ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1622

“ท่านครับ ผู้เที่ยงแท้โบราณนั้นมีพลังมหาศาล เราจะไปถึงขั้นนั้นได้หรือไม่?”

อู๋เป่ยกล่าวว่า “พวกท่านน่าจะทราบว่า บางครั้งชาวเทพจะมอบสายเลือดให้กับผู้อื่น เพื่อให้กลายเป็นกึ่งเทพ”

ทหารมังกรคนหนึ่งตอบว่า “ใช่ เราทราบดี ท่านหมายความว่า ท่านก็สามารถมอบสายเลือดให้กับพวกเราได้เช่นกัน”

อู๋เป่ยกล่าวว่า “ถูกต้อง หากพวกนายได้รับพลังจากสายเลือดของฉัน พวกนายจะกลายเป็นผู้เที่ยงแท้โบราณได้อย่างง่ายดาย แต่หลังจากนั้น พวกนายจะต้องอยู่ภายใต้การควบคุมของฉัน ไม่สามารถต่อต้านคำสั่งของฉันได้ ในอนาคต ไม่ว่าพวกนายจะแข็งแกร่งเพียงใด ฉันเพียงแค่คิดก็สามารถทำลายพวกนายได้ พวกนายยอมรับผลเช่นนี้ได้หรือไม่?”

ทหารมังกรต่างยิ้มออกมา พวกเขาจงรักภักดีต่ออู๋เป่ยและยินดีที่จะสละชีวิตตนเอง ดังนั้น ผลกระทบนี้จึงไม่มีผลต่อพวกเขาเลย

“ท่านครับ พวกเรายอมรับ!” พวกเขากล่าวพร้อมกัน

อู๋เป่ยพยักหน้าและกล่าวว่า “ตอนนี้ สถานการณ์ในแผ่นดินคุนหลุนซับซ้อนขึ้นทุกที ทั้งปีศาจ เทพ และกลุ่มมนุษย์ที่มีความทะเยอทะยาน หากเราต้องการปกป้องเจ็ดรัฐและหลิงฉวน เราต้องมีพลังที่เพียงพอ ฉันอาจจะไม่สามารถอยู่ที่บ้านตลอดเวลา ดังนั้นในเวลาที่ฉันไม่อยู่ พวกนายต้องปกป้องบ้านเมืองแทนฉัน”

เขายืนขึ้นและกล่าวว่า “ที่จริงแล้วตั้งแต่แรก ฉันก็ได้เพิ่มพูนคุณสมบัติและพัฒนาศักยภาพของพวกนาย ตอนนี้พวกนายพร้อมที่จะรับพลังจากสายเลือดของผู้เที่ยงแท้โบราณแล้ว”

เมื่อกล่าวจบ เขาก้าวไปข้างหลังทหารมังกรคนหนึ่งและกล่าวว่า “ผ่อนคลายร่างกายและจิตใจ”

ทหารมังกรคนนั้นตอบว่า “ครับ ท่าน”

อู๋เป่ยวางฝ่ามือลงบนศีรษะของเขา พลังกายสิทธิ์ไหลเข้าสู่ร่างกายกระดูกและกล้ามเนื้อ รวมถึงระบบประสาทและจิตวิญญาณของเขา

ผ่านไปประมาณห้านาที อู๋เป่ยกัดนิ้วแล้วหยดเลือดสองหยดลงในตาของทหารมังกรหนึ่งหยดต่อหนึ่งตา

เลือดซึมผ่านผิวตาและเข้าสู่ร่างกายของเขา หลังจากนั้นร่างกายของเขาก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง

อู๋เป่ยยกตัวทหารมังกรขึ้นและโยนเขาลงไปในสนามร้าง เมื่อเขาตกลงสู่พื้น ร่างกายของเขาเริ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นร่างยักษ์สูงสามร้อยเมตรในเวลาเพียงไม่กี่นาที

แม้ว่าเขายังไม่คุ้นเคยกับร่างกายใหม่นี้ เขาก็ลุกขึ้นและแผดเสียงร้องดังลั่นสั่นสะเทือนไปทั่วเก้าชั้นฟ้า

ไม่นานทหารมังกรคนที่สองก็ถูกโยนออกมาอีก ยี่สิบคนที่เหลือมีคุณสมบัติที่แตกต่างกัน บางคนมีพลังมหาศาล บางคนมีความเร็วสูง บางคนสูงกว่า บางคนเตี้ยกว่า แต่ไม่ว่าพวกเขาจะมีลักษณะอย่างไร พวกเขาก็กลายเป็นผู้เที่ยงแท้โบราณขั้นที่ที่ห้าได้ด้วยความช่วยเหลือของอู๋เป่ย

หลายชั่วโมงผ่านไป ยี่สิบผู้เที่ยงแท้โบราณร่างสูงใหญ่ยืนเรียงรายในลานบ้าน

อู๋เป่ยสะบัดมือ พาพวกเขาไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของมังกรและพยัคฆ์

ที่นั่น เขาปลดปล่อยร่างจริงของเขา กลายเป็นยักษ์สูงหลายพันเมตรและกล่าวว่า “ตอนนี้ ฉันจะถ่ายทอดเทคนิคการต่อสู้ที่เฉพาะสำหรับผู้เที่ยงแท้โบราณให้พวกนาย!”

