ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1624

เหรินซานซานกล่าวว่า "เสวียนเป่ย เราเปลี่ยนที่กันเถอะ ยังมีเกาะอื่นอีกมากในทะเลนี้"

อู๋เป่ยกล่าวเบา ๆ "พูดจาไร้มารยาทนัก ลงโทษตัวเองด้วยหารตบปากเดี๋ยวนี้!"

ทันทีที่พูดจบ ชายหน้าขาวก็ยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองอย่างแรง ตบแล้วตบอีกจนปากมีเลือดไหลออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ส่วนเพื่อนร่วมสำนักก็ตกใจจนใบหน้าซีดเผือด รู้ทันทีว่าพบเจอผู้มีฝีมือสูงส่งเข้าแล้ว!

นักพรตหญิงรีบกล่าว "คุณชาย พวกเราหยาบคายไปเอง ขอโปรดอภัยให้เขาด้วย!"

อู๋เป่ยถาม "พวกนายเป็นใคร?"

นักพรตหญิงรีบตอบ "พวกเราเป็นศิษย์ของสำนักกระบี่โบราณ"

อู๋เป่ย "สำนักกระบี่โบราณ? สำนักในทะเลนี้?"

นักพรตหญิงพยักหน้า "ใช่แล้ว สำนักกระบี่โบราณของพวกเราเป็นหนึ่งในกลุ่มอำนาจในทะเลนี้ เนื่องจากเจ้าสำนักน้อยจะมาที่เกาะนี้เพื่อเล่น พวกเราจึงมาก่อนเพื่อสำรวจ ขอโปรดอภัยที่ได้ล่วงเกินท่าน"

อู๋เป่ยกล่าวเบา ๆ "เจ้าสำนักกระบี่โบราณของพวกนายคือใคร มีพลังแค่ไหน?"

นักพรตหญิง "เจ้าสำนักของเราชื่อ หยางซานเชียน เป็นเซียนผู้เที่ยงแท้"

อู๋เป่ย "ก็แค่เซียนผู้เที่ยงแท้"

นักพรตหญิงได้ยินความดูถูกในเสียงของอู๋เป่ย รีบกล่าว "แท้จริงแล้ว ผู้ก่อตั้งสำนักกระบี่โบราณของเราเป็นจักรพรรดิมนุษย์ ท่านได้ทิ้งกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ไว้ให้คนรุ่นหลัง ซึ่งนี่คือที่มาของชื่อสำนักกระบี่โบราณของเรา"

อู๋เป่ย "กระบี่ศักดิ์สิทธิ์? ของล้ำค่าเช่นนี้ สำนักกระบี่โบราณของนายคงไม่สามารถปกป้องมันได้หรอก"

นักพรตหญิง "เจ้าสำนักทุกคนต่างใช้กระบี่โบราณเป็นแกนกลาง สร้างค่ายคุ้มกันภูเขา ทำให้ไม่มีใครสามารถล่วงล้ำเข้ามาได้"

อู๋เป่ยกำลังจะไล่คนพวกนี้ออกไป แต่ทันใดนั้นมีแสงพุ่งลงมา ชายหนุ่มอายุราวสิบเจ็ดสิบแปดปีซึ่งลายล้อมไปด้วยสาวงามหลายคนปล่อยตัวลงสู่พื้น

เมื่อเห็นอู๋เป่ยและคนอื่น ๆ ชายหนุ่มคิ้วขมวด ดูเหมือนไม่พอใจ ขณะนั้น นักพรตชายกลางคนที่มีเสียงแบบเป็ดตะโกนว่า "มีคนนอกอยู่ที่นี่? พวกนายหาเกาะกันยังไง!"

นักพรตหญิงตกใจ รีบกล่าว "ผู้อาวุโสโหว คุณชายผู้นี้คือ..."

"คุณชายอะไรกัน!" ชายผู้นั้นตะโกน "รีบไล่ออกไป!"

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ "ปากดีนัก!"

พูดจบ เขาปล่อยปราณโลกแห่งดาบออกมา ทำให้ทุกคนรอบ ๆ ร่างกายแข็งทื่อ ความน่ากลัวของพลังฆ่าทำให้ทุกคนสั่นสะท้านจนหน้าซีดเผือด

ชายหนุ่มอุทาน "เขตแดนแข็งแกร่งมาก! ท่านคือใครกัน?"

