ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 168

ออกมาจากลานก่อสร้าง อู๋เป่ยก็ตรงไปยังหยุนติงวิลล่า เรื่องนี้ เขาต้องบอกถังจื่อยี่

มาถึงตระกูลถัง ก็เห็นว่าที่ลานจอดรถวิลล่านั้นมีรถจอดอยู่หลายสิบคัน อีกทั้งเป็นรถญี่ปุ่นสีสว่าง ในใจเขาสั่นไหวขึ้นมา รีบเดินเข้าไปยังห้องรับแขก

ถังจื่อยี่ยืนอยู่ด้านนอกประตู พอเห็นอู๋เป่ยกลับมา ก็รีบเดินเข้ามาทันที

“เกิดอะไรขึ้น?” เขาถาม

ถังจื่อยี่สีหน้ากังวล แล้วพูด：“หัวหน้าผู้นำเมืองกับผู้ช่วยเมืองถิ่นมาน่ะ แล้วก็อีกสามสิบเจ็ดตระกูลที่อยู่ที่บริษัทญี่ปุ่น”

อู๋เป่ยแปลกใจ：“พวกเขามาทำอะไร?”

ถังจื่อยี่：“หวังว่าตระกูลถังจะหยุดโครงการอ่าวไป๋หลง แล้วโอนที่ให้คนญี่ปุ่น”

อู๋เป่ยยิ้มเยาะ：“คนสมองทึ่มพวกนี้ ไม่รู้หรือไงว่ากลปีศาจกระดูกขาวถูกขุดออกมาแล้วน่ะ?”

“ฉันจะไปเจอพวกเขาหน่อย” เขาพูด หลังจากนั้นก็รีบเดินไปยังห้องรับแขก

ในห้องรับแขกมีคนนั่งเต็มไปหมด แล้วก็มีคนที่ไม่มีที่นั่ง เลยทำได้แค่ยืน มีอีกสี่คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามถังหมิงฮุย พอเห็นถังหมิงฮุย เวลานี้ศีรษะก็เต็มไปด้วยเหงื่อ เห็นได้ชัดว่าเขามีความกดดันอย่างมาก

ในฐานะผู้นำ ชายหนุ่มที่อายุสิบกว่าปี อู๋เป่ยเคยเห็นคนคนนี้ในโทรทัศน์ เขาคือหัวหน้าผู้นำเมือง ชื่อฮั่วตงหยวน

ใบหน้าฮั่วตงหยวนเหมือนจะเขียนคำว่าไม่มีทางเลือกอยู่เต็มหน้า พูดกับถังหมิงฮุย：“ท่านถัง ผมรู้ว่าในอนาคตอ่าวไป๋หลงสามารถทำรายได้ได้มหาศาล แต่ท่านก็เห็นแล้ว สามสิบเจ็ดตระกูลขององค์กรญี่ปุ่นนี้ถ้าเป้าหมายไม่ประสบความสำเร็จ ก็จะถอนเงินทุนไปกันหมด! องค์กรพวกนี้ ทุกๆปีจะมีการเก็บภาษีการกุศลหลายหมื่นล้าน เพื่อให้คนหลายหมื่นคนได้มีงานทำ กระตุ้นเศรษฐกิจหลายแสนล้าน ถ้าไม่มีพวกเขาล่ะก็ เศรษฐกิจของเมืองพวกเราคงถูกโจมตีได้รับผลกระทบ”

ถังหมิงฮุยปาดเหงื่อ แล้วยิ้มเจื่อน：“หัวหน้าผู้นำเมืองฮั่ว พวกเราลงทุนไปกับโครงการอ่าวไป๋หลงหลายหมื่นล้านแล้ว ช่างกับวัสดุเปิดประมูลทุกอย่างได้เตรียมพร้อมหมดแล้ว ท่านให้พวกเราวางมือตอนนี้ พวกเราก็ต้องขาดทุนหลายหมื่นล้านน่ะสิ”

ฮั่วตงหยวนสีหน้าเคร่งขรึม：“ท่านถัง เราหวังว่าท่านจะคำนึงถึงส่วนรวมเป็นหลัก!”

