ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1770

อู๋เป่ยปรากฏตัว บรรพบุรุษโหวคนนั้นขมวดคิ้วเล็กน้อย เหลือบมองมาทางนี้หนึ่งที

สือชางฮุยนั่งอยู่บนบัลลังก์ ก่อนหน้านี้หดหัวมาโดยตลอด มองเห็นอู๋เป่ยปรากฏตัว จู่ๆเขาก็มีความมั่นใจแล้ว จึงมองลงไปทางเสนาบดีที่อยู่ข้างล่างหนึ่งที

เสนาบดีท่านนี้ เป็นผู้ตรวจการเข้าเฝ้าคนหนึ่ง ฟ้องร้องเสนาบดีโดยเฉพาะ เขาพยักหน้าเล็กน้อย ในเวลานี้ ก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว พูดเสียงดัง : “ผมมีเรื่องต้องการรายงาน!”

สือชางฮุยพูด : “ว่ามา”

ดวงตาทั้งสองของเสนาบดีเบิกกว้าง ชี้ไปทางบรรพบุรุษโหวและพูด : “เพิกถอนนายกรัฐมนตรีโหวกงเทียน โหวกงเทียน ซ่อนทหารและม้าเป็นการส่วนตัว ซ่อนอาวุธเป็นการส่วนตัว สนับสนุนทหารให้เคารพตนเอง ทำลายความซื่อสัตย์ของเสนาบดี บังคับให้คนบริสุทธิ์ต้องตาย ปล้นทรัพย์สินของผู้อื่น!”

สือชางฮุยตบโต๊ะหนึ่งที พูดด้วยความโกรธ : “ไม่เลวเลยนะผู้ตรวจการ! คุณมาใส่ร้ายนายกรัฐมนตรีของราชวงศ์ได้อย่างไร คุณพูดสิ่งเหล่านี้ มีหลักฐานไหม”

เสนาบดีที่มีความกล้าหาญคนนี้พูดเสียงดัง : “ผมมีหลักฐาน!” ระหว่างที่พูด นำหลักฐานกองหนาออกมา

สือชางฮุยรับมากวาดมองหลายที เขาถอนหายใจเบาๆหนึ่งที พูดกับบรรพบุรุษโหว : “นายกรัฐมนตรี คุณทำเกินไปแล้ว!”

บรรพบุรุษโหวไม่มีความประหม่าใดๆ ทั่วทั้งราชวงศ์ล้วนแล้วอยู่ในการปกครองของเขา จักรพรรดิคนนี้จะสามารถย้ายคลื่นอะไรออกมาได้ เขาพูดอย่างไม่แยแส : “ฝ่าบาท ผู้ตรวจการคนนี้มีปัญหา สมองมีปัญหา เขากล้ามาฟ้องร้องผม ความผิดร้ายแรงสมควรตาย ควรจะประหารเก้าชั่วโครต”

ระหว่างที่พูดเขาหันหลัง : “ใครก็ได้ มาจับผู้ตรวจการลงไป!”

เหล่าองครักษ์พุ่งออกมาทันที จับผู้ตรวจการลงไปตัดหัวทันที

สือชางฮุยตบโต๊ะและพูด : “โหวกงเทียน องครักษ์ของฉัน คุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งการ เว้นเสียแต่คุณอยากเป็นกบฏเหรอ”

โหวกงเทียนหัวเราะขึ้นมา เขาจ้องไปทางสือชางฮุย พูด : “ฝ่าบาท วันนี้ท่านเมาแล้วใช่ไหม”

สือชางฮุยพูดเสียงลึก : “ฉันไม่ได้เมา!”

โหวกงเทียนหัวเราะอย่างชั่วร้าย : “ถ้าหากท่านไม่ได้เมา ทำไมถึงกล้าพูดแบบนี้กับผม”

เขาไม่เห็นจักรพรรดิอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ คิดไม่ถึงเลยว่าจะพูดแบบนี้ออกมา

สือชางฮุยพูดด้วยความโกรธ : “โหวกงเทียน ดูเหมือนว่าคุณจะเป็นกบฏจริงๆ! ใครก็ได้ มาจับตัวโหวกงเทียนไป!”

“บูม!”

พลังที่น่าสะพรึงกลัวสองคน ปรากฏตัวซ้ายและขวาของโหวกงเทียน พวกเขาล้วนแล้วเป็นผู้แข็งแกร่งระดับบรรพบุรุษเต้า คนหนึ่งเป็นปีศาจ คนหนึ่งเป็นเผ่าเทพ!

โหวกงเทียนพูดอย่างไม่แยแส : “ฝ่าบาท ไม่มีใครสามารถจับฉันได้”

“ฉันขอลองหน่อย!”

อู๋เป่ยเดินออกมา เผ่าปีศาจคนนั้นต่อยไปที่หน้าอกของเขาหนึ่งที มือขวาของอู๋เป่ยกดแขนของอีกฝ่ายเอาไว้ ร่างกายพุ่งไปข้างหน้ ก็ได้ยินเสียงดังแกร็ก แขนของเขาหักไปแล้ว

“พุฟ!”

