ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1787

หลิวจือโหมวกล่าว "หม้อหยก นั่นคือสมบัติที่เต้าจวินทิ้งไว้"

“ยาอายุวัฒนะเหล่านี้มีประโยชน์ ใช้เปลืองไม่ได้”

หลิวจือโหมวกล่าว "ข้าจะไปเอาหม้อหยกให้"

อู๋เป่ยโบกมือ "ไม่ต้องรีบ ข้าจะทดสอบก่อนแล้วจะให้เจ้าใช้"

“ขอรับ” หลิวจี้โหมวพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว

เขาเดินเข้าไปในตำหนักใหญ่ และหลิวจือโหมวก็พูดขึ้นว่า "ปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ ท่านจะทำการทดสอบสำนักแปรธาตุหกดาวหรือไม่"

อู๋เป่ยคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า "ทดสอบราชานักปรุงยาแปดดาวก่อน"

ดวงตาของหลิวจือโหมวสว่างขึ้น "ได้ขอรับ ! "

ถัดจากนั้น คู่มือยาก็ปรากฏขึ้น โดยมียาแปดชนิดอยู่บนนั้น ซึ่งแต่ละชนิดนั้นยากมากที่จะปรุงแต่ง และยิ่งถอยกลับก็ยิ่งยากขึ้น

หลิวจือโหมวกล่าว "ปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ ตราบใดที่ท่านสามารถปรับแต่งยาอายุวัฒนะทั้งห้านี้ได้ ท่านก็สามารถกลายเป็นราชานักปรุงยาแปดดาวได้"

อู๋เป่ยกล่าว "เอาล่ะ มาเริ่มกันเลย"

หลิวจือโหมวกล่าว "เชิญขอรับ !"

หลิวจือโหมวเดินเข้าไปในประตูข้าง ๆ และนำวัสดุยาที่จำเป็นในการสกัดยาอายุวัฒนะชนิดแรกออกมาแล้วมอบให้อู๋เป่ย ในเวลาเดียวกัน อู๋เป่ยยังสามารถเลือกเตาปรุงยาจากสิบเตาในที่นี้ได้

ในไม่ช้า การสกัดยาอายุวัฒนะก็เริ่มต้นขึ้น ยาอายุวัฒนะชนิดแรกนั้นไม่ใช่เรื่องยาก หลังจากเปิดเตาหลอมแล้ว มันก็กลายเป็นยาอายุวัฒนะในตำนาน !

หลิวจือโหมวรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก เขากล่าวขึ้น "ยาอายุวัฒนะในตำนาน ! ข้าไม่เคยได้ยินใครกลั่นกรองยาอายุวัฒนะนี้มานานแล้ว ปรมาจารย์ปรุงยาหลี่น่าทึ่งจริง ๆ ! "

อู๋เป่ยปรุงยาในหม้อที่สอง หากปรุงยาในหมอที่สองไม่สำเร็จ เขาจะไม่มีคุณสมบัติที่จะปรุงยาหม้อที่สองได้

เตาหลอมที่สองยังคงเป็นยาอายุวัฒนะในตำนาน โจวซวนกู่ ประหลาดใจและอิจฉา เขาจึงตัดสินใจจะดึงอู๋เป่ยเข้าสำนักหลิงซีตาน !

อู๋เป่ยใช้เวลาหนึ่งวันในการปรับแต่งยาอายุวัฒนะทั้งแปดประเภทให้สำเร็จ โดยสี่ประเภทถึงระดับตำนานและสี่ประเภทถึงระดับจักรพรรดิ

หลังจากสกัดยาอายุวัฒนะแล้วหลิวจือโหมวก็ยิ้มและกล่าวว่า "ราชานักปรุงยาหลี่ ท่านมีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดของราชานักปรุงยาระดับหนึ่ง แล้ว ซึ่งเป็นระดับสูงสุดในบรรดาราชานักปรุงยา ! "

