไม่ตายเช่นกัน”

เทพเจ้าสายฟ้า: “เขาเสียสละตัวเองเพื่อปิดผนึกเซียนปีศาจ ทำให้ข้าปิดผนึกเซียนปีศาจได้สำเร็จ”

อู๋เป่ย: “ผ่านมานานขนานี้แล้ว เซียนปีศาจยังมีชีวิตอยู่อีกหรือ”

เทพเจ้าสายฟ้า: “แน่นอนว่าเซียนปีศาจยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นพวกเราต้องหาใครสักคนที่สามารถรับพลังนี้ได้ และในเวลาเดียวกันก็ยังสามารถรับการถ่ายทอดพลังงานจากจักรพรรดิเจินได้สำเร็จ! มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะสามารถทำลายเซียนปีศาจได้!”