อู๋เป่ยต่อยไปที่ท้องของเขาหนึ่งหมัด พลังแห่งการทำลายล้างแทรกซึมเข้าสู่ร่างกาย เผ่าปีศาจคนนี้เบิกตากว้าง ตัวอ่อนและล้มลงกับพื้น

เผ่าเทพคนนั้นพ่นเปลวไฟอันศักดิ์สิทธิ์ออกมา ถูกอู๋เป่ยทำลายด้วยฝ่ามือเดียว และหลังจากนั้นแหวนศักดิ์สิทธิ์ห้าวงของเขาสั่น แสงประหลาดห้าสีกวาดไปข้างหน้า เผ่าเทพคนนี้กลายเป็นขี้เถ้า หายไปโดยสมบูรณ์!

ฆ่าสองคนต่อเนื่อง อู๋เป่ยคว้าคอของโหวกงเทียนทันที โหวกงเทียนคนนี้ ครอบครองร่างของผู้เที่ยงแท้โบราณ แม้ว่าสายเลือดจะไม่บริสุทธิ์ แต่พลังก็แข็งแกร่งอย่างมาก แต่ตอนนี้เขาถูกอู๋เป่ยกดหนึ่งที ไม่สามารถโต้กลับได้ รู้สึกว่ามีพลังมหาศาลกดลงมา เสียงดังตุ้มตั้มหนึ่งที เขาก็คุกเข่าอยู่บนพื้นแล้ว

โหวกงเทียนทั้งตะลึงและโกรธ ตะคอก : “แกเป็นใคร”

“เพี๊ยะ!”

อู๋เป่ยตบไปที่หน้าของเขาหนึ่งที : “ไอ้สารเลว ทำไมแกถึงเสียมารยาทต่อจักรพรรดิ เป็นเสนาบดีผู้ทรยศที่เป็นกบฏ สมควรตาย!”

อู๋เป่ยพูด : “รอให้ฉันเอาทรัพย์สินของโหวกงเทียนไป จะช่วยนายกำจัดขี้ข้าของตระกูลโหว”

ระหว่างที่กำลังคุยกัน จู่ๆก็มีคนมารายงาน : “ฝ่าบาท! ทันทีที่โหวกงเทียนกลับบ้าน ก็ถูกตระกูลโหวฆ่า ตอนนี้ผู้นำคนใหม่ของตระกูลโหวคือโหวหวังเยว่ เป็นหนึ่งในสี่เทียนเจียวของตระกูลโหว”

อู๋เป่ยประหลาดใจเล็กน้อย พูด : “โหวหวังเยว่คนนี้ ช่างมีความเด็ดขาดในการฆ่าจริงๆ ทันทีที่รู้ว่าโหวกงเทียนถูกควบคุม ก็ฆ่าเขาทันที หลังจากนั้นควบคุมตระกูลโหว ไม่เลว คนผู้นี้ค่อนข้างน่าสนใจ”

เขาถาม : “มีรายงานของโหวหวังเยว่ไหม”

คนผู้นี้พูด : “โหวหวังเยว่อายุสามสิบห้าปี ผู้แข็งแกร่งระดับเซียนผู้เที่ยงแท้ ความแข็งแกร่งนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ ว่ากันว่าแม้แต่โหวกงเทียนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”

อู๋เป่ย : “อ่อ เอาชนะโหวกงเทียน พลังถือว่าไม่เลว”

สือชางฮุย : “พี่หลี่ ทำยังไงดี ตระกูลโหวครอบครองอำนาจทางทหารและม้า ถ้าหากพวกเขาทรยศ เกรงว่าเมืองหลวงจักรพรรดิจะอยู่ได้ไม่นาน!”

อู๋เป่ยพูด : “ไม่เป็นไร ฉันจะไปจัดการคนผู้นี้ นาย นำทาง”

ผู้รายงานข่าวคือหัวหน้าหน่วยข่าวกรอง สีหน้าของเขาเปลี่ยนทันที พูด : “หลี่เหยี่ย ผมไปเกรงว่าจะเป็นการไปตาย”

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “มีฉันอยู่ นายอยากตายล้วนแล้วเป็นเรื่องยาก ไม่ต้องพูดไร้สาระ นำทาง!”

คนผู้นี้ไม่กล้าพูดมาก พาลูกน้องสิบกว่าคน ไปจวนโหวด้วยกัน

หน้าประตูจวน มียอดฝีมือสิบคนเฝ้าอยู่ข้างนอก พร้อมรบ พลังของพวกเขาแข็งแกร่งมาก หัวหน้าหน่วยข่าวกรองคนนี้หวาดกลัวแม้จะอยู่ห่างไกล

อู๋เป่ยเดินไปที่หน้าประตูใหญ่โดยตรง ถาม : “โหวหวังเยว่อยู่ไหม”

ชายคนหนึ่งก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว พูดอย่างเย็นชา : “วันนี้ไม่พบแขก เชิญกลับได้แล้ว”

อู๋เป่ย : “ไม่พบเหรอ เป็นการยากที่ฉันจะได้มาหนึ่งรอบ เขาไม่อยากพบก็ไม่พบเหรอ”