ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1660

อู๋เป่ย "ชาดีมากเลย มีกลิ่นหอมควัน"

หลังพูดคุยจิปะถะมาสักพัก เขาก็พูดเข้าประเด็นว่า "ฉันกำลังจะเตรียมขยายอาณาเขตทะเล ไม่รู้ว่าเธอสนใจจะเข้าร่วมกับจักรวรรดิเทียนหวู่ไหม ฉันสามารถทำให้เธอเป็นราชาทะเลจีนใต้อย่างเป็นทางการได้และมอบเกาะในทะเลตอนใต้ทั้งหมดให้เธอดูแลจัดการ ปีศาจเต่ายักษ์และเทพเจ้าจระเข้นั่นล้วนยอมรับฉันแล้ว ล้วนจะเป็นผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของเธอ"

มู่เฉียนเสว่พูดด้วยรอยยิ้ม "ท่านคือผู้ศักดิ์สิทธิ์ คำพูดของผู้ศักดิ์สิทธิ์มีค่าเท่าทองคำ ฉันจะกล้าฝ่าฝืนได้หรือ?"

อู๋เป่ยโบกมือไปมา "ฉันจะไม่บังคับเธอ"

มู่เฉียนเสว่ "ไม่ต้องบังคับหรอก ฉันคือราชาทะเลจีนใต้ เพื่อปกป้องประชาชนที่ทำมาหากินบนทะเลนี้ ถ้าหากได้เข้าร่วมกับจักรวรรดิเทียนหวู่ ประชาชนก็จะมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีมากขึ้น หลังจากอยู่ภายใต้การปกครองของผู้ศักดิ์สิทธิ์ ย่อมจะต้องมีความสงบสุขและความเจริญรุ่งเรือง"

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม "ดี งั้นเธอและฉันถือว่ามีข้อตกลงร่วมกัน"

ดื่มชาอีกสักพัก อู๋เป่ยพูดว่า "ฉันมักจะไปที่ทวีปรกร้าง ได้ยินมาว่าเธอก็เป็นผู้บำเพ็ญที่มาจากที่นั่น?"

มู่เฉียนเสว่ "ใช่แล้ว เดิมพ่อของฉันเป็นจักรพรรดิของราชวงศ์เทียนชิง แต่ต่อมาเขาก็ถูกผู้ทรยศทำร้าย ฉันจึงหนีมาที่นี่และอุทิศตนเพื่อฝึกฝน โดยหวังว่าสักวันหนึ่งฉันจะสามารถล้างแค้นให้กับพ่อของฉัน"

ราชวงศ์เทียนชิง เป็นราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ในทวีปรกร้าง อู๋เป่ยเคยได้ยินเรื่องนี้มานานแล้ว เขาจึงรู้สึกประหลาดใจมาก "เธอก็คือเจ้าหญิงของราชวงศ์เทียนชิงหรือ?"

มู่เฉียนเสว่พยักหน้า "ใช่แล้ว ศัตรูที่ทำร้ายฉันคือพลังยุทธ์ของเต้าจวิน เบื้องหลังของเขาได้รับการสนับสนุนจากเผ่าเทพ ดังนั้นอยากจะฆ่าเขาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก"

อู๋เป่ยพูด "เธอเป็นผู้เที่ยงแท้โบราณ ไม่ช้าก็เร็วเธอจะตองสามารถฆ่าศัตรูนั่นได้ด้วยมือของเธอเอง"

มู่เฉียนเสว่พูดด้วยรอยยิ้ม "ขอบพระคุณฝ่าบาทที่อวยพร"

เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงหยิบตราประทับขนาดใหญ่ออกมาแล้วพูดว่า "ฝ่าบาท นี้คือสมบัติตราประทับที่ท่านพ่อของฉันมอบไว้ให้ฉันก่อนที่เขาจะตาย มันถูกเรียกว่าตราประทับจักรพรรดิสวรรค์ ตราประทับนี้สามารถใช้เพื่อเปิดสวรรค์ เมื่อมีมัน ฝ่าบาทจะสามารถกระทำการใดๆในนามของเทียนชิง และขึ้นปกครองเทพเจ้าแห่งขุนเขา ตอนนี้ฉันขอส่งมอบมันให้แก่ฝ่าบาท"

อู๋เป่ยตกตะลึง "เธออยากจะมอบของสำคัญเช่นนี้ให้กับเรา?"

