ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1738

อู๋เป่ย: “ข่าวอะไร?”

ซ่งจื่อซาน: “หวงเทียนฉินเป็นลูกสาวของผู้นำตระกูลและมีสถานะสูงส่ง แต่เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว เธอตกหลุมรักยาจกคนหนึ่ง ชายผู้น่าสงสารไม่มีการฝึกฝน ไม่มีพื้นหลัง มีเพียงความหล่อเหลา เขารู้วิธีทำให้หญิงสาวพอใจ หวงเทียนฉินยืนกรานจะแต่งงานกับชายผู้น่าสงสารคนนั้นแม้ว่าตระกูลหวง จะคัดค้านก็ตาม”

อู๋เป่ย: “ชายที่น่าสงสารคนนั้นต้องมีความสามารถบางอย่าง”

ซ่จื่อซาน: “ใช่ ด้วยทรัพยากรที่หวงเทียนฉินมอบให้ ชายหนุ่มคนนั้นก็เติบโตขึ้นรวดเร็ว ไม่เพียงแต่การฝึกฝนของเขาดีขึ้นอย่างก้าวกระโดด แต่เขายังกลายเป็นเผ่าเทพด้วยความแข็งแกร่งของเขาเอง แต่ต่อมาเขาดันไปตกหลุมรักกับหญิงสาวบ้านๆ อีกคนหนึ่ง เหตุการณ์นี้สะเทือนใจหวงเทียนฉินมาก เธอสังหารผู้หญิงคนนั้นด้วยความโกรธ แล้วจู่ๆ ชายคนนั้นก็หายตัวไปใน 'ชะตากรรมแห่งความเกลียดชัง' และอาจเสียชีวิตแล้วที่นั่น”

อู๋เป่ย: “คนนั้นชื่ออะไร?”

ซ่งจื่อซาน: “หลิวซานเจวี๋ย”

“หวงเทียนฉิน ตอนหลังได้แต่งงานอีกครั้งหรือไม่?”

“ไม่ เธอยังเป็นโสดมาจนถึงตอนนี้ สภาพจิตใจของเธอแปลกมากขึ้นเรื่อยๆ”

อู๋เป่ย: “ผมเกรงว่าสิ่งที่สหายของคุณพูดแตกต่างไปจากความจริง”

ซ่งจื่อซาน: “ใช่ แต่ก็อาจจะมีมูลอยู่บ้าง”

คืนนั้นอู๋เป่ยทำยาเก้าปฏิวัติแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์เพิ่มอีกหลายชุด จากนั้นในตอนเช้าจึงไปที่ร้านยาหลิงเฟิงเพื่อถามหวงอี้ถิง เกี่ยเรื่องที่อยู่ของหวงเทียนฉิน

เมื่อเข้าไปในร้านยาอีกครั้ง หวงอี้ถิงจึงเชิญเขาไปที่ห้องนั่งเล่นที่ชั้นหนึ่ง ทันทีที่ อู๋เป่ยเดินเข้ามา เขาก็เห็นผู้ฝึกฝนวัยกลางคนนั่งอยู่ตรงนั้น ผู้ฝึกฝนวัยกลางคนมีใบหน้าที่เรียวยาวและซูบผอม มีเกล็ดสีน้ำเงินดำบนผิวหนัง มีรูม่านตาเป็นลายทาง

อู๋เป่ยเตา: “คุณหลิว นี่คือใคร?”

หยางซูถิงไม่ได้พูดอะไร จู่ๆผู้ฝึกฝนก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชา: “ทำไมคุณถึงถามถึง หวงเทียนฉิน คุณเป็นใคร? ได้ยินว่าเธอทำอะไร?”

