ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1789

อู๋เป่ยและคนอื่น ๆ กำลังหารือถึงวิธีการเปิดธุรกิจและกลยุทธ์ทางธุรกิจ แต่แล้วจู่ ๆ คนกลุ่มหนึ่งก็รีบเข้ามา และชายอ้วนหน้าดำก็ถามขึ้นอย่างเย็นชา "พวกเจ้าเป็นใคร ทำไมถึงมาอยู่ในร้านของข้า"

อู๋เป่ยใจสั่น เขาถามขึ้นว่า "เจ้าหมายถึง นี่คือร้านของเจ้าหรือ"

ชายอ้วนหน้าดำหัวเราะเยาะ "พูดอะไรไม่เข้าท่า แน่นอนมันเป็นของข้า นี่คือโฉนดบ้าน ! " ขณะที่เขาพูดเขาก็หยิบกระดาษทองคำแผ่นหนึ่งออกมา

อู๋เป่ยสแกนดูและพบว่าเป็นโฉนดบ้านจริง ๆ เขารู้ทันทีว่าเขาโดนหลอกแล้ว !

จือโหย่วก็เข้าใจในทันที เขาพูดขึ้น "คุณชาย ข้าเกรงว่าพวกเราจะถูกหลอกซะแล้ว ! "

อู๋เป่ยยิ้ม "ฮึฮึ" แล้วก็พูดขึ้นว่า "ก่อนหน้านี้ ข้าเซ็นสัญญากับอีกฝ่ายแล้วเขาก็มีโฉนดบ้านเช่นกัน ทีนี้เจ้าก็ก็มีโฉนดบ้านด้วย สรุปใครเป็นเจ้าของบ้านกันแน่ เพวกเจ้าร่วมมือกันหลอกข้าหรือ”

หลิวจือโหมวล่าว "ข้าได้ยินมาว่ามีคนในเมืองหลวงจักรพรรดิใช้วิธีนี้เพื่อหลอกลวงผู้อื่น คนก่อนหน้านี้จะต้องเป็นพวกเดียวกับเขาแน่นอน มีตราประทับเฉพาะในโฉนดทรัพย์สินในเมืองหลวงจักรพรรดิ ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะปลอมแปลง”

ชายอ้วนหน้าเข้มทำหน้าเข้มขึ้น “ข้าเป็นคนโกหกงั้นหรือ มีหลักฐานไหม ออกไปจากร้านข้าเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นข้าจะแจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจมา เจ้าก็จะต้องเข้าคุกกันหมด ! "

อู๋เป่ยหัวเราะ "ฮ่าฮ่า" "ข้าไม่คิดว่าจะเจอเรื่องแบบนี้ในเมืองจักรพรรดิ น่าสนใจเสียจริง ! "

ชายอ้วนหน้าดำจับท้องของเขาแล้วเยาะเย้ย "หยุดพูดไร้สาระ ไสหัวไปซะ ! "

"คุกเข่าลง ! "

อู๋เป่ยออกคำสั่ง และชายอ้วนที่มีหน้าดำก็คุกเข่าลง 'พลั่ก' ผู้ติดตามของเขาก็คุกเข่าลงทีละคน ทุกคนตะลึง

อู๋เป่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา "คนที่ฉ้อโกงค่าเช่าของข้าก่อนหน้านี้ร่วมมือกับเจ้าหรือ"

ชายร่างอ้วนพยักหน้า "ใช่ เราพวกเดียวกัน"

อู๋เป่ยถามขึ้น "มีกี่ร้านที่เป็นชื่อของเจ้า"

ชายอ้วนหน้าเข้มตอบอย่างเชื่อฟัง "หกห้อง"

อู๋เป่ยถามอีกครั้ง "ทั้งหมแขวนอยู่กลางอากาศหรือเปล่า"

“ใช่ขอรับ” ชายอ้วนหน้าดำตอบ

อู๋เป่ยกล่าว "เจ้าขายทั้งหกร้านให้ได้ข้าในราคารวมเจ็ดพันห้าร้อยล้าน ข้าจ่ายเงินจำนวนนี้ให้เจ้าแล้ว"

ชายอ้วนควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ เขาจึงยอมส่งมอบโฉนดบ้านให้อู๋เป่ยอย่างเชื่อฟัง เพื่อทำข้อตกลงและขายร้านทั้งหกให้กับเขา

หลังจากลงนามแล้ว อู๋เป่ยก็พยักหน้าและพูดว่า "พวกเจ้าไปหาสถานที่ที่ไม่มีคน แล้วจัดการตัวเองซะ ! "

คนกลุ่มนี้ดูผวา พวกเขาอยากจะพูดแต่ก็ทำไม่ได้ พวกเขายืนขึ้นทีละคน จากนั้นหันหลังกลับและเดินออกไป พวกเขามาถึงริมทะเลสาบป่าและจบชีวิตตามลำดับ ก่อนตายพวกเขาขัดขืนอย่างสุดกำลัง แต่ก็ไม่สามารถควบคุมร่างกายได้อย่างสมบูรณ์ ราวกับว่ามีมือที่มองไม่เห็นมาควบคุมพวกเขาอยู่

