ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1767

ทันทีที่สุ่ยเซิงได้ยินว่าหนึ่งคนเป็นจักรพรรดิหนึ่งองค์ ก็เลยถาม : “แล้วพี่สาวเป็นจักรพรรดิได้ไหม”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ได้สิ เพียงแค่พวกนายชอบ เป็นจักรพรรดิได้ทุกคน”

เด็กมักชอบสิ่งที่พวกเขาไม่ได้ สำหรับสิ่งที่ทุกคนมี เขาหมดความสนใจทันที ถอนหายใจเบาๆหนึ่งที พูด : “หมายความว่า การเป็นจักรพรรดิไม่ใช่สิ่งที่พิเศษกว่าคนอื่น”

ในเวลานี้ติงเอ่อร์วิ่งเข้ามา : “สุ่ยเซิง ฉันเห็นว่านายยังเด็ก ขอโทษฉันตอนนี้แล้วฉันจะให้อภัยนาย”

สุ่ยเซิงดื้อรั้นอย่างมาก : “ผมไม่ขอโทษ!”

อู๋เป่ยลูบหน้าเล็กของเขา : “ทุกสิ่งที่ซางหยวนพูดเป็นเรื่องโกหก เขาเป็นแค่ทาสรับใช้จะไปรู้อะไร พ่อให้นายตั้งใจเรียนหนังสือกับอาจารย์ไม่ใช่เหรอ อ่านและทำความเข้าใจ ใช่ไหม”

สุ่ยเซิงกอดคอของอู๋เป่ย กระซิบพูด : “ท่านพ่อ ผมก็รู้สึกว่าตัวเองผิดไปแล้ว”

อู๋เป่ยดีใจอย่างมาก พูด : “สุ่ยเซิง รู้ข้อผิดพลาดและแก้ไขได้ ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว”

เยวี่ยหวู่ได้ยินการเคลื่อนไหว จึงเดินออกมา เธอเป็นคนเก็บตัวมาโดยตลอด นอกจากดูแลลูกก็เป็นการฝึกฝน มองเห็นอู๋เป่ยมา เธอถามด้วยความดีใจ : “สามีหลี่มาตอนไหนเหรอ”

อู๋เป่ยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ให้ฟัง เยวี่ยหวู่พูดด้วยความโกรธ : “สุนัขรับใช้ ใครให้แกพูดสิ่งเหล่านี้กับองค์ชาย ใครก็ได้ ลากตัวออกไป โปยยี่สิบที ขับไล่ออกจากราชวัง หยุดใช้งานตลอดไป”

อู๋เป่ยกลับขัดขวางเยวี่ยหวู่ เขาจ้องเจ้าหน้าที่ซางหยวนคนนี้ พูด : “พูดมา ใครให้แกทำแบบนี้”

เขาบังคับใช้คำสั่ง เจ้าหน้าที่ที่ชื่อซางหยวนตัวสั่นสะท้าน พูด : “ใต้เท้าโหวเป็นคนพูด ใต้เท้าโหวบอกว่า ต้องปลูกฝังองค์ชายตั้งแต่เด็ก และผมเป็นคนข้างกายขององค์ชาย ถ้าหากองค์ชายกลายเป็นจักรพรรดิแล้ว อย่างนั้นผมก็จะเป็นผู้ดูแลคนใหญ่คนโตในอนาคต! ฝ่าบาท ผู้น้อยสมควรตาย ผู้น้อยไม่ควรพูดสิ่งเหล่านี้!”

อู๋เป่ยไร้สีหน้า ถามต่อ : “ใต้เท้าโหวคนไหน”

ซางหยวนพูด : “ใต้เท้าโหวจิ”