อู๋เป่ย: “แน่นอนว่าที่ผมถามหาเธอต้องมีธุระ”

ผู้ฝึกฝนวัยกลางคนยืนขึ้น มีพลังที่มองไม่เห็นสกัดอู๋เป่ยเอาไว้ พลังนี้ทรงพลัง แต่ก็ไม่อาจสามารถทำอะไรเขาได้

ผู้ฝึกฝนวัยกลางคนส่งเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชา ทันใดนั้น ภูตผีปีศาจจำนวนยี่สิบสี่ตนก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังเขา มีพลังที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นหยุดยั้งพวกเขา แต่อู๋เป่ยก็ยังคงไม่ไหวติง

“อย่าเปลืองแรงเลย ด้วยความแข็งแกร่งของคุณ ความแข็งแกร่งของคุณทำอะไร ผมไม่ได้หรอก ”เขาพูดอย่างใจเย็น

ผู้ฝึกฝนวัยกลางคนรู้สึกประหลาดใจ เขาดึงพละกำลังกลับคืนมาและถามด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก: “คุณเป็นใครกันแน่?”

อู๋เป่ย: “ผมหาหวงเทียนฉิน เพราะผมต้องการสอบถามเรื่องใครบางคน”

“ใคร?” ผู้ฝึกฝนวัยกลางคนถาม

อู๋เป่ย: “ในเรื่องนี้ผมอยากสอบถามเพียงหวงเทียนฉินเท่านั้น”

ผู้ฝึกฝนวัยกลางคนตะคอกอย่างเย็นชา: “คุณไม่เจอเธอ มีเรื่องอะไรจะพูดก็สามารถบอกฉันได้ แล้วฉันจะบอกเธอเอง”

อู๋เป่ย: “บอกเธอว่าผมมีข่าวเกี่ยวกับหลิวซานเจวี๋ย”

ผู้ฝึกฝนวัยกลางคนตกใจ: “หลิวซานเจวี๋ยยังไม่ตายอย่างนั้นเหรอ?”

อู๋เป่ยไม่ต้องการมากไปกว่านี้ จึงพูดว่า “ผมจะรอเธอที่โรงเตี๊ยมเฉียนชิว” หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็หันหลังกลับและจากไป

จนกระทั่งอู๋เป่ยเดินออกจากร้านยาไป หวงอี้ถิงจึงถามว่า: “ท่านลุงหก ทำไมท่านถึงปล่อยเขาไป”

ผู้ฝึกฝนวัยกลางคนถอนหายใจและพูดว่า: “ฉันพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว แต่ฉันไม่สามารถขจัดคนคนนี้ได้ ความแข็งแกร่งของคน ๆ นี้น่ากลัวเกินไป!”

หวงอี้ถิงรู้สึกตกใจและพูดว่า: “เขาเป็นเทพเซียนอย่างนั้นเหรอ?”

ผู้ฝึกฝนวัยกลางคน: “เป็นไปได้ ฉันไม่แน่ใจ เพราะความแข็งแกร่งของเขามากกว่าของฉันอยู่มาก”

“เราควรทำอย่างไรดี เราจำเป็นต้องแจ้งป้าเทียนฉินจริง ๆ หรือเปล่า?” เธอไม่แน่ใจเล็กน้อย

ผู้ฝึกฝนวัยกลางคน: “เรื่องเกี่ยวกับหลิวซานเจวี๋ย ฉันจำเป็นต้องบอกเธอ เรื่องนี้ควรจะยุติได้แล้ว!”

อู๋เป่ยกลับไปที่โรงเตี๊ยมรอฟังข่าว หากหวงเทียนฉินกล้าปรากฏตัว เขาจะสามารถค้นหาที่อยู่ของเหมยเปาได้

“อาซ่ง คุณเปลี่ยนโรงเตี๊ยมเถอะ ผมต้องอยู่ที่นี่เพื่อรอใครบางคน ถ้าคุณอยู่ที่นี่ คุณอาจติดร่างแหไปด้วย”

ซ่งจื่อซานกล่าวว่า: “ตกลง คุณชายอู๋ คุณต้องระวังตัวเองด้วย”

อู๋เป่ยยังคงศึกษายาเทพห้าเกราะต่อไป การกลั่นยาเม็ดนี้ยากกว่ายาเก้าปฏิวัติแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์ เขาครุ่นคิดหาวิธีการต่อไป จนกระทั่งคืนก่อนที่เขาสามารถกลั่นยาเม็ดแรกได้ และยาเม็ดนั้นก็เป็นเพียงระดับสามเท่านั้น

ขณะที่เขากำลังเตรียมปรับแต่งเตาหลอมที่สอง จู่ๆ เขาก็หยุดกลางคัน จากนั้นเปิดประตูและเข้าออกที่โถง

หญิงสาวชุดในวังร่วงหล่นมาจากฟากฟ้า เธอเป็นผู้หญิงที่เอาเหมยเปาไป! ในขณะนี้ เธอจ้องมองไปที่อู๋เป่ยด้วยสีหน้าประหลาดใจและพูดว่า “นายยังไม่ตายเหรอ?”

