ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1785

อู๋เป่ย “ตำแหน่งที่เป็นที่ยอมรับอย่างเป็นทางการ”

โจวซวนกู่ “ตำแหน่งที่เป็นที่ยอมรับ หมายถึงตำแหน่งของปรมาจารย์ปรุงยาที่สูงกว่าระดับห้าดาว ปรมาจารย์ปรุงยาห้าดาวมีน้อยอยู่แล้ว ส่วนระดับหกดาวยิ่งมีน้อยกว่า หากปรมาจารย์ปรุงยาท่านใดสามารถก้าวขึ้นสู่ระดับหกดาวได้ ก็สามารถทิ้งลายเซ็นไว้บนยาอายุวัฒนะที่ปรุงขึ้น ลายเซ็นนี้มักจะมีชื่อเฉพาะที่เรียกว่า ฉายา หรือสมญานามนั่นเอง”

เมื่อเขาพูดจบ อู๋เป่ยก็เข้าใจทันที ในฐานะปรมาจารย์ปรุงยา เขารู้ดีว่าการทิ้งลายเซ็นบนยาอายุวัฒนะนั้น เป็นเทคนิคที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของยาและยังเป็นการป้องกันการปลอมแปลงอีกด้วย ยาอายุวัฒนะที่ปรุงโดยปรมาจารย์ที่มีสมญานามมักจะสามารถขายได้ในราคาที่สูงขึ้น

อันที่จริง เขาสามารถได้รับสมญานามได้ตั้งนานแล้ว แต่เพราะชื่อเสียงของเขายังไม่โด่งดังมากนัก การได้รับตำแหน่งจึงอาจจะไม่มีประโยชน์อะไรนัก แต่เมื่อโจวซวนกู่พูดถึงเรื่องนี้ มันทำให้เขาตระหนักถึงความสำคัญขึ้นมา

เขาพูดว่า “ก่อนที่จะได้รับสมญานาม ข้าต้องเป็นปรมาจารย์ปรุงยาระดับหกดาวก่อน”

โจวซวนกู่ยิ้มและกล่าวว่า “สำนักหลิงซีตานของเรามีสมาคมนักเล่นแร่แปรธาตุที่มีระดับสูงสุด ท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่อยากลองดูไหม?”

อู๋เป่ยที่กำลังคิดจะทดสอบพลังของตนเองอยู่แล้วจึงตอบไป “ได้”

โจวซวนกู่ยิ้มและพูดว่า “อย่าเพิ่งรีบร้อน ดื่มชาให้สบายใจก่อน หากท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ต้องการความช่วยเหลือใด ๆ ก็บอกข้าได้ ข้าจะช่วยเหลือเต็มที่”

อู๋เป่ยยกถ้วยชาขึ้นและกล่าวว่า “ท่านประมุขโจว ข้าก็แค่อยากขายยาอายุวัฒนะเพื่อหาเงินเท่านั้น”

โจวซวนกู่ตอบ “ท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ ท่านต้องปรุงยาคนเดียวและยังต้องขายยาอีก แบบนี้ไม่ทำให้ท่านเสียเวลาในการฝึกตนหรือ?”

อู๋เป่ยยิ้มเล็กน้อยและถามว่า “ท่านประมุขหมายความว่าอย่างไร?”

โจวซวนกู่ “หากท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ไว้วางใจสำนักหลิงซีตานของเรา ในอนาคตท่านสามารถส่งยาอายุวัฒนะของท่านมาให้เราขายแทนได้ แน่นอนว่าการขายยาอายุวัฒนะต้องใช้ทั้งแรงงานและทรัพยากร ดังนั้นเราขอหักเพียงแค่สองส่วนจากยอดขายทั้งหมด”

อู๋เป่ย “สองส่วน? พวกเจ้าหาเงินกันง่ายเกินไปแล้ว”

โจวซวนกู่ “มันอาจจะดูเหมือนว่าท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่จะเสียรายได้ไปสองส่วนก็จริง แต่ในความเป็นจริงแล้วท่านกลับได้กำไร”

อู๋เป่ย “โอ้? ข้าจะได้กำไรอย่างไร?”

โจวซวนกู่ “การขายยาอายุวัฒนะต้องใช้เทคนิค มีการลงทุนทั้งแรงงานและผู้เชี่ยวชาญ ยกตัวอย่างเช่น ยาเปิดจิตที่ท่านขาย ราคาอยู่ที่เพียงหนึ่งแสนเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น แต่ถ้าเราขาย ราคาอย่างน้อยก็จะเป็นหนึ่งแสนห้าหมื่น หรืออาจสูงถึงสองแสนเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์ อย่าว่าแต่หนึ่งแสนห้าหมื่นเลย หลังจากหักสองส่วนแล้ว ท่านยังจะได้รับตั้งหนึ่งแสนสองหมื่นเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์อยู่ดี”

อู๋เป่ย “เราพึ่งพบกันครั้งแรก ตอนนี้มันคงจะยังไม่เหมาะสมถ้าพูดถึงการร่วมมือกัน”

