ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1557

หลัวหนิงตัน: “ถ้าฉันเดาไม่ผิด คุณมาจากต่างอาณาจักรแห่งสวรรค์หรือเปล่า?”

อู๋เป่ยพยักหน้า: “ใช่แล้วพี่สาว อาณาจักรสวรรค์แห่งนี้เป็นสถานที่อารยธรรมที่สืบทอดมา ผมก็รู้สึกสนใจที่นี่มาก”

หลัวหนิงตัน: “สถานที่ของอาณาจักรสวรรค์ เผ่าเทพและสัตว์ประหลาดก็เข้าไปได้ ดังนั้นเมื่อคุณเข้าไปแล้ว หมายความว่าคุณจะได้พบกับคนที่แข็งแกร่งของทั้งเผ่าเทพเจ้าและสัตว์ประหลาด”

หัวใจของอู๋เป่ยสั่นไหว: “เข้าสู่อาณาจักรสวรรค์มีข้อจำกัดเรื่องพลังยุทธ์หรือไม่?”

หลัวหนิงตัน: “จริงๆ แล้ว ไม่ แต่อาณาจักรสวรรค์มีผู้ที่มีระดับการฝึกฝนสูง โดยเฉพาะผู้ที่บรรลุต้าเต้าก็จะถูกสกัด ดังนั้นโดยทั่วไปแล้ว ยอดฝีมือก็จะไม่ถูกส่งเข้ามา ส่วนใหญ่ที่เข้าไปนั้นเป็นเซียนแห่งโลก ส่วนเซียนสวรรค์มีนับได้”

อู๋เป่ย: “ผมไม่กลัวพวกมันหรอก ถ้าเจอกันจริงๆ ก็ไม่รู้ใครจะรังแกใคร”

หลัวหนิงตันยิ้มและพูดว่า: “น้องชาย ฉันดูออกว่าคุณมีคุณสมบัติพิเศษ ดูเหมือนลักษณะเหมือนผู้เที่ยงแท้โบราณ”

อู๋เป่ย: “พี่สาวมีสายตาแหลมคม ด้วยการฝึกฝนของผม แม้ว่าผมจะพบกับระดับเต้าจวินก็ยังสามารถต่อสู้ได้”

หลัวหนิงตันกล่าวความตื่นเต้น: “มันน่าทึ่งมาก คุณเป็นอัจฉริยะที่ได้ฝึกฝนเซียนแห่งโลกจนก้าวหน้าไปทีละขั้นจนถึงจุดสูงสุดอย่างแท้จริง เซียนแห่งโลกแห่งอาณาจักรปฐพีจริงๆเหมาะสำหรับที่เป็นคนจริงๆในการฝึกฝน คุณสามารถฝึกฝนทางนี้ต่อไปได้”

จากนั้นทั้งสองก็พูดคุยเกี่ยวกับการปรุงยาและอู๋เป่ยก็ได้รับอะไรมากมายจากการพูดคุยในนี้เป็นอีกวัน

หลังจากอยู่ที่สวนชิงหมิงตันหยวนเป็นเวลาสองวัน อู๋เป่ยก็กล่าวคำอำลาและกลับมายังสถานที่ก่อนหน้า

ในอีกสองวันอาณาจักรสวรรค์จะเปิด เขาต้องฝึกฝนอย่างหนัก เพื่อปรับระดับพลังยุทธ์ของเขาโดยเร็วที่สุด

เขาฝึกฝนคัมภีร์แห่งความเป็นอมตะต่อไป และขั้นที่เขาจะไปถึงหลังจากขั้นโชคชะตา เรียกว่าทำการกลั่นดวงดาว

ขั้นตอนนี้เป็นการฉายพลังของตนเองเป็นดวงดาวบนท้องฟ้า ซึ่งจะดูดซับพลังอันยิ่งใหญ่ของจักรวาลและเข้าใจความหมายลึกลับของจักรวาล เป็นเรื่องยากมากที่จะบรรลุขั้นตอนนี้โดยปกติก่อนอื่นเราต้องทำการฉายภาพเสมือนดวงดาวไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ยิ่งฉายภาพได้เท่าใด ผลก็ยิ่งดีขึ้นเท่านั้น

หากเขาสามารถยึดครองกาแล็กซีได้ เขาก็อาจเหมือนได้การครอบครองพลังของกาแล็กซี

อู๋เป่ยเคยซึมซับพลังของกาแล็กซีมาก่อน ก่อนถูกสกัดเป็นยาเม็ดลงไปในดาบ นอกจากนี้เขายังมีข้อมือที่มีชื่อว่าไข่มุกดาวตกอยู่ในมือ ซึ่งทำจากแกนของดวงดาวหนึ่งร้อยแปดดวง

ในความเป็นจริง กระบวนการกลั่นดาวก็คล้ายคลึงกับความลึกลับของปรากฏการณ์ของดาราศาสตร์ ทั้งสองต้องอาศัยพลังจากภายนอก เรียนรู้วัตถุภายนอก อู๋เป่ยผู้ซึ่งเชี่ยวชาญเคล็ดลับเทียนเซี่ยงจึงสามารถทำสิ่งนี้ได้อย่างง่ายดาย

เขาหยิบสร้อยข้อมือดาวตกออกมา แกนดวงดาวหนึ่งร้อยแปดดวงก็ล้อมรอบเขาเอาไว้ จากนั้นแกนดาวเหล่านี้ก็ระเบิด กลายเป็นพลังแห่งดวงดาว รวมเข้ากับร่างกายของเขา

