ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1545

ศิษย์ชายคนนั้นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและโค้งคำนับอย่างนอบน้อม : "ทักทาย ท่านเจ้าสำนัก"

อู๋เป่ยขานตอบรับ "อืม" เขามองไปที่ลูกศิษย์อัจฉริยะคนนี้และพบว่าเขามีคุณสมบัติที่ดีมาก

เขาถามว่า: "ชื่ออะไร?"

ศิษย์ชาย: "เรียนเจ้าสำนัก ผมชื่อจางชวีหลิง"

“ทำไมถึงต้องมีเรื่องกับผู้อาวุโส?”

ศิษย์ชายคนนั้นเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า: "ข้าต้องการฝึกวิชาดาบขั้นที่สูงกว่านี้ แต่ผู้อาวุโสบอกว่าผมไม่ตรงตามข้อกำหนด ผมถามพวกเขาว่าข้อกำหนดคืออะไร แต่พวกเขาบอกไม่ได้ ผมก็เลยโกรธจนเสียมารยาท”

อู๋เป่ย: "นายลงมือกับผู้อาวุโสงั้นเหรอ?"

จางชวีหลิงคุกเข่าลงกับพื้น: "เป็นความผิดของศิษย์เอง"

อันที่จริงอู๋เป่ยไม่จำเป็นต้องลงมืออะไรเลยด้วยซ้ำ เพราะจางชวีหลิงคนนี้เอง ก็สามารถสัมผัสได้ถึงพลังดาบอันมหาศาลที่แผ่ออกมาจากร่างกายของอีกฝ่าย เมื่อยืนอยู่ต่อหน้าอู๋เป่ย เขาเป็นเหมือนเพียงแค่เรือใบ ส่วนอู๋เป่ยเปรียบเสมือนมหาสมุทร ตอนนี้มหาสมุทรสงบลง แต่ถ้าหากมันปะทุขึ้นมาเมื่อไหร่ล่ะก็ เรือใบก็คงไม่เหลือแม้แต่ซาก!

อู๋เป่ยมองไปที่เขาแล้วพูดว่า: "เรื่องนี้ไม่อาจโทษผู้อาวุโสได้ บทที่เหนือกว่าจักรพรรดิดาบนั้นฉันยังไม่ได้ลงมือเขียน เพราะว่าฉันไม่คิดว่าจะมีคนที่ฝึกได้ไวขนาดนี้"

จางชวีหลิงมีสีหน้าภาคภูมิใจ อันที่จริงเขาก็มีสิทธิ์ที่จะภาคภูมิใจจริง ๆ นั่นแหละ เพราะถึงยังไงเขาก็เป็นคนแรกที่เป็นจักรพรรดิดาบในตำนาน

อู๋เป่ยยิ้มเย็า: "จางชวีหลิงระดับพลังยุทธ์ของนายยังห่างจากศิษย์พี่หญิงของนายมาก"

จางชวีหลิงตกตะลึง ศิษย์พี่หญิง? เขาถามว่า “ท่านเจ้าสำนัก ศิษย์พี่หญิงคนไหนกัน?”

อู๋เป่ย: "หวงเอ๋อ อยู่ไหม?"

ร่างสีแดงเพลิงปรากฏขึ้นในสนาม ร่างนั้นก็คือหงส์เพลิงน้อย หงส์เพลิงน้อยเคยผ่านการเปลี่ยนแปลงทั้งเก้าเทพหงสามาก่อน อีกทั้งยังฝึกคัมภีร์ดาบเทียนจีถึง 10 ความแข็งแกร่งแทบจะไม่ด้อยไปกว่าอู๋เป่ยในเวลานั้น

หงส์เพลิงน้อยยิ้มพลางพูดว่า "คุณพ่อ! กลับมาแล้วเหรอ?"

อู๋เป่ย: "หงส์เพลิงน้อย ทำไมลูกไม่ลองแข่งขันกับจางชวีหลิงล่ะ?"

หงส์เพลิงน้อยเหลือบมองจางชวีหลิงพลางพูดว่า "รากฐานเขาไม่มั่นคง ความแข็งแกร่งของเขาต่ำเกินไป"

จางชวีหลิงหน้าแดง เขาเป็นคนหยิ่งผยองมาก เขาจึงพูดขึ้นว่า: "ศิษย์พี่ ผมไม่กล้าพูดหรอกว่าผมมีพลังยุทธ์สูง แต่ผมก็ไม่ได้อ่อนแอนี่นา?"

หงส์เพลิงน้อย: "นายไม่เชื่อเหรอ? ก็ได้ พวกเรามาใช้ดาบต่อสู้กัน"

จางชวีหลิงพูดว่า: "ได้ รบกวนศิษย์พี่หญิงให้คำแนะนำกับผมด้วย!"

เขาโบกมือ แสงดาบสีทองก็ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าก่อตัวเป็นชุดดาบ

เมื่ออู๋เป่ยเห็นว่ารูปแบบดาบของเขาค่อนข้างประณีต เขาก็แอบพยักหน้าพยักหน้า

หงส์เพลิงน้อยเม้มริมฝีปากของเธอ โบกมือหยกของเธอ แสงดาบที่เหมือนกับสายฟ้าก็ฉีกแนวดาบของคู่ต่อสู้ออกจากกันในทันที จางชวีหลิงตัวสั่นไปทั้งตัว เขาอุทาน: "เป็นไปไม่ได้!"

