ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1558

อู๋เป่ยมองไปที่ชายชุดเหลือง และพูดว่า ：“นายเป็นใคร?”

เดิมทีชายชุดเหลืองอยากจะเย่อหยิ่ง แต่เมื่อเขาเห็นอู๋เป่ยล้มสหายของเขาซึ่งไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาด้วยหมัดเดียว เขาก็รีบระงับความเย่อหยิ่ง และพูดด้วยรอยยิ้ม ：“ศิษย์พี่ ผมเป็นผู้บำเพ็ญจากอิ๋งโจว ชื่อหวงหลาง！”

อู๋เป่ย“อืม”คำหนึ่ง ที่แท้มาจากอิ๋งโจว ：“ฉันได้ยินมาว่าอิ๋งโจวของนายเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในพื้นที่นั้น มีผู้บำเพ็ญและศิษย์หลายล้านคน จริงหรือไม่?”

หวงหลางรีบพูดว่า ：“ศิษย์พี่ กองกำลังของอิ๋งโจวนั้นแข็งแกร่งจริง แต่เมื่อเปรียบเทียบกับสำนักเฉียนซิงและแคว้นวอแล้ว อิ๋งโจวถูกควบคุมโดยอิ๋งหวง อิ๋งหวงได้ก่อตั้งวิทยาลัยเซียนชั้นเลิศ เพื่อใช้ประชาชนทุกคนในอิ๋งโจวสามารถเข้าศึกษาในวิทยาลัยได้”

อู๋เป่ยค่อนข้างประหลาดใจ ：“อ๋อ ก็ไม่ต่างกับการสอบข้าราชการ?”

หวงหลาง ：“ใช่แล้ว ทุกคนที่มีคุณสมบัติ ก็จะมีอนาคตที่ดี”

อู๋เป่ย ：“ดีเลย นายบอกฉันหน่อยซิ วิทยาลัยของอิ๋งโจวมีการแพร่กระจายอย่างไรบ้าง”

หวงหลางตอบอย่างเชื่อฟัง เขาบอกว่าวิทยาลัยเซียนชั้นสูงของอิ๋งโจว แบ่งออกเป็นสี่ระดับ คือ วิทยาลัยเขต วิทยาลัยจังหวัด วิทยาลัยหลักทั้งสี่ และวิทยาลัยของราชวงศ์

ผู้บำเพ็ญของวิทยาลัยเขต สามารถสอบวิทยาลัยจังหวัดได้ และหากผ่านการสอบก็สามารถเข้าศึกษาในวิทยาลัยจังหวัดได้ ในทำนองเดียวกัน ผู้บำเพ็ญในวิทยาลัยจังหวัดก็สามารถสอบวิทยาลัยหลัก และจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้บำเพ็ญวิทยาลัยหลักหลังจากสอบผ่าน แน่นอนว่าเป้าหมายสุดท้ายของผู้บำเพ็ญทุกคนก็คือการเข้าสู่วิทยาลัยราชวงศ์ วิทยาลัยราชวงศ์มีทรัพยากรมากที่สุด และมีการสืบทอดที่น่าอัศจรรย์มาก

หลังจากสอบถามสองสามข้อ อู๋เป่ยก็โบกมือและขอให้พวกเขาออกไป คนเหล่านี้รู้สึกโล่งใจ และจากไปราวกับว่ากำลังหลบหนี

เขาเคยพยายามที่จะหลบหนีในอาณาจักรสวรรค์ แต่พบว่าไม่สามารถใช้พลังเวทย์ได้ แต่ก็ไม่สำคัญ เขามีร่างกายที่แข็งแกร่ง และทรงพลัง ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย ก็สามารถบินได้สูงหลายร้อยเมตร และเหาะเหินในอากาศได้หลายพันเมตร ความเร็วของเขาไม่ได้ช้าไปกว่าความเร็วในการหลบหนีเลย

ทันทีที่หวงหลางและคนอื่นๆวิ่งเข้ามา ก็เห็นร่างหนึ่งลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าราวกับจรวด และมีเสียงระเบิดดังขึ้นรอบๆร่างกายของเขา

คนเหล่านี้ต่างตกตะลึง หวงหลางพูดว่า ：“เจ้าโง่นั่น มันกล้ายั่วโมโหคนโรคจิตเช่นนี้จริงๆ สมควรถูกทุบตีจนตาย！ ให้ตายเถอะ เกือบทำให้ฉันเดือดร้อนไปด้วยแล้ว！”

“บูม！ ”

อู๋เป่ยล้มลงกับพื้น ทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่บนพื้น และทำให้ฝุ่นฟุ้งกระจาย

เขาพบว่า พื้นที่ใกล้เคียงถูกปกคลุมไปด้วยทรายคริสตัลสีสันสดใส ซึ่งดูมีสีสันและสวยงามมาก

เขาปล่อยหนูนักล่าสมบัติออกมา เห็นได้ชัดว่าหนูนักล่าสมบัติไม่สามารถปรับตัวกับสภาพแวดล้อมดังกล่าวได้ และไม่มีชีวิตชีวา

อู๋เป่ย ：“เจ้าหนูดมกลิ่นให้ดีๆ บริเวณนี้มีสมบัติอยู่หรือไม่”

หนูนักล่าสมบัติมองไปทางซ้ายและขวา แล้วก็หดหัว เห็นได้ชัดว่าบริเวณนี้ไม่มีสมบัติอะไร

อู๋เป่ยถอนหายใจ ：“เดินทางต่อเถอะ”

