ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 181

เฉินหลิงซวงพยักหน้าหงึกๆ พลางกล่าวว่า “โอเค!”

ผ่านไปไม่ถึงยี่สิบนาที ก็ได้ข่าวจากหันไป๋ว่าเฉินหลิงเสวี่ยอาจถูกจับตัวไว้ในโรงแรมแห่งหนึ่ง แต่โรงแรมมีหลายห้องมากจึงต้องใช้เวลาหาถึงจะรู้ว่าอยู่ห้องไหน

ทว่าเพียงเท่านี้ก็พอสำหรับอู๋เป่ยแล้ว!

เขาจ้องมองเฉินหลิงซวงแล้วพูดว่า “เดี๋ยวผมจะไปช่วยน้องสาวคุณ คุณรออยู่ที่บ้านนะ!”

กล่าวจบเขาก็เรียกตัวกว่างไห่แล้วออกเดินทางไปยังโรงแรมที่หันไป๋บอกทันที

ข้างในห้องๆ หนึ่งที่อยู่บริเวณชั้นห้าของโรงแรมราคาประหยัดในเมืองตงแห่งเทียนจิง มีผู้หญิงที่สวมรองเท้าแตะและกางเกงเอี๊ยมขาสั้นคนหนึ่งถูกมัดตัวอยู่บนโซฟา บนใบหน้าอันงดงามของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

มีชายร่างกำยำสามคนนั่งอยู่ตรงข้ามและกำลังจับจ้องที่น่องขาอันขาวเนียนและเรียวยาวของเธออยู่

ชายเสื้อเชิ้ตหลายตารางคนหนึ่งกลืนน้ำลายพลางเอ่ยว่า “แม่งสวยชะมัด พี่จื้อ ผมขอจับหน่อยได้ไหม?”

“ฝันไปเถอะ! คนของเบื้องบน ใครกล้าแตะ?” ชายในเสื้อกั๊กสีดำมองค้อนใส่เขา ทว่าสายตาของเขาเองก็กำลังกวาดมองร่างหญิงสาวไปมาเหมือนเป็นลิ้น เต็มไปด้วยกลิ่นอายความลุกล้ำ

บริเวณไม่ไกลจากโรงแรมราคาประหยัดนี้เป็นตึกใหญ่สูงสิบชั้น ชื่ออาคารหวาอิ่งเป็นอาคารใหญ่ที่บริษัทหวาอิ่งเทียนจิงลงทุนเป็นเงินจำนวนมากกว่าหมื่นล้าน ปัจจุบันเป็นหนึ่งในสถาปัตยกรรมหลักของเทียนจิง

เหล่าหุ้นส่วนของบริษัทหวาอิ่งกำลังประชุมกันอยู่ที่ชั้นสิบของอาคารหวาอิ่ง ชายวัยสี่สิบกว่าปีคนหนึ่งนั่งอยู่บริเวณหัวโต๊ะ เขามีดวงตาที่เรียวและคิ้วสีอ่อน รูปร่างสมส่วน และสวมชุดสูทสีม่วงแดง

คนคนนี้เป็นบอสของบริษัทหวาอิ่ง มีนามว่าลู่จิ้นปัว

หุ้นส่วนคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเสียงสูง “ประธานลู่ครับ จากที่ผมทราบมาได้ยินว่าเฉินหลิงซวงได้ตกลงเข้าร่วมซานไห่มีเดียแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ราคาหุ้นของซานไห่มีเดียต้องพุ่งสูงขึ้นมากอย่างแน่นอน และหุ้นของหวาอิ่งเราจะลดลงอย่างน้อยสามสิบเปอร์เซ็นต์”

หุ้นส่วนรายนี้จ้องมองลู่จิ้นปัวแล้วเอ่ยต่อว่า “อีกอย่างจำนวนหุ้นทั้งหมดในมือของประธานลู่ก็จำนำให้กับธนาคารไปแล้ว ระยะเวลาปีกว่ามานี้ หุ้นของหวาอิ่งตกลงไปเป็นจำนวนห้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ถ้าตกลงไปกว่านี้อีกมีหวังธนาคารได้ยืดบริษัทแน่ๆ ดังนั้นการมาถึงของเฉินหลิงซวงนั้น ไม่ได้เกี่ยวกับความเป็นอยู่ของท่านเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวกับผลประโยชน์ของทุกคนด้วย!”