จากนั้นด้วยความช่วยเหลือจากพลังดวงดาวอันมหาศาลนี้ เขาได้สื่อสารกับดวงดาวในสวรรค์ทั้งเก้า กระบวนการสื่อสารจริงๆ แล้วคือการใช้ความคิดทางจิตวิญญาณเพื่อรวมเข้ากับพลังแห่งดวงดาว จากนั้นจึงฉายภาพไปยังดวงดาว

หากไม่มีพลังแห่งดวงดาว ความคิดทางจิตวิญญาณของเขาจะถูกผลักไสทันทีที่เข้าใกล้ดวงดาว แต่เป็นเพราะพลังแห่งดวงดาว ทุกอย่างจึงราบรื่นขึ้นมาก

ในไม่ช้า โดยใช้เคล็ดลับของเทียนเซี่ยง ในการกลั่นดาวดวงแรก

หลังจากกลั่นไม่กี่อย่าง เขาก็เริ่มมีประสบการณ์มากขึ้นและเริ่มสื่อสารกับกลุ่มดวงดาวหลายสิบดวงในเวลาเดียวกัน

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ภายในสองวันอู๋เป่ยก็กลั่นดาวได้ถึงสามพันดวง ดวงดาวสามพันดวงเทียบเท่ากับการเกิดร่างหนึ่งของเขา โดยดึงพลังทุกชนิดจากสวรรค์ทั้งเก้าและดูดซับพลังต่างๆจากกลุ่มดาว

ในเวลาเดียวกัน ดาวสามพันดวงก็ถูกฉายลงบนท้องฟ้าภายในถ้ำของเขา และพวกมันก็ปล่อยพลังดวงดาวออกมาเสมือนดวงดาวจริงๆ

ไม่มีเวลาฝึกฝนอีกต่อไป เพราะเวลาที่ดีที่สุดในการเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์มาถึงแล้ว

เซียวไท่จุนและปรมาจารย์ทั้งแปดอาณาจักรมาถึง พวกเขาต้องการส่งอู๋เป่ยไปยังอาณาจักรสวรรค์

ก่อนออกเดินทาง เซียวไท่จุนจึงกล่าวว่า: “ซวนเป่ย การไปที่นี่มีความเสี่ยง เจ้าต้องดูแลตนเองให้ปลอดภัยที่สุด การได้รับบางสิ่งมาเป็นเรื่องดีรองจากนี้”

อู๋เป่ย: “ครับอาจารย์ ผมเข้าใจแล้ว”

หวงโหวเซียน: “ท่านผู้นำโปรดระวังในทุกสิ่ง ว่ากันว่าจะมีอัจฉริยะจากเผ่าเทพและสัตว์ประหลาดอยู่ด้านใน หากพบพวกเขา ให้รีบซ่อนตัว”

จ้าวชิงหยาง: “อีกอย่าง ในช่วงนี้ตระกูลเว่ยยังสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของผู้นำ ข้าสงสัยว่าตระกูลเว่ยนั้นไม่ประสงค์ดีกับผู้นำ ดังนั้นต้องระมัดระวัง โดยเฉพาะเว่ยอู๋ซ่าง เขาจะเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์ในครั้งนี้ด้วย”

เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาได้สกัดจานเข็มแปดทิศก่อกำเนิดมาเรียบร้อยแล้ว

“นาย มานี่”

ศิษย์จากเทียนเต้าเหมือนโบกมือให้เขา

อู๋เป่ย: “กำลังเรียกฉันเหรอ?”

ศิษย์คนนั้นจ้องมอง: “ไม่ผิด ฉันบอกให้นายมานี่เร็วๆ!”

อู๋เป่ยยิ้มเย็นเพียงก้าวเดียว และด้วยแสงแห่งสายฟ้า เขาก็มาหยุดตรงหน้า ชายคนนั้นสะดุ้งและก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

อู๋เป่ย: “นายเรียกฉันเหรอ?”

ศิษย์ชายคนนั้นลอบกลืนน้ำลายแล้วพูดว่า “ไม่ผิด ฉันเรียกนาย รู้ไหมว่าคนที่อยู่ข้างๆ ฉันเป็นใคร?”

เขาถามเสียงดังชี้ไปที่ชายชุดเหลืองข้างๆ

“ปั๊ก!”

อู๋เป่ยต่อยเข้าที่หน้า และเลือดก็กระเซ็นไหลออกมาทันที หมัดของเขาก็ฝังอยู่ในใบหน้าของคู่ต่อสู้ เขากระแทกตาซ้าย ตาขวาแบบจะถลนออกมาจากเบ้า ฟันแตกละเอียด มันดูน่ากลัวมาก

เพราะเขามีพลังยุทธ์ระดับอมตะ ดังนั้นในครั้งนี้จึงไม่สามารถถูกฆ่าให้ตายได้ เขาแค่หมดสติและล้มลงกับพื้นเท่านั้น

อู๋เป่ยเช็ดหมัดแล้วพูดว่า “เราทุกคนมาจากสำนักเดียวกัน ดังนั้นฉันจะไม่ทุบตีนายจนตาย”

คนอื่นถึงกับอ้าปากแข็งค้าง คนนี้แข็งแกร่งมาก!