ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1658

อู๋เป่ย ：“เจ้าแน่ใจได้อย่างไร ว่าบุตรแห่งมหาสมุทรจะถือกำเนิดขึ้นที่นี่?”

เทพเจ้าจระเข้ ：“เพราะว่าข้าน้อยรู้ความลับของบุตรแห่งมหาสมุทร ความลับนี้ นอกจากเผ่าพันธุ์ของราชาแห่งมหาสมุทรแล้ว น่าจะไม่มีผู้บำเพ็ญคนที่สองรู้อีกแล้ว นอกจากข้าเท่านั้นที่รู้ความลับนี้！”

หลังจากที่ได้ยินสิ่งนี้ อู๋เป่ยก็เริ่มสนใจ และถามว่า ：“ความลับอะไร?”

เทพเจ้าจระเข้ มองไปรอบๆ และแอบกระซิบว่า ：“ผู้ศักดิ์สิทธิ์ บุตรแห่งมาสมุทรท่านนี้คืออดีตราชาแห่งมหาสมุทรกลับชาติมาเกิด！”

อู๋เป่ยถามว่า ：“เจ้ารู้ได้อย่างไร?”

เทพเจ้าจระเข้ถอนหายใจเบาๆ ：“อันที่จริงแล้ว ก่อนที่ข้าน้อยจะกลายเป็นเผ่าเทพ เคยเป็นนายพลใต้สังกัดของราชาแห่งมหาสมุทร ติดตามราชาแห่งมหาสมุทรเดินทางไปทางเหนือและใต้ ตอนนั้น เทียนเจียวแห่งเผ่าเทพ ราชาเทพยูบิสสังหารราชาแห่งมหาสมุทร ข้าก็อยู่ไม่ไกลนัก เห็นกับตาตัวเองว่าราชาเทพสังหารราชาแห่งมหาสมุทร ในขณะนั้น ราชาแห่งมหาสมุทรถูกสังหารบริเวณใกล้เคียงนี้ ข้าสัมผัสได้ถึง ร่องรอยของราชาแห่งมหาสมุทรที่หลงเหลืออยู่ใต้ท้องทะเล เพื่อรอการเกิดใหม่”

อู๋เป่ย ：“แสดงว่า ราชาแห่งมหาสมุทรมีเพียงท่านเดียวเสมอมาเหรอ?”

เทพเจ้าจระเข้พยักหน้า ：“ราชาแห่งมหาสมุทรมีคุณสมบัติพิเศษ เรียกว่า‘ร่างแห่งความเป็นอมตะ’ คุณสมบัตินี้น่ากลัวมาก ทุกครั้งที่เขาตาย หลังจากเกิดใหม่คุณสมบัติและความสามารถพิเศษนี้ก็จะแข็งแกร่งมากขึ้น”

อู๋เป่ย ：“ในเมื่อเจ้าเป็นนายพลใต้สังกัดของราชาแห่งมหาสมุทร ทำไมจึงเข้าร่วมเผ่าเทพล่ะ?”

เทพเจ้าจระเข้ก้มหน้าลง ：“ในตอนนั้น ข้าได้เห็นว่าเผ่าเทพแข็งแกร่งเพียงใด จึงตัดสินใจเป็นสมาชิกของเผ่าเทพ ในเมื่อสู้ไม่ได้ ก็เพียงแค่เข้าร่วม”

อู๋เป่ยถามว่า ：“นอกจากสิ่งเหล่านี้แล้ว เจ้ายังรู้อะไรอีกบ้าง?”

เทพเจ้าจระเข้ ：“ข้าน้อยยังรู้มาว่า หลังจากบุตรแห่งมหาสมุทรถือกำเนิดแล้ว ต้องรอจนกว่าอายุสิบสองปีความทรงจำจึงจะฟื้นคืน”

อู๋เป่ยถามเขาว่า ：“ตอนนั้นราชาแห่งมหาสมุทรแข็งแกร่งแค่ไหน?”