อู๋เป่ยถามขึ้น "โดยทั่วไปแล้วปรมาจารย์ปรุงยาพิเศษเหล่านั้น มักจะใช้ชื่อหรือตำแหน่งอะไรบ้าง"

“พวกเขาล้วนแตกต่างกัน” โจวซวงกู่กล่าว “บางคนใช้นามสกุล บางคนใช้ชื่อ บางคนใช้ชื่อสำนัก และบางคนใช้ชื่อของคนในตระกูล”

อู๋เป่ยพยักหน้า "ข้าจะรักษาปรมาจารย์ปรุงยาหลิวก่อน"

หลิวจือโหมวกล่าว "ขอบคุณปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ บ้านของข้าอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ข้าอยากจะเชิญปรมาจารย์ปรุงยาหลี่มาที่บ้านของข้า ! "

อู๋เป่ยกล่าวอำลาโจวซวนกู่ และตรงไปที่บ้านของหลิวจือโหมว บ้านของหลิวจือโหมวตั้งอยู่ในเมืองขนาดกลางในภาคกลางที่เรียกว่าเมืองฟ่าน

หลิวจือโหมวเป็นปรมาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตุห้าดาวในตอนนั้น แม้ว่าระดับเขาจะลดลงแล้ว แต่ตระกูลของเขายังคงมีรากฐานที่แข็งแกร่ง พวกเขาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ใหญ่โตและประกอบไปด้วยบ่าวไพร่จำนวนมาก

เมื่อเขามาถึงห้องนั่งเล่นและนั่งลง หลิวจือโหมวก็พูดขึ้น "บ้านข้าเรียบง่าย ปรมาจารย์ปรุงยาหลี่อย่าถือสาหาความเลย"

อู๋เป่ยกล่าว "ตอนนั้นเจ้าเป็นปรมาจารย์ปรุงยาห้าดาว ใครจะกล้าว่าเจ้าได้"

หลิวจือโหมวถอนหายใจเบา ๆ "ตั้งแต่ข้าได้รับบาดเจ็บ ข้าเกือบจะกลายเป็นคนพิการแล้ว ภรรยาของข้าก็ทิ้งข้าไปและลูกของข้าก็เปลี่ยนนามสกุลและจำพ่อของเขาว่าเป็นคนแปลกหน้า"

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว "ใครคือภรรยาเก่าของปรมาจารย์ปรุงยาหลิว"

หลิวจือโหมวกล่าว "ลูกสาวของเจ้าแห่งเมืองฟ่าน ตอนที่ข้ายังเป็นปรมาจารย์ปรุงยาห้าดาว พวกเขาเคารพข้า แต่เมื่อข้าไม่ได้เป็นปรมาจารย์ปรุงยาห้าดาวแล้วนั้น พวกเขาก็ทิ้งขว้างข้าเหมือนรองเท้าที่ชำรุด ! "

อู๋เป่ยรู้สึกได้ว่าหลิวจือโหมว รู้สึกเสียใจ เขายิ้มและพูดว่า "นั่นคือเรื่องในอดีต ในไม่ช้าท่านจะสามารถฟื้นสถานะของท่านในฐานะปรมาจารย์ปรุงยาห้าดาวได้ และมันจะดีกว่าเมื่อก่อนมาก"

หลิวจือโหมวยืนขึ้นและโค้งคำนับอู๋เป่ย "ปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ ขอบคุณมาก ! ข้าจะจำบุญคุณครั้งนี้ไปจนวันตาย ! "

อู๋เป่ยกล่าว "หันหลังไป ข้าจะช่วยปรับแต่งมัน"

เวลาผ่านไปในพริบตา เมื่อถึงวันถัดมาหลิวจือโหมวผลักเปิดประตูและโค้งคำนับให้ อู๋เป่ย "ท่าน ข้าฟื้นตัวแล้ว และพลังยุทธ์ของข้าก็ดีขึ้นด้วย ! "

