ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1757

สุราเซียนนี้ฤทธิ์ไม่น้อยเลย เพียงหยดเดียวร่วงหล่นลงพื้นก็สามารถกลายเป็นสุราฤทธิ์แรงถังใหญ่ ดังนั้นคนธรรมดาย่อมดื่มไม่ไหว เหล่าทหารสวรรค์และเซียนแม่ทัพดื่มเพียงไม่กี่ลิตรก็เมาเสียแล้ว แต่อู๋เป่ยและโย่วฉางซิ่นแบ่งกันดื่มคนละห้าสิบขวดกลับสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง

ดื่มถึงหนึ่งร้อยขวด อยู่ๆ อู๋เป่ยก็รู้สึกเมาส่วนใบหน้าของโย่วฉางซิ่นก็ขึ้นสีแดง ฝีเท้าเริ่มสับสน โย่วฉางซิ่นเริ่มโบกมือไปมา : “ดื่มไม่ไหวแล้ว น้องชาย นายโคตรเจ๋ง!”

เหล่าทหารที่อยู่ด้านหลังอู๋เป่ยต่างส่งเสียงเชียร์ ที่หัวหน้าของตนสามารถมอมเหล้าท่านนายพลได้ ช่างแข็งแกร่งนัก!

เหล่าทหารชั้นผู้น้อยต่างแยกย้ายกัน ส่วนอู๋เป่ยและโย่วฉางซิ่นนั่งอยู่บนโต๊ะเดียวกันกินถั่วลิสงชนิดหนึ่งของแดนเซียนและพูดคุยเกี่ยวกับสงครามระหว่างแดนเทพและแดนเซียน

“พี่โย่วครั้งนี้แดนเซียนกับแดนเทพต้องการตายกันไปข้างหนึ่งเลยหรือ?” เขาถาม

โย่วฉางซิ่นพยักหน้าพลางพูด : “ศึกนี้ ที่จริงแล้วจะเกิดเรื่องใหญ่เรื่องหนึ่งขึ้น ก่อนที่เรื่องๆ นั้นจะเกิดขึ้น แดนเซียนจำต้องได้ครองที่แห่งนี้ ไม่เช่นนั้นละก็ทุกคนคงไม่มีหนทางรอด ดังนั้น ต้าเทียนจุนตอนนี้ต้องการสู้ตายกับพวกเขา ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรก็ต้องไล่พวกเผ่าเทพออกจากที่นี่”

อู๋เป่ยคิดในใจ ที่เขาเอ่ยมาว่าเรื่องใหญ่นั้นหรือว่าจะเป็นหายนะนั้นกัน?

“พี่โย่ว ทำไมต้องได้ครองที่แห่งนี้กัน?”

โย่วฉางซิ่นเอ่ยเสียงต่ำ : “แผ่นดินคุนหลุน มีดินแดนต้องห้ามสองแห่ง นายรู้รึเปล่า? ”

อู๋เป่ย : “ผมรู้”

โย่วฉางซิ่น : “แดนต้องห้าม สำหรับแดนเซียน สำหรับเผ่ามนุษย์นั้นมีความสำคัญเป็นอย่างมาก ดังนั้นเราไม่สามารถสูญเสียที่แห่งนี้ไปได้”

อู๋เป่ย : “เช่นนั้นพี่โย่วคิดว่า ราชสำนักเซียนมีความมั่นใจกี่ส่วนกัน?”

โย่วฉางซิ่น : “การต่อสู้เช่นนี้ เอาความมั่นใจมาจากไหนกันเล่า? ใช้ชีวิตเอาเข้าแลก แค่ดูว่าใครที่ยืนหยัดต่อไม่ไหว เพื่อวันนี้แล้วต้าเทียนจุนเตรียมพร้อมมาโดยตลอด ฉันคิดว่าพวกเรายังมีโอกาส”