ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1772

หลังจากเข้าสู่อาณาจักรมหาเทพ อู๋เป่ยก็ยังไม่ได้ก้าวหน้ามากนัก ในตอนนี้เขาต้องการที่จะฝึกฝนอาณาจักรทหารก่อน ดังนั้นเขาจึงต้องประสบความสำเร็จในอาณาจักรศิลปะการต่อสู้ศักดิ์สิทธิ์ก่อน

ระดับความยากของชั้นแรกของอาณาจักรศิลปะการต่อสู้ศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่มากนัก เพียงแค่สามารถบรรลุ "ร้อยหมัดรวมเป็นหนึ่ง" ให้ได้

สิ่งที่เรียกว่าหนึ่งหมัดรวมเป็นหนึ่งนั้น คือสามารถปลดปล่อยพลังหมัดหนึ่งร้อยหมัดออกมาได้ภายในหมัดเดียว ข้อกำหนดนี้ดูเหมือนจะง่าย แต่จริงๆแล้วนั้นยากมาก! ในส่วนนั้น เกี่ยวข้องกับเวลาและพลังของเคล็ดลับ ไม่รู้ว่าในประวัติศาสตร์มีมหาเทพกี่มากน้อยที่ยอมแพ้ไป แม้กระทั่งเวลาที่มหาเทพถูกบังคับให้ข้ามอาณาจักรศิลปะการต่อสู้ศักดิ์สิทธิ์และเริ่มฝึกฝนจากอาณาจักรทหารโดยตรง

อู๋เป่ยต่อยออกไปสองสามหมัด ทุกหมัดของเขาทำให้ร่างกายก็สะสมความแข็งแกร่งบางส่วน ความแข็งแกร่งก่อตัวหมัดตราประทับ และซ่อนอยู่ในแขนของเขา

หลังต่อยหมัดออกไปร้อยหมัด หมัดที่หนึ่งร้อยก็ได้กลายเป็นยันต์ตราประทับ และในที่สุดเขาก็ปล่อยหมัดหนึ่งร้อยครั้งออกมาพรอมกัน ทันใดนั้นยันต์ตราประทับก็สว่างขึ้นปรากฏเป็นแสงสีทองเจิดจ้า

"บูม!"

นี่คือการเคลื่อนไหวของหมัดแห่งการทำลายล้างพระสูตร ซึ่งสร้างหลุมดำที่น่าสะพรึงบนท้องฟ้าออกมาโดยตรง

อู๋เป่ยพึมพำว่า "ร้อยหมัดรวมเป็นหนึ่งทรงพลังมากจริงๆ ไม่รู้ว่าฉันจะสามารถทำพันหมัดรวมเป็นหนึ่งได้ไหมน่ะ?"

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เขาก็ใช้ยันต์ตราประทับเพื่อกักเก็บพลังหมัด เมื่อเขาเก็บผนึกหมัดที่หนึ่งพันสองร้อยแล้วนั้น ดูเหมือนว่าร่างกายของเขากำลังจะระเบิดออก

เขากลัวว่าจะสร้างความเสียหายมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงลดจำนวนการผนึกหมัดลงเหลือห้าร้อย จากนั้นจึงชกออกมา ยันต์ตราประทับที่เกิดจากหมัดห้าร้อยหมัดนั้น กลายเป็นแสงรูปร่างมังกรสังหาร ซึ่งเจาะทะลุสิ่งกีดขวางได้โดยตรงและระเบิดออกในระยะที่ไม่มีที่สิ้นสุด

หลังต่อยหมัดแล้วนั้น อู๋เป่ยก็รู็สึกเหนื่อยล้าจึงพักผ่อนสักพักให้ร่างกายฟื้นความแข็งแกร่ง

"ดูเหมือนว่าหนึ่งร้อยหมัดรวมเป็นหนึ่งจะใช้อย่างสบายๆไม่ได้เลย" เขาคิดในใจ

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงประสบความสำเร็จในการเป็นมหาเทพศิลปะการต่อสู้ขั้นที่หนึ่ง ต่อจากนั้นจึงก้าวสู่ระดับขั้นที่สอง

ขั้นที่สองเรียกว่าโลกของตน

เมื่อมหาเทพลงมือ สิ่งกีดขวางเกิดขึ้นรอบตัวเขา เขาจะไม่ถูกรบกวนจากโลกภายนอก และระงับความแข็งแกร่งและการฝึกฝนของคู่ต่อสู้ ขอบเขตนี้เรียกว่าขอบเขตศักดิ์สิทธิ์ ยิ่งขอบเขตศักดิ์สิทธิ์แข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ประสิทธิภาพการต่อสู้ก็ยิ่งแข็งแกร่งเท่านั้น

