อู๋เป่ย: “ชิงหมิง เจ้าตามจางซิงเย่มานาน ดังนั้นเจ้าต้องรู้ลำดับการฝึกฝนในโลกนี้ใช่หรือไม่? เจ้าคิดว่าใครแข็งแกร่งกว่าระหว่างผู้แข็งแกร่งที่นี่กับคนที่แข็งแกร่งในจักรวาลของเจ้า?”
ชิงหมิงกล่าวว่า: “แน่นอนว่าระดับการฝึกฝนในจักรวาลของเรานั้นสูงกว่ามาก เหตุผลนั้นง่ายมาก จักรวาลที่ท่านอยู่ยังอยู่ในช่วงเริ่มต้นของวิวัฒนาการและยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลัง”
อู๋เป่ย: “ที่นี่เรามีเต้าจวิน แถมยังมีเผ่าเทพ”
ชิงหมิงหัวเราะเยาะ: “สิ่งที่เรียกว่าเผ่าเทพที่ถูกวางไว้ในจักรวาลที่ข้าอาศัยอยู่นั้นสามารถถือเป็นสิ่งมีชีวิตที่ด้อยกว่ามากที่สุด สำหรับเต้าจวินที่เจ้าพูดถึง เมื่อข้าเติบใหญ่ สิ่งที่ท่านเรียกว่าเต้าจวิน- ข้าสามารถฆ่าได้ทันที”
อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ: “ชิงหมิง คุยโวแบบนี้สนุกดีหรือไง?”
ชิงหมิง: “จะคุยโม้หรือไม่ ก็เดี๋ยวก็รู้”
จางซิงเย่เห็นอู๋เป่ยเพิกเฉยต่อเขาและนั่งอยู่นิ่งๆอยู่นาน เขาอดไม่ได้ที่จะถาม: "พี่อู๋เจ้าโอไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”
อู๋เป่ยกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้งและพูดด้วยรอยยิ้ม: “พี่ซิงเย่ ข้าสบายดี ข้าได้กำจัดแสงสีม่วงออกจากร่างกายของเจ้าแล้ว ต่อไปเจ้าจะสามารถฝึกฝนได้”
จางซิงเย่รู้สึกว่าเขาสามารถฝึกฝนได้จริง ๆ เขาอดไม่ได้ที่จะมีความสุขมาก: “ขอบคุณมากพี่อู๋!”
อู๋เป่ย: “จริงๆ แล้ว ข้าควรจะขอบคุณเจ้าต่างหาก นี่ถือเป็นของขวัญขอบคุณของข้า” ขณะที่เขาพูด เขาเคาะนิ้วสองสามทีบนร่างกายจางซิงเย่
ทันใดนั้น พลังลึกลับหลายอย่างก็เข้ามาในร่างของจางซิงเย่ ที่ซ่อนของมนุษย์สี่แห่ง สถานที่ซ่อนลับสามแห่ง และที่ซ่อนสวรรค์สามแห่งก็ถูกเปิดออกโดยพลังเหล่านี้
จางซิงเย่นั่งสมาธิเพื่อรับสัมผัสถึงประโยชน์ของสิ่งเหล่านี้
ชิงซวงที่อยู่ด้านข้างถามว่า: “คุณชายอู๋ ทานเสร็จแล้วหรือยัง?”
อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า “เรียบร้อยแล้ว คุณชิงซวง ข้าจะจ่ายค่าอาหารให้เจ้าด้วยแล้วกัน” ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบทองคำสองสามแทงออกมาแล้วโยนมันลงบนโต๊ะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...
ด้วยความเคารพนะครับ หลังๆ มานี่ดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเลย ตอนละ 2-3 บรรทัด เห็น 2-3 เรื่องล่ะ เหมือนรีบเอามาลง แต่ไม่ได้ตรวจสอบเนื้อหาข้างในเลยว่าตอนที่ลงมีเนื้อหาครบสมบูรณ์หรือไม่...
เหลือตอนละ5บรรทัดแล้วครับหลายตอนแล้วครับ...
รบกวนเรียนถามหน่อยครับ ทำไมหลังๆจึงเพี้ยนไปหมด จากนิยายดีๆจนอ่านไม่รู้เรื่อง มีบทละ 5 บรรทัด พอขึ้นบทใหม่เป็นคนละตอนกันเลยครับ แอดและคณะควรตรวจดูก่อนโพสต์นะครับ...