โจวซวนกู่หัวเราะ “มันก็แน่นอนอยู่แล้ว เราสามารถทดลองร่วมมือกันก่อน ท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่สามารถนำยาอายุวัฒนะบางส่วนมาให้สำนักหลิงซีตานของเราขายก่อนได้ แล้วเมื่อเวลาผ่านไป หากท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่คิดว่าดี เราค่อยทำสัญญาร่วมมือกันในระยะยาว”

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “ได้ แต่ข้าต้องมีช่องทางการขายของข้าเองด้วย”

โจวซวนกู่กล่าวว่า “ไม่มีปัญหาเลย ในอนาคต ท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่สามารถใช้ชื่อของสำนักหลิงซีตานในการขายยาอายุวัฒนะได้ แต่การขายยาอายุวัฒนะต้องมีเทคนิคและการวางแผน หากท่านไว้วางใจ ข้าสามารถแนะนำศิษย์คนหนึ่งมาช่วยท่านวางแผนการขายได้นะ”

อู๋เป่ย “การขายยาอายุวัฒนะ ยังต้องมีเทคนิคด้วยหรือ?”

โจวซวนกู่หัวเราะ “แน่นอน ยาอายุวัฒนะชนิดเดียวกัน ท่านปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ขายได้เพียงหนึ่งแสน แต่ข้าสามารถขายได้ถึงสองแสน”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ตกลง ขอบคุณมาก”

โจวซวนกู่หันไปบอกคนข้างนอก “ไปเรียกจือโหยวเข้ามา”

ไม่นานนัก หญิงสาวในชุดขาวคนหนึ่งก็เดินเข้ามา เธอสวมชุดที่เรียบง่าย แต่ความสง่างามของเธอนั้นทำให้ผู้คนหลงใหลได้ในทันที

จือโหยวโค้งตัวคำนับ “ท่านประมุข”

แต่ไม่มีใครเข้ามาช่วย เนื่องจากนี่เป็นการทดสอบ และยิ่งไปกว่านั้น เตายาของเธอก็ใกล้จะระเบิดแล้ว พวกเขาจึงทำอะไรไม่ได้

บนใบหน้าของหญิงสาวปรากฏความวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด เธอเริ่มถอยหลังและเตรียมจะละทิ้งการปรุงยาชุดนี้

แต่จู่ ๆ เธอก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังก้องในหูของเธอ "อย่ากลัว เอาสมุนไพรหานโหยวเฉ่าต้นนั้นโยนลงไปในเตา แล้วเพิ่มไฟให้แรงขึ้น"

หญิงสาวรู้สึกประหลาดใจ มองไปรอบ ๆ จนพบชายคนหนึ่งซึ่งเธอไม่รู้จัก เขาดูแข็งแรงและมีท่าทางสง่างาม กำลังยิ้มและพยักหน้าให้เธอ

เธอกัดฟันคิดว่าไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว จึงตัดสินใจลองดู เธอจึงนำหานโหยวเฉ่าต้นนั้นโยนลงไปในเตา

ทันใดนั้น อุณหภูมิของเตายาก็ลดลงมาอย่างมาก ในสถานการณ์ปกติ ปรมาจารย์ปรุงยาจะต้องลดอุณหภูมิลง แต่เธอยังคงทำตามคำแนะนำของชายคนนั้น โดยเพิ่มไฟขึ้นอีก

ผ่านไปไม่กี่นาที เสียงนั้นก็พูดอีกครั้งว่า "ใส่ผลไม้แห่งจิตวิญญาณลงไปอีก"

หญิงสาวทำตามคำแนะนำของเขา ไม่กี่นาทีต่อมา อุณหภูมิที่รุนแรงในเตายาของเธอก็เริ่มอ่อนลง เธอจึงใช้ทักษะพิเศษในการนำยาออกจากเตา

"ฟิ้ว!"

ทันใดนั้น แสงสว่างเจิดจ้าพุ่งออกมา เธอรีบรับมันไว้ในมือ แต่แสงนั้นรุนแรงมากจนทำให้มือของเธอรู้สึกเจ็บ แสงนั้นจึงหลุดมือไปและพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

เธอตกใจจนร้องว่า "ไม่ดีแล้ว!"

ในขณะนั้นเอง อู๋เป่ยปรากฏตัวขึ้นในอากาศ เขาใช้มือกดเบา ๆ บนแสงนั้น ทำให้มันสงบลงและรวมตัวเป็นยาอายุวัฒนะสี่เม็ด ลอยอยู่ในอากาศ กลิ่นหอมอบอวลไปทั่ว เป็นตานเฉิง

เขาลงมายืนต่อหน้าปรมาจารย์ปรุงยาหญิงคนนั้น แล้วยื่นยาอายุวัฒนะให้เธอพร้อมกับยิ้มและพูดว่า "เจ้ามีพรสวรรค์มาก เพียงแต่อาจจะรีบร้อนไปหน่อย"