อู๋เป่ยคิดอยู่นานและตัดสินใจเปลี่ยนบันทึกหมากรุกโบราณสามเกมสุดท้ายเข้าสู่ขอบเขตศักดิ์สิทธิ์

สามเกมสุดท้ายนี้ เป็นแก่นแท้ของหมากรุกโบราณและทรงพลังที่สุด ที่ผ่านมาเขาไม่เคยลองมาก่อน เพราะความแข็งแกร่งและสติปัญญาของเขายังไม่ตรงตามข้อกำหนดของบันทึกหมากรุก

แต่ในตอนนี้เขาเป็นมหาเทพ ในที่สุดก็สามารถลองทำได้แล้ว

ทั้งสามเกมนี้ แบ่งเป็นเกมการสังหารครั้งที่สามแห่งเทียนตี้ เกมสังหารครั้งแรกตลอดกาลและเกมมรณะแห่งศตวรรษที่สิบ ในส่วนนี้ เกมมรณะแห่งศตวรรษที่สิบเป็นเกมที่แข็งแกร่งและยากที่สุด ระดับสองคือเกมสังหารครั้งแรกตลอดกาลและสุดท้ายคือเกมการสังหารครั้งที่สามแห่งเทียนตี้

อู๋เป่ยไม่ได้คาดหวังว่าจะสามารถเรียนรู้ทั้งสามเกมนี้ได้ ตอนนี้เขาแค่อยากจะฝึกฝนเกมการสังหารครั้งที่สามแห่งเทียนตี้ หากเขาสามารถสำเร็จได้ ขอบเขตศักดิ์สิทธิ์ของเขาจะไม่มีใครเทียบได้ในโลกนี้ และจะไม่มีใครสามารถทำลายได้!

เขาเปิดขอบเขตศักดิ์สิทธิ์ซึ่งครอบคลุมรัศมีสามพันลี้ ในความว่างเปล่าปรากฏตัวหมากหลายชิ้นขึ้น ตัวหมากเหล่านี้ประกอบไปด้วยพลังความแข็งแกร่งที่สุด

เขายิ้มเล็กน้อย ร่างกายของเขาได้ฟื้นฟูอีกครั้ง จิตใจของเขาปลอดโปร่ง และวางหมากตัวที่สามร้อยหกสิบได้อย่างง่ายดาย

"บูม!"

เกิดหมอกปกคลุมไปทั่วบดบังสวรรค์และโลก ขอบเขตศักดิ์สิทธิ์กลายเป็นโลกของตนเอง พลังการเปลี่ยนแปลงและจิตสังหารที่ซ่อนเร้น ระเบียบอันยิ่งใหญ่ของจักรวาลต้องการจะแทรกแซงมัน และทำลายได้อย่างง่ายดาย

เกมการสังหารครั้งที่สามแห่งเทียนตี้จบลง อู๋เป่ยถอนหายใจ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "นี้สิคือขอบเขตศักดิ์สิทธิ์ โลกของตน!"

เขาไม่อาจจะโลภมากไปมากกว่านี้ หลังจากฝึกฝนมาจนถึงจุดนี้ เขาก็ตัดสินใจที่จะพักผ่อนสักสองสามวัน

หลังออกจากญาน เขาก็เห็นว่ามีใครบางคนรออยู่ข้างนอก เป็นองครักษ์หลงเว่ย พูดว่า "ฝ่าบาท! กองทัพคนหัววัวต่อสู้กับศัตรู มีผู้เสียชีวิตมากกว่าห้าแสนคน ตอนนี้กองทัพของเราได้ไปเสริมกำลังแล้ว แต่กำลังของศัตรูมีมากกว่า ยากที่จะต่อกรด้วย!"

อู๋เป่ยสงบนิ่งอย่างมาก "กองกำลังที่ไหนกัน?"

องครักษ์หลงเว่ย "เป็นถ้ำดินลึกที่ไม่รู้สิ้น มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าสามร้อยลี้ คือถ้ำปีศาจ มีสัตว์ปีศาจจำนวนมากออกมาจากถ้ำ และกำลังเข้าใกล้ชายแดน"

อู๋เป่ยพูดด้วยเสียงเย็นชา "เป็นแค่สัตว์ปีศาจ พวกมันหาที่ตาย ตามฉันมา!"

พูดจบ ก็มีแสงพุ่งขึ้นท้องฟ้าและนำองครักษ์หลงเว่ยไปยังที่ตั้งของถ้ำปีศาจ