เทพเจ้าจระเข้ ：“แข็งแกร่งกว่ามรรคาจารย์ และทรงพลังพอๆกับเต้าจวิน ท่านเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ น่าจะรู้ว่าระดับผู้บำเพ็ญไม่สามารถวัดความแข็งแกร่งของคนอื่นได้อย่างแม่นยำ”

อู๋เป่ย ：“ในท้องทะเลอันกว้างใหญ่นี้ มีราชาแห่งมหาสมุทรเพียงท่านเดียวเหรอ?”

เทพเจ้าจระเข้ ：“ก็ไม่ใช่อย่างนั้น จริงๆแล้วในบรรดาเผ่าพันธุ์มหาสมุทร ตระกูลที่มีเชื้อสายของราชาแห่งมหาสมุทรมีทั้งหมดสี่ตระกูล บุตรแห่งมหาสมุทรของตระกูลใดถือกำเนิดก่อน ตระกูลนั้นก็จะได้เป็นผู้ปกครองยุคสมัย”

อู๋เป่ย ：“เจ้าเฝ้ารออยู่ที่นี่ กำลังคิดวางแผนราชาแห่งมหาสมุทรเหรอ?”

เทพเจ้าจระเข้พูดอย่างเคร่งขรึม ：“เป็นนายครั้งเดียว ถือเป็นนายตลอดชีวิต！ ข้ามาที่นี่ แน่นอนว่าเพื่อปกป้องการกลับมาของราชาแห่งมหาสมุทร！”

อู๋เป่ยดูถูกเหยียดหยาม ：“ปกป้อง? ถ้าเจ้าจงรักภักดีจริงๆ ก็คงไม่บอกเรื่องเหล่านี้กับข้าหรอก”

เทพเจ้าจระเข้พูดว่า ：“เพราะว่าท่านคือผู้ศักดิ์สิทธิ์！ ผู้ศักดิ์สิทธิ์ เป็นผู้ที่ใจกว้าง ให้ความสำคัญกับเผ่าพันธุ์มนุษย์ ดังนั้นท่านรู้ก็ไม่เป็นไร บางที อาจจะช่วยราชาแห่งมหาสมุทรได้”

ประโยคนี้ ไม่ใช่คำเยินยอ แต่เป็นความจริง ในฐานะที่อู๋เป่ยเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์เผ่าพันธุ์มนุษย์ แบกรับภารกิจสำคัญในการฟื้นฟูเผ่าพันธุ์มนุษย์ เมื่อใดก็ตามที่พบผู้ที่มีคุณสมบัติที่ดีและมีความสามารถ เขาก็ช่วยเหลืออย่างแน่นอน

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามว่า ：“เทพเจ้าจระเข้ เจ้ายังติดต่อกับครอบครัวของราชาแห่งมหาสมุทรอยู่หรือเปล่า?”

เทพเจ้าจระเข้ ：“ใช่ ถ้าขาดการติดต่อกัน พวกเขาจะไม่อนุญาตให้ข้าปกครองที่นี่”

อู๋เป่ย ：จากที่เจ้าเข้าใจเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์มหาสมุทร พวกเขาจะยอมจำนนต่อกองกำลังบนบกหรือไม่?”

เทพเจ้าจระเข้ส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ：“เป็นไปไม่ได้ เผ่าพันธุ์มหาสมุทรเชื่อฟังราชาแห่งมหาสมุทรเท่านั้น เมื่อครึ่งปีก่อนโลกเซียนแข็งแกร่งมาก แต่ก็ยังไม่สามารถออกคำสั่งกับเผ่าพันธุ์มหาสมุทรได้”

เขาอึ้งไปชั่วขณะ แล้วพูดว่า ：“วิธีเดียวที่จะทำให้พันธุ์มหาสมุทรยอมจำนนก็คือ ทำให้ราชาแห่งมหาสมุทรของพวกเขายอมจำนน ขอเพียงราชาแห่งมหาสมุทรเต็มใจและยอมจำนน เผ่าพันธุ์มหาสมุทรทั้งหมดก็จะยอมจำนน”

เทพเจ้าจระเข้อยากร้องไห้ มันอยากจะพูดบางอย่าง แต่ก็รู้ว่าพูดไปก็ไร้ประโยชน์ ทำได้เพียงพยักหน้า ：“รับทราบ ข้าน้อยจะไปทันที”