อู๋เป่ยก้าวเดียวมาถึงหน้าชายหนุ่ม ก่อนจะตบหน้านักพรตชายวัยกลางคนจนล้มลงกับพื้น แล้วกล่าว "ฉันคือคนที่ผ่านทางมา พวกนายมารยาทไม่ดี ฉันลงโทษพวกนายแล้ว นายคือเจ้าสำนักน้อยของสำนักกระบี่โบราณใช่ไหม?"

ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงพลังของอู๋เป่ยที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าพ่อของเขา จึงยอมจำนนทันที "ฉันเป็นเจ้าสำนักน้อยของสำนักกระบี่โบราณจริง คนพวกนี้ไม่มีตา ขอโทษที่ล่วงเกินท่าน โปรดอภัยให้พวกเขา"

อู๋เป่ย "ฉันได้ยินว่าพวกนายมีกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ พาฉันไปดูทีสิ"

ชายหนุ่มได้ยินว่าต้องการดูศักดิ์สิทธิ์ เขาไม่เพียงไม่รู้สึกแปลกใจ แต่ยังยิ้มและพูดว่า "ถ้าท่านต้องการดูศักดิ์สิทธิ์ เราก็ยินดีต้อนรับ เชิญ!"

อู๋เป่ยให้มังกรเหลืองน้อยดูแลภรรยาและลูกชาย แล้วบินไปสำนักกระบี่โบราณกับชายหนุ่มนั้น

ใช้เวลาประมาณสิบกว่านาที ก็เห็นเกาะใหญ่กว่าอยู่ข้างหน้า เกาะนั้นมีค่ายคุ้มกันป้องกันอยู่ ชายหนุ่มโบกมือ เปิดค่ายให้เข้าไปได้

เมื่อเข้าไปในเขตคุ้มกัน อู๋เป่ยรู้สึกถึงพลังที่แข็งแกร่งกดทับตัว ขณะเดียวกัน ชายหนุ่มก็มองอู๋เป่ยเพื่อดูปฏิกิริยา

จิตวิญญาณของกระบี่ถามว่า "นายมีคุณสมบัติที่จะครอบครองฉันงั้นหรือ?"

อู๋เป่ยตอบ "อยู่ใต้อำนาจของฉัน ถือว่าเป็นเกียรติของนาย"

กระบี่โบราณ "ฉันรู้สึกว่านายกำลังโม้"

อู๋เป่ย "ลองดูเดี๋ยวก็รู้"

จากนั้นพลังและจิตวิญญาณของกระบี่ก็ถ่ายทอดเข้าสู่ร่างของอู๋เป่ย แต่เขายังคงจับด้ามกระบี่อย่างมั่นคง

หลังจากสามนาที กระบี่โบราณก็ยอมรับ "นายแข็งแกร่งมาก ต่อไป นายคือนายของใหม่ของฉัน"

อู๋เป่ย "นายมีชื่อหรือไม่?"

กระบี่โบราณ "ตัวฉันมีนามว่า กระบี่ต้วนคง"

ต่อมา ข้อมูลบางอย่างปรากฏในหัวของอู๋เป่ย เขารู้ว่าผู้ครอบครองกระบี่ต้วนคงหรือกระบี่ตัดอากาศก่อนหน้านี้คือมหาเทพชื่อเซียว ผู้คนเรียกว่า มหาเทพชื่อเซียว เขาเคยใช้กระบี่นี้สังหารเทพกว่าหมื่นตน ทำให้เกิดความหวาดกลัวไปทั่ว

นอกจากนี้ในขณะเดียวกัน ประสบการณ์การฝึกของมหาเทพชื่อเซียวก็ถูกถ่ายทอดให้อู๋เป่ย เขาถือกระบี่อยู่ในมือ ค่ายคุ้มกันเกาะก็หายไป

"ใครกล้าแตะต้องกระบี่ของสำนักเรา!"

เสียงหนึ่งดังขึ้น ชายกลางคนพุ่งเข้ามาในตำหนัก ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

แต่เมื่อเขาเห็นอู๋เป่ยที่ถือกระบี่อยู่ ใบหน้าเปลี่ยนไปทันที เขาอ้าปาก แต่สุดท้ายก็ก้มลงคำนับลึก ๆ "ยินดีด้วย ที่ได้รับการยอมรับจากกระบี่ศักดิ์สิทธิ์"

ไม่ใช่ว่าเขาไม่มีความกล้า แต่เขารู้ว่าคนที่สามารถถือกระบี่นี้ได้ จะต้องมีพลังที่แข็งแกร่งกว่าตัวเองมาก หากสู้ไม่ได้ ก็ต้องถ่อมตนและไม่ควรไปท้าทาย