ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1768

เยวี่ยหวู่ : “ยังมีอีกหนึ่งข้อมูล บรรพบุรุษโหวท่านนี้ ในเวลาเดียวกัน เขายังเป็นนายกรัฐมนตรีชั่วร้ายของราชวงศ์ในทวีปรกร้างอีกด้วย นอกจากนี้ เขาได้โค่นล้มจักรพรรดิแล้ว ปัจจุบัน เรื่องต่างๆในราชวงศ์เขาเป็นใหญ่ที่สุด”

อู๋เป่ยประหลาดใจอย่างมาก : “อ่อ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นนายกรัฐมนตรีชั่วร้ายท่านหนึ่ง!”

เยวี่ยหวู่ : “ราชวงศ์ที่เขาอาศัยอยู่ เรียกว่าราชวงศ์ต้าเจิ้น พื้นที่ใหญ่ากว่าพวกเราหลายเท่า อาศัยทรัพยากรของราชวงศ์ต้าเจิ้น บรรพบุรุษโหวปลูกฝังอัจฉริยะของเผ่าตัวเองจำนวนมาก ตัวอย่างเช่น ในบรรดาผู้ที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงนั้นคือสี่เทียนเจียวของโหวเหมิน บุตรชายทั้งสิบของโหวเหมิน โหวเหมินซานเจียวและอื่นๆ”

อู๋เป่ย : “ดังนั้น ถ้าหากพวกเรามีความขัดแย้งกับตระกูลโหว ก็เท่ากับว่าเป็นศัตรูกับราชวงศ์ต้าเจิ้นทั้งหมด”

เยวี่ยหวู่ : “ไม่ผิด”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “บรรพบุรุษโหวท่านนี้ คิดว่าตัวเองสำคัญจริงๆ ถ้าหากคนอื่นไม่รุกรานผม ผมก็ไม่รุกรานคนอื่นๆ ในเมื่อเขาเป็นคนลงมือก่อน อย่างนั้นก็รอการกวาดล้างได้เลย”

เยวี่ยหวู่ : “สามีหลี่มีแผนการเหรอ”

อู๋เป่ย : “ในราชสำนักของวันพรุ่งนี้ ผมจะลองถามดูว่าโหวจิคนนี้คิดยังไง ถ้าหากเขาไม่รู้จากความเป็นความตาย อย่างนั้นก็ไม่มีอะไรต้องคุยแล้ว”

เยวี่ยหวู่พยักหน้า : “ก็ดีเหมือนกัน”

ช่วงเช้าของวันถัดไป เหล่าเสนาบดีรออยู่ที่ราชสำนักแล้ว อู๋เป่ยมาถึงบัลลังก์ พบว่าตำแหน่งเสนาบดีหลายที่ว่างอยู่

เขาถาม : “ใครไม่มาราชสำนัก”

เสนาบดีคนหนึ่งพูด : “ฝ่าบาท สุขภาพของใต้เท้าโหวจิไม่ดี วันนี้ไม่มาราชสำนัก”

นอกจากนี้ยังมีเสนาบดีอีกสองคนลา มีเพียงโหวจิคนนี้ที่ไม่ได้ขอลา

อู๋เป่ยถาม : “พระชายาเยวี่ย โหวจิกำลังทำอะไร”

เยวี่ยหวู่พูด : “ฝ่าบาท ตอนนี้โหวจิกำลังเล่นกับนางสนมหลายคนที่บ้าน”

อู๋เป่ย : “กำลังเล่นกับนางสนม นี่เป็นการบ่งบอกว่าเขาไม่ได้ป่วยเลยด้วยซ้ำ ไม่ป่วยแต่บอกว่าป่วย นี่เป็นความผิดฐานหลอกลวงกษัตริย์ ใครก็ได้ ไปจับโหวจิมา!”

เหล่าเสนาบดีตกใจอย่างมาก คิดไม่ถึงเลยว่าจักรพรรดิจะลงมือกับโหวจิ!

ในไม่ช้า ยอดฝีมือกลุ่มหนึ่งลงมือ

ในเวลานี้ โหวจิกำลังกอดและเล่นกับสาวงามคนหนึ่ง ทันใดนั้น พ่อบ้านพุ่งเข้ามา ใบหน้าซีดขาว พูด : “ใต้เท้า แย่แล้ว จักรพรรดิส่งคนมาจับท่าน”

ได้ยินคำพูดนี้ โหวจิกลับไร้ความหวาดกลัวใดๆ เขาหัวเราะฮ่าฮ่า : “ตื่นตระหนกอะไร เขาเป็นจักรพรรดิของประเทศเล็กๆ ไม่กล้าแตะต้องฉันอย่างแน่นอน!”

ไม่นาน มีองครักษ์กลุ่มหนึ่งเข้ามา โหวจิสงบอย่างมาก พูด : “ผมไปกับพวกคุณ!”

ในไม่ช้า โหวจิก็ถูกพามาที่ตำหนัก เขากลับไม่คุกเข่า แต่กลับเหลือบมองอู๋เป่ยจากด้านข้าง พูด : “ฝ่าบาทเรียกผมมา มีเรื่องอะไร”

อู๋เป่ยมองเขา พูด : “โหวจิ คุณทำความผิดฐานหลอกลวงกษัตริย์ ตอนนี้ ผมจะตัดหัวของคุณ”

หลังจากโหวจิได้ยิน จู่ๆก็หัวเราะฮ่าฮ่า : “ฝ่าบาทต้องการตัดหัวของผม ต้องถามคนผู้นี้ดูว่าจะตอบตกลงไหม”

