ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1649

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว เขาพบว่าด้านล่างกรงลึกลงไปกว่าพันเมตรเป็นที่ตั้งของถ้ำหนึ่ง ด้านในนั้นมีปากบ่ออยู่ ซึ่งฝาบ่อนั้นก็ถูกเปิดออกแล้ว และมีพลังปีศาจบริสุทธิ์สะสมอยู่ในหลุมนั้น

"พวกคุณรู้ว่าเขาถูกปีศาจเขาสิง แล้วยังจะขังเขาไว้เหนือบ่อโม่เทียนนี้ คุณคิดว่าเขาแปลงเป็นปีศาจช้าเกินไปหรือ? " เขาพูดด้วยความโมโห

พวกเขาทั้งสามยิ้มอย่างขมขื่น ลู่ฟูพูด "ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ เดิมทีบ่อนี้มีค่ายกล พวกเราต้องการใช้ค่ายกลนี้เพื่อกำจัดพลังงานปีศาจของโหวกวนเหวิน ใครจะรู้เล่าว่าค่ายกลนี้จะถูกเขาทำลายแล้ว เปิดบ่อโม่เทียน โอ้ สวรรค์! พวกเราล้วนเป็นคนบาปแล้ว!"

อู๋เป่ยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "พวกคุณออกไปก่อน!"

ทั้งสามมองหน้ากัน แม้เทียบกับท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์แล้ว พวกเขายังห่างไกลอยู่มาก แต่ถึงอย่างไรในสถานการณ์เช่นนี้ ในฐานะเจ้าสำนักของซานเซิ่งเหมิน พวกเขามีหน้าที่รับผิดชอบที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ลู่ฟูพูดด้วยเสียงทุ้ม "ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ พวกเราสามคนแม้ต้องตายอยู่ที่นี่ ก็ไม่สามารถปล่อยให้เจ้าจอมมารนี้ออกไปได้!"

อู๋เป่ยขี้เกียจที่จะพูดอีก ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ก็มาอยู่เบื้องหน้าจอมมารแล้ว ในปากของจอมมารจู่ๆก็มีพลังงานชั่วร้ายสีดำเหมือนฝูงงูยักษ์ระเบิดออกมา พลังงานปีศาจสีดำควบแน่นเป็นก้อนใหญ่ ปากที่มีทรงหกกลีบนั้นกลืนกินอู๋เป่ยเข้าไปในคราเดียว

"เพล้ง!"

อู๋เป่ยตำหนิหนึ่งเสียง แสงศักดิ์สิทธิ์อันไร้ขอบเขตก็พุ่งออกมา ระเหยพลังปีศาจสีดำนั้นโดยตรง เจ้าจอมมารนั้นก็กรีดร้องออกมา

แสงศักดิ์สิทธิ์ถูกห่อหุ้มด้วยแสงดาบนับหมื่นพัน พุ่งไปห้ำหั่นปีศาจอย่างไม่หยุดยั้ง ในขณะเดียวกัน โลกแห่งดาบก็เปิดออก จอมมารนี้ก็ยิ่งถูกปราบปรามจนเกือบตาย ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ มันทำได้เพียงปล่อยให้อู๋เป่ยสังหารเท่านั้น

มันพูดด้วยความโกรธ "เจ้าไม่ใช่ผู้ศักดิ์สิทธิ์ พลังของเจ้าเหนือกว่าผู้ศักดิ์สิทธิ์ เจ้าเป็นใครกันแน่?"

อู๋เป่ย "ฉันเป็นใครไม่สำคัญ เรื่องสำคัญคือเดี๋ยวแกจะต้องตายให้ฉันหลอม!"

"บูม!"