ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1604

จางจุนมาถึงหน้าจวนหลังหนึ่ง จวนนี้มีพื้นที่กว้างขวางมาก เคยเป็นที่พักและสถานที่ฝึกฝนของเขา ขณะนี้มีทหารยามแปดคนยืนอยู่หน้าประตู บริเวณสองข้างประตูมีรูปปั้นสัตว์ร้ายสองตัว สูงกว่าสิบเมตร

เมื่อจางจุนมาถึงหน้าประตู ทหารยามมองดูเขาแล้วถามว่า “คุณมาหาใคร?”

จางจุนตอบเรียบๆ ว่า “ฉันกลับบ้าน”

ทหารยามประหลาดใจ “กลับบ้าน? ที่นี่คือบ้านของคุณเหรอ?”

จางจุนตอบว่า “ใช่”

ทหารยามเห็นท่าทางของเขาไม่ธรรมดา จึงไม่กล้าพูดจาไม่สุภาพ “คุณคงเข้าใจผิดแล้ว ที่นี่คือบ้านตระกูลหลัว”

“ตระกูลหลัวหรือ?” จางจุนทำหน้าเรียบเฉย “ใครอยู่ที่นี่ พ่อและพี่ชายของหลัวหมิงซูหรือ?”

ทหารยามได้ยินเขารู้จักก็รีบตอบ “ใช่ ท่านผู้เฒ่าหลัวและนายท่านหลัวอยู่ที่นี่ คุณชาย ชื่อของเซียนหลัวไม่สามารถพูดมั่วๆ ได้นะ ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของเต้าจวินแล้ว”

จางจุน “โอ้ ฮวาเทียนเฉินเป็นเต้าจวินแล้วหรือ?”

ทหารยาม “แน่นอน ตั้งแต่สามปีที่แล้ว เขาก็เป็นเต้าจวินแล้ว”

จางจุน “เต้าจวินหรือ?”

เขาหยุดชั่วครู่ “ไปบอกคนในตระกูลหลัวด้วยว่า จางจุนกลับมาแล้ว! เร็วๆ นี้ ฉันจะไปเยี่ยมฮวาเทียนเฉิน!”

พูดเสร็จเขาก็หันหลังเดินจากไป

เมื่อรู้ระดับพลังของฝ่ายตรงข้าม จางจุนรู้สึกไม่มั่นใจในพลังของตัวเอง จึงตัดสินใจว่าจะไม่ไปล้างแค้นฮวาเทียนเฉินจนกว่าจะบรรลุขั้นยึดครองสวรรค์

วันนั้นเขากลับไปที่สำนักไท่อีทันที เมื่อกลับไปก็เห็นมีสองคนยืนอยู่หน้าประตู

คนเหล่านั้นเมื่อเห็นเขาก็พากันโค้งคำนับ “ศิษย์น้องจาง เรารอคุณนานแล้ว”

จางจุน “พวกคุณคือ?”

ชายหนุ่มในชุดเสื้อคลุมสีน้ำเงินยิ้ม “ฉันเป็นศิษย์ในขั้นเป่าเช่อ ชื่อว่า เล่ยเบิน”

ชายอีกคนในชุดเสื้อคลุมสีม่วงพูดว่า “ฉันก็เป็นศิษย์ในขั้นเป่าเช่อ ชื่อว่า เว่ยชาง”

จางจุน “อ๋อ ศิษย์พี่เล่ยและศิษย์พี่เว่ย ไม่ทราบว่ามีอะไรจะชี้แนะหรือ?”

เล่ยเบินยิ้ม “ศิษย์น้องจาง ขั้นเป่าเช่อไม่ค่อยมีศิษย์ใหม่เข้ามานานแล้ว คุณเป็นศิษย์ใหม่มากกว่าหนึ่งเดือนแล้ว ศิษย์พี่ใหญ่ตัดสินใจจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้คุณ ในฐานะตัวเอก คุณต้องมาร่วมงานนะ”

จางจุนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบ “ขอบคุณศิษย์พี่ทุกคน ฉันจะไปแน่นอน”

เล่ยเบินยิ้ม “งั้นก็ตกลงกันแล้ว พรุ่งนี้เช้าเราจะพบกันที่หอคอยหยู่เซียง”

หอคอยหยู่เซียงเป็นสถานที่ที่มีสาวสวยมากที่สุดในสำนักไท่อี และเป็นที่ที่ศิษย์ชายที่มีฐานะนิยมไป

หอคอยหยู่เซียงในภายนอกเป็นหอสุรา แต่แท้จริงแล้วเป็นสถานที่ที่หญิงสาวธรรมดาพยายามยกระดับสถานะด้วยการเกี่ยวข้องกับศิษย์เก่งของสำนักไท่อี

แน่นอน จางจุนยังไม่รู้เรื่องพวกนี้ เขายังไม่เคยมาเยือนสำนักไท่อี จึงไม่คิดอะไรมากและตอบรับคำเชิญ

หลังจากเล่ยเบินและเว่ยชางจากไป จางจุนหาคนใช้มาถาม “หอคอยหยู่เซียงคือที่ไหน?”