หงส์เพลิงน้อยเก็บแสงดาบของตนพลางพูดว่า "ถ้าเป็นการต่อสู้ด้วยดาบจริง แสงดาบของฉันคงจะฆ่านายไปแล้ว"

จางชวีหลิงถูกทำร้ายจิตใจอย่างรุนแรง เขาอยู่กับที่ ไม่พูดอะไรไปสักพัก

อู๋เป่ย: "จางฉวีหลิง นายยังคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งอยู่ไหม?"

จางชวีหลิงถอนหายใจเบา ๆ : "เหมือนคนเก่งยังมีคนที่เก่งกว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า เป็นศิษย์เองที่หยิ่งมากเกินไป"

อู๋เป่ย: "รอสักครู่"

เขาถามเสียงดัง: "หงหลิง อยู่หรือเปล่า?"

หงหลิงเคยเข้าร่วมพรรคฉู่ซานจิ้นมาก่อน แต่หลังจากพบกับความลำบากมามาก สุดท้ายเขาก็มาอยู่ที่สำนักดาบคุนหลุนเพื่อฝึกฝน เขาลงทุนกับหงหลิงไปเยอะมาก เธอได้รับคำแนะนำจากอู๋เป่ยตั้งแต่แรกเริ่ม ดังนั้นคุณสมบัติของเธอในตอนนี่จึงสูงกว่าจางชวีหลิง

มีลำแสงหนึ่งตกมาที่สนาม เขาก็คือหงหลิง เขายิ้มพลางพูดว่า: "พี่ใหญ่!"

ที่สำนักดาบคุนหลุน หงส์เพลิงน้อยเคยมีช่วงเวลาที่กับหงหลิง เธอยิ้มพลางพูดว่า "คุณอาหง"

อู๋เป่ย: "หงส์เพลิงน้อย หงหลิง คุณสองคนช่วยต่อสู้กันเพื่อเปิดโลลกให้กับจางชวีหลิงหน่อย"

หลังจากที่ให้จางชวีหลิงเอาหน้าชิดกำแพงเรียบร้อยแล้ว อู๋เป่ยก็พาเหล่าคนเข้าไปในตำหนัก เขาถามหลี่หยวนเซียง: "ลูกมีแฟนแล้วงั้นเหรอ?"

หลี่หยวนเซียงหน้าแดงเล็กน้อยแล้ว ก่อนจะพูดว่า "อื้อ พ่อครับ เธอสวยมาก แถมอ่อนโยนมากด้วย วันนี้เธอพาผมไปที่บ้านของเธอ เธอบอกว่าพ่อของเธออยากพบผม"

อู๋เป่ยรู้ว่าแม้สี๋เป่าจะยังอายุไม่มาก แต่เขาก็มีพัฒนาการที่ดี เป็นเรื่องปกติที่จะเขามีแฟน เขาจึงยิ้มพร้อมกับถามว่า "เธอชื่ออะไร พ่อแม่ของเธออยู่ที่ไหน"

หลี่หยวนเซียง: "เธอชื่อหยางตันตัน พ่อแม่ของเธออาศัยอยู่ทางทิศตะวันตกของหลิงฉวน เป็นผู้บำเพ็ญเพียรของเทือกเขาสิบนักปราชญ์ ตระกูลหยางถือเป็นตระกูลที่โดดเด่นในเทือกเขาสิบนักปราชญ์"

อู๋เป่ย: "อืม แล้วลูกรู้จักเธอได้ยังไง?"

หลี่หยวนเซียง: "ก่อนหน้านี้ผมได้ไปเที่ยวเล่นและได้ไปที่เทือกเขาสิบนักปราชญ์ ตอนนั้นเธอกำลังถูกสัตว์ประหลาดหลายตัวไล่ล่า ผมเลยช่วยชีวิตเธอไว้ หลังจากนั้นเราก็เลยรู้จักกัน"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "งั้นก็ไปสิ พ่อไม่ว่าอะไรหรอก"

หลี่หยวนเซียงเกาหัว: "พ่อ ผมกำลังคิดอยู่ว่า ถ้าผมไปที่นั่นครั้งแรกก็คงต้องเตรียมของขวัญอะไรไปด้วยใช่ไหม?"

อู๋เป่ยกลอกตา: "พูดอยู่ตั้งนาน สรุปคือมาขอของขวัญจากฉัน"

หลี่หยวนเซียงหัวเราะ "หึหึ": “ ก็พ่อมีของดีอยู่เยอะนี่นา แบ่งให้ผมหน่อยเถอะ"

อู๋เป่ยถามขึ้น: "พ่อแม่ของหยางตันตันมีระดับพลังยุทธ์อยู่ที่ระดับไหน?"

หลี่หยวนเซียง: "พ่อของเธอเป็นเซียนเที่ยงแท้ แม่ของเธอเป็นเซียนเทพ"

อู๋เป่ย: "เอาอย่างนี้ ลูกเอายาอายุวัฒนะการตรัสรู้เที่ยงแท้ไป พ่อว่าตระกูลหยางจะต้องชอบมันแน่"

หลี่หยวนเซียงพยักหน้า: "ได้เลยพ่อ"

หลี่หยวนเซียงหยิบยาอายุวัฒนะการตรัสรู้เที่ยงแท้แล้วเดินกลับไปอย่างมีความสุข ส่วนอู๋เป่ยก็ได้ถ่ายทอดคัมภีร์ดาบเทียนจีให้แก่หงส์เพลิงน้อย อีกทั้งยังให้คำแนะนำกับหงหลิงเกี่ยวกับเรื่องการฝึกฝน

ในขณะเดียวกัน เขาก็ได้เริ่มเขียนบทวิชาจักรพรรดิดาบต่อ ต่อมาก็ได้เขียนบทปราชญ์ดาบ