ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 166

ในเวลานี้ บนสะพานใหญ่อ่าวไป๋หลง รถญี่ปุ่นคันหนึ่งจอดอยู่ริมถนน ชายผู้หนึ่งอายุสิบกว่าปีในชุดเทา กำลังถือกล้องส่องทางไกลสังเกตการณ์

ในตอนที่เขาเห็นว่ามีการขุดกระดูกขาวออกมาเป็นจำนวนมาก สีหน้าก็ซีดเผือดราวกับกระดาษ พึมพำออกมา：“แย่แล้ว! ครึ่งปีมานี้ฉันไม่ได้สนใจทางนี้เลย คิดไม่ถึงว่าจะมีคนมาก่อสร้าง แถมยังขุดกลวิธีของนายท่านออกมาอีก ฟ้าต้องถล่มเป็นแน่!”

ทั้งตัวเขาสั่นเทา กดโทรออกทั้งๆที่ตัวสั่น ผ่านไปไม่กี่วินาทีก็โทรติด เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น：“ซางมู่จวิน สายนี้นายไม่ได้โทรมาสามปีแล้ว ทางนายไม่ได้มีปัญหาอะไรใช่ไหม?”

ชายชุดเทาเสียงสั่น：“นายท่าน เรื่องใหญ่มาก อ่าวไป๋หลงถูกพ่อค้าค้นเจอแล้วครับ กระดูกขาวก็ถูกขุดออกมา......”

“สวะ!” ปลายสายโมโหอย่างมาก หลังจากนั้นก็มีเสียงโต๊ะและแก้วที่แตกลงบนพื้นลอยมา “ฉันบอกแกไว้ว่ายังไง? ต้องไปที่นั่นทุกวัน แล้วแกทำอะไรของแก? แกสมควรตายซะจริงๆ!”

ชายชุดเทาตกใจจนทรุดลงกับพื้น：“นายท่าน ผม......ผมผิดไปแล้ว ยกโทษให้ผมด้วย ลูกหลานพวกเราต่างพร้อมถวายชีวิตให้ท่าน ซื่อสัตย์ต่อท่าน......”

“หุบปาก!” ปลายสายน้ำเสียงเคร่งขรึม：“ความผิดแก ไม่ง่ายที่จะยกโทษ! รอจนกว่าฉันจะหายโกรธ!”

ชายชุดเทามือสั่น ปลายสายได้วางสายไปแล้ว เขาพึมพำ：“ไม่ได้ ฉันต้องหนี พวกเขาไม่ปล่อยฉันไว้แน่......”

หลังจากนั้น เขามองไปทางสะพาน แล้วจู่ๆก็คิดขึ้นมาได้：“ถ้าก่อเรื่องให้มันยุ่งยากขึ้น พวกเขาคงไม่มีกะจิตกะใจมาจับฉันแล้วล่ะมั้ง?”

พูดจบ เขาก็ขึ้นรถ แล้วมุ่งไปยังลานก่อสร้าง

ในเวลานี้ ถังจื่อยี่ก็คุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว เธอตกใจเป็นอย่างมาก：“ยืนยันแล้ว ที่นี่เคยเกิดการสังหารหมู่ขนาดใหญ่ และขนาดหลายแสนคนด้วย”

อู๋เป่ยพยักหน้า：“เป็นเช่นนี้จริงๆด้วยสินะ น่าจะเป็นพวกที่บำเพ็ญวิถีแห่งความชั่วร้ายของญี่ปุ่น อาศัยจังหวะสงครามวางกลปีศาจกระดูกขาว บำเพ็ญวิถีมาร ฮึ คนคนนี้ สมควรตายจริงๆ!”

ถังจื่อยี่：“พวกเราจะทำยังไงต่อ? กระดูกศพเยอะขนาดนี้ ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไป คงจะไม่ดีต่อการขายตึกอาคารแน่”

อู๋เป่ย：“ไม่เป็นไร เธอก็ปล่อยข่าว ว่าพบสุสานเก่าแก่ที่นี่ กระดูกขาวพวกนี้ล้วนเป็นของครอบครัวคนที่ตายที่ต้องฝังทั้งเป็นไปกับผู้ตาย”

ถังจื่อยี่พยักหน้า：“ก็คงต้องทำตามนี้”

ทันใดนั้น ด้านนอกก็มีเอะอะดังขึ้น อู๋เป่ยขมวดคิ้ว แล้วรีบเดินออกไป เห็นเพียงแค่ชายชุดเทาเดินเข้ามา แต่กลับถูกคนงานขวางไว้ ไม่อนุญาตให้เขาเข้า

ใบหน้าชายแก่เต็มไปด้วยเหงื่อ：“ฉันต้องการพบบอส ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเขา!”

“ปล่อยเขาเข้ามา“ อู๋เป่ยตะโกนจากที่ไกลๆ

คนงานถึงเปิดทาง ให้เขาเข้ามา

ชายแก่วิ่งมาตรงหน้าอู๋เป่ย แล้วถาม：”นายคือบอส?“

อู๋เป่ยพยักหน้า：”ผมเอง ลุงมาหาผมมีเรื่องอะไรครับ?“

ชายแก่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูด：”ฉันจะบอกนายให้ พวกนายเจอกับปัญหาใหญ่แล้ว!“

อู๋เป่ยเหลือบมอง：”หืม? ปัญหาอะไร?“

ชายแก่จ้องไปที่ดวงตาเขา：”สถานที่นี้ เป็นที่ที่ท่านเทพโอดะ ยูคาริวางกลไว้ เขายืมพลังปีศาจของที่นี่ เลี้ยงหุ่นปีศาจ เพื่อใช้บำเพ็ญวิถีมาร โอดะ ยูคาริมีอายุถึงหนึ่งร้อยห้าสิบปีแล้ว เป็นผู้มีฝีมือสูงมาก อีกอย่างตระกูลเขาร่ำรวยมาก มีอำนาจในการควบคุมและหนุนหลังให้กลุ่มนายทุนในญี่ปุ่นทั้งหมด“

“พวกนายมาค้นเจอที่นี่ โอดะ ยูคาริจะต้องมาขัดขวางแน่ เพราะฉะนั้นตอนนี้พวกนายอันตรายมาก ฟังฉันนะ มีสองวิธี หาผู้วิเศษให้มาช่วยซะ หรือไม่ก็รีบไปจากที่นี่”

อู๋เป่ยพูดอย่างเรียบเฉย：“ลุงรู้เยอะขนาดนี้ หรือว่าจะเป็นคนของโอดะ ยูคารินั่น?”

ชายแก่ถอนหายใจ：“ปู่ของฉัน พ่อฉัน แล้วก็ฉัน ขายชีวิตให้โอดะ ยูคาริน่ะ รับผิดชอบในการจับตาดูอ่าวไป๋หลง ร่างกายฉันไม่ค่อยดี รักษาอยู่ที่โรงพยาบาลมาตลอด เลยให้ลูกชายฉันจับตาดูที่นี่ไว้ คิดไม่ถึง ไอ้ลูกคนนี้ไม่ได้มาที่นี่มาครึ่งปีแล้ว! รอจนฉันรักษาตัวเสร็จ พึ่งจะพบว่าพวกนายมาก่อสร้างที่นี่”