มู่เฉียนเสว่ "ท่านคือผู้ศักดิ์สิทธิ์ มีเพียงท่านที่จะสามารถใช้พลังทั้งหมดของตราประทับได้ ในโลกใบนี้ มีเพียงฝ่าบาทเท่านั้น ที่ฉันจะมอบให้ ยิ่งไปกว่านั้นฝ่าบาทได้ช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันก็ต้องตอบแทนคุณ"

อู๋เป่ยตระหนักดีถึงคุณค่าของของสิ่งนี้ และพูดว่า "ฉันจะไม่รับของเธอเปล่าๆหรอกนะ เอาอย่างนี้แล้วกัน ฉันจะสอนคัมภีร์จักรพรรดิไท่อีให้เธอ"

ขณะที่พูด เขาใช้ พลังจิตในการสอนคัมภีร์ เมื่อมู่เฉียนเสว่ได้ยินสิ่งนี้ ก็ดีใจอย่างมากและรีบไหว้ขอบคุณ

อู๋เป่ยไม่ได้นั่งอยู่นานนัก ก็ลุกขึ้นขอตัวลาไปก่อน ต่อมาเขาก็ส่งเสนาบดีใหญ่ไปแต่งตั้งมู่เฉียนเสว่ให้เป็นราชาทะเลจีนใต้อย่างเป็นทางการ และดูแลเหล่าหมู่เกาะทั้งหมดในทะเลตอนใต้

ในวันนั้นเอง เรือรบก็กลับมาเดินทางตามทางเดิม เพียงเวลาในการเดินทางนั้นเร็วขึ้นกว่าตอนที่มามากนัก

เช้าวันรุ่งขึ้น เรือรบก็กลับมายังเมืองเทียนหวู่ เมืองเทียนหวู่นั้นเดิมคือเมืองชางตี้ แต่ตอนนี้ได้เปลี่ยนจักรพรรดิแล้ว เมืองชางตี้ก็จึงเปลี่ยนชื่อเป็นเมืองเทียนหวู่

เมื่อกลับมาถึงพระราชวัง ก็มีเสนาบดีเขามากราบทูล "ฝ่าบาททรงขึ้นครองราชย์มาได้หลายเดือนแล้วนะพะย่ะค่ะ เพียงภายในวังนั้นมีพระสนมเพียงไม่กี่พระองค์ จำนวนน้อยเกินไป ถึงเวลาที่จะต้องคัดเลือกพระสนมแล้วนะพะย่ะค่ะ"

อู๋เป่ยถาม "พวกคุณเตรียมจะคัดเลือกอย่างไง?"

เสนาบดีคนนั้นกล่าวต่อ "ในบรรดาหญิงสาววัยสิบห้าถึงยี่สิบปีจากทั่วทั้งประเทศ มาคัดเลือกหญิงสาวที่มีรูปร่าง หน้าตาที่ดีที่สุด หลังการคัดเลือกครบสามรอบแล้วนั้น ผู้ที่สามารถอยู่ได้จนถึงในตอนท้ายที่สุด จะได้รับการตรวจสอบเป็นการส่วนตัวจากฝ่าบาท และจะมีการเลือกออกมาหนึ่งกลุ่มเพื่อปรนนิบัติฝ่าบาท ที่เหลือในวังก็จะเต็มไปด้วยเหล่าหญิงสาวพะย่ะคะ"

อู๋เป่ยพูด "การคัดเลือกนั่นไม่จำเป็นหรอก มันสิ้นเปลืองทรัพย์สิน และเราก็ไม่ต้องการให้มีคนมากมายมาปรนนิบัติ"

เสนาบดีรีบพูดว่า "ฝ่าบาท! ไม่สามารถยกเลิกได้แล้วนะพะย่ะค่ะ!"