อู๋เป่ยเห็นว่าฮั่วตงหยวนกำลังข่มขู่ถังหมิงฮุย เขาเลยยิ้มเยาะ แล้วถามเสียงสูง：“พวกกลุ่มคนญี่ปุ่นนี่ ใครเป็นผู้นำ ลุกขึ้นมายืนคุยกับฉัน!”

ข้างๆฮั่วตงหยวน ท่าทางเหมือนเลขาพูดเชิงตำหนิ：“นายเป็นใคร? ที่นี่มีสิทธิ์ให้นายออกความเห็นด้วยหรือไง?”

อู๋เป่ยไม่ได้สนใจเขา แล้วพูดต่อ：“ฉันเป็นคนพบกลปีศาจกระดูกขาว”

ทันใดนั้น ในกลุ่มคนก็มีชายแก่ผมขาวลุกขึ้นยืน อายุราวสิบกว่าปี เขามองอู๋เป่ยแล้วถาม：“นายเองงั้นเหรอ?”

อู๋เป่ย：“ฉันเอง”

ชายแก่：“หวังว่านายจะเข้าใจ แล้วส่ง......”

“ช้าไปแล้ว” อู๋เป่ยพูดด้วยเสียงเรียบเฉย “พอฉันพบฉันก็บอกกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพทันที ที่นั่นถูกกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพควบคุมแล้วล่ะ กลปีศาจกระดูกขาวก็ถูกกำจัดแล้ว หุ่นปีศาจก็ถูกคนเอาออกมาแล้ว พวกนายมาที่ตระกูลถังตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์!”

ชายแก่ตัวสั่นไปทั้งตัว：“อะไรนะ? เอาออกไปแล้ว?”

อู๋เป่ย：“ถูกต้อง ต่อให้ผีแก่โอดะ ยูคารินั่นมา ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ เพราะงั้น พวกนายไสหัวไป!”

“บังอาจ! กล้าไร้มารยาทกับพวกผู้ใหญ่งั้นเหรอ?” ท่าทางเหมือนเลขาคนนั้นพูดด้วยความโมโห แล้วตะโกนไปยังด้านนอก “ใครก็ได้ จับมันไว้ ส่งไปที่กรมตำรวจจับกุมอาชญากร!”

อู๋เป่ยจ้องเขม็งคนคนนี้ นัยน์ตาทั้งสองมีลำแสงอันเยือกเย็นยิงออกมา ปรารถนาแห่งเทพผุดขึ้น ตรงเข้าโจมตีภายในจิตใจ จู่ๆคนคนนั้นก็ร้อง“อ๊าก”ออกมา ตกใจจนกลับไปนั่ง รู้สึกว่าความกล้าหาญถูกทำลาย หัวใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง! ราวกับเสือที่ดุร้ายกำลังพุ่งเข้ามาสังหาร ทำให้ผู้คนกลัวจนวิญญาณหลุดออกจากร่าง!

มีชายหนุ่มพุ่งเข้ามาสี่คน ต้องการจะกดบ่าของอู๋เป่ยไว้ อู๋เป่ยเอาเอกสารของหน่วยงานคุ้มครองประเทศออกมา แล้วพูดเสียงเย็นชา：“แหกตาสุนัขของพวกแกดูให้ชัด!”

ไม่กี่คนที่กวาดสายตามองเอกสาร จู่ๆก็ตกใจขึ้นมา แล้วรีบถอยหลังไป หลังจากนั้นก็หันไปมองทางฮั่วตงหยวน

ฮั่วตงหยวนขมวดคิ้วถาม：“นายเป็นคนของหน่วยงานคุ้มครองประเทศ? ผู้บังคับบัญชาของนายคือใคร?”