คนใช้ตอบ “คุณชาย หอคอยหยู่เซียงเป็นสถานที่ที่ศิษย์สำนักไท่อีเลือกสาวใช้ แต่ที่นั่นมีค่าใช้จ่ายสูงมาก ปกติมีแค่ศิษย์ในขั้นอวี้เช่อและขั้นเป่าเช่อเท่านั้นที่ไป”

เขาหยุดชั่วครู่แล้วพูดต่อ “คุณชาย หอคอยหยู่เซียงมักเกิดการต่อสู้ระหว่างศิษย์สำนักไท่อีเพื่อแย่งสาวสวย หอคอยหยู่เซียงเคยมีศิษย์อัจฉริยะหลายคนเสียชีวิต”

จางจุนรู้สึกสะกิดใจ เขาไม่เคยพบปะกับคนกลุ่มนี้มาก่อน แม้ว่าจะอยู่ในขั้นเป่าเช่อเดียวกัน แต่งานเลี้ยงต้อนรับนี้ก็ดูประหลาดไปหน่อย หรือว่าพวกเขามีแผนอะไรอยู่?

ยามตอบเรียบๆ ว่า “สามารถจองได้ แต่วันนี้ห้องเต็มแล้ว”

ขณะที่จางจุนกำลังลำบากใจ ก็ได้ยินเสียงจากข้างหลังถามว่า “คุณรู้จักศิษย์พี่เล่ยเบินหรือ?”

จางจุนหันกลับมา เห็นชายหนุ่มรูปงามที่มีความมั่นใจในตนเองยืนอยู่

เขากล่าวว่า “ศิษย์พี่เล่ยเชิญฉันมาร่วมงานเลี้ยงต้อนรับ เชิญฉันมาที่นี่ คุณคือ?”

ชายหนุ่มตอบ “อ้อ คุณคือศิษย์น้องใหม่ใช่ไหม? ยังหนุ่มอยู่เลย ฉันชื่อเสินเจี๋ยจื่อ เป็นศิษย์ในขั้นเป่าเช่อด้วย”

จางจุน “ศิษย์พี่เสิน”

เสินเจี๋ยจื่อ “งานเลี้ยงที่คุณพูดถึง ทำไมฉันไม่เคยได้ยินเลย? คุณจำผิดหรือเปล่า?”

จางจุนตกใจ เล่ยเบินและเว่ยชางเชิญเขามาพร้อมกัน เขาจะจำผิดได้อย่างไร?

เสินเจี๋ยจื่อ “พอดีเลย ฉันก็เชิญคนไว้ ถ้าศิษย์น้องไม่รังเกียจ ไปกับฉันเถอะ”

จางจุนกล่าว “ฉันไม่อยากรบกวน” เขาหันหลังจะเดินจากไป

เสินเจี๋ยจื่อยิ้มเย็น หันหลังเดินขึ้นบันได ขณะนั้นมีหลายคนยืนอยู่ที่หน้าต่างด้านบน มองดูเหตุการณ์อย่างชัดเจน

ในกลุ่มนั้น มีเล่ยเบินอยู่คนหนึ่ง อีกคนคือเว่ยชาง และศิษย์หนุ่มอีกคนยืนอยู่ตรงกลางพร้อมรอยยิ้ม

เล่ยเบินยิ้ม “ศิษย์พี่ใหญ่ วันนี้เราเชิญศิษย์ในขั้นเป่าเช่อทุกคนและบางคนในขั้นอวี้เช่อ ถ้าคนแซ่จางไม่มา ก็เท่ากับดูหมิ่นทุกคน”

ศิษย์พี่ใหญ่ซึ่งเป็นศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในขั้นเป่าเช่อกล่าวอย่างเบาๆ ว่า “รอให้คนครบก่อน ฉันจะไปเชิญเขาเอง”

เว่ยชางหัวเราะ “แบบนี้สิถึงจะเห็นความใจกว้างของศิษย์พี่ใหญ่”