ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1520

ผู้ชายคนนั้นพูด : “อวี่หู ไม่ต้องพูดไร้สาระกับเธอ ฆ่าให้หมดเลย”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “พวกแกคิดว่าตัวเองควบคุมสถานการณ์ได้ แล้วจะฆ่าพวกเราได้เหรอ”

ผู้ชายมองไปทางอู๋เป่ย : “หรือว่าไม่ใช่เหรอ ไม่ว่าแกเป็นใคร ฉันจะทำให้แกตายอยู่ที่นี่ แกก็ต้องตายอยู่ที่นี่”

อู๋เป่ยตะโกนเสียงดัง : “เจ้าสายฟ้าเก้าส่วนฟังคำสั่ง!”

“อยู่!”

ทันใดนั้น ระหว่างท้องฟ้าและแผ่นดิน มีเสียงคนเก้าเสียงรับคำสั่ง ดังอย่างมากจนทำให้คนหัวชาไปเลย หลังจากนั้นเงาของเทพเก้าองค์เชื่อต่อกับท้องฟ้าและแผ่นดิน รวมตัวมาจากทุกทิศทุกทาง

สายฟ้าผู่ฮัวเทียนจุนอึ้งไปเลย เหมือนกับยอดฝีมืออย่างเขาแบบนี้ ในเวลานี้ทำได้แค่ตัวสั่นสะท้าน พยายามสื่อสารกับเจ้าสายฟ้าเก้าส่วนอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามไม่มีปฏิกิริยาแม้แต่นิดเดียว ก่อนหน้านี้ สิ่งที่เรียกว่าเทพแห่งสายฟ้าแบบนี้ สามารถทำได้แค่สื่อสารกันเท่านั้น ขอร้องให้เทพเจ้าสายฟ้าทำอะไรบางอย่างให้เขา

เหมือนกับอู๋เป่ยแบบนี้ ออกคำสั่งเทพเจ้าสายฟ้าโดยตรง เขาไม่กล้าคิดเลยด้วยซ้ำ!

“แม่นางซ่างกวง มีความเข้าใจผิดระหว่างพวกเรา วันนั้น.....”

ดวงตาของซ่างกวนหลิงเอ๋อร์เต็มไปด้วยน้ำตา พูด : “ความแค้นของการฆ่าพ่อ ต่อให้ตายก็ให้อภัยไม่ได้!”

อู๋เป่ย : “เจ้าสายฟ้า โปรดฆ่าสายฟ้าผู่ฮัวเทียนจุนด้วย!”

“ตุ้มตั้ม!”

พื้นดินสั่นสะเทือน มือฟ้าร้องดังสนั่นตกลงมาจากท้องฟ้า จับสายฟ้าผู่ฮัวเทียนจุนไว้ในฝ่ามือเหมือนกับจับลูกเจี๊ยบตัวหนึ่ง อีกฝ่ายส่งเสียงกรีดร้องออกมา ขอร้อง : “เทพสายฟ้าโปรดไว้ชีวิตด้วย แม่นางซ่างกวงโปรดไว้ชีวิต.....”

อู๋เป่ยมองไปทางซ่างกวนหลิงเอ๋อร์ : “หลิงเอ๋อร์ คุณอยากให้เขาตายยังไง”

ซ่างกวนหลิงเอ๋อร์พูดทั้งน้ำตา : “ในตอนนั้น เขาใช้วิชาสายฟ้า ผ่าใส่พ่อของฉัน ฉันก็ต้องการให้เขาได้รับความเจ็บปวดแบบนั้นเหมือนกัน!”

อู๋เป่ยตะโกนเสียงดัง : “เจ้าสายฟ้าเก้าส่วนฟังคำสั่ง ใช้สายฟ้าผ่าคนผู้นี้!”

“น้อมรับคำสั่ง!”