อู๋เป่ย: “หวงเทียนฉิน ความแข็งแกร่งของคุณไม่เพียงพอที่จะฆ่าผมหรอกนะ”

คนๆ นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหวงเทียนฉิน เธอไม่คิดว่าต่ำต้อยที่ไม่เด่นดังนั้นจะไล่ล่าตามหาเธอไปจนถึงอาณาจักรเทพโต่วซวี!

หวงเทียนฉิน: “ฉันไม่สามารถเข้าไปในนั้นได้ ฉันจะทำร้ายเธอได้อย่างไร?”

อู๋เป่ยตกใจมาก: “หมายความว่าไงที่คุณเข้าไปไม่ได้?”

หวงเทียนฉินเยาะเย้ยและพูดว่า: “ฉันโยนเธอเข้าไปใน 'ถ้ำปีศาจสวรรค์'! สถานที่ที่มีปีศาจอยู่สิบสองตัวและไม่มีใครกล้าบุกรุกเข้าไปเด็ดขาด”

อู๋เป่ยพูดด้วยความโกรธ: “คุณทำแบบนั้นทำไม?”

หวงเทียนฉินตะคอกอย่างหนัก: “ฉันต้องการทำให้หลิวซานเจวี๋ยต้องเสียใจ! ฉันรู้ว่าเขายังไม่ตาย ดังนั้นฉันต้องการให้เขาเห็นลูกสาวของเขาต้องทนทุกข์ทรมานโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย!”

อู๋เป่ยถามว่า “ถ้ำปีศาจสวรรค์อยู่ที่ไหน?”

หวงเทียนฉินสะดุ้ง: “นายคิดจะไปช่วยเธอเหรอ?”

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น: “ไม่ ผมจะโยนคุณเข้าไป”

หวงเทียนฉินตะโกน: “บังอาจ!”

“ปั๊ก!”

อู๋เป่ยตบเธออีกครั้ง: “คุณมันอสรพิษ ถึงจะโยนคุเข้าไปในถ้ำสวรรค์ปีศาจก็ยังคุณก็ได้เปรียบอยู่ดี!”

“หยุด!”

ทันใดนั้นก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้น เป็นชายวัยกลางคนที่จ้องมองไปที่อู๋เป่ย ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันว่า: “ปล่อยลูกสาวของฉัน?”

หวงเทียนฉินตะโกน: “ท่านพ่อ!”

อู๋เป่ยมองไปที่ชายวัยกลางคนซึ่งมีหัวแหลมปลายคางกว้าง มีรูปลักษณ์ที่แปลกประหลาดมาก มีกระดองเต่าขนาดใหญ่อยู่บนหลังของเขา เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “เป็นผู้นำของตระกูลหวงเป็นเต่าหรือไง?”

หวงเทียนฉินพูดด้วยความโกรธ: “อย่ามัวพูดเรื่องไร้สาระ นี่คือหนทางของท่านพ่อฉัน!”

อู๋เป่ยดูถูกเหยียดหยาม: “เป็นเต่าก็เรียกว่าหนทางเหรอ? ผมคิดว่านี่จะหลงทางมากกว่า”

ใบหน้าของชายวัยกลางคนมืดมนและน่าสะพรึงกลัวในเวลาเดียวกัน และเขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ไม่มีใครในอาณาจักรเทพโต่วซวี กล้าพูดกับฉันแบบนี้!”

“ก็มีแล้วนี่” อู๋เป่ยยิ้มเยาะ โดยไม่เกรงกลัวผู้นำตระกูลขุนนางหนึ่งในสิบเลยสักนิด