ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1771

ขณะที่พูด เขายกขาขึ้นสูงและฟันลงไปอย่างแรง

"บูม！"

เงาเท้าที่น่าสะพรึงกลัว ทำลายประตูรั้วของคฤหาสน์และบ้านเรือนหลายหลังที่อยู่ด้านหลังเข้ามา

"บังอาจ！"

ในขณะนั้นเอง ปรมาจารย์ที่อยู่ภายนอกประตูคฤหาสน์ก็มีการเคลื่อนไหว

อู๋เป่ยแยกร่างออกมาสิบกว่าร่างในทันที และปรากฏตัวในตำแหน่งที่ตั้งแตกต่างกันและลงมือต่อยออกไปโดยพร้อมเพรียง

"ตู้ม ตู้ม ตู้ม！"

คนเหล่านั้นต่างถูกอู๋เป่ยต่อยจนล้มลง จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปด้านใน

"บุตรชายทั้งสิบของตระกูลโหวอยู่ที่นี่ ใครกันกล้าบังอาจอวดเก่งที่นี่?"

.??.

เงาของร่างสิบร่าง ร่อนผ่านลงตรงหน้า ทั้งสิบคนมีกลิ่นอายของทะเลและทั้งสิบคนล้วนเป็นสายเลือดของผู้เที่ยงแท้โบราณ แม้ความบริสุทธิ์จะเทียบกับโหวกงเทียนไม่ได้ แต่พวกเขาก็ค่อนข้างที่จะน่าสนใจ

อู๋เป่ยจ้องมองพวกเขา กลิ่นอายของผู้เที่ยงแท้โบราณรุ่นที่หนึ่งก็แผ่กระจายออกมา ก่อให้เกิดการปราบปรามสายเลือดที่ทรงพลังขึ้น

ร่างกายของบุตรชายทั้งสิบของตระกูลโหวต่างสั่นสะท้าน ขาของพวกเขาไร้เรี่ยวแรง ต่างคุกเข่าลงกับพื้นและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "คุณเป็นใครกัน?"

อู๋เป่ยเดินเขาไปตรงหน้าพวกเขาแล้วพูดว่า "พวกคุณได้รับสายเลือดของผู้เที่ยงแท้โบราณผ่านการฝึกฝนซึ่งเป็นสิ่งที่ดี เดิมฉันต้องการจะทำลายพวกคุณแต่ผู้เที่ยงแท้โบราณนั้นหาได้ยาก จึงจะปล่อยพวกคุณไปก่อน แต่นับตั้งแต่วันนี้ไป พวกคุณจะต้องมารับใช้ฉันและจงรักภักดีต่อฉันตลอดชีวิต"

ทั้งสิบคนมีสีหน้าที่เจ็บปวด ในใจพยายามต่อต้านอย่างสุดกำลัง พวกเขาอยากจะภักดีต่อตระกูลโหว แต่กลิ่นอายของอู๋เป่ยนั้นน่ากลัวเกินไป ราวกับว่ามีบรรพบุรุษของตนเองมายืนอยู่ตรงหน้า