หลิวจือโหมวกล่าว "มีคนที่มีอำนาจอยู่เบื้องหลังคนกลุ่มนี้ ข้าเกรงว่าเรื่องนี้จะยังไม่จบ"

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น "ยังไม่จบก็ยิ่งดี ยิ่งมีคนออกมาเกี่ยวมากเท่าไร เราก็จะมีร้านรเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น หากกล้ามารังแกข้า ฮ่า ๆ ข้าจะทำให้พวกมันเสียใจ ! "

เถาหรูเสวี่ยกล่าว "เมืองหลวงจักรพรรดินี้คล้ายกับเมืองหลวงด้านล่าง ผู้มีอำนาจรังแกผู้ไม่มีอำนาจ"

“มันก็เหมือนกันทั่วโลก” อู๋เป่ยพูด “หรูเสวี่ย ไปดูอีกห้าร้านกันดีกว่า”

จากนั้นเขาก็พาเต๋าหรูเสวี่ยไปร้านที่สองของชายอ้วนหน้าดำ ร้านที่สองใหญ่นั้นกว่าและมีคนเช่าไปแล้ว พวกเขากำลังทำธุรกิจด้านวัตถุดิบยา

เมื่อเห็นอู๋เป่ยและเถาหรูเสวี่ยมา พนักงานก็ยิ้มแล้วพูดขึ้น "ท่านทั้งสองต้องการซื้อวัตถุดิบยาอะไร"

"ปั๊ง ! "

หนุ่มหัวโล้นตบโต๊ะแล้วตะคอก "เจ้ารู้ไหมว่าตระกูลหยินดำรงอยู่แบบไหน"

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ "ข้ารู้แค่ว่าหากท่านทุบโต๊ะของข้า เจ้าจะต้องชดเลยค่าเสียหาย ! "

ชายหัวโล้นยิ้ม "ฮ่าฮ่า ! ข้าหวังว่าท่านจะไม่เสียใจ ! ไปกันเถอะ ! "

หลังจากพูดจบพรรคพวกของเขาก็ลุกขึ้นและออกจากร้านไป

เมื่อมองดูกลุ่มคนที่จากไป อู๋เป่ยก็พูดอย่างสงบ "คืนนี้มีอะไรสนุก ๆ ให้ดูแล้ว"

จือโหยวกล่าว "คุณชาย ข้ารู้จักตระกูลหยินเพียงเล็กน้อย ตระกูลหยินอยู่ในโลกเซียนมาหลายชั่วอายุคน มีต้นไม้ใหญ่และหยั่งรากลึก มีเจ้าหน้าที่ในราชสำนักเซียน และนายพลผู้มีอำนาจมากมายในกองทัพเซียน ตระกูลหยินชอบซื้อร้านค้าไว้ ว่ากันว่าเขามีร้านค้าภายใต้ชื่อมากกว่าสามพันแห่ง ทำให้พวกเขากลายเป็นคนที่รวยที่สุดในโลก”

อู๋เป่ยกล่าว "มากกว่าสามพันแห่งเลยหรือ แค่ค่าเช่าอย่างเดียวก็ได้หลายแสนล้านเต้าทุกปีเลยใช่ไหม"

จือโหยวกล่าว "นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของธุรกิจ ตระกูลหยินมีธุรกิจอื่นและมีรายได้สูงมาก ดังนั้นตระกูลหยินจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเข้าไปยุ่งด้วย"

อู๋เป่ยกล่าว "ถ้าตระกูลหยินฉลาดล่ะก็ พวกเขาจะไม่ยั่วยุข้า"

หลิวจือโหมวกล่าว "ข้าได้ยินมาว่าตระกูลหยิน มีนายน้อยนามว่า หยินจิ่วชิง แม้ว่าเขาจะเป็นเทพเซียน แต่เขาก็มีความแข็งแกร่งระดับมรรคาจารย์"

อู๋เป่ยกล่าว "ระดับมรรคาจารย์อย่างนั้นหรือ ดูเหมือนว่าเขาเป็นเทพเซียน เทพเซียนในอาณาจักรเทพ"

จือโหยวรู้สึกงุนงง เขาถามว่า เทพเซียนในอาณาจักรเทพคืออะไร และอู๋เป่ยก็พูดอะไรบางอย่าง เมื่อได้ยินว่ามีเทพเซียนที่ทรงพลังอยู่ที่นั่น จือโหยวก็นึกอะไรบางอย่างออก "ไม่น่าแปลกใจเลยที่มีเทพเซียนที่ทรงพลังมากมายในตระกูลหยิน ที่แท้เทพเซียนนี้ก็ไม่ใช่เทพเซียนนั้น ! "

อู๋เป่ยกล่าว "หืม มีเทพเซียนมากกว่าหนึ่งในตระกูลหยินหรือ"