อู๋เป่ยพยักหน้า "ดีมาก ข้ามีเรื่องจะคุยกับท่าน ข้าต้องใช้หม้อหยกของท่านทำบางอย่าง และข้าหวังว่าจะซื้อจากท่านได้"

หลิวจือโหมวกล่าว "หากท่านต้องการมันก็เอามันไปเลย หากพูดถึงเรื่องเงิน ท่านกำลังดูถูกข้า"

อู๋เป่ยพยักหน้า "เยี่ยงนั้นข้าไม่เกรงใจแล้ว ท่านเพิ่งฟื้นการฝึกตน ท่านคงมีเรื่องให้ทำมากมาย ข้าจะไปรอท่านที่สำนักหลิงซีตาน"

หลิวจือโหมวพูดขึ้นว่า "ท่านได้โปรดอยู่ที่บ้านอีกสองวัน ข้าต้องการให้ลูกชายของข้าพบท่าน"

อู๋เป่ยรู้ว่าเขาจะรับลูกชายของเขากลับมา เขาจึงพยักหน้าและพูดว่า "ได้ ข้าจะรอท่าน"

วันนี้หลิวจือโหมวได้ฟื้นฟูการฝึกตนของเขาในฐานะเต้าจุน และด้วยความช่วยเหลือจากพลังของยาเซียนราชา เขาได้ทะลุทะลวงไปสู่อาณาจักรของเต้าจุน ก่อนที่จิตวิญญาณอันบริสุทธิ์ของเขาจะได้รับบาดเจ็บและระดับพลังยุทธ์ของเขาแทบจะไม่ถึงขั้นเทพเซียน ตอนนี้เมื่อเขาฟื้นความแข็งแกร่งขึ้นมา มีความแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด

หลิวจือโหมวขี่แสงเซียนและบินไปที่บ้านของเจ้าเมือง

ในขณะนี้ฟ่านชุนหลี อดีตภรรยาของเขากำลังพาลูกชายของนางไปที่ลานบ้าน เพลิดเพลินกับดอกไม้ และรับประทานอาหารร่วมกับสามีคนปัจจุบันของนาง

ทันใดนั้นก็มีร่างหนึ่งล้มลง นั่นคือหลิวจือโหมว

เมื่อเห็นหลิวจือโหมว สีหน้าของฟ่านชุนหลีก็ดูไม่ดีนัก นางพูดขึ้นด้วยความโกรธ "ท่านมาทำอะไรที่นี่"

นางมีแต่งเกียจสามีเก่า ในตอนแรกนางเลือกที่จะแต่งงานกับเขา เพราะเขาเป็นปรมาจารย์ปรุงยาห้าดาวที่สามารถนำความรุ่งโรจน์มาสู่ตระกูลฟ่านได้ แต่ตอนนี้เขาเป็นอะไรล่ะ ระดับพลังยุทธ์ของเขาไม่ดีเท่าเซียนเทพ และเขาไม่สามารถเล่นแร่แปรธาตุได้ ทำได้เพียงไปที่ห้องโถงมองดูประตูเท่านั้น ฟาน ชุนหลีนางไม่ต้องการเสียเวลากับคนไร้ประโยชน์เช่นนี้

หลิวจือโหมวพูดอย่างใจเย็น "ข้าจะพาลูกชายของข้าไปด้วย"

ขณะที่เขาพูดอย่างนั้น เขามองไปที่เด็กวัยสิบกว่าขวบ แล้วพูดว่า "ลูกเอ๋ย จงเดินตามพ่อมา"

ชายหนุ่มคนนี้อาศัยอยู่ในตระกูลฟ่าน แต่เขาคิดถึงพ่อของเขามาโดยตลอด ตอนนี้เขาไม่ลังเลเลยที่จะยืนเคียงข้างหลิวจือโหมว เขาพูดด้วยรอยยิ้ม "พ่อ ข้ารอให้ท่านมารับกลับมาโดยตลอด"