ต่อมา อู๋เป่ยได้ถ่ายทอดคัมภีร์เทพจักรพรรดิและเทคนิคการต่อสู้จากม้วนคัมภีร์ รวมถึงความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับวิชายุทธ์

ยี่สิบทหารมังกรฝึกฝนอย่างหนักตลอดทั้งคืนจนเหนื่อยล้า เมื่อเช้าตรู่ พวกเขาถูกอู๋เป่ยโยนออกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์และกลับไปทำงานของตนต่อ

อู๋เป่ยไม่เคยหยุดนิ่ง ทุกวันเขาจะปรุงยา ฝึกฝน และสอนเหล่านักรบและทหารมังกรให้เพิ่มพูนพลังของตนเอง

เวลาผ่านไปยี่สิบกว่าวัน เมืองหยุนโจวมีทหารชั้นเยี่ยมกว่าล้านนาย พวกเขาทั้งหมดได้รับการฝึกฝนจากอู๋เป่ยและยาดีจากเขา

ในบรรดาทหารล้านนายนี้ มีประมาณห้าหมื่นถึงหกหมื่นนายที่มีคุณสมบัติสูงสามารถกลายเป็นทหารที่แข็งแกร่งได้ และจากทหารที่แข็งแกร่งเหล่านี้ จะมีนักรบหลายร้อยคนเกิดขึ้น พวกเขาจะได้รับการฝึกฝนจากอู๋เป่ยโดยตรงและได้รับทรัพยากรมากมาย

หลี่อวิ๋นโต้วกล่าวว่า “พลังที่ยิ่งใหญ่ มาพร้อมความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ นายเคยบอกว่าตัวเองเป็นจักรพรรดิมนุษย์ อะไรคือจักรพรรดิมนุษย์? คนเหล่านี้ล้วนเป็นประชาชนของนาย หากนายไม่ดูแลพวกเขา ใครจะดูแล?”

อู๋เป่ยมองดูปู่ รู้สึกว่าท่านมีเรื่องต้องการพูด “ปู่ ท่านอย่าพูดอ้อมค้อมเลย มีอะไรบอกมาตรง ๆ เถิด”

หลี่อวิ๋นโต้วกระแอมกระไอและกล่าวว่า “พวกเราตระกูลหลี่เพิ่งประชุมกัน พวกเราคิดว่า บรรพบุรุษของตระกูลเราเคยเป็นจักรพรรดิหลายสมัย ตอนนี้เป็นยุคสงคราม บางทีอาจจะมีจักรพรรดิอีกคนก็เป็นได้”

อู๋เป่ยตาโต “ปู่ ท่านอยากเป็นจักรพรรดิหรือ?”

หลี่อวิ๋นโต้วโกรธ “นายเด็กตัวเหม็น! ฉันหมายถึงนาย! เจ็ดรัฐนี้เหมาะสมแก่การสร้างอาณาจักร นายจะเป็นจักรพรรดิ!”

อู๋เป่ยเกาศีรษะ “ปู่ การเป็นจักรพรรดินั้นเหนื่อยมาก ฉันเป็นนักพรต ไม่มีเวลามาบริหารอาณาจักร”

หลี่อวิ๋นโต้วหัวเราะ “ยังมีปู่ช่วยนาย ปู่เคยบริหารธุรกิจใหญ่โต ความรู้และประสบการณ์ไม่ต่างจากการเป็นจักรพรรดิ”

อู๋เป่ยกล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้น ท่านเป็นจักรพรรดิเอง ฉันจะเป็นองค์ชายรัชทายาท”

หลี่อวิ๋นโต้วปฏิเสธ “นั่นไม่ได้ ปู่เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา ถ้าเป็นจักรพรรดิ คนอื่นจะเชื่อถือหรือ? จักรพรรดิจะต้องเป็นหลานของฉัน นายจะเป็นจักรพรรดิ คนอื่นจะไม่กล้าพูดอะไร ส่วนการบริหารอาณาจักร ปู่จะช่วยนายวางแผน คนที่ฉันเคยบริหารมาก็ยังมีประโยชน์”

อู๋เป่ยยังคงลังเล ทันใดนั้น ลูกพี่ลูกน้องอย่างหลี่หงเทาก็เข้ามาและกล่าวว่า “พี่ การเป็นจักรพรรดินั้นดีนะ จะได้มีภรรยาเยอะๆ สามพระตำหนักหกหมู่เรือน พระสนมอีก 72 คน”

อู๋เป่ยเตะเขาออกไป “ไปไกล ๆ!”

หลี่หงเทาหัวเราะ “พี่ นายเป็นจักรพรรดิแล้ว ให้ฉันเป็นเจ้าชายจอมมากเสน่ห์สักคนสิ”