เจ้าสายฟ้าเก้าส่วนต่างปล่อยแสงสายฟ้าออกมา ผ่าไปที่แขนขาและตัวของสายฟ้าผู่ฮัวเทียนจุน สายสายฟ้าสั่นสะเทือน ร่างกายและจิตวิญญาณของเขาระเบิดออกเป็นชิ้น ๆ นับไม่ถ้วน และทั้งร่างกายและจิตวิญญาณถูกทำลาย

มองเห็นฉากนี้ โม่อวี่หูสามีภรรยาคู่นั้นตกใจอย่างมาก ต่างคุกเข่าลงอย่างกะทันหัน ขอให้อู๋เป่ยไว้ชีวิตพวกเขาด้วย

อู๋เป่ยไม่มองเลยด้วยซ้ำ ยกมือขึ้นแล้วปล่อยแสงดาบออกมา หัวของทั้งสองคนแยกออกจากกัน ตายทันที!

ฆ่าศัตรูเสร็จแล้ว ซ่างกวนหลิงเอ๋อร์กระโจนเข้ามาในอ้อมแขนของอู๋เป่ย ร้องไห้หนักอย่างมาก

อู๋เป่ยพูดปลอบ : “หลิงเอ๋อร์ หลังจากกลับไป ผมจะพาคุณไปบุกยึดสำนักซวนหวงกลับมา ตัดหัวของโม่เหลียนเฟิงและสำนักซวนหวง ไปสักการะที่หลุมศพพ่อตา!”

ซ่างกวนหลิงเอ๋อร์พยักหน้าเบาๆ : “สามี ฉันไม่กลับไปแล้ว จะอยู่ในแดนเซียนเก้าสายฟ้า ช่วยคุณจัดการสถานการณ์ตรงหน้า”

อู๋เป่ยพูดในใจ ก็ใช่ เขาสามารถออกคำสั่งเจ้าสายฟ้าเก้าส่วน มีการดำรงอยู่เป็นผู้ไร้เทียมทานของเมืองเหลย ในเมืองเหลยมีผู้ฝึกฝนนับไม่ถ้วน เป็นการดีที่สุดที่จะปล่อยให้ซ่างกวนหลิงเอ๋อร์ปกครองที่นี่

เขาจึงพูด : “เจ้าสายฟ้าเก้าส่วนฟังคำสั่ง ตอนที่ผมไม่อยู่ คุณและคนอื่นๆต้องฟังคำสั่งของซ่างกวนหลิงเอ๋อร์”

“น้อมรับคำสั่ง!”

เจ้าสายฟ้าเก้าส่วนตอบพร้อมกัน

หลังจากนั้น อู๋เป่ยและซ่างกวนหลิงเอ๋อร์ เข้าไปอาศัยอยู่ในพระราชวังของสายฟ้าผู่ฮัวเทียนจุน ที่นี่มีคนรับใช้นับไม่ถ้วน สภาพแวดล้อมดีเยี่ยม และหรูหรากว่าพระราชวังของกษัตริย์หลายพันเท่า

พระราชวังที่สายฟ้าผู่ฮัวเทียนจุนอาศัยอยู่ เรียกว่าวังเซียนเก้าสายฟ้า ปัจจุบัน คนมากมายในวังเซียน ต่างมาเข้าพบอู๋เป่ยและซ่างกวงหลิงเอ๋อร์

อู๋เป่ยกลับไม่ได้อยู่ที่นี่ อยู่ในเมืองเหลยแค่วันเดียว ก็จากไปแล้ว

หลังจากออกมา เขาค่อยพบว่า เซี่ยฉู่ฉู่คนนั้นยังคงรอเขาอยู่ข้างนอก เห็นได้ชัดว่าเธอไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองเหลย เพราะว่าอู๋เป่ยปิดข่าวเอาไว้แล้ว

“คุณชาย ได้รับอะไรไหม” เธอถาม

อู๋เป่ย : “พอได้ แม่นางเซี่ย กลับจวนเซี่ยหวังกันเถอะ”

เซี่ยฉู่ฉู่อึ้งไปเลย : “คุณยังจะไปอีกเหรอ”

อู๋เป่ย : “ไปแน่นอน”

“อะไรนะ!” เซี่ยหวังตกใจอย่างมาก

เซี่ยหวังเก่าปรากฏตัว เขาถอนหายใจเบาๆหนึ่งที : “รู้ว่ามีความเสี่ยง เขายังจะลงไปอีก บ่งบอกว่าเด็กคนนี้มีความมั่นใจ”

เซี่ยหวังมองไปทางเซี่ยหวังเก่า : “ท่านพ่อ ท่านหมายความว่า เขาไม่กลัวท่านปู่ทวดเหรอ”

เซี่ยหวังเก่าเงียบลงมา : “เตรียมตัวให้พร้อม ถ้าหากเขาออกมาอย่างปลอดภัย พวกเราจำเป็นต้องให้คำอธิบายให้คนอื่นเขา!”

