ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1692

อู๋เป่ย : “สวัสดีตงเทียน ใครเป็นผู้ก่อตั้งวังตงเทียน”

ตงเทียน : “ผู้ก่อตั้งวังตงเทียน ก็คือบรรพบุรุษเซียนตงเทียน”

อู๋เป่ย : “บรรพบุรุษเซียนตงเทียนเป็นผู้แข็งแกร่งยุคไหนเหรอ”

ตงเทียน : “บรรพบุรุษเซียนตงเทียนและผู้แข็งแกร่งอีกหลายคนร่วมกันเปิดยุคเซียน”

อู๋เป่ย : “หมายความว่า บรรพบุรุษเซียนตงเทียนเป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดในยุคนั้นเหรอ”

ตงเทียน : “ใช่ ยุคภัยพิบัติ เพื่อปกป้องวิชาเซียน บรรพบุรุษเซียนตงเทียนเสียชีวิตในสงคราม เพียงแต่ วังตงเทียนที่เขาสร้างขึ้นกลับได้รับการสืบทอดต่อมา”

อู๋เป่ย : “ข้างในนี้ มีมรดกของบรรพบุรุษเซียนตงเทียนเหรอ”

ตงเทียน : “มีมรดกบางส่วน ส่วนใหญ่เป็นทรัพยากรการฝึกฝนที่บรรพบุรุษเซียนเก็บไว้ ข้างในนี้ มีวิชาของบรรพบุรุษเซียนถูกจารึกไว้บนแผ่นจารึกเซียน อยู่ด้านบนสุดของสวรรค์เบื้องบน”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ผมเคยได้รับเมล็ดเซียน เมล็ดเซียนและบรรพบุรุษเซียนตงเทียนเกี่ยวข้องกันไหม”

ตงเทียน : “บรรพบุรุษเซียนก็เคยสร้างเมล็ดเซียนเช่นกัน เกี่ยวข้องแน่นอน”

อู๋เป่ย : “น่าเสียดาย เหมือนกับผู้แข็งแกร่งอย่างบรรพบุรุษเซียนตงเทียนแบบนี้ สมควรที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป”

ตงเทียน : “อยู่ที่นี่ ถ้าหากคุณสามารถทำตามเงื่อนไขได้ ก็จะได้รับทรัพยากรบางส่วน ในเวลาเดียวกัน สามารถเข้าไปฝึกฝนที่โลกซ่างเทียนได้”

อู๋เป่ยพูด : “ด้านนอกสุด เป็นสวรรค์เบื้องล่างเหรอ”

ตงเทียน : “ใช่แล้ว สวรรค์เบื้องล่าง คือการปลดปล่อยพันธนาการที่มีมาแต่กำเนิด เข้าสู่สภาวะแห่งความอิสระ”

อู๋เป่ยครุ่นคิด คนที่กลายเป็นเซียนในโลกไท่ชิง ก็สามารถกำจัดคุณลักษณะของมนุษย์ได้ไม่ใช่เหรอ เข้าสู่สภาวะของเซียน ทั้งสองอย่างนี้ ดูเหมือนจะมีแนวทางคล้ายกันแต่ได้ผลเหมือนกัน

ดังนั้นเขาจึงถามอีกครั้ง : “สวรรค์กลางล่ะ”

ตงเทียน : “สวรรค์กลาง วิชาเซียนได้รับการยกระดับแล้ว มันไม่เหมือนกับเผ่าเซียนอีกต่อไป ระหว่างโลกและสวรรค์ สิ่งมีชีวิตทุกชนิดสามารถฝึกฝนได้”

อู๋เป่ยพูด : “วิชาที่ถูกแพร่กระจายอยู่ข้างนอกในปัจจุบัน มาจากสวรรค์กลางใช่ไหม”

ตงเทียน : “ฉันเคยสัมผัสกับวิชาของข้างนอก พวกมันไม่สามารถเทียบกับวิชาของสวรรค์เบื้องล่างเลยด้วยซ้ำ”

อู๋เป่ยถามอีกครั้ง : “มรดกในเมล็ดเซียน เป็นประเภทไหนเหรอ”

ตงเทียน : “มรดกของเมล็ดเซียน ส่วนใหญ่เป็นวิชาของโลกเบื้องล่าง”

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก : “ทำไมถึงไม่ใช่ของสวรรค์เบื้องล่างล่ะ”

ตงเทียน : “เพราะว่าภารกิจของบรรพบุรุษเซียนยังไม่สำเร็จ ยุคภัยพิบัติก็ปรากฏขึ้นแล้ว บรรพบุรุษเซียนก็เสียชีวิตเช่นกัน”

อู๋เป่ย : “หมายความว่า วิชาของสวรรค์กลางไม่สมบูรณ์แบบเหรอ”

ตงเทียน : “เกือบจะสมบูรณ์แบบ ดังนั้น จึงมีข้อกำหนดที่สูงมากสำหรับผู้ที่จะเข้าไป และคุณเป็นคนที่สองในประวัติศาสตร์ที่มีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดในการเข้าไป”

อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะถาม : “อีกคนหนึ่งเป็นใคร”

ตงเทียน : “เขาชื่อจางหยิงเทียน”

อู๋เป่ยคิดสักพัก ไม่มีความทรงจำอะไร ถามเขา : “ผมต้องทำยังไงถึงจะได้รับทรัพยากรของที่นี่ นอกจากนี้ จางหยิงเทียนคนนั้นได้รับทรัพยากรไหม”