สิ้นสุดเสียง เงาคนพุ่งออกมาจากตัวเขา คนผู้นี้สวมชุดดำ สวมหน้ากาก คนผู้นี้เป็นนักฆ่าที่บรรพบุรุษโหวปลูกฝังออกมา ทรงพลังอย่างมาก โหวจิเคยเห็นเขาฆ่าบรรพบุรุษเต้าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ทันทีที่นักฆ่าปรากฏตัว พลังที่น่าสะพรึงกลัวแพร่กระจายออกมา เหล่าเสนาบดีถอยหลังทีละคน แต่ก็มีเหล่าเสนาบดีที่แท้จริงบางส่วน ป้องกันอยู่ตรงหน้าอู๋เป่ย

นักฆ่าหัวเราะอย่างเย็นชา กลายเป็นภาพลวงตา โจมตีไปทางอู๋เป่ย

อู๋เป่ยโบกแขนเสื้อหนึ่งที การระเบิดของอากาศทำให้เขากระเด็นออกไป เขามองไปทางคนสวมเสื้อดำ พูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา : “เป็นแค่ครึ่งเทพคนหนึ่ง มีพลังแค่นี้ ก็กล้ามาทำตัวดุร้ายที่เทียนหวู่ของฉันเหรอ สี๋เป่า จับเขา!”

“บูม!”

เงาหนึ่งบินออกมาจากท่ามกลางองครักษ์ ช่วงเวลาที่ผ่านมา หลี่หยวนเซียงทำหน้าที่เป็นองครักษ์ นอกจากนี้ยกเว้นอู๋เป่ยและคนส่วนน้อยแล้ว ไม่มีใครรู้ตัวตนของเขา

เสื้อผ้าที่หลี่หยวนเซียงใส่ เป็นแค่เสื้อผ้าองครักษ์เสริมเท่านั้น สำหรับเขา ดูเหมือนว่านักฆ่าคนนั้นจะไม่สนใจ โบกมือหนึ่งที ด้ายเงินบินเข้ามา

ด้ายเงินนี้ สามารถตัดได้ทุกสิ่ง ทรงพลังอย่างมาก อย่างไรก็ตาม หลี่หยวนเซียงต่อยออกไปหนึ่งหมัด ด้ายเงินแตกออกเป็นชิ้น ๆ นับไม่ถ้วน หมัดอันน่าสะพรึงกลัวทะลุเข้าไปในร่างกายของนักฆ่า

ในสายตาของชายหนุ่ม เผยให้เห็นถึงความเจ็บปวด บ่นพึมพำ : “มรดกที่พ่อของผมทิ้งไว้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกทำลายด้วยมือของผม ผมไม่พอใจ!”

สีหน้าของขันทีน้อยซีดขาว : “ฝ่าบาท ไม่ต้องพูดแล้ว!”

ชายหนุ่ม : “ตอนนั้นท่านพ่อใจดีเกินไป ถ้าหากเขาโหดเหี้ยมกว่านี้อีกหน่อย ผมก็ไม่ต้องกลายเป็นหุ่นเชิดจักรพรรดิ”

“หุ่นเชิดจักรพรรดิเหรอ น่าสงสารจริงๆ” จู่ๆ เสียงหนึ่งดังขึ้น

ชายหนุ่มหันหน้าอย่างรวดเร็ว ก็มองเห็นชายแปลกหน้าคนหนึ่ง สวมเสื้อผ้าที่แตกต่างจากผู้คนในราชวงศ์ต้าเจิ้นโดยสิ้นเชิง

เขาสงบอย่างมาก ถาม : “คุณเป็นใคร นายกรัฐมนตรีชั่วร้ายส่งมาเหรอ”

คนที่มาเป็นอู๋เป่ย เขาถามทางมาจนถึงที่แห่งนี้ พูดอย่างไม่แยแส : “นายกรัฐมนตรีชั่วร้ายเป็นใคร เขาส่งฉันมาไม่ไหวหรอก”

ชายหนุ่มได้ยินเขาพูดแบบนี้ มีความรู้สึกดีกับเขาทันที : “อ่อ คุณไม่กลัวถูกนายกรัฐมนตรีชั่วร้ายฆ่าเหรอ”

อู๋เป่ย : “ถ้าหากเขารู้ถึงความสามารถของฉัน คนที่กลัวน่าจะเป็นตัวเขาเอง”

เพียงแค่สองประโยค ชายหนุ่มก็รู้สึกว่าอู๋เป่ยไม่ธรรมดาอย่างมาก เขาพูด : “ทำไมคุณถึงวิ่งเข้ามาในราชวงศ์ ไม่มีคนขัดขวางคุณเหรอ”

อู๋เป่ย : “ใต้ท้องฟ้า ฉันอยากไปไหน ไม่มีใครขัดขวางได้หรอก”

ในเวลานี้ องครักษ์หลายคนพบอู๋เป่ยแล้ว พุ่งเข้ามาทันที องครักษ์ของราชวงศ์ ล้วนแล้วเป็นคนของบรรพบุรุษโหว แข็งแกร่งอย่างมาก องครักษ์ซียนผู้เที่ยงแท้สองคน ฟันดาบเข้ามาโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “หยุด”

สิ้นสุดเสียง สองคนนี้หยุดอยู่กลางอากาศ รักษาสภาพของการถือดาบ ไม่ขยับเป็นเวลานาน

ชายหนุ่มตกใจอย่างมาก : “พลังของท่านแข็งแกร่งมาก!”

อู๋เป่ยนั่งลงข้างชายหนุ่ม ชายหนุ่มก็ไม่กลัวเขาเช่นกัน พูดด้วยรอยยิ้ม : “เพื่อน จู่ๆคุณก็ปรากฏตัวในราชวงศ์ ตอนนี้ก็มานั่งต่อหน้าผม เว้นเสียแต่มาหาผมเหรอ”