หลังจากนั้นอู๋เป่ยลงไปตามก้นบ่อโบราณ เร็วมากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้าย เขาชนเข้ากับดินบนพื้นอย่างแรงหนึ่งที เขาลุกขึ้นยืน มีถ้ำแนวนอนอยู่ข้างหน้า พลังงานจักรพรรดิกลิ้งพุ่งออกมาจากภายใน

ส่วนลึกของถ้ำแนวนอน มีแสงสมบัติจางๆส่องออกมา เขาเหลือบมองหนึ่งที ก้าวใหญ่เดินเข้าไป

เข้าไปในถ้ำ อู๋เป่ยพบว่าบนกำแพงถ้ำ มีศพถูกดูดเอาไว้หลายพันศพ! บนตัวของศพเหล่านี้ ถูกปกคลุมไปด้วยขนสีต่างๆ ด้านหน้ามีผมสีดำ ด้านหลังมีผมสีฟ้า แล้วก็มีผมสีแดง ผมสีม่วง และผมสีทอง ยิ่งด้านหลังมากเท่าไร ความเปลี่ยนแปลงก็จะเกิดขึ้นกับศพมากขึ้นเท่านั้น เมื่อพบศพขนสีทอง ร่างกายก็มีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดและไม่ได้ดูเหมือนมนุษย์อีกต่อไป

อู๋เป่ยหรี่ตาลง สิ่งเหล่านี้คือซอมบี้! สถานที่แบบนี้ มีซอมบี้ได้ยังไง

เดินไปถึงท้ายสุด เขามองเห็นกระดูกกองหนึ่ง พื้นที่ก็ใหญ่ขึ้นด้วยเช่นกัน บนกระดูกสีขาว มีชายชราคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิ ผมยาวห้อยลงถึงพื้น หลับตา ด้วยท่าทางที่เคร่งขรึม

อู๋เป่ยมาถึงหน้าชายชรา ถาม : “คุณก็คือท่านปู่ทวดเหรอ”

ชายชราลืมตาขึ้น ม่านตาของเขาเป็นสีเทาเขียว พูด : “ในที่สุดก็ส่งคนลงมาหนึ่งคนแล้วเหรอ”

อู๋เป่ย : “อ้อ ดูเหมือนว่าผมไม่ใช่คนแรก”

ชายชรา : “หวังว่าแกจะเป็นคนสุดท้าย”

อู๋เป่ยเหลือบมองอีกฝ่าย พูด : “ที่แท้แกเป็นศพปีศาจตนหนึ่ง”

ชายชรา : “สายตาของแกไม่เลว มองเห็นศพที่อยู่บนกำแพงถ้ำเหล่านั้นไหม ก่อนหน้านี้พวกเขาเป็นเหมือนกับแก มีชีวิตทั้งหมด”

อู๋เป่ย : “ศพปีศาจกลัวสายฟ้า แกหลบอยู่ในที่แห่งนี้ น่าจะเป็นเพราะว่าหลบผู้ฝึกฝนสายฟ้า”

ชายชราฮึหนึ่งที : “เด็กอย่างแกจะไปรู้อะไร ฉันเพื่อต้องการฝึกฝนพลังงานจักรพรรดิ ทำลายร่างกายเซียนตัวเอง หลังจากนั้นดูดซับพลังปีศาจของพลังงานจักรพรรดิ เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า พลังยุทธ์ค่อยๆเพิ่มขึ้น สุดท้ายเลยมีความสำเร็จในวันนี้!”

อู๋เป่ยส่ายหน้า : “พลังยุทธ์เพิ่มขึ้นอะไรกัน เป็นแค่ศพปีศาจซากศพโทรมตัวหนึ่งเท่านั้น”