เมื่อพูดจบ เทพเจ้าจระเข้ก็ไปที่เกาะอ้าวเซียนเพื่อทำการยั่วยุ มันแสดงร่างจริง ขี่ลำแสงศักดิ์สิทธิ์และบินไปที่เกาะอ้าวเซียน และด่าว่า ：“เจ้าเต่าเฒ่า กล้าออกมาสู้กับข้าหรือเปล่า? ครั้งที่แล้วข้ามีธุระจึงไม่มีเวลาสั่งสอนเจ้า คราวนี้ข้าจะถอดกระดองเจ้าออกแล้วใช้เป็นโถปัสสาวะ！”

บนเกาะอ้าวเซียน เต่ายักษ์ตัวหนึ่งคำราม อ้าปากและพ่นแสงสีดำออกมา เมื่อเห็นแสงสีดำ เทพเจ้าจระเข้ก็รีบหันหลังวิ่งหนีไป เต่ายักษ์ดึงแสงสีดำกลับมา จากนั้นก็กลายเป็นชายหัวล้านใบหน้าสีดำ ถือดาบและพุ่งเข้ามา และด่าว่า ：“เจ้าจระเข้！ ถ้าวันนี้ข้าไม่สับเจ้าแล้วเอามาทำซุป ถือว่าข้าขี้ขลาด！”

คนหนึ่งอยู่ด้านหน้า อีกคนอยู่ด้านหลัง ในไม่ช้าทั้งสองฝ่ายก็มาถึงเกาะอ้าวเซียน

ในขณะนี้เอง มีมือใหญ่ปรากฏขึ้นในอากาศ และกดลงมา เต่ายักษ์ตัวนี้ก็ถูกกดไว้บนเกาะ มันขยับเท้าทั้งสี่ข้าง และพูดด้วยความโกรธว่า ：“ใครกัน กล้ามาลอบโจมตีข้า?”

อู๋เป่ยต่อยหมัดไปที่หัวของเต่ายักษ์ ทำให้เต่ายักษ์กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด อู๋เป่ยหยิบง้าวสวรรค์รกร้างออกมา ขณะที่กำลังจะตัดหัวของมัน จู่ๆปีศาจเต่ายักษ์ก็กรีดร้องและพูดว่า ：“ผู้ศักดิ์สิทธิ์โปรดไว้ชีวิตด้วยเถิด นายท่านของข้าน้อย มีความสัมพันธ์กับท่าน！”

ง้าวสวรรค์รกร้างของอู๋เป่ย หยุดชะงักกลางอากาศ เขาถามอย่างสงสัยว่า ：“เจ้าพูดว่าอะไรนะ? เจ้านายของเจ้ามีความสัมพันธ์กับข้าเหรอ?”

ปีศาจเต่ายักษ์พยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า ：“ถูกต้อง！”

อู๋เป่ยพูดว่า ：“ถ้าอย่างงั้นเจ้าลองบอกข้าหน่อยสิ เขามีความสัมพันธ์อะไรกับข้า?”

ปีศาจเต่ายักษ์พูดว่า ：“นายท่านของข้า และผู้ศักดิ์สิทธิ์ต่างก็คืออนาคตของเผ่าพันธุ์มนุษย์ การฟื้นฟูเผ่าพันธุ์มนุษย์ ขึ้นอยู่กับพวกท่าน”

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ ：“ถ้าเจ้าพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ ข้าก็ไม่รังเกียจที่จะตัดหัวของเจ้าทันที！”

ปีศาจเต่ายักษ์ตัวสั่น และพูดว่า ：“ตกลง สำหรับคำพูดสวยหรูที่ว่าพวกท่านต่างก็รูปร่างหล่อเหลา ข้าจะไม่พูดอีกแล้ว จากที่ข้าน้อยสังเกต นายท่านของข้าและผู้ศักดิ์สิทธิ์มีความเกี่ยวข้องกันมากมาย”

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ ：“เจ้ารู้ได้อย่างไร ว่าพวกเรามีความเกี่ยวข้องกันหรือไม่?”