ทันใดนั้น กลุ่มเสนาบดีกลุ่มนั้นก็พูดคุยไม่หยุด อู๋เป่ยจึงพูดเพียงว่า "ที่จริงแล้วเมื่อก่อนเราก็มีนางในรับใช้หลายคนแล้ว เพียงพอแล้ว"

ปัจจุบันพรรคฟ้าทมิฬไม่ได้อยู่ในการปกครองของแคว้นหลงกั๋ว และไม่ได้อยู่ในการปกครองของจักรวรรดิเทียนหวู่เช่นกัน บริเวณใกล้เคียงมีกองกำลังซับซ้อนอยู่และพื้นที่นี้เรียกว่าหยาซิง

เมื่อมาถึงหยาซิง ก็เป็นเรื่องยากที่อู๋เป่ยจะบอกได้ว่าที่ไหนคือยามะ ที่ไหนคืออันหนาน สถานที่นี้เปลี่ยนไปนานแล้ว จนจำไม่ได้ โชคดีที่เขาได้ติดต่อกับสถานที่นี้บ้างเป็นครั้งคราว ดังนั้นจึงพอรู้ตำแหน่งคร่าวๆได้

ในที่สุด เขาก็มาถึงอาณาเขตของพรรคฟ้าทมิฬและพบว่าปัจจุบันพรรคฟ้าทมิฬนั้นตั้งอยู่บนเกาะกลางทะเลสาบขนาดใหญ่

เมื่อเขาร่อนลงถึงพื้นดิน ก็มีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งออกมา และเมื่อเขาเห็นว่าผู้ที่มาคือใคร ก็ดีใจกันอย่างมาก ต่างก็คุกเข่าลงกับพื้น ร้องโห่ยินดี "ได้พบท่านหัวหน้าพรรค!"

อู๋เป่ยยิ้มเล็กน้อย "ลุกขึ้นเถอะ"

กลุ่มคนลุกขึ้น อู๋เป่ยก็ถามว่า "เหล่าผู้อาวุโสอยู่หรือไม่?"

คนหนึ่งในกลุ่มนั้นพูดขึ้น "ท่านหัวหน้าพรรค เหล่าผู้อาวุโสรักษาตัวอยู่"

อู๋เป่ย "อ่อ พวกเขาได้รับบาดเจ็บหรือ?"

คนหนึ่งพูดตอบ "ท่านหัวหน้าพรรค ช่วงนี้กองกำลังใกล้เคียงหลายแห่งรวมตัวกันโจมตีพวกเรา แม้พวกเราจะมีพลังของเทพฟ้าทมิฬ แต่อีกฝ่ายก็มีจำนวนคนที่มาก เหล่าผู้อาวุโสจึงต่างได้รับบาดเจ็บ"

อู๋เป่ยขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "พรรคฟ้าทมิฬเบื้องหลังพึ่งพาเทพฟ้าทมิฬ คนเหล่านี้ก็ไม่น่าอาจหาญที่จะลงมือ ใครเป็นคนให้ความกล้าพวกเขากัน?"

คนอีกคนหนึ่งพูดว่า "ท่านหัวหน้าพรรค เทพเจ้าที่พวกเขาเชื่อนั้นมีพลังแข็งแกร่งมาก ดังนั้นจึงไม่เกรงกลัวพวกเรา"

อู๋เป่ย "อ่อ เป็นพลังใดกัน?"

คนหนึ่งกล่าว "เป็นลัทธิเทพปีศาจ พวกเขาสามารถยืมพลังจากเทพปีศาจได้ จึงไม่ง่ายที่จะจัดการ"