เขาเหาะเหินต่อไป และในไม่ช้าเขาก็อยู่ห่างออกไปหนึ่งร้อยไมล์ ในเวลานี้ จู่ๆหนูนักล่าสมบัติก็ส่งเสียงร้อง และโผล่หัวเล็กๆของมันออกมาอีกครั้ง

มันดมแล้วนำทางไปทางซ้าย

อู๋เป่ยเดินไปทางซ้ายเล็กน้อย และเห็นกระถางธูปขนาดใหญ่ สูงหลายสิบเมตร ครึ่งหนึ่งจมอยู่ในดิน ไม่รู้ว่ากระถางธูปทำจากวัสดุอะไร พื้นผิวเป็นดินสีดำ ดังนั้นเมื่อมองจากระยะไกล มันจึงดูเหมือนก้อนหิน แม้ว่าจะเข้าไปมองใกล้ๆ หากไม่มองให้ละเอียด ก็จะดูไม่ออกว่ามันคือกระถางธูป

กระถางธูปขนาดใหญ่เช่นนี้ อู๋เป่ยเอ่ยอย่างประหลาดใจ เขาเปิดปากและเป่าลมแรงออกไป ดินที่ติดอยู่บนกระถางธูปก็กระจายออก เผยให้เห็นอักขระยันต์ที่ลึกลับ

เท้าข้างหนึ่งของเขาเหยียบอยู่บนกระถางธูป และได้ยินเสียง“ตึง”ดังขึ้น สิ่งของขนาดใหญ่ชิ้นนี้ลอยขึ้นมา แล้วตั้งตรงลงบนพื้น

นี่คือกระถางธูปสามขา ที่มีหูจับสองฝั่ง ทั้งชิ้นเป็นสีของกระดาษคัมภีร์ และเปล่งแสงประกายที่ทำให้รู้สึกสบายตา

เจ้าสิ่งนี่ กระถางธูปใหญ่ขนาดนี้ ต้องปักธูปแบบไหนกัน? เขาส่ายหัว และเตรียมโยนเจ้าสิ่งนี้เข้าไปในถ้ำศักดิ์สิทธิ์

เมื่อเขาใช้พลังจิตควบคุมกระถางธูป เขาก็รู้สึกถึงการตอบสนองของกระถางธูป และมีเสียงหนึ่งดังขึ้น

เขาถอนหายใจแล้วพูดว่า ：“สามารถเอาชีวิตรอดจากหายนะแห่งยุคนั้นได้โดยไม่ถูกทำลาย สัตว์ร้ายตัวนี้ช่างน่าสะพรึงกลัวจริงๆ แต่สุดท้ายมันก็ตายอยู่ดี”

เขารีบวิ่งไปบนยอดเขา ทันทีที่เขาขึ้นเขาก็สัมผัสถึงพลังจิตวิญญาณที่จางๆ และยิ่งเดินขึ้นเขา พลังจิตวิญญาณก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น

หลังจากเดินมาได้สักพัก เขาก็เห็นต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง มีกิ่งก้านและใบที่เขียวชอุ่ม สูงประมาณหนึ่งพันเมตร บนต้นไม้ใหญ่ต้นนี้ มีผลไม้ขนาดใหญ่หนึ่งลูก ผิวของมันสีเขียวสดใส

เมื่อเขามาถึงบนต้นไม้ หนูนักล่าสมบัติรู้สึกกังวลมากจนตัวแข็งทื่อ และไม่กล้าขยับตัว แล้วมันยังฉี่ใส่กระเป๋าของอู๋เป่ยด้วย

ท่าทางของอู๋เป่ยดูเคร่งขรึม สามารถทำให้หนูนักล่าสมบัติหวาดกลัวได้ขนาดนี้ ผลไม้นี้ผิดปกติแน่นอน！

เขากระโดดขึ้นไปในอากาศ และยืนอยู่บนกิ่งไม้ มองตรงไปยังผลไม้ขนาดใหญ่ ผลไม้มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางสามเมตร และผิวของมันมีอักขระยันต์ลึกลับ

หลังจากสังเกตมาสักพักหนึ่ง เขาก็เปิดใช้ดวงตาแห่งมิติ เพื่อดูว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

เมื่อมองเพียงแวบเดียว เขาเห็นสิ่งที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ นั่งขัดสมาธิอยู่ในผลไม้ ดวงตาสีม่วงกำลังจ้องมองเขาผ่านผิวของผลไม้

อู๋เป่ยสะดุ้ง แต่เขาไม่ได้ละสายตา และจ้องตากับสิ่งที่อยู่ในผลไม้อย่างดุดัน เขาไม่ได้หวาดกลัวฝ่ายตรงข้าม เพราะเขาพบว่า เห็นได้ชัดว่าผลไม้ลูกนี้ยังไม่สุก

เขาเดินไปที่ผลไม้ เอื้อมมือออกไปตบเบาๆ แล้วพูดว่า ：“เฮ้ อยู่ข้างในเบื่อหรือเปล่า? ให้ฉันช่วยผ่าผลไม้ แล้วช่วยนายออกมาไหม?”

สิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายมนุษย์ที่อยู่ข้างในจ้องมองเขาและส่งพลังจิตออกมาทันที ：“ออกไปจากที่นี่ ไม่งั้นฉันจะไม่เกรงใจนาย！”

“ปัง！”

อู๋เป่ยเตะที่ผลไม้ ทำให้ผลไม้สั่นอย่างรุนแรง

สิ่งมีชีวิตในผลไม้ส่งสัญญาณความโกรธออกมา ：“ไอ้สารเลว เมื่อฉันออกไป ฉันจะฆ่าแกซะ！”