ตงเทียน : “ทำสามภารกิจให้สำเร็จ ก็จะได้รับทรัพยากร จางหยิงเทียนทำสำเร็จแค่สองภารกิจ ดังนั้นจึงไม่ได้รับทรัพยากร”

อู๋เป่ยรีบถาม : “สามภารกิจคืออะไร”

เขาอธิบายอยู่ที่นี่ครึ่งวัน ระหว่างที่ลิงฝูงนี้กินของไปด้วย พร้อมกับมองเขาเป็นสิ่งแปลกใหม่ไปด้วย นอกจากนี้มีลิงน้อยตัวหนึ่งโยนก้อนหินใส่เขา

อู๋เป่ยก็ไม่สนใจเช่นกัน เขานั่งอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหนึ่งเดือน ฝนตก ฟ้าผ่า พายุเข้า สามสิบวันเหมือนกับหนึ่งวัน สิ่งที่เขาบรรยายถึงนั้นแตกต่างกันทุกครั้ง หนึ่งครั้งง่ายกว่าหนึ่งครั้ง และกระชับ ช่วงเวลาที่บรรยาย ก็มีการจัดระเบียบกระบวนการของการฝึกฝนอีกครั้งเช่นกัน

ท้ายที่สุดแล้วลิงไม่ใช่มนุษย์ หลังจากความอยากรู้อยากเห็นในตอนแรก ค่อยๆกลายเป็นไม่สนใจเขาแล้ว เขาบรรยายของเขา เหล่าฝูงลิงใช้ชีวิตของเหล่าฝูงลิง ควรกินก็กิน ควรนอนก็นอน

ในที่สุด ตอนที่หนึ่งร้อยวัน อารมณ์ของลิงตัวผู้ตัวหนึ่งไม่ค่อยดี รู้สึกว่าชีวิตลิงของตัวเองไม่มีความหมาย ดังนั้นมันจึงนั่งอยู่ตรงหน้าอู๋เป่ยและฟังการบรรยายของเขา

ฟังหนึ่งรอบไม่เข้าใจ ฟังสองรอบยังคงไม่เข้าใจ แต่หลังจากที่มันฟังไปสิบรอบ ยี่สิบรอบ สามสิบรอบ หูก็ค่อยๆชูขึ้น ทันใดนั้นมันก็รู้สึกว่าสิ่งที่อู๋เป่ยพูดนั้นมหัศจรรย์อย่างมาก

ลิงตัวอื่นๆมองเห็นมันนั่งอยู่ที่นี่ ก็นั่งตามมันเช่นกัน มีสองตัวก็มีตัวที่สาม มีตัวที่สามก็มีตัวที่ห้า

หลังจากครึ่งปี ด้านหน้าของอู๋เป่ยมีลิงนั่งอยู่หนึ่งร้อยกว่าตัว พวกมันฟังวิชาเซียนที่อู๋เป่ยบรรยายทุกวัน เรื่อยๆ ก็เริ่มมีการฝึกฝน ดูดซับแก่นแท้ของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ เพื่อฝึกฝนพลังเซียน

หลังจากห้าปี ยังคงนั่งอยู่หน้าอู๋เป่ยและฟังการบรรยาย มีเพียงลิงสิบสองตัวเท่านั้น ออร่าของพวกมันเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง มั่นคง และสงบ พลังยุทธ์ก็ถึงระดับหนึ่งแล้วเช่นกัน น่าจะเทียบเท่ากับขั้นการเปลี่ยนเป็นเทพของเซียน

อู๋เป่ยหยุดการบรรยายอย่างกะทันหัน พูดด้วยรอยยิ้ม : “ห้าปีแล้ว ควรเปลี่ยนที่แล้ว”

ในครั้งนี้ อู๋เป่ยมาถึงสถานที่ที่หมาป่าอาศัยอยู่ ยังคงหาก้อนหินก้อนหนึ่งแล้วเริ่มบรรยาย หลังจากห้าปีของการวิจัย การบรรยายของเขาถึงสภาวะที่ทำให้ซึมซับได้โดยไม่ต้องส่งเสียใดๆ

ในครั้งนี้ เขาใช้เวลาแค่สองปี ก็มีหมาป่าเจ็ดตัวติดตามอยู่ด้านข้างแล้ว มีลิงสิบสองตัว หมาป่าทั้งเจ็ดตัวติดตามเขาไปยังสถานที่อื่น

เสือ กวาง นกกระเรียน ไก่ ม้าป่า งู แมลง ปลา และกุ้ง เป็นต้น เพียงแค่เป็นสิ่งมีชีวิต อู๋เป่ยก็นั่งลงแล้วบรรยายให้ฟัง

ต่อมา แม้แต่ต้นไม้ วัชพืช และผีพเนจร แม้แต่หินวิญญาณเขาก็ทำการบรรยายวิชาเซียนให้พวกเขา

ปีแล้วปีเล่า สามร้อยปี ห้าร้อยปี หนึ่งพันปี เวลาผ่านไปหนึ่งพันห้าร้อยปี ข้างกายเขามีผู้ติดตามนับหมื่นชีวิต ท่ามกลางพวกเขามีระดับพลังยุทธ์ที่สูงอย่างมาก

พวกเขาติดตามอู๋เป่ยและฝึกฝน อาณาจักรของสิ่งมีชีวิตมากมาย ถึงระดับของเซียนเที่ยงแท้ มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่ไปถึงระดับเต้าจวิน หนึ่งนี้มีลิงหนึ่งตัว หมีหนึ่งตัว งูหนึ่งตัว และสุนัขจิ้งจอกหนึ่งตัวที่กลายเป็นบรรพบุรุษเต้า!