ลู่จิ้นปัวกวาดมองหุ้นส่วนทุกคนในห้องประชุมแล้วกล่าวว่า “ทุกท่าน ผมดำรงตำแหน่งนี้ก็ไม่ใช่แค่วันสองวันแล้ว ในเมื่อผมบอกว่าเฉินหลิงซวงจะกลับมา นั่นก็แสดงว่าเธอจะกลับมาจริงๆ หลังจากที่เฉินหลิงซวงกลับมาแล้ว หุ้นของหวาอิ่งต้องพุ่งขึ้นอย่างน้อยสามสิบเปอร์เซ็นต์แน่นอน! ถึงตอนนั้นเราก็ทำการถ่ายทำหนังที่ได้รับการตอบรับอย่างล้นหลามอีกไม่กี่เรื่อง ผมมั่นใจว่ามูลค่าทางการตลาดจะต้องทะลุแสนล้านแน่นอน!”

เหล่าหุ้นส่วนยังคงเชื่อมั่นในตัวลู่จิ้นปัวอยู่ หุ้นส่วนรายหนึ่งกล่าวขึ้น “พวกผมเชื่อใจประธานลู่อยู่แล้ว แต่เว็บไซต์วิดีโอของประธานลู่นั่นกินเงินตลอดและขาดทุนมหาศาล ถ้ายังไม่ดึงหุ้นขึ้นอีก ผมว่าทุกคนต้องนั่งไม่ติดตูดแน่ๆ”

ลู่จิ้นปัวหัวเราะ ‘ฮ่าๆ’ “วางใจเถอะ! เมื่อราคาหุ้นของหวาอิ่งเพิ่มขึ้น มูลค่าของเมิ่งซื่อวิดีโอก็จะเพิ่มขึ้นอีกระดับ อย่างน้อย 1.5 แสนล้าน!”

กล่าวจบเขาก็ก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือพลางคิดในใจว่า ตอนนี้เฉินหลิงซวงน่าจะยอมแพ้แล้วมั้ง?

เมื่อคิดถึงตรงนี้เขาก็อมยิ้มแล้วกล่าวว่า “อีกสักครู่ผมก็สามารถแจ้งข่าวการกลับมาของเฉินหลิงซวงให้กับทุกคนแล้ว”

ผู้คนต่างปรบมือ ในฐานะที่เป็นหุ้นส่วน พวกเขาเองก็คาดหวังการกลับมาของเฉินหลิงซวงเช่นกัน

ประตูโรงแรมราคาประหยัดได้ปิดลงแล้ว เพราะโรงแรมแห่งนี้ลงทุนโดยลู่จิ้นปัวตั้งนานแล้ว ดังนั้นเรื่องหลบๆ ซ่อนๆ ที่เขาทำทุกอย่างล้วนจะดำเนินการที่นี่ซะส่วนใหญ่

ขณะนี้โรงแรมได้ติดป้ายปิดกิจการชั่วคราว เพื่อปรับปรุงเอาไว้

ด้านในห้องโถงชั้นหนึ่งของโรงแรม มีคนสิบกว่าคนกำลังเล่นไพ่กันอย่างเบื่อหน่าย ควันบุหรี่ลอยฟุ้ง เสียงดังอึกทึก พวกเขาล้วนเป็นคนของแก๊งหลงเสอ และมีปรมาจารย์อยู่สองคน

ทันใดนั้นเอง ประตูบานเกล็ดของโรงแรมก็ถูกเปิดออก คนที่เล่นไพ่กันอยู่พลันเงียบสงบแล้วมองไปยังประตู

คนในเสื้อกั๊กสีเหลืองคนหนึ่งเดินไปแล้วถามผู้มาเยือนว่า “มาทำอะไร?”